2019.02.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.92.2019.1.RD
z 28 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 11 lutego 2019 r. (data wpływu 15 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

nieprawidłowe w zakresie opodatkowania dostaw towarów na zasadzie mechanizmu odwrotnego obciążenia w związku z dokonaną rejestracją,

prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz korekty rozliczeń w deklaracji VAT.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostaw towarów na zasadzie mechanizmu odwrotnego obciążenia w związku z dokonaną rejestracją oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego i korekty rozliczeń w deklaracji VAT.

przedstawiono następujący stan faktyczny:

D. jest podmiotem posiadającym siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Włoch. Spółka nie posiada w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności. F. Sp. z o.o. jest spółką mającą siedzibę w Polsce oraz zarejestrowaną dla celów VAT w Polsce jako podatnik VAT czynny.

Ze względu na zaistnienie opisanego poniżej stanu faktycznego D. 11 grudnia 2018 r. złożyła wniosek o rejestrację z mocą wsteczną dla celów VAT w Polsce wraz z papierowymi wersjami (podpisanymi przez upoważnione do tego osoby) deklaracji VAT za przeszłe okresy rozliczeniowe (od marca 2014 r.), w których wykazała odpowiednio wszystkie transakcje, które zobligowana była ująć w swoich rejestrach i deklaracjach VAT. Wniosek Spółki został rozpatrzony pozytywnie i rejestracja została dokonana wstecz, tj. Spółka została zarejestrowana dla celów VAT od marca 2014 r., czyli od miesiąca, w którym powstał dla niej obowiązek rejestracji i złożyła zaległe deklaracje VAT.

Działalność Spółki prowadzona na terytorium Polski polega na nabywaniu towarów (części do samochodów) od polskiego producenta (dalej; „Producent”), a następnie sprzedaży zakupionych towarów na rzecz (i) F. lub (ii) nabywców zlokalizowanych w innych krajach Unii Europejskiej. Dostawy towarów przez D. nie są realizowane w ramach sprzedaży wysyłkowej. Towary będące przedmiotem transakcji podlegają opodatkowaniu w Polsce 23% stawką VAT.

D. stosowała dwa główne modele, zgodnie z którymi dokonywała transakcji odsprzedaży towarów.

Model 1

Model pierwszy miał zastosowanie do transakcji sprzedaży towarów podmiotom z krajów Unii Europejskiej innych niż Polska. W ramach transakcji, w latach 2014-2018 D. nabywała towary od Producenta w Polsce, a następnie zbywała je na rzecz finalnego nabywcy na terenie Unii Europejskiej. Towary przemieszczane były jednak bezpośrednio z magazynu Producenta zlokalizowanego w Polsce do finalnego nabywcy. Transport organizowany był przez finalnego nabywcę. Pierwsza transakcja dokonana zgodnie z opisanym powyżej modelem miała miejsce w marcu 2014 r.

Ze względu na fakt, iż za organizację transportu odpowiedzialny był finalny odbiorca towarów, podmioty uczestniczące w transakcji nie mogły stosować procedury uproszczonej dotyczącej wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych przewidzianej w art. 135 ustawy o VAT, a w rezultacie:

Producent zobligowany jest rozpoznać transakcje dla celów VAT jako sprzedaż krajową,
D. było zobligowane do dokonania rejestracji dla celów VAT w Polsce od marca 2014, aby prawidłowo wykazać wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z Polski na rzecz ich finalnych odbiorców spoza terytorium kraju.

Model 2

Model drugi stosowany był w odniesieniu do transakcji, w których nabywcą finalnym było F. Sprzedawane towary były faktycznie transportowane z magazynu Producenta zlokalizowanego w Polsce do magazynu F. w Polsce. Sprzedaż towarów przez Producenta na rzecz D. traktowana była jako sprzedaż lokalna opodatkowana 23% stawką VAT w Polsce. D. sprzedawało następnie zakupione towary na rzecz F, traktując te transakcje również jako sprzedaż lokalną.

Ze względu na brak rejestracji D. dla celów VAT w Polsce (spowodowanej brakiem wiedzy o istnieniu takiego obowiązku od marca 2014 r.), w myśl art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT transakcje te objęte zostały mechanizmem odwrotnego obciążenia. Tym samym F, jako nabywca towarów, rozliczyła VAT należny i naliczony wynikający z opisanych wyżej transakcji w myśl art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT. Transakcje te miały miejsce w latach 2014-2017. Pierwsza transakcja dokonana zgodnie z Modelem 2 została przeprowadzona w kwietniu 2014 r.

Spółka składając dnia 11 grudnia 2018 r. wniosek o wsteczną rejestrację wraz z zaległymi deklaracjami VAT, w złożonych deklaracjach wykazała przedmiotowe dostawy jako opodatkowane na terytorium kraju wg 23% stawki oraz odprowadziła zaległy podatek wraz z odsetkami. Działanie to wynikało z ostrożności procesowej Spółki powodowanej wątpliwościami co do właściwej interpretacji przepisów ustawy o VAT.

Towary zakupione przez F. od D. były wykorzystywane przez F. wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych. W niniejszym stanie faktycznym nie została spełniona żadna z przesłanek negatywnych przewidzianych w art. 88 ustawy o VAT.

W powyższym stanie faktycznym Wnioskodawcy powzięli wątpliwość co do poprawności rozliczania transakcji dostawy towarów przez D. na rzecz F., dokonywanych przed fizycznym wpisaniem D. na listę podatników VAT czynnych w Polsce lecz po powstaniu obowiązku do takiej rejestracji. Innymi słowy wątpliwości Wnioskodawców dotyczą dostaw realizowanych od kwietnia 2014 r. do 2017 r. Wnioskodawcy pragną podkreślić zatem, że przedmiotowy Wniosek oraz poniższe pytania dotyczą wyłącznie dostaw realizowanych zgodnie z Modelem 2.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy pomimo faktu, iż w wyniku błędu D. nie złożyła w marcu 2014 r. zgłoszenia rejestracyjnego dla celów VAT, dostawy lokalne na rzecz F. powinny pozostać rozliczone zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, mimo iż Spółka została zarejestrowana z mocą wsteczną od marca 2014 r. oraz złożyła wszystkie zaległe deklaracje VAT wykazując w nich przedmiotowe dostawy jako opodatkowane wg. stawki 23% i odprowadzając zaległy podatek wraz z odsetkami?
Jeżeli odpowiedź na pytanie 1 jest negatywna, tj. Spółka postąpiła prawidłowo odprowadzając podatek należny z tytułu analizowanych dostaw, to czy F. będzie miała prawo do odliczenia VAT po otrzymaniu od D. prawidłowo wystawionych faktur VAT zawierających kwotę VAT w zakresie przedmiotowych dostaw?
Jeżeli odpowiedź na pytanie 1 jest negatywna, to czy F. będzie zobligowana do korekty swoich rozliczeń VAT w celu usunięcia podatku należnego oraz naliczonego wykazanych w deklaracjach VAT w latach 2014-2017 w myśl art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT z tytułu nabyć towarów od Spółki ?

Zdaniem Zainteresowanych,

Pomimo faktu, iż w wyniku błędu D. nie złożyła w marcu 2014 r. zgłoszenia rejestracyjnego dla celów VAT, dostawy lokalne na rzecz F. powinny pozostać rozliczone zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, mimo iż Spółka została zarejestrowana z mocą wsteczną od marca 2014 r. oraz złożyła wszystkie zaległe deklaracje VAT wykazując w nich przedmiotowe dostawy jako opodatkowane wg. stawki 23% i odprowadzając zaległy podatek wraz z odsetkami.
Wnioskodawcy stoją na stanowisku, że prawidłowym jest podejście przedstawione w punkcie 1 powyżej. Jeżeli jednak w ocenie organu odpowiedź na pytanie 1 jest negatywna, tj. Spółka postąpiła prawidłowo odprowadzając podatek należny z tytułu analizowanych dostaw, to F. będzie miała prawo do odliczenia VAT po otrzymaniu od D. prawidłowo wystawionych faktur VAT zawierających kwotę VAT w zakresie przedmiotowych dostaw.
Wnioskodawcy stoją na stanowisku, że prawidłowym jest podejście przedstawione w punkcie 1 powyżej. Jeżeli jednak w ocenie organu odpowiedź na pytanie 1 jest negatywna, to F. będzie zobligowana do korekty swoich rozliczeń VAT w celu usunięcia podatku należnego oraz naliczonego wykazanych w deklaracjach VAT w latach 2014-2017 w myśl art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT z tytułu nabyć towarów od Spółki.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika natomiast, że dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie jednak do treści art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
nabywcą jest:
- w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
- w pozostałych przypadkach - podatnik, o który m mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Zgodnie zaś z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8 tego artykułu dokonujący dostawy nie rozlicza podatku należnego.

Powyższe uregulowania wskazują na fakt wprowadzenia wyjątku od zasady ogólnej, zgodnie z którą każdy podatnik dokonujący transakcji krajowej sprzedaży towarów w Polsce jest zobowiązany do rozliczenia i zapłaty podatku należnego. Wyjątek ten dotyczy podatników nieposiadających w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, a także niezarejestrowanych w Polsce dla celów VAT.

W okresie, w którym D. dokonywało dostaw towarów opisanych w Modelu 2 na rzecz F, tj. w latach 2014-2017, Spółka nie posiadała siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce oraz nie była fizycznie wpisana na listę podatników VAT czynnych, ponieważ nie dopełniła obowiązku rejestracji.

Co istotne, począwszy od 1 kwietnia 2013 r., ustawodawca uzależnił stosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia w przypadku dostaw dokonywanych przez podmiot nieposiadający w Polsce siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na rzecz polskiego kontrahenta, od spełnienia przez dostawcę dodatkowego warunku, a mianowicie braku jego rejestracji dla celów VAT w Polsce. Innymi słowy zasadniczo w przypadku, gdy zagraniczny dostawca został zarejestrowany w Polsce dla celów VAT, wówczas to ten podmiot, a nie nabywca powinien rozliczyć VAT z tytułu danej transakcji.

W ocenie Wnioskodawców w tym kontekście kluczowy jest fizyczny wpis do rejestru podatników VAT czynnych. A zatem, nawet jeżeli brak wpisu wynika z zaniedbania lub błędu, podatnik nie jest zobowiązany do obliczenia i zapłaty podatku, lecz możliwe jest zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Istotnym w ocenie Wnioskodawców jest fakt, że przywołany powyżej art. 17 ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy o VAT, zawiera sformułowanie „podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4”. Z literalnej wykładni tego przepisu wynika zatem, że odnosi się on do wykonania przez podatnika czynności rejestracji, zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy o VAT, a nie wyłącznie do podlegania jej obowiązkowi.

W konsekwencji należy uznać, że spełnienie przesłanki wynikającej z art. 17 ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy o VAT należy każdorazowo odnieść do formalnego statusu, jaki sprzedawca posiada w chwili dokonania dostawy. Jeśli na moment faktycznego dokonania dostawy jest on zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, wówczas jest on zobowiązany rozliczyć podatek z tytułu zrealizowanej sprzedaży. Jeśli natomiast w konkretnym momencie w czasie nie posiada takiego formalnego statusu, wówczas zastosowanie znajdzie mechanizm odwrotnego obciążenia.

Ponadto, w opinii Wnioskodawców, za poparciem stanowiska, iż podatek VAT w omawianym przypadku powinien rozliczyć nabywca towarów, przemawia również zasada pewności prawa. Zgodnie z tą zasadą, podmioty prawa nie mogą znajdować się w niepewności co do swoich praw i obowiązków, a przepisy ustaw muszą być tak formułowane, by obowiązki podmiotów były dla nich jasne. Odnosząc się do zasady pewności prawa Trybunał Konstytucyjny (dalej: „TK”) wyjaśnił, iż: „Zasada zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa opiera się na pewności prawa a więc takim zespole cech przysługujących prawu, które zapewniają jednostce bezpieczeństwo prawne; umożliwiają jej decydowanie o swoim postępowaniu w oparciu o pełną znajomość przesłanek działania organów państwowych oraz konsekwencji prawnych, jakie jej działania mogą pociągnąć za sobą. Jednostka winna mieć możliwość określenia zarówno konsekwencji poszczególnych zachowań i zdarzeń na gruncie obowiązującego w danym momencie stanu prawnego jak też oczekiwać, że prawodawca nie zmieni ich w sposób arbitralny” (wyrok TK z dnia 14 czerwca 2000 r., sygn. P 3/00, wyrok TK z 19 grudnia 2008 r., sygn. K 19/07).

Mając powyższe na uwadze, w świetle zasady pewności prawa, polski kontrahent (w analizowanym stanie faktycznym F) dokonujący nabycia towarów od podmiotu zagranicznego, jakim w momencie dostawy był D, powinien opierać się jedynie na obiektywnych i możliwych do ustalenia przesłankach, tj. weryfikacji statusu podatkowego dostawcy na dzień dokonywania transakcji. Polski nabywca towarów dokonujący transakcji zakupu towarów od pomiotu zagranicznego, który w momencie dokonywania transakcji nie był zarejestrowany dla celów podatku VAT w Polsce (tak jak Spółka do momentu faktycznego dokonania rejestracji), miał obowiązek przyjąć, iż w takiej sytuacji jest on zobowiązany do rozliczenia podatku VAT z tytułu transakcji nabycia towaru od podmiotu zagranicznego na podstawie art. 17 ust. 2 w związku z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawców, w opisanych okolicznościach na sposób opodatkowania transakcji dostaw towarów nie będzie miał wpływu fakt, iż Spółka powinna była zarejestrować się dla celów podatku VAT w Polsce w momencie, kiedy te transakcje faktycznie były realizowane. Spółka jest świadoma, że gdyby dopełniła swojego obowiązku zarejestrowania się dla celów VAT w terminie przewidzianym przepisami prawa, sposób opodatkowania tych samych transakcji byłby inny. Tym niemniej, w ocenie Wnioskodawców, dokonanie rejestracji obecnie, pomimo iż Spółka skoryguje swoje deklaracje za okresy przeszłe w zakresie wykazania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, nie powoduje dla Spółki jak i dla F. obowiązku korygowania sposobu rozliczenia transakcji dla celów VAT.

Podsumowując, Wnioskodawcy stoją na stanowisku, iż podatek VAT z tytułu dostaw towarów dokonywanych przez Spółkę na rzecz F. w okresie od wystąpienia obowiązku rejestracji Spółki jako podatnika VAT w Polsce a faktycznym dokonaniem przez Spółkę tej rejestracji, powinien zostać rozliczony przez F. jako nabywcę, tj. z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia, na podstawie art. 17 ust. 2 w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawców znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 6 października 2014 r. (sygn. IPPP3/443-656/14-2/LK).

Spółka jest świadoma istnienia interpretacji indywidualnych, w których organy przyjmują stanowisko odmienne od prezentowanego przez Spółkę w niniejszym wniosku (np. interpretacja Dyrektora Krajowej informacji Skarbowej z 26 października 2017 r. o sygn. 0114-KDIP1 -2.4012.442.2017.1.RD lub z 31 października 2017 r. o sygn. 0114-KDIP1-2.4012.395.2017.2.IG) niemniej jednak, biorąc pod uwagę przedstawione argumenty, Spółka nie zgadza się z takim stanowiskiem organów.

Jak wskazano w stanie faktycznym, Spółka w złożonych zaległych deklaracjach wykazała przedmiotowe dostawy jako opodatkowane na terytorium kraju wg. 23% stawki oraz odprowadziła zaległy podatek wraz z odsetkami z ostrożności procesowej Spółki powodowanej wątpliwościami co do właściwej interpretacji przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 (które nie mają zastosowania w sprawie). W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Wymogiem koniecznym umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest więc związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Biorąc pod uwagę powyższe, jeżeli w ocenie organu dostawy lokalne przeprowadzone w ramach Modelu 2 w latach 2014-2017 powinny zostać opodatkowane z zastosowaniem 23% stawki VAT, to F. będzie miała prawo do odliczenia VAT z otrzymanych od D. w tym zakresie faktur VAT, gdyż zgodnie z zaprezentowanym stanem faktycznym nabyte towary były wykorzystywane przez F. wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jedynie na marginesie Wnioskodawcy pragną zaznaczyć, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, wskazanych w art. 88 tej ustawy. W analizowanej sprawie nie zachodzi jednak żadna z przesłanek negatywnych, która mogłaby pozbawić F. prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę, że:

F. jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT,
towary zakupione przez F. od D. były wykorzystywane przez nią do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc spełniony jest warunek pozytywny przewidziany w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, oraz
nie została spełniona żadna z przesłanek negatywnych przewidzianych w art. 88 tej ustawy,

- zdaniem Wnioskodawców, jeżeli w ocenie organu Spółka powinna odprowadzić podatek należny z tytułu analizowanych dostaw oraz wystawić faktury VAT w taki sposób, aby dostawy lokalne przeprowadzone w ramach Modelu 2 w latach 2014-2017 były opodatkowane z zastosowaniem 23% stawki VAT przez D., to F. ma prawo do odliczenia VAT z faktur wystawionych przez D.

Stanowisko Wnioskodawców potwierdza m.in. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 31 października 2017 r. o sygn. 0114-KDIP1-2.4012.395.2017.2.IG, dotycząca analogicznego stanu faktycznego.

W ocenie stron, w przypadku uznania, że Spółka postąpiła prawidłowo odprowadzając podatek należny z tytułu analizowanych dostaw a F. będzie miała prawo do odliczenia VAT po otrzymaniu od D. prawidłowo wystawionych faktur VAT zawierających kwotę VAT, F. będzie zobligowana do korekty swoich rozliczeń VAT w celu usunięcia podatku należnego oraz naliczonego wykazanych w deklaracjach VAT w latach 2014-2017 w myśl art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT z tytułu nabyć towarów od Spółki. Przyjęcie odmiennego stanowiska prowadziłoby do sytuacji w której ten sam przedmiot opodatkowania (dostawa towarów) zostałaby opodatkowana dwukrotnie tj. przez obie strony transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

nieprawidłowe w zakresie opodatkowania dostaw towarów na zasadzie mechanizmu odwrotnego obciążenia w związku z dokonaną rejestracją,

prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz korekty rozliczeń w deklaracji VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. do 31 grudnia 2018 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
nabywcą jest:
- w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
- w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy w przypadkach wymienionych w pkt 1 pkt 4, 5, 7 i 8 usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Zatem art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy przewiduje tzw. instytucję odwrotnego obciążenia, polegającą na przerzuceniu ze sprzedawcy towarów na nabywcę obowiązku opodatkowania transakcji. Z wyżej wskazanych przepisów wynika, że dla uznania nabywcy za podatnika z tytułu rozliczenia danej transakcji, zagraniczny dostawca towarów nie może być zarejestrowany w Polsce dla celów VAT (przy dostawie towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej) jak również nie powinien posiadać siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Nabywca zaś powinien być podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy posiadający siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce lub osoba prawną niebędącą podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy posiadającą siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowany zgodnie z art. 97 ust. 4 ustawy.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Należy również zwrócić uwagę na treść art. 97 ust. 1 ustawy, z którego wynika, że podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Na podstawie art. 97 ust. 4 ustawy naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zarejestrowanie podmiotu o którym mowa w ust. 1-3, jako podatnika VAT UE.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (D) jest podmiotem posiadającym siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Włoch. Spółka nie posiada w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności. F. jest spółką mającą siedzibę w Polsce zarejestrowaną dla celów VAT w Polsce jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca 11 grudnia 2018 r. złożył wniosek o rejestrację z mocą wsteczną dla celów VAT w Polsce wraz z papierowymi wersjami (podpisanymi przez upoważnione do tego osoby) deklaracji VAT za przeszłe okresy rozliczeniowe (od marca 2014 r.), w których wykazał odpowiednio wszystkie transakcje, które zobligowany był ująć w swoich rejestrach i deklaracjach VAT. Wniosek Spółki został rozpatrzony pozytywnie i rejestracja została dokonana wstecz, tj. Spółka została zarejestrowana dla celów VAT od marca 2014 r., czyli od miesiąca, w którym powstał dla niej obowiązek rejestracji i złożyła zaległe deklaracje VAT. Działalność Spółki prowadzona na terytorium Polski polega na nabywaniu towarów (części do samochodów) od polskiego producenta (Producent), a następnie sprzedaży zakupionych towarów na rzecz F. lub nabywców zlokalizowanych w innych krajach Unii Europejskiej. Dostawy towarów przez D. nie są realizowane w ramach sprzedaży wysyłkowej. Towary będące przedmiotem transakcji podlegają opodatkowaniu w Polsce 23% stawką VAT. W przypadku sprzedaży przez Wnioskodawcę towarów na rzecz F. sprzedawane towary były faktycznie transportowane z magazynu Producenta zlokalizowanego w Polsce do magazynu F. w Polsce. Sprzedaż towarów przez Producenta na rzecz D. traktowana była jako sprzedaż lokalna opodatkowana 23% stawką VAT w Polsce. D. sprzedawało następnie zakupione towary na rzecz F, traktując te transakcje również jako sprzedaż lokalną. Ze względu na brak rejestracji D. dla celów VAT w Polsce (spowodowanej brakiem wiedzy o istnieniu takiego obowiązku od marca 2014 r.), w myśl art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT transakcje te objęte zostały mechanizmem odwrotnego obciążenia. Tym samym F, jako nabywca towarów, rozliczyła VAT należny i naliczony wynikający z opisanych transakcji w myśl art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT. Transakcje te miały miejsce w latach 2014-2017. Pierwsza transakcja została przeprowadzona w kwietniu 2014 r. Spółka składając dnia 11 grudnia 2018 r. wniosek o wsteczną rejestrację wraz z zaległymi deklaracjami VAT, w złożonych deklaracjach wykazała przedmiotowe dostawy jako opodatkowane na terytorium kraju wg. 23% stawki oraz odprowadziła zaległy podatek wraz z odsetkami. Towary zakupione przez F. od D, były wykorzystywane przez F. wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych. W niniejszym stanie faktycznym nie została spełniona żadna z przesłanek negatywnych przewidzianych w art. 88 ustawy o VAT.

W powyższym stanie faktycznym Wnioskodawca powziął wątpliwość co do sposobu opodatkowania transakcji dostaw towarów realizowanych od kwietnia 2014 r. do 2017 r. na rzecz kontrahenta F. w związku z dokonaniem przez Spółkę rejestracji z mocą wsteczną od marca 2014 r.

Odnosząc się do niniejszej kwestii wskazać należy, że dla uznania nabywcy za podatnika na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy od 1 kwietnia 2013 r. wprowadzono wymóg, aby poza brakiem posiadania siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski zagraniczny dostawca towarów nie był zarejestrowany w Polsce dla celów VAT (przy dostawie towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej). Zatem w przypadku gdy towary dostarcza podmiot niemający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, lecz zarejestrowany w Polsce dla celów VAT, to nabywca tych towarów nie jest podatnikiem, tj. zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego lecz obowiązek ten ciąży na dostawcy towaru.

Wnioskodawca wskazał, że nie posiada siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Jednak 11 grudnia 2018 r. złożył wniosek o rejestrację z mocą wsteczną dla celów VAT w Polsce wraz z papierowymi wersjami w których wykazano odpowiednio wszystkie transakcje, które Wnioskodawca był zobligowany ująć w swoich rejestrach i deklaracjach. Wniosek Spółki został rozpatrzony pozytywnie i od marca 2014 r. Spółka została zarejestrowana dla celów VAT.

Tym samym w sytuacji kiedy Wnioskodawca dokonywał dostawy na rzecz F. (polskiego nabywcy zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny w Polsce) i nie był zarejestrowany w Polsce dla potrzeb podatku od towarów i usług znajdował zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. W związku z tym Wnioskodawca nie był zobowiązany do rozliczania podatku należnego. Do rozliczenia podatku należnego od przedmiotowych dostaw zobowiązany był nabywca F. Jednak w sytuacji gdy Wnioskodawca w grudniu 2018 r. dokonał rejestracji jako podatnik podatku od towarów i usług wskazując marzec 2014 r. jako pierwszy okres, za który zostanie złożona pierwsza deklaracja VAT-7 to Wnioskodawca stał się podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego od dostaw na terytorium kraju na rzecz F, dokonanych od kwietnia 2014 r. do 2017 r.

Biorąc pod uwagę wskazane okoliczności sprawy, należy stwierdzić, że w związku z dokonaniem w grudniu 2018 r. rejestracji jako podatnik podatku od towarów i usług ze wskazaniem marca 2014 r. jako pierwszego okresu, za który zostanie złożona pierwsza deklaracja VAT-7 nie można uznać, że w okresie od kwietnia 2014 r. do 2017 r. są spełnione przesłanki o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. Wnioskodawca od marca 2014 r. złożył deklaracje jako zarejestrowany czynny podatnik VAT w Polsce. W konsekwencji mimo nieposiadania przez Wnioskodawcę siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej z uwagi na dokonaną rejestrację z mocą wsteczną od marca 2014 r. stał się podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego od dokonanych od kwietnia 2014 r. do 2017 r. dostaw towarów na rzecz F.

Zatem, w analizowanej sprawie, do dostaw krajowych dokonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz F. (polskiego nabywcy) w okresie od kwietnia 2014 r. do 2017 r. mechanizm odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy nie znajduje zastosowania, natomiast Wnioskodawca jest zobowiązany do rozliczenia podatku od przedmiotowych transakcji.

W konsekwencji stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania oznaczonego nr 1 należy uznać za nieprawidłowe.

Wątpliwości Zainteresowanych dotyczą tego czy F. (polski nabywca) ma prawo do odliczenia VAT po otrzymaniu od D. prawidłowo wystawionych faktur zawierających kwotę VAT dokumentujące dostawy realizowane w okresie od kwietnia 2014 r. do 2017 r.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest więc związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, wskazanych w art. 88 tej ustawy. W treści tej regulacji ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Zatem w sytuacji, gdy zostały wystawione faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których na fakturze nie wykazuje się kwoty podatku, podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany w tej fakturze w części dotyczącej tych czynności.

Z treści wniosku wynika, że Spółka w dniu 11 grudnia 2018 r. została zarejestrowana dla celów VAT z mocą wsteczną tj. od marca 2014 r. i złożyła zaległe deklaracje VAT. W złożonych deklaracjach Spółka wykazała dostawy realizowane na rzecz F. jako opodatkowane na terytorium Polski wg 23% stawki oraz odprowadziła zaległy podatek wraz z odsetkami. Towary zakupione od Wnioskodawcy przez F. zarejestrowanego czynnego podatnika podatku VAT były wykorzystywane przez F. wyłącznie do wykonywani czynności opodatkowanych.

Jak już rozstrzygnięto w odpowiedzi na pytanie nr 1 do dostaw krajowych dokonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz F. w okresie od kwietnia 2014 r. do 2017 r. mechanizm odwrotnego obciążenia, w myśl. art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy nie ma zastosowania i Wnioskodawca zarejestrowany w Polsce z mocą wsteczną wobec dostaw na rzecz polskiego nabywcy (F) zobowiązany jest do wystawienia faktur i naliczenia podatku należnego wg. stawki właściwej dla przedmiotowych dostaw towarów. Jak wskazuje Wnioskodawca towary będące przedmiotem transakcji podlegają opodatkowaniu w Polsce stawką 23% VAT.

W konsekwencji, w związku z tym, że przedmiotowe dostawy towarów powinny być opodatkowane na zasadach ogólnych w analizowanym przypadku art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy nie ma zastosowania. Tym samym, skoro nabycie przez F. towarów związane jest z wykonywaniem czynności opodatkowanych to F. przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Wnioskodawcę.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania oznaczonego nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również tego czy w związku z rozliczaniem przedmiotowych transakcji F. będzie zobligowana do korekty rozliczeń w deklaracjach VAT w latach 2014 – 2017 r.

Na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) – zwanej dalej Ordynacją podatkową – jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Stosownie do art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej – skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu. Może ona dotyczyć każdej pozycji deklaracji, np. określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym (poprawnym) wypełnieniu jej formularza, z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Skorzystanie przez podatnika z wprowadzonej przez ustawodawcę instytucji korekty deklaracji powoduje, że złożona przez niego deklaracja korygująca zastępuje pierwotną (korygowaną) deklarację i pociąga za sobą skutki prawne, pozbawiające jednocześnie pierwotną deklarację mocy prawnej. Korekta deklaracji ma na celu skorygowanie błędu poprzez zastąpienie go właściwym zapisem.

W opisanej sprawie w związku z dokonaniem w grudniu 2018 r. rejestracji jako podatnik podatku od towarów i usług ze wskazaniem marca 2014 r. jako pierwszego okresu za który zostanie złożona pierwsza deklaracja VAT – 7 to Wnioskodawca do dokonywanych w okresie od kwietnia 2014 r. do 2017 r. dostaw na rzecz F. był zobowiązany do rozliczenia podatku. W takiej sytuacji F. jako nabywca nie jest już podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego, lecz obowiązek ten ciąży na Wnioskodawcy (dostawcy towarów). W związku z powyższym F. będzie zobligowana do korekty swoich rozliczeń w celu prawidłowego wykazania przedmiotowych transakcji w deklaracjach VAT w latach 2014-2017 r.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 3 należy uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej nr IPPP3/443-656/14-2/LK z dnia 6 października 2014 r. Organ pragnie podkreślić, że w identycznym stanie prawnym i identycznym stanie faktycznym rozstrzygnięcia powinny być identyczne. Cel ten osiągany jest poprzez zastosowanie odpowiednich przepisów Ordynacji podatkowej. Zauważyć w tym miejscu należy, że interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 tej ustawy, zgodnie z którym „Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość (...)”. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydawane przez upoważnione do tego organy każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną. Zawiadomienie o zmienionej interpretacji indywidualnej doręcza się podmiotowi, któremu w danej sprawie interpretacja została wydana. Za chybione należałoby uznać domaganie się wydania pozytywnego dla siebie rozstrzygnięcia tylko z powodu zajęcia przez organ podatkowy w interpretacjach wydanych dla innych podmiotów, na gruncie podobnego stanu faktycznego, odmiennego stanowiska. Podkreślić należy, że nieracjonalnym byłoby trwanie przez organ wydający interpretacje w pierwotnie błędnie zajętym stanowisku, co miałoby go obligować jednocześnie do wydawania kolejnych rozstrzygnięć w tym samym kształcie, utrwalając tym samym prawnie wadliwe stanowisko. Powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna nie mogła mieć zatem decydującego wpływu na wydane w przedmiotowej sprawie rozstrzygnięcie. Tym bardziej, że w odniesieniu do podobnego stanu faktycznego istnieją inne rozstrzygnięcia, zgodne z zaprezentowanym przez Organ stanowiskiem w przedmiotowej sprawie, jak słusznie zauważyła sama Spółka.

W odniesieniu zaś do przytoczonego wyroku z dnia 14 czerwca 2000 r. sygn. P 3/00 należy stwierdzić, że przepisy ustawy, które są przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy są jasne i w sposób precyzyjny kształtują prawa i obowiązki podmiotów. Wynika z nich bezsprzecznie, że wobec transakcji gdzie dokonującym dostawy jest podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT czynny w Polsce przepis art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy nie ma zastosowania i transakcja musi być rozliczona przez dokonującego dostawę a nie nabywcę. Podmiot ma możliwość określenia konsekwencji zachowań i zdarzeń na gruncie wskazanej normy prawnej i w takim przypadku prawodawca nie zmienia niczego w sposób arbitralny. To podmiot biorący udział w transakcji dokonuje zmiany swojego statusu co rodzi określone konsekwencje uregulowane jasno i wyraźnie w przepisach ustawy. Tym samym należy stwierdzić, że powołany wyrok nie może wpłynąć na rozstrzygnięcie dokonane przez Organ.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin