Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.23.2019.2.ASZ
z 1 kwietnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 08 stycznia 2019 r. (data wpływu – 25 stycznia 2019 r.), uzupełnionym 8 marca 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 26 lutego 2019 r. znak: 0111-KDIB4.4014.23.2019.1.ASZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 8 marca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca to spółka cywilna dwóch osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie produkcji konstrukcji metalowych i ich części zgodnie z PKD 25.11.Z. Wspólnicy spółki cywilnej opodatkowani są liniowym podatkiem dochodowym 19% a ewidencja księgowa spółki prowadzona jest w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca w dniu 05 listopada 2018 r. zawarł umowę pożyczki zwrotnej na kwotę 120.000,00 zł z firmą P. sp. z o.o. na bieżące funkcjonowanie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej spółki cywilnej ze środków własnych spółki z o.o.

Spółka z o.o. jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Oprocentowanie pożyczki wynosi 1% w skali roku. Pożyczka zawarta została zawarta w formie pisemnej. Wnioskodawca, jako pożyczkobiorca, zobowiązał się zwrócić pożyczkodawcy pożyczkę wraz z oprocentowaniem w terminie do 31 grudnia 2018 r.

Odsetki od pożyczki stanowią przychody dla pożyczkodawcy z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych oraz przychód ten opodatkowany jest podatkiem od towarów i usług.

W dniu 19 listopada 2018 r. Wnioskodawca złożył do Urzędu Skarbowego deklarację PCC-3 (deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych) wykazując kwotę otrzymanej pożyczki i naliczając podatek w wysokości 2.400,00 zł. Kwota podatku została wpłacona na konto urzędu skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na Wnioskodawcy ciążył obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia umowy pożyczki z firmą P.?

Wnioskodawca, przywołując treść art. 2 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, wskazał, że objęcie czynności udzielenia pożyczki zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, w tym zwolnienie tej czynności od podatku VAT, skutkuje wyłączeniem umowy pożyczki spod opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie powinna składać do Urzędu Skarbowego deklaracji PCC-3 (deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych) wykazując kwotę otrzymanej pożyczki i nie powinna naliczać i wpłacać na konto urzędu skarbowego podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2.400,00 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1150) – podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy – obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy – obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W myśl art. 5 ust. 2 cyt. ustawy jeżeli obowiązek podatkowy ciąży na kilku podmiotach albo na stronach umowy zamiany, albo wspólnikach spółki cywilnej, zobowiązanymi solidarnie do zapłaty podatku są odpowiednio te podmioty, strony umowy zamiany albo wspólnicy spółki cywilnej.

W związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
   
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
   
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   
   

W przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że czynność zawarcia umowy pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

W związku z tym podkreślić należy, że w sytuacji gdy zapytanie dotyczy opodatkowania zawartej z pożyczkodawcą umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy transakcja ta podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług skutkuje wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca (spółka cywilna) w dniu 05 listopada 2018 r. zawarł umowę pożyczki zwrotnej na kwotę 120.000,00 zł z firmą P. sp. z o.o. Oprocentowanie pożyczki wynosi 1% w skali roku. Pożyczka zawarta została w formie pisemnej. Wnioskodawca, jako pożyczkobiorca, zobowiązał się zwrócić pożyczkodawcy pożyczkę wraz z oprocentowaniem w terminie do 31 grudnia 2018 r. Odsetki od pożyczki stanowią przychody dla pożyczkodawcy z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych oraz przychód ten opodatkowany jest podatkiem od towarów i usług.

W dniu 19 listopada 2018 r. Wnioskodawca złożył do Urzędu Skarbowego deklarację PCC-3 wykazując kwotę otrzymanej pożyczki i naliczając podatek w wysokości 2.400,00 zł. Kwota podatku została wpłacona na konto urzędu skarbowego.

Jeżeli zatem istotnie, jak wskazał Wnioskodawca, udzielenie omawianej pożyczki podlegało opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – co nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji, gdyż interpretacja wydawana jest wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych – to na mocy art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych czynność zawarcia umowy pożyczki nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych – była z niego wyłączona.

Należy jednak zauważyć, że przedmiotem zagadnienia jest czy na Wnioskodawcy – spółce cywilnej ciążył obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia umowy pożyczki.

W swoim stanowisku Wnioskodawca wskazał, że Spółka nie powinna składać do urzędu skarbowego deklaracji PCC-3 i nie powinna naliczać i wpłacać na konto urzędu skarbowego podatku od czynności cywilnoprawnych.

W myśl art. 860 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r., poz. 1025, ze zm.) przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Zgodnie z art. 863 § 1 Kodeksu cywilnego, wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku. W czasie trwania spółki wspólnik nie może domagać się podziału wspólnego majątku wspólników (§ 2). W czasie trwania spółki wierzyciel wspólnika nie może żądać zaspokojenia z jego udziału we wspólnym majątku wspólników ani z udziału w poszczególnych składnikach tego majątku (§ 3).

Stosownie do art. 864 Kodeksu cywilnego za zobowiązania spółki wspólnicy odpowiedzialni są solidarnie.

Na gruncie prawa cywilnego spółka cywilna nie posiada zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych – jest traktowana tylko i wyłącznie jako umowa między wspólnikami. Spółka cywilna nie może być stroną umowy pożyczki. Stroną czynności faktycznie dokonywanych przez spółkę, pozostają działający wspólnie i solidarnie jej wspólnicy.

Takie stanowisko co do istoty spółki cywilnej potwierdza również ustawodawca, który w art. 4 pkt 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wskazał, że obowiązek podatkowy przy umowie spółki cywilnej ciąży na wspólnikach, a przy pozostałych umowach spółki, np. jawnej, partnerskiej czy komandytowej na spółce.

Zatem, mając na uwadze przywołane przepisy, skoro w ich świetle to wspólnicy spółki cywilnej są stroną umowy pożyczki, to w sytuacji opodatkowania umowy pożyczki obowiązek podatkowy z tytułu dokonanej czynności ciąży solidarnie na wspólnikach spółki cywilnej, a nie na spółce cywilnej.

Tym samym niezależnie od tego czy opisana we wniosku umowa pożyczki podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych Spółka nie powinna składać do urzędu skarbowego deklaracji PCC-3 oraz nie powinna naliczać i wpłacać na konto urzędu skarbowego podatku od czynności cywilnoprawnych. Jak wskazano powyżej spółka cywilna nie może być stroną umowy pożyczki. Stroną tej czynności pozostają działający wspólnie i solidarnie jej wspólnicy. Skoro spółka cywilna nie jest podatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych, to tym samym, w sytuacji opodatkowania umowy pożyczki, obowiązek podatkowy i obowiązek złożenia deklaracji PCC-3 ciążyłby solidarnie na wspólnikach spółki cywilnej, a nie na Spółce.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.