Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.125.2019.1.SJ
z 12 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2019 r. (data wpływu 15 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na przeniesienie sieci elektroenergetycznej – jest prawidłowe;

• momentu poniesienia ww. kosztów – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na przeniesienie sieci elektroenergetycznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest producentem systemów profili okiennych i drzwiowych PCV. Przeważającym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja wyrobów dla budownictwa z tworzyw sztucznych. Zakład produkcyjny wraz z centrum logistycznym mieści się w S.

Pomiędzy terenami będącymi własnością Wnioskodawcy oraz spółki powiązanej z Wnioskodawcą znajduje się wydzielona działka będąca własnością P. S.A., oddział B., Rejon Energetyczny S. (dalej: „P.”) wraz z umiejscowioną na niej siecią elektroenergetyczną / stacją transformatorową. Wskazana sieć elektroenergetyczna znajdowała się na działce należącej do P., pomiędzy placami manewrowymi należącymi do Wnioskodawcy oraz spółki powiązanej z Wnioskodawcą, przez co znacząco utrudniała Wnioskodawcy logistykę związaną z przywozem materiałów do produkcji oraz wywozem gotowych towarów do klientów. Zwłaszcza, że Wnioskodawca, w związku z rozwojem prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, wybudował magazyn wysokiego składowania na działce należącej do Wnioskodawcy, do którego codziennie przemieszcza się duża liczba pojazdów wielkogabarytowych, które za każdym razem musiały omijać sieć elektroenergetyczną — co znacznie wydłużało czas załadunku i rozładunku. Spółka skierowała zapytanie do P. o możliwość likwidacji / przeniesienia sieci elektroenergetycznej a następnie nabycia niewielkiej działki należącej do P. Wnioskodawca wskazał ponadto, w piśmie kierowanym do P., że głównym celem przeprowadzenia przebudowy sieci elektroenergetycznej jest przeznaczenie działki, na której zlokalizowana jest stacja transformatorowa, pod inwestycję. P. w odpowiedzi na pismo Wnioskodawcy wskazało, że urządzenia elektroenergetyczne posadowione na działce należącej do P. służą do zasilania w energię elektryczną odbiorców z terenu Specjalnej Strefy Ekonomicznej, zatem nie ma możliwości zlikwidowania urządzeń zlokalizowanych na wskazanej działce. Spółka została poinformowana przez P., iż jest możliwa przebudowa urządzeń elektroenergetycznych (zmiana ich lokalizacji), w oparciu o wydane przez właściciela urządzeń (tj. P.) warunki usunięcia kolizji i związanej z tymi warunkami umowy określającej harmonogram oraz zobowiązania stron, ze wskazaniem pokrycia kosztów tej przebudowy przez stronę o tą przebudowę występującą (tj. Wnioskodawcę). Ponadto, P. wskazało, że po przeniesieniu sieci elektroenergetycznej w miejsce niekolidujące z projektowanym zagospodarowaniem terenu zgodnie z warunkami usunięcia kolizji będzie istniała możliwość odkupienia działki należącej do P., a znajdującej się pomiędzy działkami należącymi do Wnioskodawcy oraz spółki powiązanej. Cena działki ustalona będzie na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego na koszt kupującego.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Wnioskodawca, zgodnie z ustaleniami poczynionymi z P. oraz z zachowaniem wszelkich wymagań, przeniósł na własny koszt sieć elektroenergetyczną/stację transformatorową na teren zaakceptowany przez P. oraz ustanowił służebność na rzecz P. pod budynek rozdzielni oraz wszelkie kable przesyłowe. Celem tego działania było umożliwienie Spółce swobodnego korzystania z jej nieruchomości, w tym w szczególności umożliwienie swobodnego dojazdu do rozbudowanego magazynu Wnioskodawcy. Przeniesienie sieci elektroenergetycznej/stacji transformatorowej na teren zaakceptowany przez P. zostało dokonane wyłącznie w interesie Wnioskodawcy i dlatego to Wnioskodawca poniósł koszty z tym związane, tj.:

1. zakupienie nowego kontenerowego budynku rozdzielni wraz z całym wyposażeniem
2. przełożenie całości instalacji ziemnej przewodów elektroenergetycznych SN i NN,
3. wyburzenie poprzedniego budynku rozdzielni,
4. wszelkie prace ziemne, budowlane oraz dokumentacyjno-odbiorcze.
   
   

Wnioskodawca podkreśla, że właścicielem przeniesionej sieci elektroenergetycznej pozostaje P. Spółka wypełniła wyłącznie swoje zobowiązanie wynikające z umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a P. polegające na przeniesieniu sieci elektroenergetycznej i pokrycia kosztów z tym związanych. Powyższe oznacza, iż przeniesionej sieci elektroenergetycznej nie można kwalifikować jako własności należącej do Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy w uwarunkowaniach zaprezentowanego stanu faktycznego, poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na przeniesienie sieci elektroenergetycznej będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy CIT?
2. Czy w uwarunkowaniach zaprezentowanego stanu faktycznego, poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na przeniesienie sieci elektroenergetycznej będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy CIT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy.

Stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako pytanie numer 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w uwarunkowaniach zaprezentowanego stanu faktycznego, poniesione koszty na przeniesienie sieci elektroenergetycznej będą stanowiły koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, rozliczane jednorazowo – w dacie ich poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm.; dalej: „ustawa CIT”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W myśl tego przepisu, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie, zachowanie lub zabezpieczenie tego przychodu).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów (koszty wskazane w art. 16 ust. 1 ustawy CIT).

Jak wynika z obowiązujących przepisów ustawy o CIT, warunkiem zakwalifikowania wydatku jako kosztu uzyskania przychodu jest m.in. istnienie związku pomiędzy określonym wydatkiem a możliwością osiągnięcia dochodu (w tym także zabezpieczenia albo zachowania jego źródła).

Ocena, czy w konkretnym przypadku pomiędzy poniesieniem kosztu związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwością uzyskania przychodu zachodzi związek przewidziany w art. 15 ust. 1 ustawy CIT, powinien doprowadzić do ustalenia, czy poniesiony wydatek przyczynił się lub mógł się przyczynić do osiągnięcia przez podatnika przychodu z danego źródła (lub jego zabezpieczenia albo zachowania).

Dla możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu podatnika istotne jest zatem, aby wydatek ten – przynajmniej potencjalnie – mógł zostać powiązany z przychodem z działalności gospodarczej tego podatnika. Innymi słowy, wydatek ten powinien wykazać pewien racjonalny związek przyczynowo-skutkowy z przychodem z działalności gospodarczej podatnika.

W tym zakresie należy podkreślić, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na przeniesienie sieci elektroenergetycznej, obejmujące w szczególności:

1. zakupienie nowego kontenerowego budynku rozdzielni wraz z całym wyposażeniem
2. przełożenie całości instalacji ziemnej przewodów elektroenergetycznych SN i NN,
3. wyburzenie poprzedniego budynku rozdzielni,
4. wszelkie prace ziemne, budowlane oraz dokumentacyjno-odbiorcze.
   
   

były związane z działalnością gospodarczą Spółki oraz miały na celu osiągnięcie, zachowanie oraz zabezpieczenie przychodów. Spółka poniosła wskazane wydatki w celu usprawnienia infrastruktury magazynowej, w szczególności w celu umożliwienia korzystania z już posiadanej infrastruktury w sposób swobodny. Wcześniejsze umiejscowienie sieci elektroenergetycznej znacznie utrudniało swobodne przemieszczanie się wielkogabarytowych pojazdów i wywóz gotowych do montażu produktów, a także uniemożliwiało dogodne korzystanie przez Spółkę z jej nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej. Przeniesienie linii energetycznej poprawiło infrastrukturę Wnioskodawcy, zaplecze logistyczne, a także skróciło czas potrzebny na wjazd i wyjazd z terenu Wnioskodawcy wielkogabarytowych pojazdów, którymi przywożone są materiały potrzebne do produkcji oraz wywożone są wyroby gotowe do klientów.

Biorąc pod uwagę, że:

1. wydatki na przeniesienie sieci elektroenergetycznej zostały poniesione z zasobów majątkowych Spółki,
2. wartość poniesionych wydatków nie została Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. wydatki na przeniesienie sieci elektroenergetycznej pozostają w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą,
4. wydatki te poniesione zostały w celu uzyskania, a co najmniej zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, jakim jest magazyn znajdujący się na nieruchomości Spółki,
5. wydatki na przeniesienie sieci elektroenergetycznej zostały właściwie udokumentowane,
6. nie znajdują się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. l ustawy CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów,

należy uznać, że wydatki na przeniesienie sieci elektroenergetycznej bezsprzecznie spełniają warunki dla uznania ich za koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako pytanie numer 2

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, koszty podatkowe można podzielić na:

1. bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód – art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy CIT),
2. inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie – art. 15 ust. 4d, 4e ustawy CIT).
   
   

Jak wynika z orzecznictwa (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 12 września 2017 r., I SA/Wr 706/17), doktryny (por. Pogoński, Mariusz, art. 15, w: Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz. Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, 2014.) oraz ugruntowanej praktyki (por. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z II lutego 2019 r., 0111-KDIB2-1.4010.429.2018.2.BKD, interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 stycznia 2019 r„ 0111-KDIB1-2.4010.516.2018.1.ANK), bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia lub do zabezpieczenia albo do zachowania źródła przychodu. Ponieważ nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami osiąganymi przez podatnika, brak jest możliwości powiązania momentu ich potrząsalności (winno być „potrącalności” – przyp. organu) z konkretnym momentem osiągnięcia przez podatnika określonego dochodu.

W tym miejscu Spółka podkreśla, że wydatki poniesione przez Spółkę w związku z przeniesieniem sieci elektroenergetycznej nie mogą zostać uznane za koszt bezpośredni, ponieważ nie jest możliwe ich powiązanie z konkretnymi przychodami osiąganymi przez Spółkę. Z uwagi jednak na okoliczność, że mogą być uznane za wydatki poniesione co najmniej w celu zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu, wydatki na przeniesienie sieci elektroenergetycznej należy kwalifikować jako koszty pośrednio związane z przychodami, a w konsekwencji moment ich potrącalności powinien być ustalony zgodnie zobowiązującymi w tym zakresie przepisami, tj. zgodnie z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy CIT.

Na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy CIT koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy CIT za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano), na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z literalnego brzmienia art. 15 ust. 4e ustawy CIT wynika, że za dzień poniesienia kosztu należy uznać dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych. Dzień ten należy rozumieć jako dzień (okres), do którego został dany wydatek przypisany w księgach rachunkowych Spółki na podstawie treści otrzymanej faktury.

Za przyjęciem, że koszty przeniesienia sieci elektroenergetycznej powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia, bez konieczności rozliczania ich w czasie, przemawia funkcja jaką brak sieci elektroenergetycznej pomiędzy działkami Wnioskodawcy na których znajdują się magazyny i hala produkcyjna, będzie spełniać w toku działalności Wnioskodawcy, a więc w procesie generowania jego przychodów. Przeniesienie sieci elektroenergetycznej przyczynia się w znacznej mierze do skrócenia czasu załadunku i rozładunku pojazdów wielkogabarytowych, co pozwala na załadunek/rozładunek większej liczby pojazdów w tym samym czasie w porównaniu do sytuacji wcześniejszej (tj. sytuacji w której pomiędzy działkami Wnioskodawcy znajdowała się sieć elektroenergetyczna). Wydatki poniesione na przeniesienie sieci elektroenergetycznej dotyczą nie tylko samego okresu generowania przychodów przez Wnioskodawcę, lecz także zabezpieczają wskazane źródło przychodów na przyszłość, przyczyniając się jednocześnie do jego zwiększenia. W konsekwencji, nie jest możliwe ustalenie, w jakim czasie (okresie) podatkowym wystąpi przychód uzasadniający zaliczenia takich wydatków w poczet kosztów podatkowych. Dlatego Wnioskodawca winien je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w momencie ich poniesienia. Wnioskodawca wskazuje ponadto na interpretację indywidualną wydaną przez Izbę Skarbową w Bydgoszczy z 16 grudnia 2008 r., ITPB1/415-587/08/PSZ, gdzie w analogicznym stanie faktycznym organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy w zakresie uznania wydatków poniesionych na przebudowę linii energetycznej jako jednorazowego kosztu uzyskania przychodu, który powinien zostać zaliczony do kosztów w momencie jego poniesienia. Organ stwierdził, że „skoro we wniosku wskazano, iż przeniesienie linii energetycznej ma korzystny wpływ na infrastrukturę firmy, to poniesiony wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodu w momencie jego poniesienia”.

Reasumując, Wnioskodawca powinien rozpoznać wydatki poniesione na przeniesienie sieci elektroenergetycznej jako pośredni koszt uzyskania przychodu rozliczany jednorazowo – w dacie jego poniesienia.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.