Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.627.2018.3.MP
z 26 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2018 r. (data wpływu 21 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 lutego 2019 r. (data wpływu 6 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 23 stycznia 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.627.2018.2.MP, wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 23 stycznia 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 30 stycznia 2019 r.), zaś w dniu 6 lutego 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

W dniu x grudnia 2013 r. Sąd Okręgowy Wydział Cywilny wydał wyrok orzekający rozwód pomiędzy Wnioskodawczynią a T.C. (sygn. akt xx/13). Na mocy wyroku wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dziećmi A. ur. x sierpnia 2001 r. i M. ur. x grudnia 2006 r., powierzono obojgu rodzicom, z ustaleniem, że miejscem zamieszkania dzieci będzie każdorazowe miejsce zamieszkania matki – Wnioskodawczyni. Na mocy wyroku Sąd nałożył na ojca dzieci T. C. obowiązek alimentacyjny – alimenty na rzecz syna A. w kwocie 1 200 zł miesięcznie i na rzecz córki M. w kwocie 1 000 zł miesięcznie. W wyroku ustalony został sposób kontaktów ojca T. C. z dziećmi. Do października 2015 r. córka M. utrzymywała sporadyczne kontakty z ojcem, natomiast syn A. utrzymywał z ojcem kontakty regularne. Od listopada 2015 r. dzieci zarówno syn, jak i córka nie utrzymują kontaktów z ojcem. Ojciec T. C. nie spotyka się z dziećmi w tygodniu, jak i nie spędza z dziećmi czasu wolnego – w weekendy, wakacje i ferie. Dzieci nie spotykają się z ojcem w żadne święta religijne i państwowe. T. C. nie bierze również udziału w uroczystościach rodzinnych – urodzinach, imieninach dzieci. Pomiędzy ojcem i dziećmi nie jest utrzymywany kontakt osobisty. Dzieci nie były od października 2015 r., u ojca w miejscu zamieszkania ani razu. Ojciec T. C. płaci jedynie alimenty w wysokości zasądzonej wyrokiem Sądu z dnia x grudnia 2013 r. Ww. nie partycypuje ponadto, w żadnych kosztach utrzymania dzieci – w wyższych kosztach odpoczynku letniego czy zimowego, wycieczek, wyjazdów szkolnych, wizyt lekarskich, kosztach dodatkowych kursów, szkoleń czy korepetycji. Wszystkie rzeczy potrzebne do codziennego życia i wychowania dzieci Wnioskodawczyni kupuje sama, co może udokumentować rachunkami i paragonami (książki, szkolne, komputer, telefon, ubrania, obuwie, zakupy bieżące – spożywcze czy leki).

W związku z opisanym stanem faktycznym, przy rozliczeniu rocznym PIT-37 za 2015 r., ulga prorodzinna została odliczona proporcjonalnie w wysokości 2 038 zł (zgodnie z wyrokiem orzekającym rozwód i podział opieki do października 2015 r.). Natomiast, w rozliczeniu rocznym za 2016 r. i 2017 r., Wnioskodawczyni odliczyła ulgę na dwoje dzieci w pełnej wysokości.

W dniu 21 września 2018 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w X. skierował do Wnioskodawczyni pismo nr x/18, w którym poinformował Wnioskodawczynię, że Jej były mąż T.C. w zeznaniu rocznym PIT-37 za 2017 r., wykazał ulgę z tytułu wychowywania dwójki dzieci, w wysokości 50%, tj. 1 112,04 zł. W piśmie tym Wnioskodawczyni została wezwana do złożenia wyjaśnień, bądź dokonania korekty zeznania rocznego PIT-37 za 2017 r. Równocześnie w dniu x września 2018 r. Wnioskodawczyni telefonicznie została poinformowana przez pracownika Urzędu o wymienionych okolicznościach. W związku z powyższym w dniu x września 2018 r. Wnioskodawczyni udała się do Urzędu Skarbowego w X., celem wyjaśnienia sprawy. Pracownik Urzędu poinformował Wnioskodawczynię, że z uwagi na fakt, że pomiędzy Wnioskodawczynią a byłym mężem, nie zostało zawarte żadne porozumienie w sprawie korzystania z ulgi na dzieci w określonej, ustalonej proporcji, ulga taka przysługuje im w częściach równych, tj. 50% pełnej kwoty ulgi przysługującej na dwoje dzieci. Nie ma przy tym znaczenia fakt, kto faktycznie dzieci wychowuje. Po złożeniu przez Wnioskodawczynię wyjaśnień co do stanu faktycznego, który ma miejsce od października 2015 r., uzyskała Ona informację, że ze względu na to, że były mąż T.C. płaci alimenty, przysługuje mu również prawo do skorzystania z ulgi na dzieci. Ze spotkania został sporządzony protokół czynności sprawdzających, w którym nałożone zostało na Wnioskodawczynię zobowiązanie do dokonania korekty zeznania rocznego za 2017 r. i do zwrotu „nienależnie” odliczonej ulgi na dzieci. Z uwagi na zaistniałą sytuację, w celu uregulowania sytuacji prawnej, w dniu x października 2018 r. Wnioskodawczyni dobrowolnie dokonała wpłaty na rachunek bankowy Urzędu Skarbowego w kwocie 4 925 zł, tytułem „nienależnie” odliczonych ulg na dzieci: za 2014 r. w kwocie 1 112 zł i w kwocie 234 zł tytułem odsetek; za 2015 r. w kwocie 927 zł i w kwocie 184 zł tytułem odsetek; za 2016 r. w kwocie 1 112 zł i w kwocie 138 zł tytułem odsetek; za 2017 r. w kwocie 1 135 zł i w kwocie 50 zł tytułem odsetek. Tytułem nadpłaty zwrócono Wnioskodawczyni kwotę 33 zł. Wnioskodawczyni rozliczenia dokonała ze względu na fakt, że rozliczenia w poprzednich latach wyglądały podobnie – chciała uniknąć dalszych, ewentualnych, negatywnych konsekwencji – odsetek i kary za nieprawidłowe rozliczenia zeznania PIT-37.

W celu uregulowania sytuacji Wnioskodawczyni wysłała także listem poleconym za zwrotnym potwierdzeniem odbioru, pismo w tej sprawie do ojca dzieci T.C., pismo nie zostało odebrane. T.C. nie odbiera korespondencji ani telefonu, unika kontaktu w tej sprawie.

Wnioskodawczyni uzyskuje dochody w każdym roku ze stosunku pracy, nie prowadzi działalności gospodarczej, dzieci nie otrzymują rent socjalnych ani zasiłków pielęgnacyjnych. Dzieci małoletnie pozostają pod opieką Wnioskodawczyni i nie są umieszczone w żadnej placówce opiekuńczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy, w związku z brakiem kontaktów T.C. z dziećmi od października 2015 r. i niewychowywaniem dzieci: A. i M., ograniczeniu się jedynie do płacenia alimentów – Wnioskodawczyni, czyli matce, przysługuje prawo do odliczenia ulgi na dzieci w pełnej kwocie za rok 2016, tj. w kwocie 1 112 zł 04 gr, czyli za dwoje dzieci w kwocie 2 224 zł 08 gr?
2. Jednocześnie, w świetle ww. ustaleń Wnioskodawczyni prosi o zajęcie stanowiska, czy w sytuacji, gdy T.C. również nie utrzymywał kontaktów z dziećmi, nie wychowywał ich i nie uczestniczył w życiu, ograniczając się do płacenia alimentów, Wnioskodawczyni jako matce dzieci, przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty ulgi za dwoje dzieci przy rozliczeniu rocznym za 2018 r., w kwocie 1 112 zł 04 gr.
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak i stanowiska prezentowanego przez Ministerstwo Finansów, uważa Ona, że samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie jest wystarczające do zastosowania ulgi na dzieci. Dla nabycia prawa do ulgi konieczne jest posiadanie władzy rodzicielskiej, jak i jej faktyczne wykonywanie – wykonywanie obowiązków, zaspokajanie potrzeb fizycznych i duchowych, mieszkania, zdrowia, bezpieczeństwa, edukacji, wypoczynku, zaspokajanie potrzeb kulturalnych, religijnych, sportowych, itp.

Stanowisko takie potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych (np. wyrok NSA z dnia 26 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 1420/15 i sygn. akt II FSK 447/16, wyrok NSA z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 661/16), stąd też, zastosowanie odliczenia przez rodziców dziecka w kwotach równych lub dowolnej proporcji przez nich ustalonej, może mieć miejsce tylko wtedy, gdy każdemu z rodziców przysługuje prawo do ulgi.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że w świetle zachowania ojca dzieci, Wnioskodawczyni jako matce dzieci przysługuje prawo do odliczenia pełnej ulgi na dwoje dzieci przy rozliczeniu rocznym za 2016 r. i 2018 r., w kwocie 1 112 zł 04 gr (w kwocie 2 224 zł 08 gr na dwoje dzieci).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2016 r. i 2018 r., od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Stosownie do art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Przy czym zgodnie z art. 27f ust. 2a cyt. ustawy, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c powołanej ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Wobec powyższego wyjaśnić należy, że stosownie do art. 92 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.), dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy, jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do dzieci obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dzieci limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki do zastosowania odliczenia.

W myśl art. 58 § 1 ww. ustawy, w wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i kontaktach rodziców z dzieckiem oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd uwzględnia pisemne porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.

Jak stanowi art. 58 § 1a ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, w braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia.

Zgodnie z treścią art. 107 § 1 ww. ustawy, jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom żyjącym w rozłączeniu, sąd opiekuńczy może ze względu na dobro dziecka określić sposób jej wykonywania i utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Sąd pozostawia władzę rodzicielską obojgu rodzicom, jeżeli przedstawili zgodne z dobrem dziecka pisemne porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia. W braku porozumienia, o którym mowa w § 1, sąd, uwzględniając prawo dziecka do wychowania przez oboje rodziców, rozstrzyga o sposobie wspólnego wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, jeżeli dobro dziecka za tym przemawia (art. 107 § 2 ww. ustawy).

W związku z powyższym, wskazać należy, że warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi prorodzinnej w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej a nie samo jej posiadanie. Nie można utożsamiać pojęcia „wykonywanie władzy rodzicielskiej”, z pojęciem „przysługiwanie władzy rodzicielskiej”. Należy mieć na uwadze, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie przez rodzica władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem, jak i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Należy przy tym odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy rodzicielskiej nie oznacza jej wykonywania. Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka (postanowienia Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Stąd ulga na dzieci przysługuje tym rodzicom, którzy faktycznie sprawują pieczę nad osobą i majątkiem dziecka. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje formalnie obojgu rodzicom, a tylko jeden z rodziców faktycznie ją wykonuje, to z odliczenia całości kwoty może skorzystać tylko ten rodzic. Jeżeli rodzic dziecka pomimo posiadania praw rodzicielskich nie zajmuje się dzieckiem albo jego kontakty są sporadyczne należy uznać, że nie wykonuje władzy rodzicielskiej i w związku z tym, nie ma prawa do ulgi.

Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt. II FSK 2378/15, „(…) dla nabycia prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, to jest posiadanie władzy rodzicielskiej (nawet ograniczonej na podstawie wyroku sądowego) i jej faktyczne wykonywanie w danym roku podatkowym. Czym innym jest bowiem posiadanie władzy, a czym innym jej wykonywanie, a to oznacza, że utożsamianie ich na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje uzasadnienia. W celu nabycia prawa do przedmiotowej ulgi podatnik powinien wykazać zatem, że w danym roku podatkowym wykonywał, a nie tylko posiadał władzę rodzicielską (…).” Ponadto, jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w również w wyroku z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15, „Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz niepełnoletniego dziecka (nierzadko wymuszonych orzeczeniem sądowym), czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej”.

Zatem, o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w dniu x grudnia 2013 r. Sąd Okręgowy wydał wyrok orzekający rozwód pomiędzy Wnioskodawczynią, a mężem Wnioskodawczyni. Na mocy wyroku wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dziećmi: synem urodzonym w dniu x sierpnia 2001 r. i córką urodzoną w dniu x grudnia 2006 r., powierzono obojgu rodzicom, z ustaleniem, że miejscem zamieszkania dzieci będzie każdorazowe miejsce zamieszkania matki - Wnioskodawczyni. Na mocy wyroku Sąd nałożył na ojca dzieci obowiązek alimentacyjny – alimenty na rzecz syna w kwocie 1 200 zł miesięcznie i na rzecz córki w kwocie 1 000 zł miesięcznie. W wyroku ustalony został sposób kontaktów ojca z dziećmi. Do października 2015 r. córka utrzymywała sporadyczne kontakty z ojcem, natomiast syn utrzymywał z ojcem kontakty regularne. Od listopada 2015 r. zarówno syn, jak i córka nie utrzymują kontaktów z ojcem. Ojciec nie spotyka się z dziećmi w tygodniu, jak i nie spędza z dziećmi czasu wolnego (np. w weekendy, wakacje, ferie). Dzieci nie spotykają się z ojcem w żadne święta religijne i państwowe. Ojciec dzieci nie bierze również udziału w uroczystościach rodzinnych np. urodzinach, imieninach dzieci. Pomiędzy ojcem i dziećmi nie jest utrzymywany kontakt osobisty. Dzieci nie były od października 2015 r., u ojca w miejscu zamieszkania ani razu. Ojciec płaci jedynie alimenty w wysokości zasądzonej ww. wyrokiem Sądu. Ojciec nie partycypuje ponadto, w żadnych kosztach utrzymania dzieci, np. w wyższych kosztach odpoczynku letniego czy zimowego, wycieczek, wyjazdów szkolnych, wizyt lekarskich, kosztach dodatkowych kursów, szkoleń czy korepetycji. Wszystkie rzeczy potrzebne do codziennego życia i wychowania dzieci Wnioskodawczyni kupuje sama, co może udokumentować rachunkami i paragonami (książki, szkolne, komputer, telefon, ubrania, obuwie, zakupy bieżące – spożywcze czy leki). Wnioskodawczyni uzyskuje dochody ze stosunku pracy oraz nie prowadzi działalności gospodarczej. Dzieci Wnioskodawczyni nie otrzymują renty socjalnej ani zasiłków pielęgnacyjnych. Dzieci małoletnie pozostają pod opieką Wnioskodawczyni i nie są umieszczone w żadnej placówce opiekuńczej.

W związku z opisanym stanem faktycznym, przy rozliczeniu rocznym PIT-37 za 2015 r., ulga prorodzinna została przez Wnioskodawczynię odliczona proporcjonalnie w wysokości 2 038 zł (zgodnie z wyrokiem orzekającym rozwód i podział opieki do października 2015 r.). Natomiast, w rozliczeniu rocznym za 2016 r. i 2017 r., Wnioskodawczyni odliczyła ulgę na dwoje dzieci w pełnej wysokości.

Biorąc pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, a w szczególności, że w 2016 r. i 2018 r., małoletnie dzieci mieszkały z Wnioskodawczynią, oraz że w okresie tym Wnioskodawczyni sprawowała nad synem i córką faktyczną pieczę, w sposób zapewniający ich prawidłowy rozwój, edukację szkolną, wizyty u lekarzy, wychowywała dzieci i zapewniała im opiekę, uznać należy, że to Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską w stosunku do dwójki małoletnich dzieci w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast, samo posiadanie władzy rodzicielskiej przez ojca dzieci oraz płacenie zasądzonych alimentów, nie jest wystarczające dla uznania, że faktycznie wykonywał on w tych latach władzę rodzicielską.

Reasumując, stwierdzić należy, że skoro w 2016 r. i 2018 r. władzę rodzicielską w stosunku do dwójki małoletnich dzieci (syna i córki) wykonywała tylko Wnioskodawczyni bez udziału drugiego rodzica, to za 2016 r. i 2018 r. przysługiwało Jej, przy spełnieniu pozostałych warunków wynikających z art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyłączne prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej na dwoje dzieci w pełnej wysokości, tj. 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tutejszy Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja indywidualna nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Ponadto wskazać należy, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawczyni jako osoby występującej z wnioskiem, nie wywiera natomiast skutku prawnego dla innych osób.

Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia uprawnień do skorzystania z określonej ulgi oraz spełnienia wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe przepisy należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.