Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.31.2019.1.SP
z 1 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2019 r. (data wpływu 12 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zmiany roku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zmiany roku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

K. z siedzibą w G. (dalej jako Spółka lub Wnioskodawca) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, który prowadzi działalność gospodarczą w szeroko rozumianej branży budowlanej. Spółka powstała w wyniku podziału spółki P SA. z Siedzibą w G., który to podział nastąpił przez przeniesienie części majątku P SA. stanowiącego zorganizowaną część przedsiębiorstwa funkcjonującego jako wytwórnia elementów prefabrykowanych, na spółkę nowo zawiązaną K. SA. w G. (podział przez wydzielenie) na podstawie uchwały z 8 października 2014 r. Rokiem podatkowym Spółki był rok kalendarzowy. Pierwszy rok podatkowy trwał od dnia wydzielenia (3.11.2014 r.) do 31 grudnia 2015 r. Kolejny rok podatkowy trwał od 1 stycznia 2016 r. do 31 grudnia 2016 r.

Uchwałą z dnia 9 listopada 2016 r. NWZA Spółki dokonało zmiany § 29 ust. 2 umowy spółki regulującego czas trwania roku obrachunkowego. W wyniku dokonanej zmiany określono, że „Rok obrachunkowy Spółki stanowi okres kolejnych 12 pełnych miesięcy kalendarzowych, przy czym rok obrachunkowy Spółki rozpoczynający się w dniu 1 stycznia 2017 r. kończy się w dniu 30 listopada 2018 r.” Równocześnie Spółka dopełniła wymogów zawartych w art. 8 ust. 4 u.p.d.o.p. W efekcie stosownie do art. 8 ust. 3 u.p.d.o.p. pierwszy po zmianie rok podatkowy Spółki trwał od dnia 1 stycznia 2017 r. do 30 listopada 2018 r.

W dniu 15 listopada 2018 r. uchwałą NWZA Spółki doszło do kolejnej zmiany roku podatkowego określonego w § 29 ust. 2 umowy Spółki. Zgodnie ze zmienionym postanowieniem statutu „Rok obrachunkowy Spółki stanowi okres kolejnych 12 pełnych miesięcy kalendarzowych, rozpoczynający się 1 lipca a kończy 30 czerwca kolejnego roku, przy czym pierwszy rok obrotowy po zmianie rozpocznie się 1 grudnia 2018 r. i skończy 30 czerwca 2020 r.”. Dokonana zmiana roku obrachunkowego została ujawniona w Krajowym Rejestrze Sądowym w dniu 30 listopada 2018 r. Ponadto wnioskodawca stosownie do art. 8 ust. 4 u.p.d.o.p. zawiadomił właściwego naczelnika urzędu skarbowego o zmianie roku podatkowego.

W związku z dokonanymi zmianami statutu Spółka przyjmuje, że po roku podatkowym trwającym od dnia 1 stycznia 2017 r. do 30 listopada 2018 r. w Spółce kolejny rok podatkowy obejmuje okres od 1 grudnia 2018 r. do 30 czerwca 2020 roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy w świetle dokonanych zmian umowy Spółki prawidłowe jest stanowisko Spółki, że po roku podatkowym trwającym od dnia 1 stycznia 2017 r. do 30 listopada 2018 r. kolejny rok podatkowy obejmuje okres od 1 grudnia 2018 r. do 30 czerwca 2020 roku?
   
   

Uzasadnienie stanowiska:

W ocenie Wnioskodawcy w świetle dokonanych zmian w umowie Spółki oraz przepisów art. 8 ust. 1, 3 i 4 u.p.d.o.p. za prawidłowe należy uznać stanowisko, że po roku podatkowym trwającym od dnia 1 stycznia 2017 r. do 30 listopada 2018 r. kolejny rok podatkowy w Spółce obejmuje okres od 1 grudnia 2018 r. do 30 czerwca 2020 roku.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 u.p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym do końca 2018 roku rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych. Zgodnie z ust. 3 w razie zmiany roku podatkowego, za pierwszy po zmianie rok podatkowy uważa się okres od pierwszego miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do końca roku podatkowego nowo przyjętego (tzw. rok podatkowy przejściowy). Okres ten nie może być krótszy niż dwanaście i dłuższy niż dwadzieścia trzy kolejne miesiące kalendarzowe. Zgodnie z ust. 4 zawiadomienia, o którym mowa w art. 8 ust. 1 u.p.d.o.p., należy dokonać najpóźniej w terminie 30 dni, licząc od dnia zakończenia ostatniego roku podatkowego.

Spółka dokonała zmiany roku podatkowego uchwałą z 9 listopada 2016 r., a następnie dokonała kolejnej zmiany roku podatkowego w trakcie tzw. roku podatkowego przejściowego, tj. roku, o którym mowa w art. 8 ust. 3 u.p.d.o.p. trwającym od dnia 1 stycznia 2017 r. do 30 listopada 2018 r. Kolejna zmiana dokonana została uchwałą z 15 listopada 2018 r. i ujawniona w KRS 30 listopada 2018 r., tj. przed końcem trwającego roku podatkowego.

W świetle art. 8 ust. 3 u.p.d.o.p. oraz pozostałych przepisów liczba dopuszczalnych zmian roku podatkowego nie została ograniczona. Należy zatem przyjąć, że podatnicy nie są ograniczeni co do możliwości zmiany roku podatkowego oraz liczby tych zmian. Powołane przepisy nie zawierają także ograniczeń w zakresie możliwości zmian roku podatkowego w trakcie tzw. roku podatkowego przejściowego. Podkreślenia wymaga również, że treść art. 8 ust. 3 u.p.d.o.p. obowiązuje w niezmienionym brzmieniu od 1999 roku i możliwość zmiany roku podatkowego w trakcie trwania tzw. roku podatkowego przejściowego znajduje potwierdzenie w wydawanych w tym okresie interpretacjach indywidualnych. Takie stanowisko zostało przedstawione w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 31 października 2007 r., sygn. ILPB3/423-57/07-2/HS. Podobne stanowisko zaprezentowano także w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 kwietnia 2018 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4010.74.2018.1 AG), w którym organ nie kwestionował możliwości zmiany roku podatkowego, a wskazywał na konieczność dochowania wymogów z tym związanych w postaci zarejestrowania zmiany umowy spółki w KRS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny w sprawie będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.