Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.12.2019.2.RSZ
z 21 marca 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 stycznia 2019 r. (data wpływu 9 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 25 lutego 2019 r., (data wpływu 4 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy spółka ma prawo anulować fakturę w związku z brakiem akceptacji faktury VAT sprzedaży przez kontrahenta oraz brakiem możliwości zawarcia ugody – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy spółka ma prawo anulować fakturę w związku z brakiem akceptacji faktury VAT sprzedaży przez kontrahenta oraz brakiem możliwości zawarcia ugody.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 25 lutego 2019 r. (data wpływu 4 marca 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 19 lutego 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.12.2019.1.RSZ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka (Wnioskodawca) produkuje urządzenia rozdzielcze S. spełniające najwyższe wymagania techniczne i wytrzymałościowe, które montowane są na platformach wiertniczych i statkach.

Jakość i parametry techniczne urządzeń potwierdzane są certyfikatami morskimi.

Realizuje również usługi instalacji elektrycznych silno i słabo-prądowych w budynkach użyteczności publicznej, centrach logistycznych, handlowych i przemysłowych.

Oferuje systemy monitorowania, sterowania oraz elektronicznych systemów zabezpieczających w celu zarządzania obiektami.

Od 1992 r. Wnioskodawca specjalizuje się w budownictwie hydrotechnicznym, w tym: budowie zapór, zbiorników wodnych, wałów, regulacji i umocnień rzek oraz innych obiektów inżynierii wodnej.

Wykonuje również roboty w zakresie budownictwa ogólnego, głównie przemysłowego w zakresie robót żelbetowych, ziemnych, wyburzeniowych i innych specjalistycznych robót budowlanych, a także w zakresie budownictwa drogowego i mostowego.

Oferuje dostawę i montaż kompletnych systemów rozdziału energii, sterowania i automatyki przemysłowej dla remontowanych, modernizowanych i nowo powstających obiektów różnych branż przemysłowych.

Wnioskodawca był wykonawcą robót budowalnych na zadaniu pn.: „…” etap II, gdzie inwestorem był Ś. w K. (dalej. Ś.). Pomiędzy podmiotami została podpisana umowa nr ….

W obecnej chwili na mocy zmian w Prawie wodnym Ś. został przejęty przez Państwowe Gospodarstwo Wodne „W.”.

W dniu 20 października 2014 r. Wnioskodawca wystawił fakturę nr ..., którą ujął i opodatkował w miesiącu wystawienia faktury w podatku od towarów i usług VAT oraz w podatku dochodowym od osób prawnych CIT. Ś. pismem z dnia 7 listopada 2014 r. odrzucił i odesłał fakturę nr ... uzasadniając, że faktura niniejsza wykracza poza zakres finansowy umowy nr ... .

Spółka wielokrotnie przesyła do Ś. faktury z wyjaśnieniami, jednakże Inwestor nie zgadzał się z uznaniem zasadności poczynionych prac budowalnych i każdorazowo odsyłał fakturę do Wnioskodawcy.

W dniu 5 września 2017 r. Wnioskodawca wystąpił do Sądu Rejonowego K. z wnioskiem o zawezwanie do próby ugodowej wobec Ś. w celu zawarcia ugody. Posiedzenie ugodowe odbyło się w dniu 22 listopada 2017 r. ale do zawarcia ugody nie doszło. W związku ze zmianą ustawy Prawo Wodne i likwidacją Zarządów Melioracji i Urządzeń Wodnych na posiedzeniu pojednawczym Ś. stwierdził, że podmiotem, który powinien decydować o ugodzie jest obecnie Skarb Państwa, Marszałek Województwa - X, Y w likwidacji. Spółka wystąpiła z daleko idącej ostrożności ponownie do Sądu Rejonowego K. Wydziału I Cywilnego z wnioskiem o ponowne zawezwanie do próby ugodowej w stosunku do Ś. w K. w likwidacji w dniu 1 grudnia 2017 r. uwzględniając stanowisko drugiej strony przedstawione na rozprawie. Posiedzenie pojednawcze zostało wyznaczone na 9 maja 2018 r. Na posiedzenie ugodowe stawił się radca prawny reprezentujący Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie Zarząd Gospodarki Wodnej i oświadczył, że Ś. w likwidacji przekazał jego Mocodawcy dokumenty sprawy toczącej się przed tut. Sądem, ale pomimo tego nie ma legitymacji biernej w toczącym się postępowaniu (tzn. nie powinien być stroną pozwaną), bowiem zgodnie z ustawą Prawo Wodne może co najwyżej przystąpić do już toczących się postępowań, a tym samym nie jest uprawniony do zawarcia ugody. W związku z powyższym postępowanie zostało zakończone bez zawarcia ugody.

W ww. piśmie z 25 lutego 2019 r. Wnioskodawca wyjaśnił następując kwestie:

Ad. l) Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ad. 2) Wystawiona faktura z dnia 20 października 2014 r. odzwierciedla rzeczywiste zdarzenie gospodarcze, tj. roboty dodatkowe, które zostały wykonane przez Wnioskodawcę na rzecz Zamawiającego (Inwestora), które musiały być wykonane dla prawidłowego wykonania umowy i wychodzą one poza zakres prac wskazanych w umowie.

Ad. 3) Czynności związane z przedmiotową fakturą zostały faktycznie wykonane przez Wnioskodawcę zgodnie z Protokołami konieczności wykonania robót dodatkowych, które zostały przygotowane i podpisane przez strony, tj. Wnioskodawcę a ze strony Inwestora przez Projektanta i Inspektora Nadzoru oraz Kierownika budowy ze strony E. S.A.

Ad. 4) Wnioskodawca ustalił z przedstawicielami Inwestora, tj. Projektantem, Inspektorem Nadzoru zakres robót w Protokołach konieczności, szacunkowe wynagrodzenia za ich wykonanie oraz termin ich wykonania, a po wykonaniu Wnioskodawca przedstawił Inwestorowi kosztorys powykonawczy za roboty dodatkowe na kwotę wysokości 1.339.935,31 zł netto w oparciu o który została wystawiona przedmiotowa faktura VAT.

Ad. 5) Inwestor nie dokonał płatności zaliczki w związku z realizacją przedmiotowej transakcji.

Ad. 6) Na pytanie „Co Wnioskodawca rozumie pod sformułowaniem: „faktura niniejsza wykracza poza zakres finansowy umowy nr ...” Spółka wyjaśniła, że faktura niniejsza dotyczy dodatkowych prac budowlanych nie wskazanych w umowie, gdyż nie zostały przewidziane na etapie ofertowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo anulować fakturę, o której mowa w art. 106b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w związku z brakiem akceptacji faktury VAT sprzedaży przez kontrahenta oraz brakiem możliwości zawarcia ugody?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki anulowanie faktur w ww. opisanych przypadkach jest możliwe a nawet wskazane. Faktury w oczywisty sposób błędne, nielogiczne nie powinny być wprowadzane do obrotu. Transakcja sprzedaży nie przebiegała w sposób udokumentowany na fakturze.

Przepisy podatkowe nie przewidują anulowania faktur, w art. 106j oraz 106k ustawy o PTU zapisano, iż w przypadku błędów, pomyłek kontrahent wystawia fakturę korygującą. Nie ma w ustawie określonego trybu postępowania w przypadku błędów i pomyłek których nie można w sposób logiczny skorygować jedną fakturą korygującą.

Organy podatkowe dopuszczają możliwość anulowania faktury, którą wprawdzie wysłano kontrahentowi, lecz została przez niego zwrócona. Tak uznał Dyrektor Izby Skarbowej w K. w interpretacji indywidualnej z dnia 13 czerwca 2012 r„ nr IBPP2/443- 253/12/Cz, przy czym podkreślono, iż możliwe to jest tylko wówczas, gdy podatnik posiada zarówno oryginał, jak i kopię faktury.

Podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 1 czerwca 2011 r., nr ILPP1/443-364/11-4/KŁ. Według organu w przypadku faktur, które nie zostały przyjęte przez kontrahenta, brak jest podstaw do wystawienia faktur korygujących. Korekty bowiem wystawia się - co do zasady - do dokumentów posiadanych przez nabywcę, tj. faktur, które weszły do obiegu prawnego. Stwierdził ponadto, że:.(...) w przypadku anulowania błędnie wystawionych faktur VAT nie powinny zostać one wykazane w rozliczeniach Zainteresowanego z tytułu podatku VAT. Zatem, poprzez omyłkowe wykazanie pierwotnych faktur, które do czasu sporządzenia deklaracji VAT nie zostały skutecznie anulowane, Wnioskodawca w celu usunięcia błędu winien dokonać korekty deklaracji VAT za te miesiące, w których faktury VAT zostały rozliczone poprzez obniżenie odpowiednio kwoty zadeklarowanej podstawy opodatkowania oraz podatku należnego. (...)”.

Jeżeli natomiast faktura jest anulowana przed rozliczeniem VAT z faktury pierwotnej, wystawienie i anulowanie takiej faktury pozostaje bez wpływu na rozliczenia VAT.

Nie tylko organy podatkowe na zasadzie wyjątku dopuszczają możliwość anulowania faktur, ale także sądy administracyjne, jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w prawomocnym wyroku z dnia 23 sierpnia 2012 r., sygn. akt I FSK 1688/11: (...) możliwość anulowania faktur (rachunków uproszczonych) (...) należy zaaprobować jako praktyczną i realną drogę „wycofania się” podatnika z błędnego wystawienia dokumentu rozliczeniowego.

Jednak powinna ona dotyczyć wyłącznie tych dokumentów rozliczeniowych (faktur, rachunków uproszczonych), które nie zostały wprowadzone przez podatnika do obrotu prawnego (np. poprzez doręczenie ich kontrahentom). Natomiast w przypadku wprowadzenia takich dokumentów do obrotu prawnego, pozostaje jedynie możliwość dokonania korekt faktur (rachunków uproszczonych) na zasadach określonych przepisami (...)”.

Takie też wyjaśnienie wynika z uzasadnienia prawomocnego wyroku NSA z dnia 7 marca 2012 r., sygn. akt I FSK 796/11.

Wobec tego, na podstawie powołanych przepisów oraz stanowiska organów skarbowych i sądów administracyjnych Spółka uważa, iż ma prawo anulować fakturę z zachowaniem zasad ostrożności, tak aby w oczywisty sposób błędna faktura nie została wprowadzone do obrotu prawnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż natomiast – na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z art. 2 pkt 31 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

  1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
  2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
  3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
  4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Z regulacji art. 29a ust. 13 ustawy wynika, że w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Z literalnej wykładni cytowanego art. 29a ust. 13 ustawy, wynika, że warunkiem obniżenia przez sprzedawcę kwoty podstawy opodatkowania oraz podatku należnego na podstawie wystawionej faktury korygującej jest posiadanie potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę (z zastrzeżeniem art. 29a ust. 15 ustawy).

Oznacza to, że faktura korygująca musi dotrzeć do nabywcy, a nabywca musi potwierdzić jej otrzymanie, by wystawca miał możliwość obniżenia podatku należnego w związku z jej wystawieniem. Dopiero posiadanie takiego potwierdzenia uprawnia sprzedawcę do stosownego obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego.

Jak stanowi art. 29a ust. 14 ustawy, przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Ponadto, na podstawie art. 29a ust. 15 ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:

  1. eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
  2. dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
  3. sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
  4. gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.

Jak stanowi art. 29a ust. 16 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 4, obniżenie podstawy opodatkowania następuje nie wcześniej niż w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym zostały łącznie spełnione przesłanki określone w ust. 15 pkt 4.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Jak stanowi art. 106a pkt 1 ustawy – przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy.

W myśl art. 108 ust. 1 ustawy – w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa.

Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze. Podatnik wystawia fakturę m.in. w przypadku sprzedaży towaru lub usługi oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Faktura jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego.

Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura VAT sporządzona, a niewprowadzona do obrotu prawnego (faktura anulowana), nie jest zatem fakturą wystawioną w rozumieniu wyżej cytowanego przepisu prawnego i nie stanowi podstawy do zapłaty podatku w niej wykazanego w trybie art. 108 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że ani przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani przepisy rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, nie regulują kwestii dotyczącej anulowania wystawionych faktur. W praktyce jednak – w drodze wyjątku – jest dopuszczalne anulowanie faktury, sprowadzające się do przekreślenia oryginału i kopii faktury oraz dokonaniu na nich adnotacji uniemożliwiających ich powtórne wykorzystanie. Należy jednak w tym miejscu podkreślić, że anulowanie faktur powinno dotyczyć wyłącznie tych dokumentów rozliczeniowych, które nie zostały wprowadzone przez podatnika do obrotu prawnego.

Anulowanie faktury powinno być traktowane w sposób wyjątkowy i wykorzystywane tylko w przypadku zaistnienia takiej konieczności. Ponadto, podatnik powinien dołożyć należytej staranności przy dokumentowaniu zaistniałych zdarzeń gospodarczych. W przypadku anulowania faktury sprzedawca (wystawca faktury) winien posiadać w swojej dokumentacji zarówno kopię, jak i oryginał dokumentu sprzedaży z dokonaną na nich adnotacją unieważniającą fakturę, która uniemożliwi ich powtórne wydanie i wykorzystanie. Zatem, anulowanie faktury dotyczy tylko tych przypadków, gdy faktura dokumentuje czynność rzeczywiście niedokonaną.

Natomiast, gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy, to w takiej sytuacji ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania takiej faktury poprzez wystawienie faktury korygującej.

Należy zauważyć, że faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Warunkiem obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego na podstawie wystawionej faktury korygującej jest posiadanie przez wystawcę potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez nabywcę.

Na podstawie art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

  1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
  2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
  3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
  4. dokonano zwrotu całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
  5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

-podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

  1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
  2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
  3. dane zawarte na fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
    1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
    2. nazwę (rodzaj) towaru lub i usługi objętych korektą;
  4. przyczynę korekty;
  5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego - odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
  6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.

Jak wskazano wyżej celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Tym samym, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Jednakże dokonanie korekty faktury jest możliwe jedynie w przypadku, gdy pierwotna faktura została wprowadzona do obrotu prawnego, tzn. została przyjęta (odebrana) przez nabywcę towaru lub usługi.

Należy podkreślić, że potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia. Faktura korygująca bez potwierdzenia jej odbioru nie spełnia powyższej przesłanki i nie stanowi wystarczającej podstawy do obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 20 października 2014 r. Wnioskodawca wystawił fakturę nr ..., którą ujął i opodatkował w miesiącu wystawienia faktury w podatku od towarów i usług VAT. Kontrahent pismem z dnia 7 listopada 2014 r. odrzucił i odesłał fakturę nr ... uzasadniając, że faktura niniejsza wykracza poza zakres finansowy umowy nr ... . Jak wskazuje Wnioskodawca faktura niniejsza dotyczy dodatkowych prac budowlanych nie wskazanych w umowie, gdyż nie zostały przewidziane na etapie ofertowania. Jednocześnie czynności związane z przedmiotową fakturą zostały faktycznie wykonane przez Wnioskodawcę zgodnie z Protokołami konieczności wykonania robót dodatkowych, które zostały przygotowane i podpisane przez Strony. Spółka wielokrotnie przesyłała do Kontrahenta (Inwestora) faktury z wyjaśnieniami, jednakże Inwestor nie zgadzał się z uznaniem zasadności poczynionych prac budowalnych i każdorazowo odsyłał fakturę do Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Spółka ma prawo anulować fakturę, o której mowa w art. 106b ustawy o podatku od towarów i usług w związku z brakiem akceptacji faktury VAT sprzedaży przez kontrahenta oraz brakiem możliwości zawarcia ugody.

Jak już wskazano anulowanie faktury, sprowadzające się do przekreślenia oryginału i kopii faktury oraz dokonaniu na nich adnotacji uniemożliwiających ich powtórne wykorzystanie dopuszczalne jest w przypadku gdy faktura nie została wprowadzona przez podatnika do obrotu prawnego oraz dokumentuje czynność rzeczywiście niedokonaną.

Niewprowadzenie faktury do obrotu prawnego może mieć miejsce gdy faktura nie zostanie wysłana do kontrahenta bądź gdy faktura zostanie wysłana, ale nie zostanie odebrana przez kontrahenta bądź gdy faktura zostanie wysłana i odebrana, a następnie odesłana przez kontrahenta (w taki sposób, że podatnik posiada oba egzemplarze faktur - oryginał i kopię - a kontrahent nie uwzględnił faktury w swoich ewidencjach) a jednocześnie nie doszło do zrealizowania transakcji (świadczenia usługi, dostawy towarów).

Z opisu stanu faktycznego wynika, że co prawda Wnioskodawca jest w posiadaniu oryginału i kopii faktury, to wystawiona w dniu 20 października 2014 r. faktura VAT dokumentuje czynność faktycznie wykonaną zgodnie z podpisanymi przez Strony Protokołami.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że skoro jak wskazał sam Wnioskodawca:

  • Wystawiona faktura z dnia 20 października 2014 r. odzwierciedla rzeczywiste zdarzenie gospodarcze, tj. roboty dodatkowe, które zostały wykonane przez Wnioskodawcę na rzecz Zamawiającego (Inwestora), musiały być wykonane dla prawidłowego wykonania umowy,
  • Czynności związane z przedmiotową fakturą zostały faktycznie wykonane przez Wnioskodawcę zgodnie z Protokołami konieczności wykonania robót dodatkowych, które zostały przygotowane i podpisane przez strony, tj. Wnioskodawcę a ze strony Inwestora przez Projektanta i Inspektora Nadzoru oraz Kierownika budowy ze strony E. S.A.,
  • Wnioskodawca ustalił z przedstawicielami Inwestora, tj. Projektantem, Inspektorem Nadzoru zakres robót w Protokołach konieczności, szacunkowe wynagrodzenia za ich wykonanie oraz termin ich wykonania, a po wykonaniu Wnioskodawca przedstawił Inwestorowi kosztorys powykonawczy za roboty dodatkowe, w oparciu o który została wystawiona przedmiotowa faktura VAT,

to w analizowanym przypadku Spółka nie może dokonać anulowania przedmiotowej faktury, z uwagi na brak spełnienia przesłanek uprawniających do anulowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że przepisy podatkowe nie regulują stosunków cywilnoprawnych (zasad zawierania umów cywilnoprawnych, porozumień), ani nie mają wpływu na ich treść, w tym na brak możliwości zawarcia ugody. Zgodnie bowiem z zasadą swobody umów, to strony umowy rozstrzygają m.in. zasady rozliczeń z tytułu zawarcia umów cywilnoprawnych.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy podkreślić że wskazane interpretacje indywidualne nie dotyczą stanów faktycznych tożsamych do sprawy będącej przedmiotem wniosku.

Tut. organ pragnie zauważyć również, że na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane wyroki NSA. Przytoczone wyroki są rozstrzygnięciami w konkretnej sprawie, osadzonymi w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawężają.

Należy zwrócić uwagę, że Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj