Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-1.4011.62.2019.2.AGR
z 15 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2019 r. (data wpływu 1 marca 2019 r.), uzupełnionym w dniu 9 kwietnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wypłaty zaległej renty – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wypłaty zaległej renty.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 25 marca 2019 r. nr 0112-KDIL3-1.4011.62.2019.1.AGR, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 25 marca 2019 r., skutecznie doręczono w dniu 30 marca 2019 r., natomiast w dniu 9 kwietnia 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 3 kwietnia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Ze względu na stan zdrowia w dniu 11 września 2013 r. Wnioskodawca złożył wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Po otrzymaniu negatywnej decyzji ZUS Wnioskodawca odwołał się do Sądu Okręgowego, który prawomocnym wyrokiem z dnia (…) r. uchylił zaskarżoną decyzję ZUS z dnia (…) r. i przekazał sprawę organowi rentowemu do ponownego rozpatrzenia. Lekarz Orzecznik ponownie nie uznał Wnioskodawcy za niezdolnego do pracy zaś Komisja Lekarska ZUS, orzeczeniem z dnia (…) r. uznała Wnioskodawcę za częściowo niezdolnego do pracy. Sąd Okręgowy w kolejnym postępowaniu procesowym, po zapoznaniu się z opiniami biegłych lekarzy specjalistów, przyznał Wnioskodawcy prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 12 czerwca 2014 r. do 30 marca 2016 r. oraz prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w okresie od dnia 31 marca 2016 r. na stałe.

W okresie będącym przedmiotem rozpoznania nigdzie Wnioskodawca nie pracował i nie uzyskał też (poza zasiłkiem z Powiatowego Urzędu Pracy) żadnych przychodów.

Całość informacji o osiągniętych dochodach w latach: 2014, 2015, 2016, 2017 Wnioskodawca przekazał (na druku PIT-37 opodatkowanie wspólnie z małżonkiem) do Urzędu Skarbowego.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych wykonując wyrok Sądu decyzją z dnia (…) r. przyznał rentę. W przedmiotowej decyzji ZUS zawarto m.in. informację o sposobie wyliczenia omawianej renty (lata, kwot, wskaźniki itd.) oraz o kwocie podstawy opodatkowania i kwocie odprowadzonej (jednorazowo) do urzędu skarbowego.

Wniosek Zainteresowany uzasadnia tym, że pieniądze (za zaległy okres) co prawda naliczono i jednorazowo wypłacono w 2018 r., ale - co wynika z wyroku Sądu - dotyczą konkretnych wskazanych w wyroku, a następnie w Decyzji ZUS-u okresów i określonych kwot.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że we wrześniu 2013 r. złożył do miejscowego ZUS wniosek o przyznanie renty inwalidzkiej. ZUS - zgodnie z obowiązującą procedurą – skierował Wnioskodawcę na badania lekarskie (lekarz orzecznik potem komisja lekarska), które - tradycyjnie - wykazały, że Wnioskodawca nie jest chory. Nie godząc się z otrzymaną decyzją ZUS z dnia (…) Wnioskodawca skierował sprawę na drogę postępowania sądowego. Sąd Okręgowy, postanowieniem z dnia (…) postanawia dopuścić dowód z opinii biegłych lekarzy z zapytaniem dotyczącym niezdolności do pracy Wnioskodawcy. Stosowne badania są przeprowadzone przez biegłych przy Sądzie Okręgowym w dniach (…). W pierwszej swej opinii, którą Sąd wysłał na adres Wnioskodawcy (…) - biegli podtrzymali stanowisko ZUS i uznali że Wnioskodawca może pracować. Po kolejnym piśmie procesowym i załączonym doń wypisie z pobytu w szpitalu (Samodzielny Publiczny Szpital (…)) potwierdzającym przebyty w dniu (…) (drugi) zabieg operacyjny (…) lekarze wydali w dniu (…) opinię uzupełniającą, w której proponują uznanie niezdolności do pracy od daty zabiegu na okres jednego roku.

W związku z zastrzeżeniami Wnioskodawcy dotyczącymi okresu proponowanej niezdolności do pracy to samo grono biegłych lekarzy, uwzględniając fakt, że w dniu (…) Wnioskodawca miał kolejną operację (…), w dniu (…) wydało uzupełnienie opinii sądowo-lekarskiej, tym razem proponując częściową okresową niezdolność do pracy od dnia 12 czerwca 2014 r. do końca grudnia 2015 r..

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nadal miał zastrzeżenia dotyczące uznania tylko okresowej niezdolności do pracy Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia (…) postanawia dopuścić dowód z opinii biegłych lekarzy ale dowód przeprowadzić w drodze pomocy prawnej przed Sądem Okręgowym. Następnie, karetką Wnioskodawca jest dowożony na przedmiotowe badania do (…), (…) (razem 5 wyjazdów, każdy w innym terminie, ostatnie badanie (…)). W dniu (…) Sąd Okręgowy przesyła Wnioskodawcy odpisy opinii sądowo-lekarskiej, z treści której wynika, iż poza psychologiem - ale jak to przewodniczący tegoż zespołu wyjaśniał tylko dlatego, że pani psycholog jest młoda i niedoświadczona - opinia (…) lekarzy potwierdzała stanowisko lekarzy ZUS-u. W ogóle nie uwzględniono faktu, że w tzw. międzyczasie w m-cu sierpniu (…) kolejny raz Wnioskodawca był leczony w Klinice. Koleiny pobyt w Klinice to przełom (…). Tym razem (…).

W dniu (…) Sąd Okręgowy uchyla decyzję ZUS z dnia (…) oraz sprawę przekazuje organowi rentowemu do ponownego rozpatrzenia.

ZUS (…), w piśmie z dnia (…) skierowanym do Sądu Okręgowego wnosi o:

1. oddalenie odwołania,
2. zasądzenie od ubezpieczonego na rzecz organu rentowego kosztów zastępstwa procesowego.
   
   

W uzasadnieniu organ rentowy podaje, że Komisja Lekarska ZUS w następstwie badania przeprowadzonego w dniu (…) uznała ubezpieczonego za częściowo niezdolnego do pracy od 28 marca 2016 r. do 31 grudnia 2017 r., ale ubezpieczony nie spełnia warunku albowiem niezdolność powstała w okresie składkowym lub nieskładkowym albo nie później niż w ciągu 18 m-cy od ustania tych okresów. Stąd decyzją z dnia (…) organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania prawa do wnioskowanego świadczenia.

Następnie kolejne odwołanie Wnioskodawcy i postanowienie Sądu z dnia (…) o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłych lekarzy. Istotnym dla sprawy jest fakt, że w postanowieniu tym Sąd zawarł kilka pytań szczegółowych, w tym m.in. pytanie nr 4, kiedy powstała niezdolność do pracy.

Biegli sądowi przy Sądzie Okręgowym, którzy ostatecznie przeprowadzili badania w dniu (…), w swej końcowej opinii sądowej z dnia (…) jednoznacznie wypowiedzieli się co do stanu zdrowia Wnioskodawcy oraz terminu powstania częściowej i całkowitej niezdolności do pracy. Ostatecznie Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia (…) przyznał Wnioskodawcy prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 12 czerwca 2014 r. do 30 marca 2016 r. oraz prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 31 marca 2016 r. na stałe.

Tym razem ZUS od wyroku Sądu się nie odwołał czyli uznał racje Wnioskodawcy. Konsekwencją tego było podjęcie przez ZUS w dniu (…) 2018 r. decyzji o przyznaniu Wnioskodawcy renty na warunkach określonych w wyroku Sądu.

Z powodu różnorakich utrudnień powodowanych przez ZUS w latach 2014 - 2017 nie miał Wnioskodawca określonych przychodów, a tym samym nie mógł ich wykazać we wspólnym (z małżonką) rozliczeniu podatkowym za ww. lata, a w Urzędzie Skarbowym Wnioskodawca uzyskał informację, że podatek się płaci za rok, w którym były przychody.

Biorąc pod uwagę fakt, że zaistniała sytuacja nie powstała z winy Wnioskodawcy oraz uwzględniając treść zapisów zawartych w Ordynacji podatkowej Wnioskodawca prosi o zgodę na to aby mógł poprawić ich, tj. Wnioskodawcy i jego żony zeznania podatkowe za lata 2014 - 2017 poprzez dopisanie w poz. 42 zeznania o wysokości osiągniętego dochodu jego przychodów w tytułu renty uzyskanych w ww. latach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość dokonania korekt w zeznaniach podatkowych Wnioskodawcy i jego żony (PIT-37) za lata 2014, 2015, 2016 i 2017?

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro żyjemy w demokratycznym państwie prawa to zasada możliwości „korekty” zeznań podatkowych do 5 lat wstecz powinna obowiązywać obie strony. Wnioskodawca składa zatem wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej umożliwienia dokonania korekty zeznań o wysokości osiągniętego dochodu (druk-37) w latach podatkowych 2014, 2015, 2016 i 2017.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodu są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznanie złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych, wykonując wyrok Sądu, decyzją z dnia (…) 2018 r. przyznał Wnioskodawcy rentę. Pieniądze, za zaległy okres, tj. za lata 2014-2017 wypłacono Wnioskodawcy w 2018 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi fakt, czy może on dokonać korekty zeznań podatkowych za lata 2014-2017 i wykazać w nich przychód otrzymany w 2018 r. z tytułu zaległej renty.

Z powołanych wyżej regulacji prawnych wynika, że na mocy art. 11 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 1 i art. 12 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami są m.in. otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze z tytułu renty.

Należy zauważyć, że językowa wykładnia przytoczonego art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wskazuje, że momentem przesądzającym o powstaniu przychodu jest moment jego uzyskania, tj. chwila kiedy podatnik otrzymał (lub postawiono do jego dyspozycji) wartości pieniężne, albo otrzymał świadczenia w naturze bądź inne nieodpłatne świadczenie. Do tego typu świadczeń nie mają bowiem zastosowania przewidziane w ustawie o podatku dochodowym przepisy szczególne.

Przez określenie „otrzymane”, zgodnie ze Słownikiem języka polskiego należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, lecz także kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika. Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik, wykazując określoną aktywność, ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji (vide: Komentarz do art. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, (w:) A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, Lex, 2015, wyd. V).

Z definicji pojęcia przychodu jako świadczenia otrzymanego czy też w niektórych przypadkach postawionego do dyspozycji wnosić można również o momencie jego uzyskania. Określenie momentu uzyskania przychodu ma bardzo istotne znaczenie, przede wszystkim z tego powodu, że podatek dochodowy od osób fizycznych rozliczany jest w danym czasie. Konieczne jest zatem określenie momentu uzyskania przychodu, by przyporządkować przychód do danego okresu rozliczeniowego – roku podatkowego, a w niektórych przypadkach również – miesiąca (w przypadku zaliczkowego rozliczania podatku).

O powstaniu przychodu można zatem mówić nie tylko w sytuacji, w której podatnik faktycznie otrzyma określoną ilość środków pieniężnych, ale też wtedy gdy zostaną mu one udostępnione w ten sposób, że będzie mógł nimi rozporządzać.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że przychód z renty za lata 2014-2017 jest przychodem roku, w którym nastąpiło przekazanie kwoty należnej renty Wnioskodawcy, zatem w przedmiotowej sprawie – przychodem 2018 roku.

Okoliczność, że dochody z tytułu renty były należne za lata wcześniejsze, tj. 2014-2017, a Wnioskodawca musiał domagać się ich przyznania na drodze sądowej, nie ma wpływu, w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na moment opodatkowania.

Natomiast zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy art. 81 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z treścią art. 81 § 1 ww. ustawy, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji (art. 81 § 3 Ordynacji podatkowej).

W konsekwencji, w sytuacji wypłaty świadczenia przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, w przedstawionym stanie faktycznym, obowiązek podatkowy powstał u Wnioskodawcy w 2018 roku, tj. w roku otrzymania świadczenia. Bez wpływu na ten fakt pozostaje okoliczność, iż wypłacone kwoty dotyczą świadczeń należnych za lata poprzednie.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że wypłacone Wnioskodawcy w 2018 r. na mocy wyroku sądowego świadczenia rentowe z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych za zaległe lata 2014-2017 stanowi dla Wnioskodawcy przychód w 2018 r., zatem brak jest podstawy prawnej do skorygowania uprzednio złożonych zeznań (PIT-37) za lata 2014-2017.

Jednocześnie, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, że interpretację przepisów prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie.

Z uwagi na fakt, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez jednego z małżonków, którzy złożyli wspólne zeznanie roczne - interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego z nich, tj. żony Wnioskodawcy.

Końcowo zauważa się, że do wniosku dołączono kopie dokumentów. Zauważa się jednak, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do analizy czy oceny dołączonych do wniosku dokumentów; jest związany wyłącznie opisem zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.