Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.37.2019.1.AW
z 13 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2018 r. (data wpływu 18 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ustalenia kwoty nabycia używanego samochodu osobowego w celu zastosowania przy jego odprzedaży procedury opodatkowania marży – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ustalenia kwoty nabycia używanego samochodu osobowego w celu zastosowania przy jego odprzedaży procedury opodatkowania marży.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pani czynnym podatnikiem VAT. Zakupiła Pani od kontrahenta niemieckiego (czynny podatnik VAT) w systemie aukcyjnym używany samochód osobowy w celu dalszej odsprzedaży. Wszystkie czynności związane z zakupem samochodu dokonywała z firmą X GmbH. Wynagrodzenie należne za dostawę (w tym zapłatę za samochód, opłaty aukcyjne i usługę wewnątrzwspólnotową) uregulowała Pani na konto dostawcy - ww. firmy X. Transakcja została udokumentowana trzema fakturami.

Faktura nr 1: Samochód osobowy - procedura marży; opisy pozycji VAT na fakturach: Przy samochodzie: „M” - Anwendung der Differenzbesteuerung nach § 25a-UStG - Gebrauchtgegenstande / Sonderregelung - Application of differential taxation according to § 25a UStG (German Value Added Tax (VAT) Act) - Margin scheme / Second-hand goods.

Faktura wystawiona w 2016 r. przez X, od 2018 r. Y.

Faktura nr 2: Opłaty aukcyjne - usługa wewnątrzwspólnotowa. Opis pozycji symbol „ I” oznacza - Innergemeinschaftliche Leistung - § 13b Abs. 1 UStG i V.m. 3a Abs. 2 UStG UStG findet Anwendung. Die Steuerschuld geht auf den Leistungsempfanger uber - I - Intracommunity Service - The revrerse charge procedure (acc. to § 13b Abs. 1 UStG i.V.m. 3a Abs. 2 UStG) applies. The recipient/customer is VAT liable for this intracommunity goods-transport service.

Faktura wystawiona w 2016 r. i 2018 r. przez Z.

Faktura nr 3: Obsługa dokumentów i Transport - usługa wewnątrzwspólnotowa. Opis pozycji symbol „I” oznacza - Innergemeinschaftliche Leistung - § § 13b Abs. 1 UStG i. V.m. 3a Abs. 2 UStG UStG findet Anwendung. Die Steuerschuld geht auf den Leistungsempfanger uber - i - Intracommunity Service - The reverse charge procedure (acc. to § § 13b Abs. 1 UStG i.V.m. 3a Abs. 2 UStG) applies. The recipient/customer is VAT liable for this intracommunity goods-transport service.

Faktura wystawiona w 2018 r. przez X.

Przy czym z usługi transportowej podatnik może skorzystać lub nie, natomiast z pozostałych usług podatnik nie może zrezygnować, są one nierozłączną częścią transakcji.

Wszystkie faktury (1, 2, 3):

• mają podany ten sam numer zamówienia,
• ten sam numer VIN samochodu,
• mają w danych firmowych ten sam numer konta bankowego,
• każda faktura jest wystawiona przez inny podmiot z innym numerem VAT,
• zapłata za samochód i inne czynności uregulowana była na konto X GmbH.

Firma X GmbH jest powiązana z Z oraz Y, kapitałowo, gdyż posiada w każdej z tych firm 100% udziałów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy do kwoty nabycia samochodu sprzedanego w systemie VAT marża prawidłowo zaliczyła Pani wynagrodzenie za czynności, które są nierozerwalnie związane z dostawą (w tym zakup samochodu, opłaty aukcyjne i obsługa dokumentów), zapłacone na konto dostawcy (jedno konto), a udokumentowane fakturami wystawionymi przez podmioty ze sobą powiązane, ale zarejestrowane pod innym numerem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo zaliczył do kosztów nabycia samochodu, sprzedanego w systemie VAT marża, koszt zakupu samochodu, koszt opłat aukcyjnych oraz koszt obsługi dokumentów, które zostały udokumentowane fakturami wystawionymi przez podmioty powiązane ze sobą kapitałowo, ale zarejestrowane pod innym numerem VAT, ponieważ czynności te są nierozerwalnie związane z dostawą samochodu oraz zostały uregulowane dostawcy.

Faktura na zakup samochodu (nr 1), faktura na opłaty aukcyjne (nr 2) oraz faktura na obsługę dokumentów dotyczących samochodu (faktura nr 3) stanowią koszt nabycia samochodu sprzedanego w systemie VAT marża, ponieważ na podstawie art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 11 kwietnia 2004 r. o podatku od towarów i usług, przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika.

Przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru otrzymał od podatnika (nabywcy). Tak rozumiana cena towaru (kwota nabycia) obejmuje wszystkie koszty związane z transakcją, jeżeli nabywca towaru (kupujący) ponosi ciężar tych opłat płacąc za nie dostawcy. W związku z zakupem samochodu w systemie aukcyjnym została Pani poinformowana o wysokości wynagrodzenia, na które składały się koszt samochodu oraz opłaty za czynności związane z zakupem, które przed odbiorem samochodu była zobowiązana zapłacić dostawcy. Otrzymała Pani również numer konta bankowego, na które ma zapłacić wynagrodzenie, a którego właścicielem jest X - dostawca.

Wynagrodzenie na konto dostawcy za zakup samochodu oraz czynności związane z zakupem samochodu uregulowała Pani przed wystawieniem faktur. Po uregulowaniu wynagrodzenia dostawcy otrzymała faktury dokumentujące czynności, za które zapłaciła dostawcy, wystawione przez dostawcę oraz dodatkowo przez dwa inne podmioty.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma znaczenia tutaj fakt, że faktury wystawione są przez trzy różne podmioty: X, Y i Z gdyż regulując wynagrodzenie w jednej kwocie za wszystkie czynności na konto dostawcy spełnił definicję wynikającą z art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. uregulował wynagrodzenie za zakup samochodu i związane z tym dodatkowe czynności dostawcy, a co się z tym wiąże prawidłowo obliczył koszt nabycia samochodu sprzedanego następnie w systemie VAT marża.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl ust. 2 ww. artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez kwotę sprzedaży – według ust. 1 pkt 5 powołanego artykułu – rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Przepis art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy wskazuje, że przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, jakie towary są towarami używanymi. Zgodnie z tym przepisem, przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie 5szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Towarami używanymi są zatem te dobra ruchome, które wcześniej zostały choć raz użyte, lecz nadają się do wielokrotnego wykorzystania (nie ulegają zużyciu po jednokrotnym użytku).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania do dostawy m. in. towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty stanowiącej zapłatę z tytułu sprzedaży, pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Należy zauważyć, że ustawodawca formułując w art. 120 ustawy szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, określając w ust. 4 tego artykułu podstawę opodatkowania, posłużył się sformułowaniem „kwota nabycia”, przez którą należy rozumieć wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru używanego otrzymał od podatnika (nabywcy). Tak rozumiana kwota nabycia obejmuje wszystkie koszty związane z transakcją, jeżeli nabywca towaru (kupujący) ponosi ciężar tych opłat płacąc za nie dostawcy. Zatem do kwoty nabycia, o której mowa wyżej, nie mogą zostać zaliczone koszty, które nie zostały zapłacone i nie są należne dostawcy towaru.

Ponadto należy wyjaśnić, że oddział nie jest odrębnym podmiotem w stosunku do jednostki macierzystej, lecz jest jej częścią. Posiada on jedynie samodzielność organizacyjną (jest wydzielony ze struktur jednostki macierzystej), natomiast nie dysponuje możliwością prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek, a prowadzona działalność stanowi jedynie część działalności gospodarczej jednostki macierzystej.

Powyższe stanowisko jest zgodne z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie C-210/04 wskazał, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym odrębnym od spółki, do której należy, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług. W związku z powyższym Trybunał stwierdził, że oddział spółki będącej nierezydentem pozbawiony jest niezależności i stanowi jedynie część składową spółki. Z powyższego wynika zatem, że zarówno spółkę jak i jej oddział należy uznać za jednego i tego samego podatnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 Szóstej Dyrektywy.

W związku z powyższym należy wskazać, że oddział nie może mieć innej nazwy niż jednostka macierzysta (nazwa może wskazywać tylko na oddział) oraz nie może mieć odrębnego numeru identyfikacji podatkowej.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego pozwala stwierdzić, że skoro – jak wynika z treści wniosku – otrzymała Pani faktury dokumentujące „opłaty aukcyjne”, „obsługę dokumentów i transport” od różnych podmiotów (co potwierdzają różne nazwy firm i ich NIP), będących odrębnymi podatnikami podatku od wartości dodanej niż podmiot sprzedający używany samochód osobowy, to należy uznać, że przy określeniu kwoty nabycia przedmiotowego pojazdu w celu zastosowania procedury VAT-marża przy jego planowanej odprzedaży, powinna Pani uwzględnić tylko wynagrodzenie dla dostawcy pojazdu, tj. kwotę, która była jemu należna. Natomiast „opłaty aukcyjne”, za „obsługę dokumentów i transport” nie powinny zostać wliczone do ww. kwoty nabycia samochodu, gdyż były należne innym podmiotom (podatnikom), niż pierwotnemu sprzedawcy pojazdu.

Bez wpływu na powyższe rozstrzygnięcie pozostaje fakt, że należności za samochód, „opłaty aukcyjne”, „obsługę dokumentacji i transport” pojazdu uiściła Pani na to samo konto bankowe oraz to, że wszystkie wystawione faktury dotyczą zakupu tego samego pojazdu i opatrzone są tym samym numerem zamówienia i numerem VIN samochodu. Treść wniosku wskazuje bowiem, że przedmiotem nabycia były różne czynności (nabycie towaru oraz usług) świadczone przez różne podmioty i udokumentowane przez nie odrębnymi fakturami. Należności z tytułu nabytych usług („opłata aukcyjna”, „obsługa dokumentów i transport”) przysługują innym podmiotom niż pierwotny sprzedawca samochodu, w konsekwencji nie mogą one zwiększać kwoty nabycia, o której mowa w art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Informuje się, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Wobec powyższego, załączone do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy, a oceny stanowiska Wnioskodawcy dokonano wyłącznie na podstawie opisu stanu faktycznego zawartego we wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.