Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.33.2019.1.RH
z 7 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2019 r. (data wpływu 16 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi opracowania dokumentacji projektowej pełnobranżowej wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych do projektu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu, ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usługi opracowania dokumentacji projektowej pełnobranżowej wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych do projektu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Firma (jako jednoosobowa działalność gospodarcza jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług) prowadzi prace w zakresie architektury (przeważająca działalność, kod PKD 71.11.Z). W zakresie działalności firmy jest wykonywanie projektów budowlanych i wykonawczych architektury oraz projektów pełnobranżowych (projektów architektury, konstrukcji, instalacji sanitarnych i elektrycznych). W przypadku wykonywania projektów branżowych firma posługuje się podwykonawcami, którzy wykonują dla niej projekty budowlane i wykonawcze.

W ……. r. firma (jako Wykonawca) podpisała umowę z Zamawiającym na opracowanie dokumentacji projektowej oraz uzyskanie pozwolenia na budowę do zadania wykonywanego przez Zamawiającego w trybie „zaprojektuj i wybuduj” dla Inwestora. Inwestor zlecił Zamawiającemu zadanie w trybie przetargu nieograniczonego zgodnie z wynikiem przeprowadzonego postępowania o udzieleniu zamówienia publicznego. Zgodnie z podpisaną umową pomiędzy firmą (Wykonawca), a Zamawiającym, Wykonawca w momencie przekazania utworu zamówienia Zamawiającemu przenosi na niego autorskie prawa majątkowe, za które otrzyma honorarium, które wliczone będzie w całościową zapłatę za wykonanie zadania. Zgodnie z umową Wykonawca za swoją usługę wystawi fakturę VAT z obniżoną 8-procentową stawką (zgodnie z pozycją 181 załącznika nr 3 w zw. z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy o VAT). Osobną zapłatą będzie pozycja uzyskania pozwolenia na budowę, która objęta zostanie 23% stawką VAT.

Dokumentacja projektowa dla tego zadania obejmuje projekt architektury, konstrukcji, instalacji sanitarnych i elektrycznych oraz projektu drogowego. Ze względu na potrzebę uzyskania pozwolenia na budowę dokumentacja projektowa w tym zakresie branż stanowi jedność i nie może być rozdzielona. Wnioskodawca jest twórcą projektu koncepcyjnego architektury oraz występuje w dokumentacji projektowej jako twórca całości opracowania i wraz z architektem posiadającym uprawnienia budowlane (działającym dla firmy jako podwykonawca) jest osobą współpracującą przy opracowaniu projektu architektury, a wykonanie projektów branżowych (konstrukcja, instalacje sanitarne, elektryczne, projekt drogowy) w całości zleca podwykonawcom. Podwykonawcy zgodnie z umową przenoszą na Wykonawcę swoje autorskie prawa majątkowe do wykonanych projektów branżowych, za które otrzymują honorarium, a rozliczenie następuję w formie wystawionych przez nich faktur VAT.

W roku ….. r. Wnioskodawca przekazał Zamawiającemu komplet dokumentacji zgodnie z umową, przenosząc również na Zamawiającego autorskie prawa majątkowe do wykonanego zadania. Zgodnie z umową Wykonawca za opracowanie zadania wystawił na Zamawiającego fakturę VAT za wykonane usługi stosując obniżoną 8-procentową stawkę VAT. Pozycja na fakturze otrzyma brzmienie „Dokumentacja projektowa wraz z wynagrodzeniem w formie honorarium za przeniesienie autorskich praw majątkowych dla zadania zawartego w umowie”.

Dodatkowo w przesłanym w dniu 13 lutego 2019 r. uzupełnieniu przedmiotowego wniosku wskazano, że:

1. Podwykonawcy sporządzający projekty branżowe są twórcami tychże projektów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim,
2. Z podwykonawcami zawarte są umowy, według których przenoszą oni na Wykonawcę swoje autorskie prawa majątkowe do wykonanych projektów branżowych, za które otrzymują honorarium, a rozliczenie następuje w formie wystawionych przez nich faktur VAT,
3. Projekty branżowe są niezbędne do wykonania będącej przedmiotem umowy dokumentacji projektowej. Dokumentacja projektowa musi być kompletna z punktu widzenia celu, któremu ma służyć, a którym jest realizacja budowy obiektu wraz z uzyskaniem pozwolenia na użytkowanie. Aby zrealizować budowę obiektu należy uzyskać pozwolenie na budowę. Dokumenty składane razem z wnioskiem określane są jako dokumentacja projektowa, której dotyczy rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 2 września 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy dokumentacji projektowej, specyfikacji technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych oraz programu funkcjonalno-użytkowego. Dokumentacja projektowa, służąca do opisu przedmiotu zamówienia na wykonanie robót budowlanych, dla których jest wymagane uzyskanie pozwolenia na budowę określona została w § 4 ust. 1 rozporządzenia. Zgodnie z tym przepisem dokumentacja taka składa się w szczególności z projektu budowlanego, w zakresie uwzględniającym specyfikę robót budowlanych, projektów wykonawczych, przedmiaru robót oraz informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, w przypadkach, gdy jej opracowanie jest wymagane na podstawie odrębnych przepisów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy rozliczenie usługi opracowania dokumentacji projektowej pełnobranżowej wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych na Zamawiającego z zastosowaniem obniżonej 8-procentowej stawki VAT jest prawidłowe?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z pozycją 181 załącznika nr 3 w zw. z art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 ustawy o VAT z obniżonej 8-proc. stawki VAT korzystają usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania (bez względu na symbol PKWiU).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 4 lutego 1996 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191 z późn. zm.) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór), w szczególności utwory architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne.

W myśl tych przepisów przyjmuje się, że Wykonawca jest twórcą projektu koncepcyjnego dla opisanego zadania oraz osobą współpracującą przy projekcie budowlanym w zakresie architektury. Twórcą projektu budowlanego w zakresie architektury, zgodnie z prawem budowlanym jest projektant posiadający uprawnienia budowlane. Projektant projektu budowlanego będący podwykonawcą przenosi na Wykonawcę autorskie prawa majątkowe do projektu budowlanego. Podwykonawcy sporządzający projekty branżowe są twórcami tychże projektów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim.

Projekty branżowe są niezbędne do wykonania będącej przedmiotem umowy dokumentacji projektowej. Dokumentacja projektowa musi być kompletna z punktu widzenia celu któremu ma służyć, a którym jest realizacja budowy obiektu wraz z uzyskaniem pozwolenia na użytkowanie. Aby zrealizować budowę obiektu należy uzyskać pozwolenie na budowę. Dokumenty składane razem z wnioskiem określane są jako dokumentacja projektowa, której dotyczy rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 2 września 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy dokumentacji projektowej, specyfikacji technicznych, wykonania i odbioru robót budowlanych oraz programu funkcjonalno-użytkowego. Dokumentacja projektowa, służąca do opisu przedmiotu zamówienia na wykonanie robót budowlanych, dla których jest wymagane uzyskanie pozwolenia na budowę określona została w § 4 ust. 1 rozporządzenia. Zgodnie z tym przepisem dokumentacja taka składa się w szczególności z projektu budowlanego w zakresie uwzględniającym specyfikę robót budowlanych, projektów wykonawczych, przedmiaru robót oraz informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, w przypadkach, gdy jej opracowanie jest wymagane na podstawie odrębnych przepisów.

Projekt stanowi działalność twórczą o indywidualnym charakterze (projekt stworzony na konkretne zamówienie Zlecającego, uwzględniający jego zapotrzebowanie na wygląd i funkcjonalność obiektu projektowanego, wykorzystany tylko do jednorazowej realizacji budowlanej) i w związku z tym przysługuje jej prawo do zastosowania obniżonej 8-procentowej stawki VAT w rozliczeniu z Zamawiającym w momencie przekazania dokumentacji wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%,

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

W poz. 181 załącznika nr 3 do ww. ustawy o VAT, zawierającego wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wymienione zostały (bez względu na symbol PKWiU) usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji twórcy, ustawodawca w powyższym zakresie odsyła do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W myśl przepisu art. 1 ust. 1 i ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1191 ze zm.), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne.

Należy jednak podkreślić, że nie każdy projekt architektoniczny lub architektoniczno-urbanistyczny spełnia przesłanki utworu w rozumieniu ww. ustawy. Dotyczy to w szczególności projektów będących powieleniem innych projektów, a więc niebędących rezultatem działalności twórczej o indywidualnym charakterze, jak również projektów typowych, zawierających powtarzalne, nieoryginalne rozwiązania architektoniczne. Projekty takie nie podlegają ochronie autorskoprawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie architektury. Wnioskodawca zawarł ze Zlecającym umowę m. in. na opracowanie dokumentacji projektowej, która obejmuje: projekt architektury, konstrukcji, instalacji sanitarnych i elektrycznych oraz projektu drogowego. Ze względu na potrzebę uzyskania pozwolenia na budowę dokumentacja projektowa w tym zakresie branż stanowi jedność i nie może być rozdzielona. Wnioskodawca jest twórcą projektu koncepcyjnego architektury oraz występuje w dokumentacji projektowej jako twórca całości opracowania i wraz z architektem posiadającym uprawnienia budowlane (działającym dla firmy jako podwykonawca) jest osobą współpracującą przy opracowaniu projektu architektury, a wykonanie projektów branżowych (konstrukcja, instalacje sanitarne, elektryczne, projekt drogowy) w całości zleca podwykonawcom. Podwykonawcy zgodnie z umową przenoszą następnie na Wnioskodawcę swoje autorskie prawa majątkowe do wykonanych projektów branżowych, za które otrzymują honorarium. Wnioskodawca w momencie przekazania utworu zamówienia Zamawiającemu przenosi na niego autorskie prawa majątkowe, za które otrzyma honorarium, które wliczone będzie w całościową zapłatę za wykonanie zadania.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania stawki podatku VAT 8% dla usługi obejmującej wykonaniu dokumentacji projektowej i przeniesienia autorskich praw majątkowych do projektów na odbiorcę.

Odnosząc się do powyższego należy na wstępie wskazać, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży.

Zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonywaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do świadczenia zasadniczego, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem w skutecznym wykorzystaniu świadczenia zasadniczego. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Pojedyncza czynność lub świadczenie traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne, które nie może zostać wykonane lub wykorzystane bez świadczenia pomocniczego.

Zauważa się, że stanowisko to potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W szczególności w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, Trybunał uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

W orzeczeniu z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen, TSUE analizował problem związany z dostarczeniem nabywcy typowego, standardowego oprogramowania oraz – jednocześnie – usługi jego dostosowania do indywidualnych potrzeb klienta, przy czym klient otrzymywał od dostawcy od razu oprogramowanie dostosowane do jego potrzeb. Powstała więc wątpliwość co do tego, czy podatnik wykonał, de facto, dwa odrębne świadczenia – dostawę typowego oprogramowania i usługę jego dostosowania do potrzeb klienta, czy też świadczenie podatnika miało charakter jednego świadczenia kompleksowego (złożonego).

W wyroku tym TSUE zawarł kilka uwag pozwalających na zidentyfikowanie usług złożonych. Trybunał wskazał mianowicie, że istotne jest założenie, z jakim należy podejść do analizy każdego takiego zdarzenia. Tym założeniem jest to, by – po pierwsze – każda czynność była zwykle uznawana za odrębną i niezależną (pkt 20 uzasadnienia), jednoczenie – po drugie – trzeba mieć na względzie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania systemu podatku VAT (pkt 20).

W celu określenia, czy mamy do czynienia z tzw. usługą kompleksową należy – według TSUE – przede wszystkim poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie. W orzeczeniu tym TSUE wskazał na konieczność dokonania analizy charakteru transakcji także z punktu widzenia nabywcy. Bo przecież w omawianym przypadku to właśnie perspektywa nabywcy (dla którego wartość nabytego świadczenia jest tworzona przez fakt wejścia w posiadanie oprogramowania przystosowanego do jego indywidualnych potrzeb, a nie oprogramowania standardowego, które mogło być wręcz bezużyteczne – przystosowanie to zostało dokonane przez ten sam podmiot, który dokonał dostawy oprogramowania) była podstawą do ustalenia, jaki był rzeczywisty charakter świadczenia. Trybunał szczególnie wyraźnie w omawianym wyroku podkreśla fakt, że: „(...) nabycie przez klienta samego standardowego oprogramowania nie było w żaden sposób użyteczne”.

Mając na uwadze powyższe oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, że skoro – jak wskazuje Wnioskodawca:

• wykonuje dokumentację projektową dla zadania obejmującego projekt architektury, konstrukcji, instalacji sanitarnych i elektrycznych oraz projektu drogowego,
• występuje w dokumentacji projektowej jako twórca całości opracowania i wraz z architektem posiadającym uprawnienia budowlane (działającym dla firmy jako podwykonawca) jest twórcą opracowania projektu architektury, a wykonanie projektów branżowych (konstrukcja, instalacje sanitarne, elektryczne, projekt drogowy) w całości zleca podwykonawcom,
• podwykonawcy przenoszą na Wnioskodawcę swoje autorskie prawa majątkowe do wykonanych projektów branżowych, za które otrzymują wynagrodzenie w formie honorarium,
• projekty branżowe są niezbędne do wykonania będącej przedmiotem umowy dokumentacji projektowej. Dokumentacja projektowa musi być kompletna z punktu widzenia celu któremu ma służyć, a którym jest realizacja budowy obiektu,
• podwykonawcy sporządzający projekty branżowe są twórcami tychże projektów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim,
• z podwykonawcami zawarte są umowy, według których przenoszą oni na Wykonawcę swoje autorskie prawa majątkowe do wykonanych projektów branżowych, za które otrzymują honorarium, a rozliczenie następuje w formie wystawionych przez nich faktur VAT,
• projekty branżowe są niezbędne do wykonania będącej przedmiotem umowy dokumentacji projektowej,
• stworzona dokumentacja stanowi jedność i nie może być rozdzielona.
  
  
  to świadczoną przez Wnioskodawcę usługę, wykonania dokumentacji projektowej, w skład której wchodzi wykonanie projektu architektonicznego wraz z pozostałymi projektami branżowymi należy traktować jako świadczenie (usługę) kompleksowe.
  

Należy ponownie wskazać, że z przywołanych wcześniej przepisów, a w szczególności art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 i poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, wynika, że z 8% stawki podatku VAT korzystają usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Należy wskazać, w tym miejscu, że w myśl art. 1 ust. 2 pkt 6 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego są m.in. utwory architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego.

Zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

1. mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
2. stanowić przejaw działalności twórczej,
3. posiadać indywidualny charakter.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Z przepisu art. 5 ww. ustawy wynika, że twórcą jest obywatel polski lub obywatel państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym. Przepis art. 8 ust. 2 stanowi natomiast, że domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku – właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi (art. 8 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielkości udziałów są równe.

Twórcy przysługują autorskie prawa osobiste. Przepis art. 16 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych stanowi, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa osobiste chronią nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem, a w szczególności prawo do: autorstwa utworu, oznaczenia utworu swoim nazwiskiem lub pseudonimem albo do udostępniania go anonimowo, nienaruszalności treści i formy utworu oraz jego rzetelnego wykorzystania, decydowania o pierwszym udostępnieniu utworu publiczności, nadzoru nad sposobem korzystania z utworu.

Zgodnie z art. 17 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu (autorskie prawa majątkowe).

Należy podkreślić, że autorskie prawa majątkowe mogą przysługiwać w niektórych przypadkach także innym podmiotom niż twórca.

W rozdziale 5 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych uregulowano kwestie dotyczące przejścia autorskich praw majątkowych. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1. autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;
2. nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej (art. 41 ust. 1 powołanej ustawy).

Odwołując się do pojęcia „twórcy” w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wskazać należy, że twórcą w rozumieniu ww. ustawy jest nie tylko jedyny twórca utworu, ale również osoby, które są współtwórcami stworzonego dzieła. Zgodnie z art. 9 ust.1 ustawy współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielkości udziałów są równe. Utwór powstały w rezultacie współtwórczości jest zatem przedmiotem wspólnego prawa autorskiego niezależnie od tego, czy dają się w nim wyróżnić części stworzone przez poszczególnych twórców. Wykładnia systemowa zewnętrzna, oparta na zapisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych prowadzi do wniosku, że twórcą jest osoba fizyczna, która wykonała dany utwór sama lub z udziałem innych współtwórców.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić – w odniesieniu do kwestii będącej przedmiotem zapytania – że skoro – jak wskazano we wniosku – Wnioskodawca wykonuje na rzecz Zamawiającego opracowanie dokumentacji projektowej i jako twórca całości opracowania przenosi na Zamawiającego autorskie prawa majątkowe do stworzonej dokumentacji, za które otrzyma honorarium, to z uwagi na nierozerwalność powyższych czynności, tj. sprzedaży dokumentacji oraz autorskich praw majątkowych, usługa ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 oraz poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy.

Na marginesie zauważa się, że stawka ta nie ma zastosowania do czynności związanych z uzyskaniem pozwolenia na budowę, które – jak słusznie wskazano w opisie sprawy – podlegają opodatkowaniu wg stawki 23% (kwestia ta jednak nie była przedmiotem zapytania).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy podkreślić, że analiza przepisów ustawy z dnia 2 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ww. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny, czy Wnioskodawca faktycznie działa jako indywidualny twórca i artysta wykonawca.

Końcowo wskazać należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.