Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.73.2019.2.SK
z 21 marca 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 13 lutego 2019 r. (identyfikator poświadczenia ePUAP ...), uzupełniony pismem złożonym za pomocą platformy ePUAP w dniu 8 marca 2019 r. (identyfikator poświadczenia ePUAP – ...), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego świadczenia jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 6 marca 2019 r., nr 0113 KDIPT3.4011.73.2019.1.SK, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pomocą platformy ePUAP w dniu 6 marca 2019 r. (doręczono za pomocą platformy ePUAP w dniu 6 marca 2019 r. – identyfikator poświadczenia ePUAP – ...). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem złożonym za pomocą platformy ePUAP w dniu 8 marca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 21 sierpnia 2017 r. Wnioskodawca wraz z żoną podpisał umowę przedwstępną z podmiotem gospodarczym - Centrum Handlowe na wybudowanie domu jednorodzinnego. Wpłacił On zadatek wysokości 20 000 zł na wskazany numer konta w umowie przedwstępnej. W trakcie budowy pojawiły się dodatkowe prace, np. przestawienie ścian, podwyższenie poddasza, montaż ogrzewania podłogowego i grzejnikowego, zakup pieca do ogrzewania domu, itp. Zgodnie z umową ustną między Wnioskodawcą i Jego żoną, a właścicielem firmy Centrum Handlowe Wnioskodawca wraz z żoną przekazał kwoty w wysokościach 15 000 zł i 20 000 zł w gotówce. Na początku 2018 r. pojawiły się pewnie nieścisłości związane z oczekiwaniami Wnioskodawcy i Jego żony co do wykonanych prac, a firmą Centrum Handlowe. Przez ponad miesiąc dochodziło do negocjacji na temat rozwiązania tej sytuacji, łącznie z tym, że Wnioskodawca nie miał otrzymać żadnych pieniędzy od tego Pana. Potem Wnioskodawca wraz żoną przystał na propozycję właściciela firmy i zgodził się na zwrot chociaż części kosztów jakie poniósł razem z żoną, tj. zwrot 40 000 zł. Na tą okoliczność w dniu 8 lutego 2018 r. Wnioskodawca wraz z żoną spisał Oświadczenie o odstąpieniu od umowy, zgodnie z którym strony zobowiązują się, że nie będą wnosić wzajemnych roszczeń z tytułu rozwiązanej umowy przedwstępnej, a przyczyną odstąpienia jest niedotrzymanie warunków przedmiotowej umowy oraz za wykonanie dodatkowych robót budowlanych. Centrum Handlowe zobowiązało się do zwrotu kwoty 40 000 zł na konto bankowe Wnioskodawcy i Jego żony. Przelew na kwotę 40 000 zł pojawił się na koncie Wnioskodawcy w dniu 8 lutego 2018 r. Po ustabilizowaniu sytuacji mieszkaniowej Wnioskodawcy i Jego żony, zwrócił się On do właściciela firmy Centrum Handlowe o zwrot pozostałych pieniędzy. Po wysłaniu przedsądowego wezwania do zapłaty Wnioskodawca wraz z żoną otrzymał przelew na brakującą kwotę 15 000 zł na konto bankowe w dniu 7 września 2018 r. (po 7 miesiącach). Od tego momentu Wnioskodawca wraz z żoną otrzymał wszystkie pieniądze jakie przekazał tej firmie i uznał sprawę za zamkniętą. W dniu 29 stycznia 2019 r. drogą pocztową Wnioskodawca otrzymał PIT-11 od firmy Centrum Handlowego, w którym wpisano, że Wnioskodawca uzyskał przychód w wysokości 20 000 PLN z tytułu: Wypłata środków odszkodowawczych z tytułu odstąpienia od umowy. W dniu 30 stycznia 2019 r. Wnioskodawca udał się do Urzędu Skarbowego w celu złożenia wyjaśnień, że nie zgadza się z wystawionym PIT-11. Jedyną odpowiedź jaką uzyskał to, że ma On poprosić ww. firmę o korektę PIT-11, więc tego samego dnia Wnioskodawca wysłał listem poleconym pismo z prośbą o korektę i odebrane zostało przez właściciela Centrum Handlowego w dniu 31 stycznia 2019 r. Do dnia 13 lutego 2019 r. Wnioskodawca nie otrzymał żadnej odpowiedzi od tej firmy.

W piśmie złożonym w dniu 8 marca 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca dodał, że do ugody doszło po niedotrzymaniu warunków umowy co zapisano w Oświadczeniu o odstąpieniu od umowy § 2: „Przyczyną odstąpienia jest niedotrzymanie warunków przedmiotowej umowy, za wykonanie dodatkowe roboty budowlane. Państwo X otrzymają zwrot świadczeń w kwocie 40.000 zł.”. Ustalono w oświadczeniu, że wykonawca zwróci Wnioskodawcy i Jego żonie zadatek i część pieniędzy, które otrzymał na prace dodatkowe (zadatek 20 000 zł + prace dodatkowe 20 000 zł). Wnioskodawca wraz z żoną otrzymał przelew w dniu 8 lutego 2018 r. w kwocie 40 000 zł z tytułem przelewu: „zwrot zadatku na zakup budynku mieszkalnego.” Po wysłaniu przedsądowego wezwania do zapłaty udało się odzyskać resztę pieniędzy dnia 7 września 2018 r., w kwocie 15 000 zł, z tytułem przelewu: „zwrot wg pisma z dnia 28/08/2018/”.

W kwocie 40 000 zł, którą otrzymał Wnioskodawca w dniu 10 lutego 2018 r. nie było zwrotu dwukrotności zadatku. W oświadczeniu o odstąpieniu od umowy sprzedający nie zapisał zwrotu dwukrotności zadatku, na co Wnioskodawca przystanął. Co prawda w umowie przedwstępnej był zapis o zwrocie dwukrotności zadatku, jednak podpierając się § 14 tej umowy o treści: „W kwestiach nieuregulowanych niniejszą umową zastosowanie mieć będą przepisy Kodeksu Cywilnego”, a dokładnie art. 394 § 3 tej ustawy, Wnioskodawca wraz z małżonką i sprzedającym stwierdzili wspólnie, że sprzedający zwróci Wnioskodawcy część przekazanych pieniędzy bez dwukrotności zadatku. Wnioskodawca wraz z żoną chciał odzyskać cokolwiek, bo sytuacja się zaogniała i było niebezpieczeństwo, że będzie musiał dochodzić swoich pieniędzy na drodze sądowej.

Kwota 40 000 zł, którą otrzymał Wnioskodawca nie jest odszkodowaniem, ponieważ nie otrzymał On dwukrotności zadatku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy od zwróconych kwot 20 000 zł zadatku i 20 000 zł za prace dodatkowe należy zapłacić podatek od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku, art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym nie ma zastosowania, ponieważ Wnioskodawca nie otrzymał odszkodowania w wysokość podwójnego zadatku. Otrzymał On zwrot części pieniędzy, jakie przekazał na zakup domu. Zapis w PIT-11 o świadczeniu odszkodowawczym jest nieprawdziwy. W oświadczeniu o odstąpieniu od umowy nie ma zapisu o zwrocie dwukrotności zadatku, a tylko o zwrocie zadatku i pieniędzy za prace dodatkowe. W zaistniałej sytuacji, Wnioskodawca musiałby zapłacić podatek od własnych pieniędzy, co wydaje się sprzeczne, ponieważ nie uzyskał On dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), w brzmieniu obwiązującym na dzień 31 grudnia 2018 r., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle powyższego przepisu, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymienia się inne źródła (pkt 9).

Stosownie do art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2018 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z brzmieniem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne. Z przychodem tym mamy jednakże do czynienia wyłącznie w przypadku, kiedy u podatnika występują realne korzyści majątkowe. Podstawą uzyskania ww. przychodu mogą być zatem tylko takie czynności faktyczne lub prawne, w wyniku których rzeczywiście następuje przyrost z majątku danej osoby fizycznej.

Należy podkreślić, że art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych przewiduje szereg zwolnień przedmiotowych obejmujących świadczenia o charakterze odszkodowawczym. Tego rodzaju (przewidziane przez prawodawcę) dochody nie oznaczają dla podatnika przysporzenia majątkowego, a pokrywają stratę, czy innego rodzaju uszczerbek w majątku lub osobie podatnika. W związku z tym, aby dane świadczenie nie podlegało opodatkowaniu niezbędne jest umieszczenie go w ustawowym katalogu zwolnień przedmiotowych lub też objęcie go rozporządzeniem Ministra Finansów w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego, przy czym w rozpatrywanej sprawie taka sytuacja nie ma miejsca.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 1666), z wyjątkiem:

  1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
  2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
  3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
  4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
  5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
  6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
  7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, objęte są tylko zadośćuczynienia/odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. To oznacza, że zwolnieniem nie są objęte wszystkie zadośćuczynienia/odszkodowania, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii świadczeń. Ponadto, zaznaczyć należy, że odszkodowania wynikające z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe również nie są objęte ww. zwolnieniem.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca nie otrzymał świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. odszkodowania/zadośćuczynienia, tylko kwotę zwrotu zadatku oraz kwotę środków przeznaczonych na prace dodatkowe związane z budową domu jednorodzinnego wynikające z zawartej ugody pozasądowej. Zatem, wskazany przez Wnioskodawcę przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy nie ma w ogóle zastosowania w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Wyjaśnić należy, że zadatek jest instytucją prawa cywilnego związaną z wykonaniem zobowiązań umownych. Uiszczenie zadatku służyć ma zabezpieczeniu wykonania świadczenia umownego. Zastosowanie omawianej instytucji nie ma jednak charakteru obligatoryjnego, lecz zależy od decyzji stron umowy.

W myśl art. 394 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), w braku odmiennego zastrzeżenia umownego albo zwyczaju zadatek dany przy zawarciu umowy ma to znaczenie, że w razie niewykonania umowy przez jedną ze stron druga strona może bez wyznaczenia terminu dodatkowego od umowy odstąpić i otrzymany zadatek zachować, a jeżeli sama go dała, może żądać sumy dwukrotnie wyższej. Zgodnie z art. 394 § 2 ww. ustawy, w razie wykonania umowy zadatek ulega zaliczeniu na poczet świadczenia strony, która go dała; jeżeli zaliczenie nie jest możliwe, zadatek ulega zwrotowi.

Stosowanie do art. 394 § 3 powołanej ustawy, w razie rozwiązania umowy zadatek powinien być zwrócony, a obowiązek zapłaty sumy dwukrotnie wyższej odpada. To samo dotyczy wypadku, gdy niewykonanie umowy nastąpiło wskutek okoliczności, za które żadna ze stron nie ponosi odpowiedzialności albo za które ponoszą odpowiedzialność obie strony.

Zatem, jak wskazano powyżej instytucja zadatku służy wzmocnieniu więzi obligacyjnej. Ma motywować strony do należytego wykonania umowy (w przypadku zadatku uiszczanego przy umowie przedwstępnej – do zawarcia umowy przyrzeczonej). Otrzymanie zadatku nie powoduje definitywnego przysporzenia majątkowego, bo w zależności od uzgodnień stron umowy i „losów” zobowiązania może on podlegać zwrotowi, stać się własnością strony umowy jako swoiste odszkodowanie za niewykonanie zobowiązania bądź zostać zaliczony na poczet świadczenia strony, która go dała. W szczególności, zadatek (zaliczka) uiszczane przy zawieraniu umowy przedwstępnej sprzedaży rzeczy lub prawa nie jest ceną nabycia tej rzeczy lub prawa, a dopiero może zostać zaliczony na poczet takiej ceny w przypadku zawarcia umowy sprzedaży (umowy przyrzeczonej).

Natomiast, zgodnie z art. 560 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady.

W myśl art. 560 § 2 powołanej ustawy, jeżeli kupującym jest konsument, może zamiast zaproponowanego przez sprzedawcę usunięcia wady żądać wymiany rzeczy na wolną od wad albo zamiast wymiany rzeczy żądać usunięcia wady, chyba że doprowadzenie rzeczy do zgodności z umową w sposób wybrany przez kupującego jest niemożliwe albo wymagałoby nadmiernych kosztów w porównaniu ze sposobem proponowanym przez sprzedawcę. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość rzeczy wolnej od wad, rodzaj i znaczenie stwierdzonej wady, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie narażałby kupującego inny sposób zaspokojenia.

Strona, która odstępuje od umowy wzajemnej, obowiązana jest zwrócić drugiej stronie wszystko, co otrzymała od niej na mocy umowy, a druga strona obowiązana jest to przyjąć. Strona, która odstępuje od umowy, może żądać nie tylko zwrotu tego, co świadczyła, lecz również na zasadach ogólnych naprawienia szkody wynikłej z niewykonania zobowiązania (art. 494 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 21 sierpnia 2017 r. Wnioskodawca wraz z żoną podpisał umowę przedwstępną z podmiotem gospodarczym Centrum Handlowe na wybudowanie domu jednorodzinnego. Wpłacił On zadatek wysokości 20 000 zł na wskazany numer konta w umowie przedwstępnej. W trakcie budowy pojawiły się dodatkowe prace, np. przestawienie ścian, podwyższenie poddasza, montaż ogrzewania podłogowego i grzejnikowego, zakup pieca do ogrzewania domu, itp. Zgodnie z umową ustną między Wnioskodawcą i Jego żoną, a właścicielem firmy Centrum Handlowe Wnioskodawca wraz z żoną przekazał kwoty w wysokościach 15 000 zł i 20 000 zł w gotówce. Na początku 2018 r. pojawiły się pewnie nieścisłości związane z oczekiwaniami Wnioskodawcy i Jego żony co do wykonanych prac, a firmą Centrum Handlowe. Przez ponad miesiąc dochodziło do negocjacji na temat rozwiązania tej sytuacji, łącznie z tym, że Wnioskodawca nie miał otrzymać żadnych pieniędzy od tego Pana. Potem Wnioskodawca wraz żoną przystał na propozycję właściciela firmy Centrum Handlowego i zgodził się na zwrot chociaż części kosztów jakie poniósł razem z żoną, tj. zwrot 40 000 zł. Na tą okoliczność w dniu 8 lutego 2018 r. Wnioskodawca wraz żoną spisał Oświadczenie o odstąpieniu od umowy, zgodnie z którym strony zobowiązują się, że nie będą wnosić wzajemnych roszczeń z tytułu rozwiązanej umowy przedwstępnej, a przyczyną odstąpienia jest niedotrzymanie warunków przedmiotowej umowy oraz za wykonanie dodatkowych robót budowlanych. Centrum Handlowe zobowiązało się do zwrotu kwoty 40 000 zł na konto bankowe Wnioskodawcy i Jego żony. Przelew na kwotę 40 000 zł pojawił się na koncie Wnioskodawcy w dniu 8 lutego 2018 r. W kwocie 40 000 zł nie było zwrotu dwukrotności zadatku. Był to „zwrot zadatku na zakup budynku mieszkalnego”. Co prawda w umowie przedwstępnej był zapis o zwrocie dwukrotności zadatku, jednak podpierając się § 14 tej umowy o treści: „W kwestiach nieuregulowanych niniejszą umową zastosowanie mieć będą przepisy Kodeksu Cywilnego”, a dokładnie art. 394 § 3 tej ustawy, Wnioskodawca wraz z małżonką i sprzedającym stwierdzili wspólnie, że sprzedający zwróci Wnioskodawcy część przekazanych pieniędzy bez dwukrotności zadatku. Po ustabilizowaniu sytuacji mieszkaniowej Wnioskodawcy i Jego żony, zwrócił się On do właściciela firmy Centrum Handlowe o zwrot pozostałych pieniędzy. Po wysłaniu przedsądowego wezwania do zapłaty Wnioskodawca wraz z żoną otrzymał przelew na brakującą kwotę 15 000 zł na konto bankowe w dniu 7 września 2018 r. (po 7 miesiącach). Od tego momentu Wnioskodawca wraz z żoną otrzymał wszystkie pieniądze jakie przekazał tej firmie i uznał sprawę za zamkniętą. W dniu 29 stycznia 2019 r. drogą pocztową Wnioskodawca otrzymał PIT-11 od firmy Centrum Handlowe, w którym wpisano, że Wnioskodawca uzyskał przychód w wysokości 20 000 PLN z tytułu: „Wypłata środków odszkodowawczych z tytułu odstąpienia od umowy.” Do ugody doszło po niedotrzymaniu warunków umowy co zapisano w Oświadczeniu o odstąpieniu od umowy § 2: „Przyczyną odstąpienia jest niedotrzymanie warunków przedmiotowej umowy, za wykonanie dodatkowe roboty budowlane. Państwo X otrzymają zwrot świadczeń w kwocie 40.000 zł.”. Ustalono w oświadczeniu, że wykonawca zwróci Wnioskodawcy i Jego żonie zadatek i część pieniędzy, które otrzymał na prace dodatkowe (zadatek 20 000 zł + prace dodatkowe 20 000 zł.). Kwota 40 000 zł, którą otrzymał Wnioskodawca nie jest odszkodowaniem, ponieważ nie otrzymał On dwukrotności zadatku.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że zwrócona Mu przez sprzedawcę, tj. Centrum Handlowe, kwota 40 000 zł, wynikająca z treści oświadczenia o odstąpieniu od umowy, nie była zwrotem dwukrotności zadatku, tylko zwrotem zadatku na zakup budynku mieszkalnego (20 000 zł) oraz zwrotem części środków przeznaczonych na prace dodatkowe (20 000 zł) związane z budową domu jednorodzinnego, to uznać należy, że ww. kwoty zwrotu nie stanowią przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Wnioskodawca nie uzyskał bowiem świadczenia, które mogłoby zostać uznane za trwałe przysporzenie w Jego majątku powodujące zwiększenie Jego aktywów czy też zmniejszenie pasywów.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tego tytułu i wykazania ww. kwot w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2018.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku ORD-IN dokumentów, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem.

Tutejszy Organ wskazuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto wskazać należy, że niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj