2019.03.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.957.2018.2.WN
z 7 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z 4 lutego 2019 r. (data wpływu 6 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynikającego z tytułu nabycia usług w zakresie żywienia (organizacja cateringu, dostawa posiłków) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynikającego z tytułu nabycia usług w zakresie żywienia (organizacja cateringu, dostawa posiłków).

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 4 lutego 2019 r. (data wpływu 6 lutego 2019 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 25 stycznia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.957.2018.1.WN.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalności w zakresie usług hotelarskich i zakwaterowania zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności pod numerem 55.10.Z.

Jako ośrodek szkoleniowo-wypoczynkowy w posiadanej na podstawie umowy najmu części nieruchomości zapewnia klientom usługi noclegowe, organizuje konferencje, szkolenia oraz imprezy okolicznościowe, w tym między innymi: spotkania integracyjne, biesiady góralskie, kolacje regionalne, „zielone” i „białe” szkoły. Do dyspozycji klientów jest 19 pokoi (dwu-, trzy-, czteroosobowe). Poza samym noclegiem Wnioskodawca zapewnia wyżywienie gości hotelowych. W głównej mierze klientami Wnioskodawcy są grupy zorganizowane.

W celu zapewnienia wyżywienia gości hotelowych Wnioskodawca w czerwcu 2017 roku zawarł umowę z Podmiotem X na dostawy przez cały rok dla wszystkich gości Wnioskodawcy usług w zakresie żywienia (organizacja cateringu, dostawa posiłków). W skład tych posiłków wchodzą: śniadania, obiady, kolacje oraz inne posiłki zgodnie z potrzebami klientów Wnioskodawcy. Wyżej wymienione wyżywienie jest ustalane dla całej grupy zorganizowanej przebywającej w danym momencie w ośrodku szkoleniowo-wypoczynkowym.

Należność za usługi żywienia, ośrodek pobiera bezpośrednio od gości hotelowych zaś firma świadcząca usługi obciąża zbiorczo za dany miesiąc ośrodek za przygotowane i podane na rzecz gości hotelowych posiłki. Zgodnie z zapisami umowy koszt zapewnienia wyżywienia dla klientów Wnioskodawcy każdorazowo ustalany jest z podmiotem świadczącym usługę. Podmiot X jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Usługi te dokumentowane są fakturą.

Podmiot X świadczy usługi żywienia (organizacja cateringu, dostawa posiłków) na rzecz Wnioskodawcy w pomieszczeniu zlokalizowanym w tej samej nieruchomości co ośrodek szkoleniowo-wypoczynkowy Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie nabywa wyżej wymienionych usług w celu własnej konsumpcji, lecz stanowią one część kompleksowej usługi noclegowej świadczonej na rzecz klientów (docelowego odbiorcy).

Dodatkowo Wnioskodawca pismem z 4 lutego 2019 r. uzupełnił opis sprawy informując:

Koszt posiłków wliczony jest w cenę noclegu, przy czym nie jest wyszczególniony na fakturze. Na fakturze wyszczególniona jest najczęściej jedna pozycja, na której widnieje informacja: „Pobyt w terminie ...” w tym informacja o długości pobytu w ośrodku szkoleniowo-wypoczynkowym. Cena podana na fakturze obejmuje całość pobytu.
Zakup usług w zakresie żywienia gości hotelowych służy wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nie świadczy usług oraz nie wykonuje innej działalności, która nie podlegałaby podatkowi od towarów i usług, czy też była z niej zwolniona.
Pomiędzy Wnioskodawcą a świadczącym nabywaną usługę zawarta została umowa współpracy, której przedmiotem są usługi w zakresie żywienia. W związku z czym zdaniem Wnioskodawcy dla nabywanych usług właściwym symbolem PKWiU będzie 56.29.19.0 tj. Pozostałe usługi gastronomiczne świadczone w oparciu o zawartą z klientem umowę.

Wnioskodawca zwraca również uwagę na Postanowienie NSA z 2017-10-23 sygn. I FSK 2084/15, w którym to Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił się z pytaniem prejudycjalnym do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. NSA w przytoczonym postanowieniu podkreśla, iż: „U podstaw ratio legis wyłączenia odliczenia podatku na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 4 u.p.t.u. leżało to, że podatek naliczony zawarty w zakupach dotyczących wydatków na usługi noclegowe i gastronomiczne może mieć często charakter konsumpcyjny, niezwiązany ściśle z działalnością gospodarczą. Celem zatem tego przepisu jest zakaz odliczania podatku od tego rodzaju wydatków na ww. usługi, które jedynie pod pozorem wykorzystywania ich w działalności gospodarczej podatnika są lub mogą być faktycznie wykorzystywane na konsumpcję prywatną. Zakaz ten nie powinien jednak dotyczyć tych podatników, którzy nabywają te usługi w celu ich odsprzedaży konsumentom lub innym podatnikom, gdyż w takim przypadku poniesione na nie wydatki pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W takiej sytuacji zakaz odliczenia VAT godzi w zasadę neutralności, proporcjonalności i celowości i jest sprzeczny z celem art. 176 Dyrektywy VAT (wcześniej art. 17 (6) VI Dyrektywy), skutkując podwójnym opodatkowaniem tych usług.”

Wskazać należy, że Wnioskodawca nie nabywa przedmiotowych usług w celu własnej konsumpcji jako ostateczny odbiorca, lecz Spółka nabywa usługi w celu ich dalszej opodatkowanej sprzedaży, w związku z tym pozostają one w związku z opodatkowaną działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynikającego z tytułu nabycia usług w zakresie żywienia (organizacja cateringu, dostawa posiłków)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego - na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Przedmiotowe usługi przedstawione w stanie faktycznym są elementem składowym innej usługi, świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz swoich klientów (gości ośrodka szkoleniowo-wypoczynkowego, którym w ten sposób zapewniana jest możliwość korzystania z wyżywienia).

Ponadto niewątpliwie ich zakup wykazuje związek z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę.

Z art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że podmiot który nabywa we własnym imieniu usługi w celu ich dalszej odsprzedaży jest traktowany jako świadczący usługę. W związku z tym, że usługi żywienia podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przy ich odsprzedaży przez Wnioskodawcę w kompleksowej usłudze noclegowej, to ich nabycie wiąże się z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji zostaje spełniona przesłanka warunkująca możliwość odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego określona w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie znajduje tutaj zastosowania ograniczenie prawa do odliczenia zawarty w art. 88 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (w zakresie wyłączenia prawa do odliczenia w odniesieniu do nabywanych usług) gdyż Wnioskodawca na zasadzie fikcji prawnej uznawany jest za świadczącego usługę - co oznacza, ze nie jest ostatecznym konsumentem tych usług - w związku z czym podobnie jak podatnicy świadczący tego typu usługi, ma prawo do odliczenia naliczanego podatku od towarów i usług.

Należy podkreślić, iż przyjęcie innego stanowiska naruszałoby fundamentalną zasadę - neutralności podatku od towarów i usług, poprzez podwójne opodatkowanie podatkiem od towarów i usług jednej usługi. Powyższe stanowisko zawarto również w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 października 2017 roku sygn. I FSK 2084/15:

„Zgodnie z art. 86 ust. 1 u.p.t.u., w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (...). Przepis ten wprowadza zasadę neutralności VAT, która w Dyrektywie 2006/112/WE zawarta jest w art. 168, a wyraża się tym, że poprzez realizację prawa do odliczenia podatku naliczonego, podatnik nie ponosi faktycznie ciężaru tego podatku. Innymi słowy, VAT nie powinien obciążać podatników uczestniczących w obrocie towarami i usługami, którzy nie są ich ostatecznymi odbiorcami, gdyż ciężarem tego podatku powinien być obciążony ostateczny ich beneficjent, czyli konsument, będący ostatnim ogniwem tego obrotu. Prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie, w toku jego działalności gospodarczej, przy czym odliczenie podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w sytuacjach, gdy związek pomiędzy podatkiem naliczonym przy nabyciu towarów i usług a podatkiem należnym z tytułu jego działalności opodatkowanej, ma charakter bezpośredni oraz bezsporny. Zasada neutralności podatku przeciwstawia się także możliwości podwójnego opodatkowania danej czynności [(por. orzeczenie TSUE w sprawie C-193/91 pomiędzy Finanzamt München III a Gerhard Mohsche (Niemcy)] i wymaga, aby każda działalność gospodarcza była traktowana w ten sam sposób (por. wyrok z dnia 12 stycznia 2006 r. w sprawie C-246/04 Turnund Sportunion Waldburg przeciwko Finanzlandesdirektion für Oberösterreich).”

Przenosząc powyższe rozważania na grunt stanu faktycznego opisanego w niniejszym wniosku zdaniem Wnioskodawcy od nabywanych przez niego usług żywienia (organizacja cateringu, dostawa posiłków) przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich zakupu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego – na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższe regulacje oznaczają, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni. Związek bezpośredni występuje wówczas, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę. Natomiast o związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami. Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotów.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

W przedmiotowej sprawie należy mieć na względzie przepis art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Reguła powyższa wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako ośrodek szkoleniowo-wypoczynkowy w posiadanej na podstawie umowy najmu części nieruchomości zapewnia klientom usługi noclegowe, organizuje konferencje, szkolenia oraz imprezy okolicznościowe, w tym między innymi: spotkania integracyjne, biesiady góralskie, kolacje regionalne, „zielone” i „białe” szkoły. Do dyspozycji klientów jest 19 pokoi (dwu-, trzy-, czteroosobowe). Poza samym noclegiem Wnioskodawca zapewnia wyżywienie gości hotelowych. W głównej mierze klientami Wnioskodawcy są grupy zorganizowane.

Wnioskodawca nie nabywa wyżej wymienionych usług w celu własnej konsumpcji, lecz stanowią one część kompleksowej usługi noclegowej świadczonej na rzecz klientów (docelowego odbiorcy).

Koszt posiłków wliczony jest w cenę noclegu, przy czym nie jest wyszczególniony na fakturze. Na fakturze wyszczególniona jest najczęściej jedna pozycja, na której widnieje informacja: „Pobyt w terminie ...” w tym informacja o długości pobytu w ośrodku szkoleniowo-wypoczynkowym. Cena podana na fakturze obejmuje całość pobytu.

Zakup usług w zakresie żywienia gości hotelowych służy wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nie świadczy usług oraz nie wykonuje innej działalności, która nie podlegałaby podatkowi od towarów i usług, czy też była z niej zwolniona.

Wnioskodawca nie nabywa przedmiotowych usług w celu własnej konsumpcji jako ostateczny odbiorca, lecz Spółka nabywa usługi w celu ich dalszej opodatkowanej sprzedaży, w związku z tym pozostają one w związku z opodatkowaną działalnością gospodarczą.

Wskazane w opisie stanu faktycznego usługi stanowią, zdaniem Wnioskodawcy, usługi żywienia klasyfikowane pod symbolem PKWiU 56.29.19 tj. Pozostałe usługi gastronomiczne świadczone w oparciu o zawartą z klientem umowę.

W tym miejscu zauważyć również trzeba, że Wnioskodawca nie dokonuje odsprzedaży dla gościa hotelowego usług żywienia, bowiem usługi te jak wskazuje stanowią element kompleksowego świadczenia.

Zgodnie z art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Powyższy przepis wprost stanowi, że oznaczenia PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzeniach sytuacjach, tzn. gdy przepis wprost odnosi się do symbolu PKWiU.

Podkreślić zatem należy, iż prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług w stosunku do towarów, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Od dnia 1 stycznia 2011r., dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

I tak, w dziale 56 ww. klasyfikacji mieszczą się „usługi związane z wyżywieniem”, w tym pod symbolem PKWiU 56.2 „usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) i pozostałe usługi gastronomiczne”. Pod symbolem PKWiU 56.21 zostały sklasyfikowane „usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)”, natomiast PKWiU 56.29.19 zostały sklasyfikowane „Pozostałe usługi gastronomiczne świadczone w oparciu o zawartą z klientem umowę. ”.

Jak wynika z powyższego, usługa cateringowa nie jest sklasyfikowana jako usługa gastronomiczna, co oznacza, iż nie są one tożsame.

Definicja określająca usługi cateringowe zawarta została również w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2011 r. Nr 77 str. 1). Zgodnie z art. 6 ust. 1 i ust. 2 tego rozporządzenia, usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy. Za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

W świetle powyższego uznać należy, iż catering stanowi usługę odrębną od gastronomicznej. W powołanym przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego, ustawodawca wymienił usługi gastronomiczne, natomiast nie zostało wykluczone prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu zakupu np. usług cateringowych. Jednak z uwagi na fakt, że przedmiotem sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy są czynności w zakresie świadczenia usług gastronomicznych sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 56.29.19 „Pozostałe usługi gastronomiczne świadczone w oparciu o zawartą z klientem umowę”, w sprawie znajdą zastosowanie postanowienia art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Zatem mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego w kontekście przedstawionego opisu stanu faktycznego stwierdzić należy, że skoro nabywane przez Wnioskodawcę usługi stanowią usługi gastronomiczne (PKWiU 56.29.19), to Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu posiłków dla gości ośrodka szkoleniowo-wypoczynkowego.

Należy zauważyć, że ustawodawca w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług sposób opodatkowania danego towaru czy też usługi wiąże z jego/jej identyfikacją statystyczną, poprzez wskazanie w przepisie symbolu statystycznego tego towaru bądź usługi według nomenklatury obowiązujących klasyfikacji statystycznych.

W sytuacji jak przedstawiona w niniejszej sprawie istotnym przede wszystkim jest identyfikacja usług, których dotyczy zapytanie Wnioskodawcy, a w kontekście powołanego przepisu art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy, ustalenie czy usługi te są usługami gastronomicznymi czy też usługami o innym charakterze (np. usługami cateringu). Stąd szczególnego znaczenia nabiera problem rozróżnienia (jednoznacznej identyfikacji) pomiędzy usługami gastronomicznymi i cateringowymi, tym bardziej że przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie definiują ani usług gastronomicznych ani usług cateringowych. Jednoznaczne rozróżnienie tych usług daje natomiast ich klasyfikacja statystyczna według nomenklatury PKWiU 2008. Trzeba przy tym podkreślić, że klasyfikację statystyczną tych usług powołał również sam Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, (w szczególności błędnie wskazanego PKWiU na nabywane usługi żywienia) udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin