Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPB5/423-941/14-1/S/JS
z 28 marca 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r.– Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 1051/15 (data wpływu prawomocnego wyroku 30 stycznia 2019 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2014 r. (data wpływu 1 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy B. uprawniony jest do uwzględnienia podatku naliczonego wynikającego z nabycia przez B. Systemów/usług wdrożeniowych od Kontrahentów zagranicznych, w części, w której nie przysługiwało B. prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o VAT, w kalkulacji podstawy ustalenia wielkości odliczenia związanego z ulgą na nabycie nowych technologii, przy założeniu, że nabycie Systemów/usług wdrożeniowych spełnia wszystkie warunki uznania ich za nabycie nowej technologii w rozumieniu art. 18b ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz spełnia pozostałe warunki wskazane w art. 18b ustawy - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 1 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych z nabycia przez B. Systemów/usług wdrożeniowych od Kontrahentów zagranicznych, w części, w której nie przysługiwało Bankowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek w zakresie ustalenia czy B. uprawniony jest do uwzględnienia podatku naliczonego wynikającego naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o VAT, w kalkulacji podstawy ustalenia wielkości odliczenia związanego z ulgą na nabycie nowych technologii, przy założeniu, że nabycie Systemów/usług wdrożeniowych spełnia wszystkie warunki uznania ich za nabycie nowej technologii w rozumieniu art. 18b ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz spełnia pozostałe warunki wskazane w art. 18b ustawy.


Dotychczasowy przebieg postępowania.


W dniu 22 grudnia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IPPB5/423-941/14-2/MW, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy B. uprawniony jest do uwzględnienia podatku naliczonego wynikającego z nabycia przez B. Systemów/usług wdrożeniowych od Kontrahentów zagranicznych, w części, w której nie przysługiwało B. prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o VAT, w kalkulacji podstawy ustalenia wielkości odliczenia związanego z ulgą na nabycie nowych technologii, przy założeniu, że nabycie Systemów/usług wdrożeniowych spełnia wszystkie warunki uznania ich za nabycie nowej technologii w rozumieniu art. 18b ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz spełnia pozostałe warunki wskazane w art. 18b ustawy za nieprawidłowe.


Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 22 grudnia 2014 r. znak: IPPB5/423-941/14-2/MW wniósł pismem z 13 stycznia 2015 r. (data wpływu 15 stycznia 2015 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.


W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 16 lutego 2015 r. znak: IPPB5/4510-1-8/15-2/MW, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.


Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 22 grudnia 2014 r. znak: IPPB5/423-941/14-2/MW złożył skargę z dnia 19 marca 2015 r. (data wpływu 23 marca 2015 r.).


Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 22 kwietnia 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 1051/15 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 22 grudnia 2014 r. znak: IPPB5/423-941/14-2/MW.


Od powyższego wyroku WSA Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie złożył do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę kasacyjną pismem z dnia 16 czerwca 2016 r. znak: PA/46-80/16.


Wyrokiem z dnia 18 września 2018 r., sygn. akt II FSK 2540/16 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Organu.


W dniu 30 stycznia 2019 r. wpłynął prawomocny wyrok WSA w Warszawie z 22 kwietnia 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 1051/15.


W ww. wyroku WSA w Warszawie wskazał, że:

„(…) Rację ma B. kiedy argumentuje, że skoro w art. 18b ust. 4 u.p.d.o.p. ustawodawca posługuje się tym znaczeniowo szerokim pojęciem „podmiot uprawniony”, to prawo do uwzględnienia podatku VAT w podstawie odliczenia wydatków dokonanych na nabycie nowych technologii powinno być respektowane zawsze tam, kiedy podatnik dokonuje określonych wydatków na ten cel na rzecz jakiegokolwiek podmiotu, a nie tylko zbywcy nowych technologii.


Pojęcie „wydatek” pochodzi z zakresu ekonomii i jako takie właśnie musi być rozumiane na gruncie art. 18b ust. 4 ustawy. O ile podatnik poniósł wydatek, to regułą jest uprawnienie do uwzględnienia tego wydatku przy kalkulacji podstawy opodatkowania w związku z nabyciem nowej technologii. Niezrozumiałe byłoby zróżnicowanie tego uprawnienia w zależności od tego, czy wydatek jest ponoszony w związku z nabyciem nowej technologii od usługodawcy krajowego oraz uiszczeniem wydatku (podatku VAT) - z ekonomicznego punktu widzenia - w cenie nabytej usługi płaconej temu usługodawcy, czy też ponoszony jest w związku z nabyciem tej samej nowej technologii, ale od usługodawcy z innego kraju w formie podatku bezpośrednio wpłaconego do urzędu skarbowego. Zarówno w pierwszym, jak i w drugim przypadku, usługobiorca ponosi - z ekonomicznego punktu widzenia - ten sam wydatek. Wspomniane zróżnicowanie jego sytuacji prawnej przeczyłoby więc ratio legis ulgi na nowe technologie, abstrahując od faktu, że przeczyłoby też wykładni językowej art. 18b ust. 4 ustawy.

Powoływana w skardze wykładnia systemowa wewnętrzna, polegająca na odwoływaniu się do art. 16g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym, nie stanowi jednoznacznie przekonującego argumentu w niniejszej sprawie. W ust. 3 tego przepisu ustawa ewidentnie wskazuje przecież, że ceną nabycia jest kwota należna zbywcy (a nie „podmiotowi uprawnionemu”), zaś nie sposób utrzymywać, że zbywcą usługi jest właściwy naczelnik urzędu skarbowego. Tę cenę nabycia co do zasady pomniejsza się o podatek od towarów i usług, a tylko wtedy, gdy podatnikowi podatku dochodowego nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT albo podatek ten nie stanowi podatku naliczonego, przy ustalaniu wartości do odliczenia od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym nie odejmuje się podatku VAT. Punktem wyjścia jest jednak zawsze kwota należna zbywcy. Jeśli zatem podatek VAT nie był zapłacony zbywcy, lecz bezpośrednio urzędowi skarbowemu, to trudno przyjąć, że art. 16g ust. 3 ustawy pozwala nie odejmować od kwoty zapłaconej zbywcy podatku zapłaconego urzędowi skarbowemu. Niemniej, w ocenie Sądu, powyższa wątpliwość musi być ostatecznie rozstrzygnięta przy zastosowaniu wykładni celowościowej, tj. przy respektowaniu zasady, że dla ustawodawcy w art. 18b ust. 4 u.p.d.o.p. było kwestią obojętną, czy podatnik - nabywca nowej technologii nabędzie ją od podmiotu krajowego, czy też zagranicznego. O ile ustalenie wielkości podatku VAT do odliczenia, w ramach art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, doprowadzi do uznania, że podatnik ten może odliczyć podatek tylko częściowo, proporcjonalnie, to skutecznym bodźcem zachęcającym do nabycia nowej technologii, a przez to zwiększenia konkurencyjności i innowacyjności polskiej gospodarki, mogło być tylko nadanie podatnikowi podatku dochodowego uprawnienia do pomniejszenia podstawy opodatkowania o podatek VAT, jaki nie mógł być odliczony na gruncie przepisów o VAT. Uzależnienie tego uprawnienia od kraju pochodzenia usługodawcy w dużym stopniu niweczyłoby zamysł Ustawodawcy ustanowienia skutecznych prawnie mechanizmów skłaniających do ponoszenia wydatków na nowe technologie.

Dodatkowo Sąd przychyla się do argumentacji B., że powyższe uzależnienie uprawnienia do uwzględnienia podatku VAT przy obniżeniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od kraju pochodzenia usługodawcy nie dałoby się pogodzić ze wspólnotową zasadą swobody świadczenia usług oraz swobody przepływu kapitału, ustanowionymi w art. 56 i art. 63 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Jakkolwiek z wniosku o wydanie interpretacji nie wynikało, że Spółka nabywać będzie nowe technologie od podmiotów z innych krajów członkowskich, to jednak wydana interpretacja powinna niewątpliwie uwzględniać ten aspekt wspólnotowy, i o ile nabycie usług następowałoby od takich podmiotów, to przeciwko stanowisku Ministra przemawiają także względy związane z nakazem pro-wspólnotowej wykładni prawa. Wykładnia omawianych przepisów przyjęta przez Organ prowadzi bowiem do tego skutku, że za sprawą krajowych unormowań podatkowych nabywanie od podmiotów z innych krajów usług stanowiących nowe technologie będzie mniej atrakcyjne dla polskich podatników podatku dochodowego, niż nabywanie takich usług od podmiotów krajowych.

Utrwalone orzecznictwo ETS, dotyczące obowiązku państw członkowskich zapewnienia swobody przedsiębiorczości oraz zakazu dyskryminacyjnego traktowania ze względu na kryterium pochodzenia państwowego przedsiębiorcy (poza wyrokami wskazanymi w skardze wskazać można już na wyroki w sprawach C - 414/06 Lidl Belgium, C - 383/05 Raffaele Talotta, czy też C - 293/06 Deutsche Shell) potwierdza, że niedopuszczalna dyskryminacja i naruszenie swobody przedsiębiorczości może mieć postać zarówno wprost różnicującą opodatkowanie tej samej działalności prowadzonej w różnych krajach członkowskich, jak też postać dyskryminacji ukrytej, ale prowadzącej de facto do tego samego, niedopuszczalnego skutku. Choć więc podatki dochodowe nie są zharmonizowane, to jednak swoboda prawodawcy krajowego jest ograniczona zakazem dyskryminacji (jawnej bądź ukrytej) podmiotów z innych krajów członkowskich. Jednocześnie wykładnia przyjęta przez Ministra stanowiłaby utrudnienie w swobodnym przepływie kapitału. Pojęcie „inne przepływy kapitału”, zdefiniowane w załączniku I do Dyrektywy 88/361/EWG, obejmuje m.in. honoraria autorskie oraz płatności za świadczone usługi. Przepływ takich honorariów i płatności nie byłby swobodny, gdyby przyjąć, jak uczynił to Minister Finansów, że w polskim prawie krajowym istnieje dyskryminacja w nabywaniu usług skutkujących wymienionymi płatnościami, o ile świadczą je podmioty z innych krajów członkowskich.


W dalszym postępowaniu Minister uzna stanowisko B., zaprezentowane we wniosku, za prawidłowe (…).”


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.


S.A. (dalej: „B.” lub „Wnioskodawca”) jest bankiem z siedzibą w Polsce prowadzącym działalność na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. P.b. (Dz.U. z 2012 r., poz. 1376, z późn. zm.).

Bank w latach ubiegłych ponosił wydatki na nabycie autorskich praw majątkowych do systemów informatycznych (dalej „Systemy”), wydatki na nabycie licencji na korzystanie z Systemów, jak również wydatki związane z wdrożeniem nabytych Systemów (dalej: „Wydatki na nabycie Systemów”). Wydatki tego typu B. będzie również ponosił w przyszłości.

W przypadku niektórych Systemów miały/będą miały miejsce sytuacje, w których dostawcy Systemów oraz podmioty świadczące prace wdrożeniowe były/będą podmiotami nie posiadającymi siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski (dalej „Kontrahenci zagraniczni”).


W konsekwencji, w odniesieniu do części Wydatków na nabycie Systemów, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej „ustawa o VAT”) B. jako nabywca zobowiązany był do rozliczenia podatku należnego z tytułu importu usług (zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT).

W związku z nabytymi Systemami/pracami wdrożeniowymi zależnie od ich przeznaczenia B. mógł dokonać także odliczenia części podatku naliczonego w oparciu o proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT. Część podatku naliczonego, tj. część, w stosunku do której nie przysługiwało B. prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o VAT, została ujęta w wartości początkowej Systemów przy ich wprowadzaniu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.


W stosunku do Systemów, które B. zamierza nabyć od Kontrahentów zagranicznych w przyszłości, również rozliczony zostanie import usług oraz zastosowanie znajdzie częściowe odliczenie podatku naliczonego z zastosowaniem proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT. Nabycie przez B. Systemów spełnia kryteria nabycia nowej technologii w rozumieniu art. 18b ust. 2 i ust. 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851; dalej „ustawa o PDOP”).


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy B. uprawniony jest do uwzględnienia podatku naliczonego wynikającego z nabycia przez B. Systemów/usług wdrożeniowych od Kontrahentów zagranicznych, w części, w której nie przysługiwało B. prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o VAT, w kalkulacji podstawy ustalenia wielkości odliczenia związanego z ulgą na nabycie nowych technologii, przy założeniu, że nabycie Systemów/usług wdrożeniowych spełnia wszystkie warunki uznania ich za nabycie nowej technologii w rozumieniu art. 18b ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz spełnia pozostałe warunki wskazane w art. 18b ustawy?


Zdaniem Wnioskodawcy, przy założeniu, że Wydatki na nabycie Systemów od Kontrahentów zagranicznych spełniają warunki uznania ich za nabycie nowej technologii w rozumieniu art. 18b ust. 2 i ust. 2a ustawy o PDOP oraz spełnią pozostałe warunki wskazane w art. 18b ustawy o PDOP, B. powinien być uprawniony do uwzględnienia w kalkulacji podstawy ustalenia wielkości odliczenia związanego z ulgą na nabycie nowych technologii podatku naliczonego wynikającego z importu usług, w części w której nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o VAT.


Zgodnie z art. 18b ust. 4 ustawy o PDOP podstawą ustalenia wielkości odliczenia jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii, uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.


Natomiast na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP za wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia. Stosownie do art. 16g ust. 3 ustawy o PDOP za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o VAT.

Mając na uwadze brzmienie powyższych przepisów, zdaniem Wnioskodawcy, podatek od towarów i usług rozliczony przez B. z tytułu importu usług (naliczony na Wydatkach na nabycie Systemów), w części, w której B. nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, spełnia warunki do uwzględnienia go w podstawie ustalania wielkości odliczenia związanego z ulgą na nabycie nowych technologii.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT w przypadku importu usług zastosowanie znajduje mechanizm rozliczenia podatku przez nabywcę usługi. Rozwiązanie takie zostało wprowadzone ze względu na fakt, że łatwiejszym i skuteczniejszym sposobem dochodzenia podatku jest jego rozliczenie przez nabywcę usługi, który zamieszkuje w kraju lub posiada w nim siedzibę, niż od zagranicznego sprzedawcy. W tym też celu – aby odprowadzić do urzędu skarbowego wcześniej zadeklarowany podatek – nadano nabywcy status podatnika, który dokonuje rozliczenia podatku od towarów i usług w przypadku importu usług.

W konsekwencji podatek od towarów i usług nie jest wykazywany przez Kontrahentów zagranicznych na fakturach związanych z nabyciem Systemów, a rozliczany jest przez B. z urzędem skarbowym. Niemniej jednak należy podkreślić, że obowiązek rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu importu usług ciąży na B. wyłącznie z uwagi na ponoszenie Wydatków na nabycie Systemów. Gdyby bowiem usługodawcą był podmiot krajowy kwota podatku zostałaby mu zapłacona przez B., a sam podatek rozliczony zostałby przez polskiego usługodawcę (w tym przypadku nie ma wątpliwości, że nieodliczony podatek VAT zwiększa u nabywcy podstawę odliczenia, o której mowa w art. 18b ust. 4 ustawy o PDOP).

W opinii Wnioskodawcy, mechanizm rozliczania podatku od towarów i usług nie powinien determinować prawa nabywcy nowej technologii do uwzględnienia nieodliczonej części podatku naliczonego w kalkulacji podstawy ulgi na nowe technologie. Tym samym – z punktu widzenia odliczenia, o którym mowa w art. 18b ustawy o PDOP – nie powinno się różnicować sytuacji, w której rozliczenie podatku należnego następuje przez nabywcę nowej technologii (gdy nabywana jest ona od Kontrahenta zagranicznego) z sytuacją nabycia nowej technologii od kontrahenta krajowego, gdzie rozliczenie podatku od towarów i usług następuje przez podmiot krajowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno w przypadku importu usług, jak i nabycia usług od kontrahenta krajowego, ostatecznie uprawnionym do otrzymania kwoty podatku należnego jest urząd skarbowy, a nie sprzedawca. Tym samym należy uznać, że bez znaczenia – dla ustalenia podstawy wielkości odliczenia z tytułu wydatków na nabycie nowych technologii – pozostaje to, czy podatek należny zostanie rozliczony z urzędem skarbowym przez sprzedawcę krajowego, czy też zostanie on rozliczony z urzędem skarbowym przez nabywcę, w ramach mechanizmu odwrotnego obciążenia.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że kwota podatku z tytułu importu usług rozliczona przez B. w związku z nabyciem Systemów/usług wdrożeniowych od Kontrahentów zagranicznych stanowi integralną część kwoty zapłaconej przez B. podmiotowi uprawnionemu pomimo faktu, że uprawnionym do otrzymania kwoty podatku należnego jest urząd skarbowy. Natomiast od tego, w jakim zakresie B. przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu usług, zależeć będzie, jaka część podatku naliczonego stanowić będzie wartość początkową Systemów i jaka część podatku naliczonego powinna zostać uwzględniona w kalkulacji podstawy ustalenia wielkości odliczenia z tytułu ulgi na nowe technologie.


Analogiczne stanowisko zostało potwierdzone w znanych Wnioskodawcy interpretacjach indywidualnych, np.:

  • w interpretacji indywidualnej z 8 sierpnia 2013 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPB3/423-272a/13/PS),
  • w interpretacji indywidualnej z 18 grudnia 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izy Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB5/423-885/12-5/MW),
  • w interpretacji indywidualnej z 18 grudnia 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB5/423-885/12-4/MW).


W świetle powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przy założeniu, iż Wydatki na nabycie Systemów/usług wdrożeniowych od Kontrahentów zagranicznych spełnią warunki uznania ich za wydatki na nabycie nowej technologii w rozumieniu art. 18b ust. 2 i ust. 2a ustawy o PDOP oraz spełnią pozostałe warunki wskazane w art. 18b ustawy o PDOP, B. będzie uprawniony do uwzględnienia w kalkulacji podstawy ustalenia wielkości odliczenia związanego z ulgą na nabycie nowych technologii podatku naliczonego wynikającego z importu usług, w części, w której nie przysługiwało B. prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o VAT.


W związku z powyższym Bank wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.


W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 22 kwietnia 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 1051/15 w świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia, czy B. uprawniony jest do uwzględnienia podatku naliczonego wynikającego z nabycia przez B. Systemów/usług wdrożeniowych od Kontrahentów zagranicznych, w części, w której nie przysługiwało B. prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o VAT, w kalkulacji podstawy ustalenia wielkości odliczenia związanego z ulgą na nabycie nowych technologii, przy założeniu, że nabycie Systemów/usług wdrożeniowych spełnia wszystkie warunki uznania ich za nabycie nowej technologii w rozumieniu art. 18b ust. 2 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz spełnia pozostałe warunki wskazane w art. 18b ustawy uznaje się prawidłowe.


Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj