Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.35.2019.1.MW
z 18 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 23 stycznia 2019 r. (data wpływu 25 stycznia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 marca 2019 r. (data wpływu 14 marca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania realizacji płatności z Rachunku Kredytowego na rzecz stron trzecich, z którymi Lider lub Partner zawarł umowę w imieniu Konsorcjum, a także uznania przekazywanych wpływów od Zamawiającego z tytułu realizacji Inwestycji pomiędzy Rachunkiem Technicznym a końcowo Rachunkiem Lidera, za świadczenie usługi w postaci udzielenia pożyczki lub innej formy finansowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania realizacji płatności z Rachunku Kredytowego na rzecz stron trzecich, z którymi Lider lub Partner zawarł umowę w imieniu Konsorcjum, a także uznania przekazywanych wpływów od Zamawiającego z tytułu realizacji Inwestycji pomiędzy Rachunkiem Technicznym a końcowo Rachunkiem Lidera, za świadczenie usługi w postaci udzielenia pożyczki lub innej formy finansowania. Wniosek uzupełniono w dniu 14 marca 2019 r. o wskazanie adresu elektronicznego do doręczeń pełnomocnika Zainteresowanego będącego stroną postępowania.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania: A;
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: B;

przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka A (dalej: „Spółka” „Lider”), czyli Zainteresowany będący stroną postępowania o wydanie interpretacji, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie realizacji robót budowlanych związanych z budową rurociągów przesyłowych i sieci rozdzielczych (grupa 42.21.21.0 oraz 42.21.22.0 PKWiU). Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”).

W celu realizacji robót budowlanych sklasyfikowanych powyżej będących przedmiotem zamówień publicznych udzielanych w trybie przetargu (dalej: „Inwestycje”), Spółka może działać wspólnie (dalej: „Konsorcjum”) z innym podmiotem mającym również status czynnego podatnika VAT tj. B (dalej: „B” lub „Partner”), zwanymi łącznie ze Spółką stronami (dalej: „Strony”).

Spółka wraz z B rozpoczęta współpracę polegającą na wspólnym udziale w postępowaniu w sprawie udzielenia zamówienia publicznego, a w efekcie także na wspólnym wykonaniu inwestycji na rzecz odbiorcy, będącego inwestorem (dalej: „Zamawiający”). Realizowanym obecnie projektem jest „(...)” (dalej: „Inwestycja”). Zgodnie ze specyfikacją istotnych warunków zamówień do tego projektu zakres robót obejmuje: (…)

B wraz ze Spółką jest wskazana jako wykonawcy w umowie z Zamawiającym, co wynika również z art. 23 ust. 1 prawa zamówień publicznych. Dodatkowo, w umowach zawieranych z podwykonawcami Lider oraz Partner są określani jako nabywcy usług.

Spółka współpracuje z Partnerem w oparciu o umowę konsorcjum (dalej: „Umowa”), w której występuje jako Lider reprezentujący Strony. Strony ustaliły w ramach Umowy, że realizacja Inwestycji jest wspólnie koordynowana, tj. administrowana i kontrolowana przez Strony.

Zgodnie z wymaganiami Zamawiającego Lider jest upoważniony do wystawiania faktur z tytułu realizacji Inwestycji na Zamawiającego.

Zgodnie z przyjętymi zasadami współpracy, B dostarcza w imieniu stron gwarancję wadialną oraz zabezpieczenie należytego wykonania Inwestycji. Partner jest również zobowiązany do zapewnienia innych instrumentów finansowych – niezbędnych do realizacji Inwestycji. B w szczególności zapewnia w imieniu Konsorcjum gwarancję zwrotu zaliczki oraz kapitał obrotowy, w postaci kredytu obrotowego (dalej: „Kredyt”) lub innego instrumentu finansowego. Zapewnienie instrumentów finansowych przez B nie wyklucza pozyskania innego/dodatkowego finansowania przez Lidera.

B pozyskała finansowanie w postaci Kredytu. Stroną umowy Kredytu, czyli kredytobiorcą jest B. Lider w ramach pozyskanego finansowania zapewnia jedno z wymaganych zabezpieczeń w postaci poręczenie/przystąpienia do długu oraz wyraził zgodę na dokonanie cesji wierzytelności z Inwestycji na bank finansujący (dalej: „Bank”).

Wykorzystanie Kredytu następuje w formie bezgotówkowej, w ciężar rachunku kredytowego (dalej: „Rachunek Kredytowy”), poprzez realizację przez Bank dyspozycji zapłaty na rzecz stron trzecich, z którymi Lider lub Partner zawarł umowę w imieniu Konsorcjum, do wysokości przyznanej kwoty Kredytu.

W związku z wymaganiami Banku środki od Zamawiającego z tytułu realizacji inwestycji (dalej: „Inwestycja”) będą wpływały na konto techniczne Banku (dalej: „Rachunek Techniczny”).

Kredyt spłacany będzie z wpływów, na Rachunek Techniczny, od Zamawiającego najpóźniej w następnym dniu po wpływie tych środków, poprzez rozliczenie salda Kredytu z Rachunku Kredytowego B.

Udzielony Kredyt jest kredytem odnawialnym, co oznacza, że każdy wpływ zmniejsza zadłużenie powodując automatycznie odnowienie dostępnej kwoty Kredytu o kwotę dokonanej spłaty. Kredyt, w ramach przyznawanej kwoty może być wielokrotnie wykorzystywany na potrzeby realizacji Inwestycji, aż do terminu obowiązku jego ostatecznej spłaty.

Pozostałe środki zgromadzone na Rachunku Technicznym, tj. saldo po spłacie zobowiązań B wobec Banku z tytułu Kredytu będą przekazywane, zgodnie z umową kredytową, na konto bieżące B (dalej: „Rachunek Bieżący”). Następnie, środki te będą kierowane na konto bieżące Lidera (dalej: „Rachunek Lidera”). Partner będzie informował Lidera o każdym wpływie środków od Zamawiającego na Rachunek Techniczny.

Poza wykorzystaniem Kredytu Strony będą dokonywać także płatności, wykorzystując do tego środki własne i pozyskane z innych, zewnętrznych źródeł. Koszty zapewnienia instrumentów, o których mowa powyżej stanowią koszty Inwestycji. Podstawowym źródłem zabezpieczenia pozyskania środków finansowych niezbędnych do realizacji Inwestycji będą wpływy od Zamawiającego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy realizacja płatności z Rachunku Kredytowego na rzecz stron trzecich, z którymi Lider lub Partner zawarł umowę w imieniu Konsorcjum, bądź przekazywanie wpływów od Zamawiającego z tytułu realizacji Inwestycji pomiędzy Rachunkiem Technicznym a końcowo Rachunkiem Lidera, należy traktować jako świadczenie usługi w postaci udzielenia pożyczki lub inną formę finansowania pomiędzy Stronami podlegające ustawie o VAT?

Zdaniem Zainteresowanych, realizacja płatności z Rachunku Kredytowego na rzecz stron trzecich, z którymi Lider lub Partner zawarł umowę w imieniu Konsorcjum, bądź przekazywanie wpływów od Zamawiającego z tytułu realizacji Inwestycji pomiędzy Rachunkiem Technicznym, a końcowo Rachunkiem Lidera nie stanowi świadczenia usługi w rozumieniu ustawy o VAT w postaci udzielenia pożyczki lub innej formy finansowania pomiędzy Stronami. Zdaniem Spółki powyższe działania nie powinny być także postrzegane jako forma cashpooling’u, opisany sposób działania jest jedynie spełnieniem wymagań w zakresie sposobu wykorzystania i zabezpieczenia umowy kredytu.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium Polski. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT rozumie się natomiast rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również: przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej, zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji oraz świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powyższe nie oznacza jednak, że każde przesunięcie czy rozliczenie określonych wartości ekonomicznych pomiędzy podmiotami może stanowić świadczenie usługi, jeśli nie stanowi dostawy towarów. Z przepisów ustawy o VAT wynika, że świadczeniem usług jest wyłącznie czynność, której efektem jest odniesienie korzyści przez jeden z podmiotów na skutek działania bądź zaniechania innego podmiotu. Regulacje ustawy o VAT wskazują bowiem, iż świadczeniu usług musi towarzyszyć odpłatność oraz istnienie zidentyfikowanego odbiorcy (beneficjenta) usługi.

Mając na uwadze cel (finansowanie wspólnie realizowanej przez Strony Inwestycji) i zapisy w zakresie wykorzystania Kredytu, Strony stoją na stanowisku, iż płatności realizowane w ciężar Kredytu bezpośrednio na rzecz kontrahentów z którymi w imieniu Stron umowy zawarł Lider (lub Partner), są traktowane jako kapitał obrotowy i nie stanowią świadczenia usługi w rozumieniu ustawy o VAT w postaci udzielenia pożyczki lub innej formy finansowania pomiędzy Stronami i nie jest również formą cashpooling’u.

Również wpływ środków od Zamawiającego z tytułu realizacji Inwestycji na Rachunek Techniczny Banku, a następnie na Rachunek Bieżący, w kwocie pomniejszonej o dokonane na Rachunku Kredytowym spłaty wynikające ze zobowiązań wobec Banku z tytułu Kredytu B i ostatecznie na Rachunek Lidera, nie stanowi odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Jest to jedynie czynność techniczna konieczna dla efektywnego funkcjonowania Konsorcjum i zachowania jego płynności finansowej, w tym uzyskania możliwości kredytowania Inwestycji. W przypadku technicznego przekazywania środków pieniężnych pomiędzy kontami Stron, ani Lider ani Partner nie mogą być określone mianem usługodawcy czy też konsumenta wzajemnej usługi. Nie jest również możliwe wskazanie wynagrodzenia którejkolwiek ze Stron wypłaconego przez drugą Stronę.

W analizowanej sytuacji, przelewanie środków pieniężnych pomiędzy Partnerem oraz Liderem jest jedynie elementem współdziałania w ramach wspólnego przedsięwzięcia. Tego typu czynności nie można postrzegać jako zapłaty za świadczone usługi, szczególnie jako formy udzielenia pożyczki ani innej formy finansowania pomiędzy Stronami. Jak zostało wskazane, taki sposób przekazywania wpływów otrzymanych od Zamawiającego, stanowi jedyne spełnienie wymagań Banku udzielającemu Kredytu B.

Jednocześnie Strony potwierdzają, iż spłaty Kredytu na Rachunku Kredytowym, z kwot które wpłyną na Rachunek Techniczny Banku będą traktowane jako zmniejszenie kwoty kapitału obrotowego.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że czynności wykonywane pomiędzy Stronami w kontekście przekazywanych środków pomiędzy kontami nie będą stanowiły odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, lecz jedynie czynności techniczne, konieczne dla efektywnego zarządzania płynnością finansową Konsorcjum. W opisanej sytuacji, podejmowane przez B czynności nie będą również stanowiły nieodpłatnego świadczenia usług zrównanego z odpłatnym świadczeniem, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT ponieważ z okoliczności sprawy nie wynika, by miały one służyć do celów innych niż działalność gospodarcza.

Podsumowując, realizacja płatności z Rachunku Kredytowego na rzecz stron trzecich, z którymi Lider lub Partner zawarł umowę w imieniu Konsorcjum, bądź przekazywanie wpływów od Zamawiającego z tytułu realizacji Inwestycji pomiędzy Rachunkiem Technicznym a końcowo Rachunkiem Lidera, nie stanowi świadczenia usługi w rozumieniu ustawy o VAT w tym w postaci udzielenia pożyczki lub innej formy finansowania pomiędzy Stronami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.