2019.02.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.656.2018.2.WB
z 28 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2018 r.(data wpływu 4 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 lutego 2019 r. (data wpływu 15 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup artykułów spożywczych wymienionych we wniosku w Grupach 1-4, które wystawiane są w ogólnodostępnych kuchniach firmowych i spożywane są przez pracowników w ramach „spotkań konsumpcyjnych” – jest nieprawidłowe;
prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup artykułów spożywczych wymienionych we wniosku w Grupach 1-5, które są nabywane i wykorzystywane w celu poczęstunku przedstawicieli kontrahentów lub podczas wewnętrznych spotkań pracowniczych, warsztatów, a także szkoleń lunch and learn – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup produktów wskazanych we wniosku. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 8 lutego 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zakupuje następujące produkty:

Grupa 1: owoce, np.: jabłka, banany, cytryny, gruszki, kiwi, owoce sezonowe takie jak arbuz, śliwka, truskawki, winogrono;
Grupa 2: bakalie: orzechy nerkowca, migdały, śliwki suszone, rodzynki;
Grupa 3: napoje kolorowe takie jak: soki do herbaty, soki kolorowe w kartonach, napoje gazowane takie jak a, b, c, d;
Grupa 4: słodycze, np.: cukierki, czekoladki (np. e, f), orzeszki, paluszki, krakersy, chipsy;
Grupa 5: gotowe, ciepłe posiłki.

Produkty z Grupy 1 i 2 są kupowane na bieżąco, w zależności od potrzeb. Pozostają do dyspozycji wszystkich pracowników. Wystawiane są w kuchniach firmowych. Każdy z pracowników ma do nich swobodny dostęp i może się nimi posilić w przerwie. Produktami tym mogą się częstować również goście Spółki w osobach przedstawicieli kontrahentów Spółki.

Produkty z Grupy 3 są kupowane na bieżąco, w zależności od potrzeb. Podobnie jak produkty z Grupy 1 i 2 pozostają do dyspozycji wszystkich pracowników i są wystawiane w kuchniach firmowych. Produkty te służą również jako poczęstunek w czasie wewnętrznych narad, szkoleń pracowniczych, spotkań z klientami.

Produkty z Grupy 4 również kupowane są według bieżących potrzeb i pozostają do dyspozycji wszystkich pracowników i są wystawiane w kuchniach firmowych. Produkty te służą również jako poczęstunek w czasie wewnętrznych narad, szkoleń pracowniczych, spotkań z klientami.

Produkty z Grupy 5 są zamawiane w czasie wewnętrznych spotkań pracowniczych, warsztatów a także szkoleń tzw. lunch and learn, które odbywają się w czasie przerwy obiadowej i w której biorą udział wyłącznie pracownicy. Spotkania te dotyczą spraw służbowych. Produkty te, to zazwyczaj: pizza, tortilla, sushi roll, sałatka czy makaron (zwykle opisywane na fakturach zakupu, jako usługa gastronomiczna). Celem ponoszonych wyżej wydatków jest dbałość o zdrowie i samopoczucie pracowników, co z kolei przekłada się na większą wydajność pracy i motywację pracowników. W konsekwencji może to wpłynąć na zwiększenie osiąganych przez Spółkę przychodów.

Zakup artykułów spożywczych jest związany również ze stworzeniem odpowiednich warunków pracy oraz poprawą atmosfery w pracy, a co za tym idzie, wpływa to pozytywnie na integrację pracowników w Spółce, ich motywacje oraz eliminację zmęczenia. W czasie takich „spotkań konsumpcyjnych” pracownicy nie tylko mają przerwę na odpoczynek, ale także mają możliwość na zawiązanie bliższych relacji ze współpracownikami Spółki, a także wymianę doświadczeń, wiedzy oraz pomysłów, co bezpośrednio może przełożyć się na wydajniejszą pracę i realizację projektów Spółki, wykonywanych przez pracowników. Wskazane spotkania z przedstawicielami klientów nie mają charakteru wystawnego ani okazałego. Udostępnienie im produktów z Grupy od 1 do 4 następuje w ramach spotkań dot. realizacji danego projektu lub rozmów na temat nowego zlecenia. Udostępnienie świadczenia ma również na celu zapewnienie odpowiednich warunków do przeprowadzenia rozmów oraz efektywności i sprawności w przeprowadzeniu spotkań. Brak jest tutaj chęci wykreowania pozytywnego wizerunku Spółki (zresztą trudno uznać aby miał się ku temu przyczynić poczęstunek kawą, napojem, czy słodyczami).

Wydatki na nabycie ww. produktów są definitywnie poniesione z majątku Spółki i są dokumentowane fakturą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym wykonującym w Polsce czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

Pismem z dnia 8 lutego 2019 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Zainteresowany wskazał, że:

Spółka wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane VAT;
Produkty z Grupy 1-5 są nabywane wyłącznie w związku z czynnościami opodatkowanymi VAT;
Wszystkie zakupywane, gotowe posiłki są dostarczane do biura, w opinii Spółki jest to catering;
Wyrażenie „spotkanie konsumpcyjne” odnosi się do wszystkich grup artykułów spożywczych. Jeśli chodzi o grupę artykułów 1-4 wystawianych w kuchniach firmowych, wyrażenie spotkanie konsumpcyjne odnosi się do każdego spotkania pracowników w kuchni, czyli takiego kiedy pracownik wstaje od biurka aby „rozprostować nogi”, udaje się do kuchni, spożywa produkty grupy 1-4, a przy tym nie wykluczone spotyka innych pracowników w kuchni. „Spotkania konsumpcyjne” odbywają się niezależnie od pory obiadowej. W odniesieniu do grupy 5 tyczą się one warsztatów, szkoleń, lunch and learn. Ich godziny głównie przypadają i pokrywają się z przerwami obiadowymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących wydatki poniesione przez Spółkę na zakup produktów z Grupy od 1 do 5 może obniżyć podatek należny Spółki na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z ww. regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Należy zauważyć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością. Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć zatem charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast, ze związkiem pośrednim nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają pośredni związek z działalnością, musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. W szczególności w myśl art. 88 ust. 1 pkt 4a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych.

Wykorzystanie produktów z Grupy od 1 do 5 ma związek pośredni z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Mając na uwadze, że zakup produktów z Grupy od 1 do 5 ma na celu dbałość przez Spółkę o stan zdrowia, kondycji fizycznej i samopoczucia jej pracowników, poprawę atmosfery wśród pracowników, to okoliczności te mogą się przyczynić do zwiększania ich motywacji i tym samym wydajności ich pracy związanej z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Jednocześnie udostępnienie produktów z Grupy od 1 do 4 klientom Spółki ma na celu zapewnienie odpowiednich warunków spotkania z kontrahentem, które dotyczy realizacji określonego projektu bądź nowego zlecenia, których przedmiotem są czynności opodatkowane podatkiem VAT.

Tym samym wydatki te służą pośrednio do wykonywania czynności opodatkowanych poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie Spółki.

Dodać należy, że w przypadku nabycia gotowych, ciepłych posiłków (catering) nie znajdzie zastosowania wyłączenie wskazane w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT, zgodnie z którym m.in. nie stanowią podstawy do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nabywane przez podatnika usługi gastronomiczne. Ustawa VAT nie definiuje ani pojęcia usług gastronomicznych, ani pojęcia usług cateringowych. Posiłkując się definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN przyjąć należy, że usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku na miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu. Catering oznacza natomiast dostarczenie przygotowanych posiłków w miejsce wskazane przez zamawiającego, np. do siedziby Spółki.

Mając na uwadze powyższe, Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na nabycie produktów z Grupy od 1 do 5. Powyższe potwierdzają interpretacje np.: nr IPPP1/4512-491/16-2/AS, 0111-KDIB3-1.4012.662.2017.3.AB, 0115-KDIT1-2.4012.800.2017.1.AJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

nieprawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup artykułów spożywczych wymienionych we wniosku w Grupach 1-4, które wystawiane są w ogólnodostępnych kuchniach firmowych i spożywane są przez pracowników w ramach „spotkań konsumpcyjnych”;
prawidłowe – prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup artykułów spożywczych wymienionych we wniosku w Grupach 1-5, które są nabywane i wykorzystywane w celu poczęstunku przedstawicieli kontrahentów lub podczas wewnętrznych spotkań pracowniczych, warsztatów, a także szkoleń lunch and learn.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT albo niepodlegających temu podatkowi.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Z uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Reguła powyższa wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług noclegowych oraz gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Stosownie do przepisu art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r., na podstawie § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676, z późn. zm.) do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2018 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2018 r., poz. 2440) przedłużono do dnia 31 grudnia 2019 r. stosowanie do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

W klasyfikacji tej ustawodawca w dziale 56 („Usługi związane z wyżywieniem”) sklasyfikował pod symbolem PKWiU 56.2 „Usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (Katering) i pozostałe usługi gastronomiczne”. Natomiast pod symbolem PKWiU 56.21 zostały sklasyfikowane „Usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (Katering)”. Pod symbolem PKWiU 56.29 mieszczą się „Pozostałe usługi gastronomiczne”.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje ani pojęcia usług gastronomicznych, ani pojęcia usług cateringowych. Posiłkując się zatem definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN przyjąć należy, że usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji, czy innym lokalu. Catering oznacza natomiast dostarczenie przygotowanych posiłków w miejsce wskazane przez zamawiającego, np. do siedziby spółki. W świetle powyższego uznać należy, że catering różni się od usług gastronomicznych.

Uwzględniając klasyfikacje PKWiU oraz definicję ww. pojęć stwierdzić należy, że usługi cateringowe stanowią odrębne usługi od usług gastronomicznych. Tym samym z uwagi na odmienny charakter tych usług nie można uznać, że do usług cateringowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zakupuje następujące produkty: Grupa 1: owoce, np.: jabłka, banany, cytryny, gruszki, kiwi, owoce sezonowe takie jak arbuz, śliwka, truskawki, winogrono; Grupa 2: bakalie: orzechy nerkowca, migdały, śliwki suszone, rodzynki; Grupa 3: napoje kolorowe takie jak: soki do herbaty, soki kolorowe w kartonach, napoje gazowane takie jak a, b, c, d; Grupa 4: słodycze, np.: cukierki, czekoladki (np. e, f ), orzeszki, paluszki, krakersy, chipsy; Grupa 5: gotowe, ciepłe posiłki. Produkty z Grupy 1 i 2 są kupowane na bieżąco, w zależności od potrzeb. Pozostają do dyspozycji wszystkich pracowników. Wystawiane są w kuchniach firmowych. Każdy z pracowników ma do nich swobodny dostęp i może się nimi posilić w przerwie. Produktami tymi mogą się częstować również goście Spółki w osobach przedstawicieli kontrahentów Spółki. Produkty z Grupy 3 są kupowane na bieżąco, w zależności od potrzeb. Podobnie jak produkty z Grupy 1 i 2 pozostają do dyspozycji wszystkich pracowników i są wystawiane w kuchniach firmowych. Produkty te służą również jako poczęstunek w czasie wewnętrznych narad, szkoleń pracowniczych, spotkań z klientami. Produkty z Grupy 4 również kupowane są według bieżących potrzeb i pozostają do dyspozycji wszystkich pracowników i są wystawiane w kuchniach firmowych. Produkty te służą również jako poczęstunek w czasie wewnętrznych narad, szkoleń pracowniczych, spotkań z klientami. Produkty z Grupy 5 są zamawiane w czasie wewnętrznych spotkań pracowniczych, warsztatów, a także szkoleń tzw. lunch and learn, które odbywają się w czasie przerwy obiadowej i w której biorą udział wyłącznie pracownicy. Spotkania te dotyczą spraw służbowych. Produkty te, to zazwyczaj: pizza, tortilla, sushi roli, sałatka, czy makaron (zwykle opisywane na fakturach zakupu, jako usługa gastronomiczna). Celem ponoszonych wyżej wydatków jest dbałość o zdrowie i samopoczucie pracowników, co z kolei przekłada się na większą wydajność pracy i motywację pracowników. W konsekwencji może to wpłynąć na zwiększenie osiąganych przez Spółkę przychodów. Zakup artykułów spożywczych jest związany również ze stworzeniem odpowiednich warunków pracy oraz poprawą atmosfery w pracy, a co za tym idzie, wpływa to pozytywnie na integrację pracowników w Spółce, ich motywacje oraz eliminację zmęczenia. W czasie takich „spotkań konsumpcyjnych” pracownicy nie tylko mają przerwę na odpoczynek, ale także mają możliwość na zawiązanie bliższych relacji ze współpracownikami Spółki, a także wymianę doświadczeń, wiedzy oraz pomysłów, co bezpośrednio może przełożyć się na wydajniejszą pracę i realizację projektów Spółki, wykonywanych przez pracowników. Wskazane spotkania z przedstawicielami klientów nie mają charakteru wystawnego ani okazałego. Udostępnienie im produktów z Grupy od 1 do 4 następuje w ramach spotkań dot. realizacji danego projektu lub rozmów na temat nowego zlecenia. Udostępnienie świadczenia ma również na celu zapewnienie odpowiednich warunków do przeprowadzenia rozmów oraz efektywności i sprawności w przeprowadzeniu spotkań. Brak jest tutaj chęci wykreowania pozytywnego wizerunku Spółki (zresztą trudno uznać aby miał się ku temu przyczynić poczęstunek kawą, napojem, czy słodyczami). Wydatki na nabycie ww. produktów są definitywnie poniesione z majątku Spółki i są dokumentowane fakturą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym wykonującym w Polsce czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Spółka wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane VAT. Produkty z Grupy 1-5 są nabywane wyłącznie w związku z czynnościami opodatkowanymi VAT. Wszystkie zakupywane, gotowe posiłki są dostarczane do biura; w opinii Spółki jest to catering. Wyrażenie „spotkanie konsumpcyjne” odnosi się do wszystkich grup artykułów spożywczych. Jeśli chodzi o grupę artykułów 1-4 wystawianych w kuchniach firmowych, wyrażenie spotkanie konsumpcyjne odnosi się do każdego spotkania pracowników w kuchni, czyli takiego kiedy pracownik wstaje od biurka aby „rozprostować nogi”, udaje się do kuchni, spożywa produkty grupy 1-4, a przy tym nie wykluczone spotyka innych pracowników w kuchni. „Spotkania konsumpcyjne” odbywają się niezależnie od pory obiadowej. W odniesieniu do grupy 5 tyczą się one warsztatów, szkoleń, lunch and learn. Ich godziny głównie przypadają i pokrywają się z przerwami obiadowymi.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących wydatki poniesione przez Spółkę na zakup produktów z Grupy od 1 do 5 może obniżyć podatek należny Spółki na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

W odniesieniu do wątpliwości Spółki należy wskazać, że decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jak już wcześniej wskazano, aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika, czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a więc potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, itp.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia w analizowanej sprawie kluczowe jest zatem ustalenie, czy opisane we wniosku artykuły spożywcze oraz usługi cateringowe nabywane są w celu zaspokojenia potrzeb pracowników związanych ze statusem danych pracowników w Spółce, czy też nabywanie ww. artykułów i usług związane jest z zaspokojeniem potrzeb prywatnych, osobistych danych osób.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego pozwala stwierdzić, że zapewnienie pracownikom Spółki możliwości skorzystania z artykułów spożywczych wymienionych we wniosku w Grupach 1-4, w przypadku udostępniania ich w kuchniach firmowych podczas tzw. „spotkań konsumpcyjnych” – służy zaspokajaniu osobistych, prywatnych potrzeb pracowników, i tym samym odbywa się bez związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Brak jest argumentów przemawiających za innym podejściem, skoro – jak sam wskazał Wnioskodawca – produkty spożywcze opisane we wniosku w Grupach 1-4 dla pracowników są ogólnodostępne i konsumowane m.in. gdy pracownicy mają przerwę od pracy. Ponadto z opisu wniosku nie wynika by pracownicy ponosili odpłatność za udostępniane artykuły spożywcze.

W tym miejscu należy zauważyć, że w wyroku z dnia 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-371/07 Danfoss i AstraZeneca przeciwko Skatteministeriet Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej zaznaczył, że: „Poza sporem jest, że zwykle do pracownika należy wybór rodzaju, dokładnego czasu lub miejsca spożywania posiłku. Pracodawca w tym zakresie nie interweniuje, ponieważ obowiązkiem pracownika jest jedynie powrót do miejsca pracy o odpowiedniej porze i wykonywanie swoich zwykłych zajęć. (…) Wydawanie posiłków pracownikom ma co do zasady na celu zaspokojenie potrzeb prywatnych i należy do sfery wyboru pracownika, w której pracodawca nie interweniuje (…)” (pkt 57 wyroku).

Należy wskazać, że konieczność zapewnienia przez Wnioskodawcę możliwości skorzystania z ogólnodostępnych artykułów spożywczych udostępnianych w kuchni, nie wynika z żadnych przepisów, jak również nie jest niezbędne dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem pracownicy są zobowiązani świadczyć pracę niezależnie od możliwości skorzystania z miejsca jakie daje z własnej woli pracodawca, a gdzie mogą oni skonsumować zrobione przez siebie posiłki. To do pracownika należy decyzja, czy skorzysta z dostępnych artykułów, zatem zależy ona wyłącznie od woli pracownika i nie przekłada się na działalność opodatkowaną Wnioskodawcy (Pracodawcy). Zatem udostępnienie pracownikom Spółki przedmiotowych artykułów spożywczych w pomieszczeniu socjalnym – kuchni, ma na celu zaspokojenie ich potrzeb prywatnych, a tym samym nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną Wnioskodawcy.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawcy od wydatków związanych z zakupem artykułów spożywczych wymienionych we wniosku w grupach 1-4, które są wystawiane w ogólnodostępnych kuchniach firmowych i spożywane są przez pracowników w ramach „spotkań konsumpcyjnych”, tj. w przerwie od pracy, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. artykułów spożywczych. W takiej sytuacji wydatki, które poniesie Wnioskodawca w związku z zakupem ww. artykułów spożywczych nie są związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, gdyż jak wskazano powyżej służą one do zaspokojenia potrzeb prywatnych pracowników Spółki.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało ocenić jako nieprawidłowe.

Natomiast w przypadku nabywania przez Spółkę artykułów spożywczych opisanych we wniosku w grupach 1-5, które wykorzystywane są w celu poczęstunku przedstawicieli kontrahentów lub podczas wewnętrznych spotkań pracowniczych, warsztatów a także szkoleń tzw. lunch and learn, stwierdzić należy, że spożywanie ww. produktów w trakcie przedmiotowych spotkań nie nosi znamion zużycia ich na cele osobiste, prywatne. Artykuły spożywcze oraz usługi cateringowe nabywane w związku z wewnętrznymi spotkaniami pracowniczymi, warsztatami, a także szkoleniami, które Wnioskodawca przekazuje pracownikom nie służą celom osobistym tych osób, gdyż ich zużycie związane jest ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy. Zapewnienie pracownikom Spółki oraz przedstawicielom kontrahentów możliwości skorzystania z produktów spożywczych wymienionych w opisie sprawy w Grupach 1-4 oraz usług cateringowych (Grupa 5) odbywa się w związku z prowadzoną przez Zainteresowanego działalnością gospodarczą. W takiej sytuacji wydatki, które poniesie Wnioskodawca w związku z zakupem ww. artykułów spożywczych i usług cateringowych są związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, gdyż jak wskazano powyżej służą one do zaspokojenia potrzeb pracowników związanych z ich statusem w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy.

Podsumowując, Wnioskodawcy od wydatków związanych z zakupem produktów spożywczych wymienionych we wniosku w Grupach 1-5, tj. z tytułu nabycia ww. produktów spożywczych i usług cateringowych które są nabywane i wykorzystywane w celu poczęstunku przedstawicieli kontrahentów oraz podczas wewnętrznych spotkań pracowniczych, warsztatów, a także szkoleń lunch and learn przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało ocenić jako prawidłowe.

Natomiast, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy wskazać, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny/zdarzenie przyszłe i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tutejszy organ nie jest nimi związany.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin