Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.34.2019.2.WM
z 8 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2019 r. (data wpływu 29 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą od 1 października 2010 r. w zakresie sprzedaży materiałów budowlanych, ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, jest od kilku lat czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca od kilku lat świadczy usługi i sprzedaje towary opodatkowane podatkiem od towarów i usług, nie prowadzi działalności w zakresie handlu samochodami. Wnioskodawca korzystał do celów prowadzonej działalności gospodarczej z samochodu osobowego na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Przedmiotem leasingu było oddanie Wnioskodawcy przez finansującego do używania samochodu osobowego marki X. w zamian za opłaty leasingowe. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. Samochód w trakcie trwania umowy leasingu wykorzystywany był do działalności gospodarczej Wnioskodawcy i koszty (w tym opłaty leasingowe) związane z umową leasingową zaliczone zostały do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawcy. Wnioskodawca pomniejszał podatek należny VAT o podatek naliczony z faktur za czynsze/opłaty leasingowe (odliczał 50% VAT z faktury zgodnie z obowiązującymi przepisami). Po zakończeniu leasingu firma leasingowa wystawiła dnia 25 października 2018 r. (data sprzedaży 22 października 2018 r.) fakturę tytułem sprzedaży tego samochodu po cenie preferencyjnej na kwotę netto

12.195 zł 12 gr, VAT 2.804 zł 88 gr, brutto 15.000 zł wskazując dane Wnioskodawcy, w tym jego NIP i PESEL. Wnioskodawca nie zaksięgował ww. faktury w koszty uzyskania przychodu w swojej firmie, nie wprowadził przedmiotowego samochodu do ewidencji środków trwałych oraz nie odliczył podatku VAT z tej faktury, ponieważ postanowił, że po zakończeniu umowy leasingu wykupi samochód do celów wyłącznie osobistych, niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Od czasu wykupu samochodu z leasingu nie korzystał z niego do celów prowadzonej działalności gospodarczej i nie zamierza w przyszłości korzystać z niego do celów swojej firmy. Od czasu wykupu samochodu z leasingu wykorzystywał samochód wyłącznie do celów prywatnych/osobistych, niezwiązanych z działalnością gospodarczą, a więc do celów niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem Wnioskodawca nie zaliczył zakupionego po zakończeniu umowy leasingu samochodu do składników majątku firmy, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wprowadził go ani do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ani do ewidencji wyposażenia, nie zaliczył faktury wykupu samochodu z dnia 25 października 2018 r. do kosztów uzyskania przychodu swojej firmy.

Wnioskodawca zamierza wykorzystywać ten samochód na cele wyłącznie osobiste przez okres co najmniej 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie samochodu. Po upływie tego okresu Wnioskodawca zamierza sprzedać ten samochód.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym dochód ze sprzedaży opisanego samochodu, będącego uprzednio przedmiotem leasingu operacyjnego, jeżeli sprzedaż samochodu nastąpi po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie samochodu od firmy leasingowej na podstawie faktury z dnia 25 października 2018 r. po zakończeniu leasingu operacyjnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie wystąpi dochód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu sprzedaży opisanego samochodu, która to nastąpi po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie samochodu od firmy leasingowej. Zdaniem Wnioskodawcy, dochód ze sprzedaży samochodu podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych wystąpiłby zgodnie z art. 24 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyby sprzedaż samochodu nastąpiła przed upływem 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, bowiem przychód z tytułu takiej sprzedaży stanowiłby źródło przychodu opisane w art. 10 ust. 1 pkt 8 litera d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca uważa również, że z tytułu sprzedaży samochodu po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie nie powstanie dochód, o którym mowa w art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ planowanej sprzedaży nie należy kwalifikować do źródła przychodu, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ Wnioskodawca od czasu wykupu samochodu z leasingu na podstawie faktury z dnia 25 października 2018 r. nie wykorzystywał go do celów prowadzonej firmy, lecz do celów wyłącznie osobistych i zamierza wykorzystywać samochód wyłącznie do celów osobistych.

Jeżeli sprzedaż samochodu wystąpi po upływie pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, to nie wystąpi przychód ani z pozarolniczej działalności gospodarczej o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani z tytułu odpłatnego zbycia innych rzeczy o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) powołanej ustawy i tym samym uzyskany dochód nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Podobne stanowisko zajął Minister Finansów w interpretacji nr DD9.8220.2.107.2015.BRT z dnia 26 maja 2015 r. oraz interpretacji nr 0113-KDIPT2-1.4011.154.2018.3.EJ z dnia 24 maja 2018 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
  
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  
  
  
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
     
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
     
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
     
  4. innych rzeczy,
     
     
     - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.
     

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy, chyba że sprzedaż następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jeżeli rzecz ruchoma stanowi składnik majątku wymieniony w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód ze sprzedaży tej rzeczy będzie zaliczony do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, czyli do przychodów z działalności gospodarczej.

Zgodnie bowiem z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

• wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zatem, przychody z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z zastrzeżeniem ust. 3), podlegają opodatkowaniu, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca od kilku lat świadczy usługi i sprzedaje towary opodatkowane podatkiem od towarów i usług, nie prowadzi działalności w zakresie handlu samochodami. Wnioskodawca korzystał do celów prowadzonej działalności gospodarczej z samochodu osobowego na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Przedmiotem leasingu było oddanie Wnioskodawcy przez finansującego do używania samochodu osobowego marki Volkswagen Passat w zamian za opłaty leasingowe. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. Samochód w trakcie trwania umowy leasingu wykorzystywany był do działalności gospodarczej Wnioskodawcy i koszty (w tym opłaty leasingowe) związane z umową leasingową zaliczone zostały do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawcy. Po zakończeniu leasingu firma leasingowa wystawiła dnia 25 października 2018 r. (data sprzedaży 22 października

2018 r.) fakturę tytułem sprzedaży tego samochodu po cenie preferencyjnej na kwotę netto 12.195 zł 12 gr, VAT 2.804 zł 88 gr, brutto 15.000 zł wskazując dane Wnioskodawcy, w tym jego NIP i PESEL. Wnioskodawca nie zaksięgował ww. faktury w koszty uzyskania przychodu w swojej firmie, nie wprowadził przedmiotowego samochodu do ewidencji środków trwałych oraz nie odliczył podatku VAT z tej faktury, ponieważ postanowił, że po zakończeniu umowy leasingu wykupi samochód do celów wyłącznie osobistych, niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Od czasu wykupu samochodu z leasingu nie korzystał z niego do celów prowadzonej działalności gospodarczej i nie zamierza w przyszłości korzystać z niego do celów swojej firmy. Od czasu wykupu samochodu z leasingu wykorzystywał samochód wyłącznie do celów prywatnych/osobistych, niezwiązanych z działalnością gospodarczą, a więc do celów niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem Wnioskodawca nie zaliczył zakupionego po zakończeniu umowy leasingu samochodu do składników majątku firmy, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wprowadził go ani do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ani do ewidencji wyposażenia, nie zaliczył faktury wykupu samochodu z dnia 25 października 2018 r. do kosztów uzyskania przychodu swojej firmy.

Wnioskodawca zamierza wykorzystywać ten samochód na cele wyłącznie osobiste przez okres co najmniej 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie samochodu. Po upływie tego okresu Wnioskodawca zamierza sprzedać ten samochód.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że jeżeli w istocie wykupiony po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego samochód, o którym mowa we wniosku nie będzie stanowił składnika majątku firmy, wymienionego w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej.

Sprzedaż przedmiotowego samochodu należy zakwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy. W takiej sytuacji przychód nie powstanie, jeżeli zbycie rzeczy będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jej nabycie (wykup z leasingu). Natomiast w przypadku sprzedaży przedmiotowego samochodu przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie (wykup z leasingu) powstanie obowiązek podatkowy na podstawie ww. przepisu.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. Natomiast wniosek w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.