Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.44.2019.2.AK
z 29 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2019 r. (data wpływu 24 stycznia 2019 r.) uzupełnione pismem z dnia 19 marca 2019 r. (data nadania 19 marca 2019 r., data wpływu 20 marca 2019 r.) na wezwanie Nr 0114-KDIP3-3.4011.44.2019.1.AK z dnia 12 marca 2019 r. (data wysłania 12 marca 2019 r., data doręczenia 16 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 12 marca 2019 r. Nr 0114-KDIP3-3.4011.44.2019.1.AK (data wysłania 12 marca 2019 r., data doręczenia 16 marca 2019 r.) wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 19 marca 2019 r. (data nadania 19 marca 2019 r., data wpływu 20 marca 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca chciałby zaliczyć wydatki związane z ratowaniem widzenia w lewym oku, po rozległym wylewie podsiatkówkowym, jako wydatki na cele rehabilitacyjne. Wnioskodawca wskazał, że nie było możliwości wykonania zabiegu w ramach NFZ. Wnioskodawca zmuszony był skorzystać z pomocy P. Dotyczy to faktur …

W związku z brakami formalnymi wezwano Wnioskodawcę do doprecyzowania stanu faktycznego o następujące informacje:

1. jakiego okresu podatkowego dotyczy wniosek (należy wskazać rok/lata)?
2. czy Wnioskodawca posiada orzeczenie o niepełnosprawności?
3. od kiedy istnieje niepełnosprawność Wnioskodawcy? Czy wynika to z orzeczenia?
4. czy wydatki związane z ratowaniem widzenia w lewym oku zostały sfinansowane lub dofinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo zostały zwrócone Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie?
5. czy zabiegi wykonane w celu ratowania widzenia w lewym oku stanowiły zabiegi rehabilitacyjne?
6. kiedy zostały poniesione wydatki na przedmiotowe zabiegi?
7. czy Wnioskodawca posiada dokumenty stwierdzające poniesienie wydatków na przedmiotowe zabiegi, zawierające w szczególności: dane identyfikujące kupującego (Wnioskodawcy) i sprzedającego, rodzaj zakupionej usługi (zabiegu) oraz kwotę zapłaty?
   
   

W uzupełnieniu Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny o następujące informacje:

Ad. a) Wniosek dotyczy 2018 roku.

Ad. b i c) Wnioskodawca posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Stopień niepełnosprawności datuje się od dnia 18 października 2012 r.

Ad. d) Wnioskodawca poniósł znaczne wydatki związane z ratowaniem widzenia w lewym oku, po rozległym wylewie podsiatkówkowym. Wydatki nie zostały sfinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i ze środków NFZ. Nie zostały zwrócone Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie.

Ad. e i f) W dniu 29 sierpnia 2018 r. był to zabieg, który miał usunąć wylew podsiatkówkowy – faktura …. W dniu 17 września 2018 r. miał miejsce zabieg operacyjny. Był to zabieg ostatniej szansy – faktura ….

Ad. g) Były to płatne zabiegi, na które Wnioskodawca posiada faktury.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu sformułowano następujące pytanie.

Czy w ramach ulgi rehabilitacyjnej Wnioskodawca może odliczyć od dochodu kwoty przeznaczone na zabiegi związane z ratowaniem widzenia w lewym oku?

Zdaniem Wnioskodawcy, może On rozliczyć wydatki w ramach ulgi rehabilitacyjnej wymienione w stanie faktycznym, ponieważ były to zabiegi rehabilitacyjne, które miały przywrócić widzenie w lewym oku (art. 26 ust. 1 pkt 7a i art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
      
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
      
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
      
   
   

Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy wydatki o których mowa w ust. 7a podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Stopień niepełnosprawności datuje się od dnia 18 października 2012 r. Wnioskodawca poniósł znaczne wydatki związane z ratowaniem widzenia w lewym oku, po rozległym wylewie podsiatkówkowym. Wydatki nie zostały sfinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i ze środków NFZ. Nie zostały zwrócone Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie. W dniu 29 sierpnia 2018 r. był to zabieg, który miał usunąć wylew podsiatkówkowy – faktura …. W dniu 17 września 2018 r. miał miejsce zabieg operacyjny. Był to zabieg ostatniej szansy – faktura ... Były to płatne zabiegi, na które Wnioskodawca posiada faktury.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Należy również pokreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

Możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na przedmiotowe zabiegi należy analizować w oparciu o przepisy art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy, który stanowi, ze za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera pojęcia „zabieg”, „rehabilitacja” oraz „rehabilitacja lecznicza”, zatem konieczne jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz „Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby), z kolei „rehabilitacja” jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych, natomiast „rehabilitacja lecznicza” jest to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię.

Dokonując wykładni art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że kontekst, w którym Ustawodawca wymienił odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne ma zasadnicze znaczenie dla wyjaśnienia, jakiego rodzaju zabiegów ulga ta dotyczy. Okoliczność, że odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne, jako podlegająca odliczeniu od dochodu, została wymieniona w punkcie, który przewiduje odliczenie odpłatności za pobyt w różnego rodzaju ośrodkach zajmujących się rehabilitacją leczniczą oznacza, że reguluje on kompleksowo odliczenia od dochodu wydatków poniesionych za pobyt i leczenie oraz za zabiegi rehabilitacyjne wykonane w tego rodzaju zakładach.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że niekwestionowanym jest w przedmiotowej sprawie, że opisane we wniosku zabiegi miały na celu poprawić stan zdrowia Wnioskodawcy (poprawienie widzenia w lewym oku), jednakże tego rodzaju wydatki nie mieszczą się w dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy, jak również żadnego innego przepisu traktującego o odliczeniu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne lub związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, ponieważ nie można tych zabiegów zakwalifikować jako zabiegi rehabilitacyjne, lecz wyłącznie jako zabiegi o charakterze medycznym innym niż rehabilitacyjny.

Wskazane przez Wnioskodawcę zabiegi ratowania widzenia w oku nie są zabiegami fizykoterapeutycznymi, wodoleczniczymi, światłoleczniczymi, itp. – czyli zabiegami usprawniającymi, które właśnie często przeprowadzane są po zabiegach medycznych, np. operacyjnych. Ustawodawca wyraźnie wskazał, że od dochodu podlegają wydatki poniesione na zabiegi rehabilitacyjne. Gdyby jego wolą było, aby do tego wydatku wliczać również każdego rodzaju działania medyczne (w tym np. zabiegi operacyjne), to niewątpliwie użyłby innego sformułowania.

Tym samym Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia od dochodu w zeznaniu rocznym za 2018 r. wydatków poniesionych w związku z przedmiotowymi zabiegami (ratującymi widzenie w lewym oku) jako wydatków na cele rehabilitacyjne, bowiem zabiegi te nie stanowią zabiegów rehabilitacyjnych, a więc wydatki te nie spełniają warunków określonych w art. 26 ust. 1 pkt 6, w zw. z art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy wskazać, że zakwalifikowanie danego zabiegu (czynności medycznej) do zabiegów rehabilitacyjnych nie wynika z przepisów podatkowych. Co oznacza, że w sytuacji gdyby z posiadanej dokumentacji (np. zaświadczenia lekarskiego) wynikało, że opisane zabiegi są zabiegami rehabilitacyjnymi, takie odliczenie by przysługiwało.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jednocześnie należy podkreślić, że dokumenty dołączone do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Organ podatkowy wydając interpretację indywidualną rozpatruje bowiem sprawę tylko i wyłącznie w zakresie stanu faktycznego przedstawionego w ww. wniosku oraz wyrażonej przez Wnioskodawcę oceny prawnej tego stanu faktycznego. Tym samym Organ podatkowy nie przeprowadza w tego rodzaju sprawach postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku tylko do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które jest ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.