Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.568.2018.2.MD
z 27 lutego 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2018 r. (data wpływu 20 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismami z dnia 4 stycznia 2019 r. (data wpływu 14 stycznia 2019 r.) oraz z dnia 21 stycznia 2019 r. (data wpływu 28 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania wsparcia z tytułu nowych inwestycji jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

W dniu 14 stycznia 2019 r. za pośrednictwem poczty wpłynęło pismo uzupełniające Wnioskodawcy z dnia 4 stycznia 2019 r., stanowiące uzupełnienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej do pytania Nr 3.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 10 stycznia 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.568.2018.1.MD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 10 stycznia 2019 r. (data doręczenia za pośrednictwem platformy ePUAP - 15 stycznia 2019 r., identyfikator poświadczenia doręczenia UPD …). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 21 stycznia 2019 r., nadanym za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 21 stycznia 2019 r., które wpłynęło w dniu 28 stycznia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem w ....... Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa (dalej: Spółka), prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie produkcji i dystrybucji suplementów diety. Spółka jest małym przedsiębiorcą w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r., poz. 646, z późn. zm., dalej: ustawa Prawo przedsiębiorców). Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania na terytorium kraju i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W związku z dynamicznym rozwojem prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, w tym potrzebą zwiększenia mocy produkcyjnych oraz rozwojem asortymentu, Spółka rozważa realizację nowej inwestycji w powiecie radomskim. Spółka zamierza wystąpić o wydanie decyzji o udzieleniu wsparcia na realizację nowej inwestycji w oparciu o przepisy ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1162, dalej: ustawa o wspieraniu nowych inwestycji).

Po wydaniu decyzji o udzieleniu wsparcia, Spółka zamierza ponieść wydatki m.in. na budowę fabryki z zapleczem socjalnym, magazynu surowców, magazynu wyrobów gotowych, laboratorium, system wentylacji, klimatyzację oraz budowę biura i jego wyposażenie, zakup samochodów, a także zagospodarowanie terenu działki, utwardzenie placu, ogrodzenie, oświetlenie, system kamer, system alarmowy. Po zrealizowaniu nowej inwestycji, ma ona koncentrować całość produkcji realizowanej przez Spółkę, a także działalność związaną z magazynowaniem surowców i wyrobów gotowych, funkcje logistyczne (fakturowanie i wysyłka zamówień), szkolenie pracowników oraz funkcje badawczo-rozwojowe.

Spółka zamierza dokonać nabycia samochodów osobowych w ramach umów leasingu finansowego, obejmujących zobowiązanie do nabycia tych samochodów z dniem upływu okresu najmu (dalej: cena nabycia samochodów). W związku z charakterem umów (leasing finansowy) samochody te będą amortyzowane przez Spółkę, jako środki trwałe i wykorzystywane na terytorium całego kraju w ramach działań marketingowych oraz na potrzeby dystrybucji towarów produkowanych na terenie nowej inwestycji.

Zgodnie z założeniami Spółki, umowy leasingu finansowego dotyczące nabywanych samochodów będą zawierane na okresy 3-letnie. Od dnia wprowadzenia samochodów do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, samochody będą wykorzystywane przez Spółkę przez okresy co najmniej 3-letnie. Spółka nie wyklucza, że po ich zakończeniu i nabyciu samochodów, dokonywane będą modernizacje floty samochodowej, tj. sprzedaż nabytych samochodów i zawieranie kolejnych umów leasingu finansowego na nowe samochody spełniające bieżące wymagania Spółki. W praktyce może dojść do sytuacji, w której po wydaniu decyzji o udzieleniu wsparcia i w trakcie realizacji nowej inwestycji, Spółka dokona nabycia samochodów osobowych w ramach leasingu finansowego w dwóch lub więcej cyklach.

Ponadto, Spółka planuje nabycie specjalistycznego oprogramowania (dalej: Oprogramowanie), które będzie wykorzystywane przez nią na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, tj.:

  1. oprogramowania na potrzeby cyfryzacji procesu produkcji (zarządzanie technologią produkcji, obsługa magazynu, system kontroli jakości, generowanie ofert),
  2. oprogramowania CRM, służącego do zarządzania sprzedażą wyrobów gotowych produkowanych na terenie nowej inwestycji, które będzie wykorzystywane głównie przez przedstawicieli handlowych.

Wskazane wyżej Oprogramowanie będzie nabyte przez Spółkę od podmiotów niepowiązanych, na warunkach rynkowych. Ponadto, będzie ono wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności przez okres co najmniej 3 lat i amortyzowane przez wspólników Spółki na gruncie podatku dochodowego jako wartość niematerialna i prawna.

Po wybudowaniu fabryki oraz infrastruktury towarzyszącej i zakupie wyposażenia Spółka zamierza m.in. prowadzić działalność badawczo-rozwojową, tj. rozpocząć prowadzenie działalności mającej na celu opracowywanie nowych towarów (między innymi produkcja kapsułek miękkich) oraz ulepszanie już istniejących. Prowadzenie działalności w tym zakresie wynikać będzie nie tylko z konieczności utrzymania przez Spółkę konkurencyjności, ale również będzie wpisywać się w profil nowej inwestycji jako jedno z kryteriów jakościowych, od których zależy udzielenie decyzji o wsparciu i możliwość korzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dalej: PIT. Prowadzona w tym obszarze działalność ma obejmować w szczególności opracowywanie formulacji nowych produktów i modyfikacje składów już istniejących, opracowywanie odpowiedników produktów podmiotów konkurencyjnych, prace nad różnymi postaciami produktów oraz nad optymalizacją ich produkcji. Działalność badawczo-rozwojowa ma obejmować także prace nad zupełnie nowymi, z punktu widzenia profilu Spółki, produktami, tj. produktami leczniczymi, które dotychczas nie znajdowały się w asortymencie Spółki.

Pismem uzupełniającym z 21 stycznia 2019 r. Wnioskodawca w odpowiedzi na wezwanie Organu wskazał, że Wnioskodawca wybrał formę opodatkowania na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, Spółka nie będzie prowadzić inwestycji na obszarach występowania niezagospodarowanych złóż kopalin. Wydatki zostaną poniesione w oparciu o przepisy ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji. Na moment złożenia wniosku, ani na moment uzupełnienia wniosku, Spółka nie ma wskazanej działalności badawczo-rozwojowej jako przedmiotu działalności, nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, nie prowadzi jeszcze działalności twórczej, obejmującej badania naukowe lub prace rozwojowe. Spółka nie prowadzi jeszcze działalności badawczo-rozwojowej, badań naukowych i prac rozwojowych w rozumieniu art. 5a pkt 38, 39 i 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej jest jednym z tzw. kryteriów jakościowych, od których spełnienia zależy możliwość korzystania z pomocy publicznej, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (pytania Nr 2-5 zostały ostatecznie zredagowane w uzupełnieniu wniosku):

  1. Czy po uzyskaniu przez Spółkę decyzji o udzieleniu wsparcia na gruncie przepisów ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, Wnioskodawcy, jako wspólnikowi Spółki, będzie przysługiwać zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji oraz w art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, proporcjonalnie do udziału w zyskach Spółki, wynikającego z postanowień umowy Spółki?
  2. Czy dochód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży towarów wyprodukowanych przez Spółkę na terenie nowej inwestycji, określony w decyzji o wsparciu (po uzyskaniu przez Spółkę decyzji o wsparciu nowej inwestycji), a sprzedawanych poza tym terenem, będzie podlegać zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych?
  3. Czy przy kalkulacji wysokości zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługującego Wnioskodawcy, jako wspólnikowi Spółki, Wnioskodawca będzie uprawniony do uwzględnienia ceny nabycia samochodów, na podstawie umów leasingu finansowego, jeżeli ich zbycie nastąpi po upływie 3 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych?
  4. Czy przy kalkulacji wysokości zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługującego Wnioskodawcy, jako wspólnikowi Spółki, Wnioskodawca będzie uprawniony do uwzględnienia ceny nabycia Oprogramowania?
  5. Czy Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia od podatku, począwszy od pierwszego dnia, w którym Spółka poniosła pierwsze wydatki stanowiące koszty kwalifikowane inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w uzupełnieniach wniosku z dnia 4 stycznia 2019 r. w zakresie pytania Nr 3 oraz z dnia 21 stycznia 2019 r. odnośnie pytań Nr 2-5):

Ad. 1)

Po uzyskaniu przez Spółkę decyzji o udzieleniu wsparcia na gruncie przepisów ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, Wnioskodawcy, jako wspólnikowi Spółki, będzie przysługiwać zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1162) oraz art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), proporcjonalnie do udziału w zyskach Spółki, wynikającego z postanowień umowy Spółki.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm., dalej: KSH), spółka osobowa to - spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 102 KSH, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej. Dochody spółek osobowych nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika.

Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Powyższe potwierdza również art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

Wspólnikami spółki komandytowej mogą być osoby fizyczne, osoby prawne oraz tzw. ułomne osoby prawne, w tym w szczególności osobowe spółki handlowe. Zatem komplementariuszem spółki komandytowej może być spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Zgodnie z powyższym, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa to w swej istocie spółka komandytowa, w której podmiotem prowadzącym sprawy spółki (komplementariuszem) jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, natomiast komandytariuszami są zazwyczaj osoby fizyczne.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Jak stanowi art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy) oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy).

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o wsparciu nowych inwestycji, wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję, w drodze decyzji, zwanej dalej „decyzją o wsparciu”.

W myśl natomiast art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2018 r., poz. 646, z późn. zm.), przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą.

Biorąc powyższe pod uwagę, adresatem decyzji o wsparciu nowej inwestycji jest spółka komandytowa jako przedsiębiorca, natomiast z prawa do skorzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych korzystają wspólnicy spółki, będący podatnikami tego podatku.

Tym samym, w sprawie będącej przedmiotem wniosku, prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku będzie przysługiwać Wnioskodawcy, proporcjonalnie do udziału w zyskach Spółki, wynikającego z postanowień umowy Spółki.

Ad. 2)

Dochód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży towarów wyprodukowanych przez Spółkę na terenie nowej inwestycji, określony w decyzji o wsparciu (po uzyskaniu przez Spółkę decyzji o wsparciu nowej inwestycji), a sprzedawanych poza tym terenem, będzie podlegać zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wnioskodawca podkreśla, że kwestia zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, dochodu uzyskiwanego w związku ze sprzedażą towarów poza miejscem ich produkcji, na gruncie podobnego zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, tj. w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, była przedmiotem licznych interpretacji indywidualnych, wydawanych przez organy podatkowe w zakresie działalności prowadzonej na terenie specjalnych stref ekonomicznych, na podstawie zezwoleń.

Stanowiska w tym zakresie zajmowali m.in.:

  • Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji indywidualnej z dnia 5 sierpnia 2014 r., Nr ILPB3/423-228/14-4/KS,
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w interpretacji indywidualnej z dnia 5 maja 2014 r., Nr IBPBI/2/423-184/14/CzP,
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, w interpretacji indywidualnej z dnia 26 marca 2015 r., Nr IPTPB3/4510-14/15-2/KJ.

Ponadto, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwalnia się od podatku dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 5a-5cd, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. poz. 1162), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Jednocześnie, jak stanowi art. 21 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 63a i 63b, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

W ocenie Wnioskodawcy, nie ulega wątpliwości, że uzyskiwane przez Niego dochody z tytułu sprzedaży towarów wyprodukowanych na terenie określonym w decyzji o wsparciu, będą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nawet w przypadku, gdy umowy dotyczące tych transakcji będą zawierane poza terenem inwestycji, np. przez przedstawicieli handlowych Spółki realizujących działalność marketingową na terytorium kraju.

Naturalną bowiem koleją rzeczy, w przypadku inwestycji obejmującej działalność produkcyjną, jest konieczność dokonywania sprzedaży produktów, w tym także poza terenem inwestycji, zarówno na rzecz podmiotów krajowych, jak i zagranicznych.

Jak zwrócił uwagę Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 sierpnia 2015 r. (sygn. akt II FSK 1551/13), dotyczącym zwolnienia o zbliżonym charakterze, tj. w związku z działalnością prowadzoną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia: „Sama działalność handlowa nigdy nie może być przedmiotem zwolnienia (§ 2 pkt 5 powyżej cytowanego rozporządzenia). Zapisanie w zezwoleniu ma wyłączny związek z przedmiotem działalności produkcyjnej „działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie strefy”. Oczywistym jest, że sama działalność produkcyjna bezpośrednio nie generuje przychodu. Jak słusznie podnosi strona skarżąca w uzasadnieniu skargi kasacyjnej, gdy działalność w strefie obejmuje produkcję danych wyrobów, generuje ona przychód dopiero w momencie sprzedaży tych wyrobów. Sprzedaż wyrobu jest więc nieodłącznym elementem procesu gospodarczego, bez którego nie zostanie osiągnięty podstawowy cel działalności gospodarczej, jakim jest osiągnięcie dochodu. Ma ona w stosunku do działalności głównej (produkcyjnej) prowadzonej na terenie strefy charakter subsydiarny (pomocniczy), ale jest też niezbędna, bowiem bez niej działalność produkcyjna traci sens ekonomiczny. W pełni należy w związku z tym podzielić pogląd WSA w Warszawie, iż dochody generowane wskutek umów zawieranych poza terenem strefy podlegają zwolnieniu, o jakim mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. Z punktu widzenia realizacji celów strefy jest absolutnie obojętne, gdzie zawierana jest umowa, która skutkować ma przychodem z działalności stricte gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej, tak samo, jak obojętne jest, czy taką umowę zawiera przedsiębiorca z siedzibą w miejscowości na terenie strefy, czy poza nią (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 stycznia 2013 r., III SA/Wa 1641/12)”.

W konsekwencji, przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży towarów wyprodukowanych na terenie inwestycji, realizowane również poza jej terenem, należy uwzględniać przy kalkulacji dochodu, podlegającego zwolnieniu od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 3)

Przy kalkulacji wysokości zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługującego Wnioskodawcy, jako wspólnikowi Spółki, Wnioskodawca będzie uprawniony do uwzględnienia ceny nabycia samochodów na podstawie umów leasingu finansowego, jeżeli ich zbycie nastąpi po upływie 3 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, że możliwość uwzględniania wydatków na nabycie samochodów osobowych przy obliczaniu wysokości pomocy publicznej/zwolnienia od podatku dochodowego była przedmiotem m.in. interpretacji indywidualnej z dnia 11 września 2018 r., Nr 0111-KDIB1-2.4010.261.2018.2.DP, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej udzielił odpowiedzi na pytanie podatnika i potwierdził prawidłowość jego stanowiska, zgodnie z którym wydatki na nabycie samochodów osobowych (ruchomych środków trwałych), pomimo tego, że nie będą one na stałe związane z nieruchomością, można ująć w wydatkach kwalifikujących się do objęcia pomocą w formie zwolnienia.

W piśmie uzupełniającym z dnia 4 stycznia 2019 r. Wnioskodawca dodał, że argumentując prawidłowość swojego stanowiska w tym zakresie podatnik wskazywał, że samochody osobowe są niezbędne w celu zapewnienia i utrzymania dochodów, czemu służą między innymi spotkania z kontrahentami zlokalizowanymi zarówno na terenie Polski, jak i innych krajów, czy reprezentowanie Wnioskodawcy na targach. Organ podatkowy podzielił prawidłowość jego stanowiska w tym zakresie.

Wnioskodawca w pełni podziela argumentację podatnika przedstawioną we wskazanej wyżej interpretacji indywidualnej i przyjmuje jako własną, zwracając się jednocześnie o uwzględnienie jej przy ocenie prawidłowości stanowiska przedstawionego we wniosku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwalnia się od podatku dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 5a-5cd, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie o wspieraniu nowych inwestycji, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Jednocześnie, jak stanowi art. 21 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 63a i 63b, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

W myśl art. 3 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wsparcie nie może być udzielone w sytuacji lokalizacji inwestycji na obszarach występowania niezagospodarowanych złóż kopalin, z wyjątkiem inwestycji dotyczących tych złóż.

Zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1713, dalej: rozporządzenie), do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu wydanej dla konkretnej lokalizacji.

Zgodnie natomiast z § 9 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. rozporządzenia, warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu kosztów inwestycji jest utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres nie krótszy niż:

  • 5 lat - w przypadku dużych przedsiębiorców,
  • 3 lata - w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców,

- od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym.

Mając na uwadze treść ww. regulacji, możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia od podatku uzależniona jest od posiadania przez Spółkę środków trwałych przez okres nie krótszy niż 3 lata od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Ich ewentualne zbycie przez Spółkę po 3 latach od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych pozostaje bez wpływu na wysokość wsparcia i prawo do skorzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia od podatku. Jeżeli więc w ramach inwestycji Spółka nabędzie samochody na podstawie umów leasingu finansowego w dwóch lub więcej cyklach i dokona ich zbycia po upływie okresu nie krótszego niż 3 lata od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, poniesione w związku z tym wydatki należy uwzględniać przy kalkulacji wysokości wsparcia w postaci zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 4)

Przy kalkulacji wysokości zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługującego Wnioskodawcy, jako wspólnikowi Spółki, Wnioskodawca będzie uprawniony do uwzględnienia ceny nabycia Oprogramowania.

Jak stanowi § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

W myśl § 8 ust. 3 ww. rozporządzenia, wartości niematerialne i prawne kwalifikują się do kosztów nowej inwestycji, jeżeli łącznie spełniają następujące warunki:

  1. będą wykorzystane przez przedsiębiorcę otrzymującego regionalną pomoc inwestycyjną wyłącznie w zakładzie, na rzecz którego przedsiębiorca otrzymuje wsparcie, oraz będą ujęte w aktywach tego zakładu i pozostaną w nim przez okres co najmniej 5 lat, a w przypadku mikroprzedsiębiorcy, małego przedsiębiorcy i średniego przedsiębiorcy - przez okres co najmniej 3 lat;
  2. będą nabyte na warunkach rynkowych od osoby trzeciej niepowiązanej z nabywcą;
  3. będą podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, Oprogramowanie będzie wykorzystywane przez Spółkę na potrzeby oprogramowania na potrzeby cyfryzacji procesu produkcji oraz do zarządzania procesem sprzedaży wyrobów gotowych produkowanych na terenie nowej inwestycji. Ponadto, zostanie ono nabyte przez Spółkę od podmiotów niepowiązanych, na warunkach rynkowych i wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności przez okres co najmniej 3 lat oraz amortyzowane przez wspólników Spółki na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych jako wartość niematerialna i prawna.

Mając powyższe na uwadze, przy kalkulacji wysokości wsparcia na realizację nowej inwestycji, w postaci zwolnienia od podatku dochodowego, zgodnie z art. 3 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, Wnioskodawca będzie uprawniony do uwzględnienia ceny nabycia Oprogramowania.

Ad. 5)

Może On korzystać ze zwolnienia od podatku począwszy od pierwszego dnia, w którym Spółka poniosła pierwsze wydatki stanowiące koszty kwalifikowane inwestycji.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwalnia się od podatku dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 5a-5cd, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. poz. 1162), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Jednocześnie, jak stanowi art. 21 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 63a i 63b, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

W myśl § 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1713), wsparcie z tytułu kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł te koszty po dniu wydania decyzji o wsparciu, aż do wygaśnięcia decyzji o wsparciu lub wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej, w zależności od tego, które zdarzenie wystąpi wcześniej.

Wskazany wyżej przepis nie identyfikuje jednoznacznie, czy przez poniesienie wydatków inwestycyjnych należy rozumieć poniesienie wszystkich, czy też choćby jednego z nich. Należy mieć na uwadze, że nie stawia on warunku, aby wsparcie przysługiwało od momentu poniesienia wszystkich wydatków, czy też spełnienia wszystkich warunków wynikających z decyzji o wsparciu nowej inwestycji.

Analogiczny pogląd wynika m.in. z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 września 2014 r., Nr IBPBI/2/423-768/14/AK, która została wydana w kontekście zasad korzystania przez podatnika ze zwolnienia o podobnym charakterze, w związku z inwestycją na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ad. 1)

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm.), spółka osobowa to – spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 102 ww. Kodeksu, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej. Dochody spółek osobowych (z wyjątkiem spółki komandytowo-akcyjnej) nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki osobowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wspólnikami spółki osobowej mogą być osoby fizyczne, osoby prawne oraz tzw. ułomne osoby prawne, w tym w szczególności osobowe spółki handlowe.

Zgodnie z art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Za spółkę niebędącą osobą prawną należy zatem uznać także spółkę komandytową.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Jak stanowi art. 8 ust. 2 tej ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

  1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,
  2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Należy podkreślić, że kryterium „prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną”, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy, służy zapewnieniu odpowiedniego „przypisywania” pełni skutków podatkowych zdarzeń gospodarczych mających miejsce w spółce niebędącej osobą prawną jej wspólnikom (tj. przypisywania odpowiedniej części skutków podatkowych tych zdarzeń poszczególnym wspólnikom). Łączny udział w zyskach spółki niebędącej osobą prawną wszystkich jej wspólników wynosi 100%. Poziom udziału danego wspólnika w zyskach spółki niebędącej osobą prawną ustala się na podstawie przepisów Kodeksu spółek handlowych i treści umowy spółki.

Stosownie do art. 3 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1162), wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wsparcie nie może być udzielone w sytuacji lokalizacji inwestycji na obszarach występowania niezagospodarowanych złóż kopalin, z wyjątkiem inwestycji dotyczących tych złóż.

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy, wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję, w drodze decyzji, zwanej dalej „decyzją o wsparciu”.

Zgodnie z art. 2 pkt 3 tej ustawy, użyte w ustawie określenia oznaczają: przedsiębiorca – przedsiębiorcę w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646).

W myśl natomiast art. 4 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców, przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 5a-5cd, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Biorąc powyższe pod uwagę, adresatem decyzji o wsparciu nowej inwestycji jest spółka komandytowa jako przedsiębiorca, natomiast z prawa do skorzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych korzystają wspólnicy tej spółki, będący podatnikami tego podatku. Należy zatem stwierdzić, że prawo do skorzystania z ww. zwolnienia przysługuje Wnioskodawcy, jako wspólnikowi Spółki.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku będzie przysługiwać Wnioskodawcy, proporcjonalnie do udziału w zyskach Spółki, wynikającego z postanowień umowy Spółki.

Ad. 2)

Wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wsparcie nie może być udzielone w sytuacji lokalizacji inwestycji na obszarach występowania niezagospodarowanych złóż kopalin, z wyjątkiem inwestycji dotyczących tych złóż (art. 3 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 5a-5cd, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W myśl art. 21 ust. 5a tej ustawy, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 63a i 63b, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej określonym w zezwoleniu lub terenem określonym w decyzji o wsparciu, działalność prowadzoną na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu wydziela się organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o przychody i koszty uzyskania przychodów jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność określoną w zezwoleniu lub w decyzji o wsparciu (art. 21 ust. 5ca ww. ustawy).

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję, w drodze decyzji, zwanej dalej „decyzją o wsparciu”.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, decyzję o wsparciu wydaje się na realizację nowej inwestycji:

  1. która spełnia kryteria:
    1. ilościowe,
    2. jakościowe;
  2. w ramach działalności gospodarczej niewyłączonej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1.

Na podstawie delegacji ustawowej wynikającej z art. 14 ust. 3 analizowanej ustawy – Rada Ministrów rozporządzeniem z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1713) określiła m.in. rodzaje działalności gospodarczej, na które nie będzie wydawana decyzja o wsparciu oraz warunki udzielania pomocy publicznej.

Stosownie do art. 2 pkt 1 ww. ustawy, użyte w ustawie określenie nowa inwestycja oznacza inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego przedsiębiorstwa, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacją produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w przedsiębiorstwie lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa, z wyłączeniem przedsiębiorstwa, wobec którego wszczęte zostało postępowanie upadłościowe lub został złożony wniosek do sądu o ogłoszenie upadłości.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej (dalej: Spółka). Spółka zamierza wystąpić o wydanie decyzji o udzieleniu wsparcia na realizację nowej inwestycji na podstawie przepisów ustawy o wspieraniu nowych inwestycji. Po wydaniu decyzji o wsparciu Spółka zamierza ponieść wydatki m.in. na budowę fabryki z zapleczem socjalnym, magazynu surowców, magazynu wyrobów gotowych, laboratorium, system wentylacji, klimatyzację oraz budowę biura i jego wyposażenie, zakup samochodów, a także zagospodarowanie terenu działki, utwardzenie placu, ogrodzenie, oświetlenie, system kamer, system alarmowy. Po zrealizowaniu nowej inwestycji ma ona koncentrować całość produkcji realizowanej przez Spółkę, a także działalność związaną z magazynowaniem surowców i wyrobów gotowych, funkcje logistyczne (fakturowanie i wysyłka zamówień), szkoleniem pracowników oraz funkcje badawczo-rozwojowe.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów podatkowych oraz ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, należy wskazać, że przy ocenie zakresu zwolnienia podatkowego (tu: zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) należy uwzględniać wyłącznie dochody uzyskane z działalności gospodarczej na terenie określonym w decyzji o wsparciu. Zatem, o ile sprzedawane przez Spółkę towary będą produkowane na terenie nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, to dochód uzyskany z ich sprzedaży będzie korzystał ze zwolnienia. Nie ma tu znaczenia, czy odbiorcami tych towarów będą podmioty spoza terenu nowej inwestycji Spółki.

W świetle powołanych wyżej przepisów, mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że dochód uzyskany ze sprzedaży towarów wyprodukowanych (w ramach działalności gospodarczej niewyłączonej zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia Rady Ministrów) na terenie nowej inwestycji określonym w decyzji o wsparciu (po uzyskaniu przez Spółkę decyzji o wsparciu nowej inwestycji), a sprzedawanych poza tym terenem może podlegać zwolnieniu z opodatkowania określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 3)

Rodzaje kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną z tytułu nowej inwestycji w sposób szczegółowy określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji.

Zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 6 tego rozporządzenia, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy – pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu wydanej dla konkretnej lokalizacji.

Na podstawie § 9 ust. 2 ww. rozporządzenia, warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu:

  1. kosztów inwestycji jest:
    1. utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne – przez okres nie krótszy niż:
      • 5 lat – w przypadku dużych przedsiębiorców,
      • 3 lata – w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców – od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym,
    2. utrzymanie nowej inwestycji w regionie, w którym udzielono wsparcia, przez okres nie krótszy niż:
      • 5 lat – w przypadku dużych przedsiębiorców,
      • 3 lata – w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców

– od dnia zakończenia nowej inwestycji.

Z wniosku wynika m.in., że Spółka jest małym przedsiębiorcą. Jednocześnie jej zamiarem jest nabycie samochodów osobowych w ramach umów leasingu finansowego. Umowy te będą zawierane na okres 3 lat i będzie z nich wynikać zobowiązanie do nabycia tych samochodów.

W związku z powyższym należy wskazać, że powyższe regulacje dają przedsiębiorcom możliwość poniesienia nakładów inwestycyjnych w tzw. ruchome środki trwałe, np. samochody osobowe, w tym w ramach umów leasingu finansowego. Przy czym warunkiem skorzystania ze zwolnienia jest utrzymanie własności składników majątku przez okres nie krótszy niż 3 lata od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zatem, jeżeli w ramach nowej inwestycji Spółka będzie nabywała samochody na podstawie umów leasingu finansowego i dokonywała ich zbycia po upływie okresu nie krótszego niż 3 lata od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przy kalkulacji wysokości zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy spełnieniu pozostałych warunków korzystania z ww. zwolnienia, Wnioskodawca będzie uprawniony do uwzględnienia wydatków będących ceną nabycia samochodów.

Zatem, przy kalkulacji wysokości zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przysługującego Wnioskodawcy, jako wspólnikowi Spółki, będzie On uprawniony do uwzględnienia ceny nabycia samochodów na podstawie umów leasingu finansowego, jeżeli ich zbycie nastąpi po upływie 3 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Ad. 4)

W odniesieniu do zakresu pytania nr 4 należy także odwołać się do regulacji rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji.

Stosownie do § 8 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 – pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu wydanej dla konkretnej lokalizacji.

Zgodnie z § 8 ust. 3 tego rozporządzenia, wartości niematerialne i prawne kwalifikują się do kosztów nowej inwestycji, jeżeli łącznie spełniają następujące warunki:

  1. będą wykorzystane przez przedsiębiorcę otrzymującego regionalną pomoc inwestycyjną wyłącznie w zakładzie, na rzecz którego przedsiębiorca otrzymuje wsparcie, oraz będą ujęte w aktywach tego zakładu i pozostaną w nim przez okres co najmniej 5 lat, a w przypadku mikroprzedsiębiorcy, małego przedsiębiorcy i średniego przedsiębiorcy – przez okres co najmniej 3 lat;
  2. będą nabyte na warunkach rynkowych od osoby trzeciej niepowiązanej z nabywcą;
  3. będą podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka planuje nabycie specjalistycznego oprogramowania (dalej: Oprogramowanie), które będzie wykorzystywane przez nią na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, tj.:

  1. oprogramowania na potrzeby cyfryzacji procesu produkcji (zarządzanie technologią produkcji, obsługa magazynu, system kontroli jakości, generowanie ofert),
  2. oprogramowania CRM, służącego do zarządzania sprzedażą wyrobów gotowych produkowanych na terenie nowej inwestycji, które będzie wykorzystywane głównie przez przedstawicieli handlowych.

Wskazane wyżej Oprogramowanie będzie nabyte przez Spółkę od podmiotów niepowiązanych, na warunkach rynkowych. Ponadto, będzie ono wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności przez okres co najmniej 3 lat i amortyzowane przez wspólników Spółki na gruncie podatku dochodowego jako wartość niematerialna i prawna.

Wobec powyższych wskazań należy stwierdzić, że warunki zapisane w ww. regulacjach zostaną spełnione. To oznacza natomiast, że cena nabycia Oprogramowania kwalifikuje się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje i uwzględnienia tych wydatków w kosztach nowej inwestycji.

Mając powyższe na względzie, przy kalkulacji wysokości analizowanego zwolnienia od podatku dochodowego Wnioskodawca będzie uprawniony do uwzględnienia wydatków będących ceną nabycia Oprogramowania.

Ad. 5)

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Jednym ze źródeł przychodów jest wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 1 pkt 63b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 5a-5cd, uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. poz. 1162), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Przepis ten został dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych 30 czerwca 2018 r. ustawą o wspieraniu nowych inwestycji.

Na mocy ustawy o wspieraniu nowych inwestycji wprowadzono nowy mechanizm udzielania przedsiębiorcom wsparcia w podejmowaniu nowych inwestycji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Rozwiązanie zawarte w powołanej ustawie przewiduje wsparcie nowych inwestycji w formie zwolnienia od podatku dochodowego na zasadach określonych m.in. w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wsparcie, którego dotyczy ww. ustawa, zastąpi wsparcie dotychczas funkcjonujące w ramach ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1010, z późn. zm.). Należy jednak zauważyć, że ustawa o specjalnych strefach ekonomicznych nie została uchylona. Obowiązywanie dwóch ustaw powoduje czytelny podział na inwestycje, które będą korzystać z dotychczasowego wsparcia do 2026 r. w ramach zezwoleń wydanych na podstawie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, oraz inwestycje nowe, które mogą korzystać ze wsparcia na podstawie ustawy o wspieraniu nowych inwestycji od momentu jej wejścia w życie. Wskazany w ustawie o wspieraniu nowych inwestycji system wsparcia w postaci prawa do uzyskania przez przedsiębiorcę zwolnienia od podatku dochodowego stanowi ważne i skuteczne narzędzie zachęcające przedsiębiorców do inwestowania na terenie całego kraju. Ten instrument pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego jest dostępny dla przedsiębiorców planujących dokonanie na terenie kraju nowych inwestycji, które zgodnie z ustawodawstwem polskim oraz prawem Unii Europejskiej obejmują utworzenie nowego zakładu produkcyjnego oraz reinwestycję. W przeciwieństwie do rozwiązań przewidzianych w ustawie o specjalnych strefach ekonomicznych ograniczonych do inwestycji realizowanych w konkretnych lokalizacjach, o wsparcie przewidziane w ustawie mogą ubiegać się przedsiębiorcy z całego kraju, niezależnie od miejsca prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy może korzystać ze zwolnienia od podatku począwszy od pierwszego dnia, w którym Spółka poniosła pierwsze wydatki stanowiące koszty kwalifikowane inwestycji.

W odniesieniu do powyższej kwestii należy w pierwszej kolejności odwołać się do przepisów ustawy o wpieraniu nowych inwestycji.

Zgodnie bowiem z art. 3 ww. ustawy, wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wsparcie nie może być udzielone w sytuacji lokalizacji inwestycji na obszarach występowania niezagospodarowanych złóż kopalin, z wyjątkiem inwestycji dotyczących tych złóż.

Użyte w ustawie określenie „nowa inwestycja” oznacza inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego przedsiębiorstwa, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacją produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w przedsiębiorstwie lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa, z wyłączeniem przedsiębiorstwa, wobec którego wszczęte zostało postępowanie upadłościowe lub został złożony wniosek do sądu o ogłoszenie upadłości (art. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 4 ustawy o wpieraniu nowych inwestycji, zwolnienie, od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi pomoc regionalną, przy czym wielkość tej pomocy publicznej nie może przekroczyć jej maksymalnej dopuszczalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 3.

Wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję, w drodze decyzji, zwanej dalej „decyzją o wsparciu” (art. 13 ust. 1 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 15 powoływanej ustawy, decyzja o wsparciu określa okres jej obowiązywania, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, dotyczące:

  1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę w związku z nową inwestycją, przez określony czas, określonej liczby pracowników;
  2. poniesienia przez przedsiębiorcę w określonym terminie kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji;
  3. terminu zakończenia realizacji nowej inwestycji, po upływie którego koszty inwestycji poniesione przez przedsiębiorcę nie mogą być uznane jako koszty kwalifikowane;
  4. maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych, jakie mogą być uwzględnione przy określeniu maksymalnej wysokości pomocy publicznej;
  5. kryteriów ilościowych i kryteriów jakościowych, do których spełnienia zobowiązał się przedsiębiorca;
  6. terenu, na którym nowa inwestycja zostanie zrealizowana z uwzględnieniem danych ewidencyjnych nieruchomości.

Stosownie do art. 14 ust. 3 pkt 3 ustawy o wpieraniu nowych inwestycji, Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, warunki udzielania pomocy publicznej.

Zgodnie natomiast z § 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji, wsparcie z tytułu kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł te koszty po dniu wydania decyzji o wsparciu, aż do wygaśnięcia decyzji o wsparciu lub wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej, w zależności od tego, które zdarzenie wystąpi wcześniej.

W świetle powołanych wyżej przepisów, w przypadku otrzymania wsparcia z tytułu kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji, zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje począwszy od miesiąca, w którym poniesiono koszty kwalifikowane inwestycji po dniu wydania decyzji o wsparciu, aż do jej wygaśnięcia lub wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej, w zależności od tego, które zdarzenie wystąpi wcześniej, co wynika z § 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego niniejszą interpretację.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że – zdaniem Organu podatkowego – tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w niniejszym postępowaniu.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, kontrolnego, czy kontroli celno-skarbowej. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku/płatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj