Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.571.2018.1.JK
z 26 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 grudnia 2018 r. (złożonym osobiście w tym samym dniu), uzupełnionym 21 stycznia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy koszty ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu powiązanego z tytułu wynagrodzenia za korzystanie z Licencji będą stanowić koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem towarów w rozumieniu art. 15e ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy koszty ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu powiązanego z tytułu wynagrodzenia za korzystanie z Licencji będą stanowić koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem towarów w rozumieniu art. 15e ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 11 lutego 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.536.2018.1.JK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 21 stycznia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Spółka z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką kapitałową będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i polskim rezydentem podatkowym. Główną działalność Spółki stanowi produkcja komponentów motoryzacyjnych do silników samochodowych, w tym w szczególności zaworów silnikowych, popychaczy czy układów sterujących zaworami.

Wnioskodawca należy do międzynarodowej Grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”), do której należy również podmiot X, z siedzibą w Y (dalej: „Podmiot Powiązany”).

Grupa prowadzi działalność w sektorze produktów elektrycznych, systemów i usług dla zapewnienia jakości, dystrybucji i kontroli energii elektrycznej, transmisji mocy, oświetlenia i okablowania; komponentów hydraulicznych, systemów i usług dla urządzeń przemysłowych i mobilnych, układów paliwowych, hydraulicznych i pneumatycznych stosowanych do celów komercyjnych i wojskowych; systemów napędowych i przeniesienia napędu, stosowanych w przemyśle motoryzacyjnym (dalej: „Produkty”).

Działalność Grupy obejmuje 2 podstawowe sektory (dywizje, dalej: „Sektor”):

• Produkcja produktów i świadczenie usług w zakresie energetyki, jakości zasilania, automatyki przemysłowej oraz sterowania mocą; oraz
• Produkcja dla szeroko rozumianego przemysłu, w tym m.in, dla budownictwa, górnictwa, sektora surowców naturalnych, czy też motoryzacji i sektora lotniczego.
  
  

Wnioskodawca należy do drugiego z sektorów, tj. sektora produkcji dla przemysłu, a ściślej - sektora motoryzacyjnego. Sektor ten składa się z segmentów przedsiębiorstwa zajmujących się samochodami ciężarowymi i osobowymi.

Segment samochodów ciężarowych specjalizuje się w projektowaniu, produkcji i sprzedaży układów napędowych i innych komponentów dla rynków pojazdów użytkowych. Główne produkty to manualne i automatyczne skrzynie biegów, sprzęgła i układy hybrydowe.

Segment samochodów osobowych produkuje kluczowe wyroby, takie jak sprężarki, zawory silnika, elementy rozrządu zaworowego i głowice cylindrów, mechanizmy różnicowe z blokadami i z ograniczeniem poślizgu, układy paliwowe, wydechowe i kontroli bezpieczeństwa, sterowania przekładni i silnika, spoilery, listwy zewnętrzne, elementy z tworzyw sztucznych i złączki do płynów.

Spółka w ramach wspomnianego podziału jest podmiotem pełniącym praktycznie wyłącznie funkcje produkcyjne. Natomiast pozostałe funkcje niezwiązane bezpośrednio z samą produkcją są realizowane przez wyspecjalizowane podmioty, tj. np. Podmiot Powiązany. Koncentracja przez Wnioskodawcę na realizacji zadań produkcyjnych pozwala na optymalne wykorzystanie mocy produkcyjnych oraz maksymalizację przychodów osiąganych z podstawowej działalności gospodarczej, tj. produkcji.

Jako podmiot skoncentrowany na działalności produkcyjnej, niezbędną dla prowadzenia tej działalności własność intelektualną, w tym m.in. know-how, czy też inne tego typu wartości (np. znaki towarowe) Spółka wykorzystuje na podstawie zawartych umów licencyjnych, czy też nabywa od podmiotów trzecich (powiązanych lub niepowiązanych).

Powyższe wynika także z faktu, że Spółka nie posiada szerokiego zaplecza badawczo-rozwojowego, wiedzy i doświadczenia oraz wykwalifikowanego personelu w tym zakresie. W rezultacie Spółka celem uruchomienia, prowadzenia i obsługi procesów produkcyjnych musi zapewnić sobie odpowiednie wsparcie w zakresie korzystania z niezbędnych praw własności intelektualnej.

Podmiot Powiązany jako wyspecjalizowany podmiot z Grupy, posiada oraz rozwija w ramach swojej działalności prawa własności intelektualnej, w tym m.in. odpowiedni know-how znajdujący odzwierciedlenie w postaci opatentowanych i nieopatentowanych wynalazków, formuł, procedur, metod i doświadczeń, czy też jest właścicielem (posiadaczem) praw do pozostałych własności intelektualnych, takich jak np. znaki towarowe.

Mając na uwadze wspomniany podział funkcji, Wnioskodawca jako jednostka wyłącznie operacyjna zajmuje się seryjną produkcją wyrobów (produktów) w oparciu o posiadane projekty (w ramach swoich kontraktów), posiadając przy tym ograniczony zakres niezależności.

Wnioskodawca zawrze więc z Podmiotem Powiązanym umowę „License Agreement” (dalej: „Umowa”, wraz z późniejszymi aneksami) w ramach, której uzyska prawa do używania (na podstawie licencji):

• praw własności intelektualnej w postaci licencji do używania znaków towarowych (dalej: „Znaki Towarowe”);
• praw własności intelektualnej w postaci know-how zmaterializowanego w formie dostępu do zintegrowanego systemu działającego pod nazwą Z (dalej: „Know-how”).
  
  

Zgodnie z postanowieniami Umowy Podmiot Powiązany udzieli Spółce niewyłącznego prawa do korzystania z praw własności intelektualnej w postaci Znaków Towarowych i Know-how (dalej: „Licencja”) na ustalonym terytorium. Licencja zostanie udzielona w związku (na potrzeby) działalności Wnioskodawcy, w tym w celu:

• oznaczania Znakami Towarowymi produktów (w sposób bezpośredni lub pośredni) oraz
• korzystanie z know-how w ramach całościowego procesu produkcji i działalności wspierającej tę produkcję.

Prawa własności intelektualnej, o których mowa w Umowie oznaczają:

• w zakresie Znaków Towarowych: znaki towarowe, w tym w szczególności znak A oraz inne, które zostały przez Podmiot Powiązany wytworzone lub w stosunku do których jest uprawniony do udzielania licencji (w tym znaki towarowe, oznaczenia handlowe, marka);
• w zakresie Know-how: dostęp do systemu wsparcia działalności m.in. produkcyjnej w ramach systemu B (dalej: „System”) czyli wypracowanego przez Podmiot Powiązany na przestrzeni lat zbioru zasad, strategii, taktyk, działań zarządczych i metod odnoszących się do wyznaczania celów, planowania, rozwoju, wykonania, oceny i narzędzi, czyli „równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej”.
  
  

Wynagrodzenie należne Podmiotowi Powiązanemu za powyższe Licencje zostało ustalone jako określony procent obrotu ze sprzedaży - tzn. wartości sprzedaży netto Produktów wyprodukowanych i sprzedanych (lub w określonych wypadkach tych zakupionych i następnie odsprzedanych) przez Spółkę na terytorium i w zakresie określonym Umową. Jednocześnie umowa pomiędzy Wnioskodawcą a Podmiotem Powiązanym nie przewiduje innego wynagrodzenia za korzystanie z Licencji.

W uzupełnieniu, ujętym w piśmie z 20 stycznia 2019 r., przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, że Podmiot Powiązany spełnia definicję podmiotu powiązanego określoną w art. 11 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „updop”) w brzmieniu obowiązującym do końca 2018 r., jak i spełnia definicję podmiotu powiązanego określoną w art. 11 a ust. 1 pkt 4 updop w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie należne Podmiotowi Powiązanemu za przedmiotowe Licencje będzie stanowić koszt bezpośrednio związany z wytworzeniem towaru w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 updop – i tym samym ograniczenie w możliwości zaliczania go do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy wynikające z art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajduje do niego zastosowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu Powiązanego z tytułu wynagrodzenia za nabycie opisanych Licencji nie będą podlegać ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „updop”) w związku z art. 15e ust. 11 pkt 1 updop, jako że będą one bezpośrednio związane z wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi.

Z dniem 1 stycznia 2018 r. weszły w życie przepisy ustawy z 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U z 2017 r. poz. 2135; dalej: „Ustawa nowelizująca”).

Na mocy Ustawy nowelizującej do updop został dodany art. 15e dotyczący ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wybranych kosztów świadczeń niematerialnych.

Zgodnie z ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2 art. 15e updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze oraz wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 - poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek. Należy jednak zaznaczyć, że zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 1 updop ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Oznacza to, że koszty usług jak i opłat oraz należności za korzystanie lub prawo do korzystania m.in. z licencji oraz know-how, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi nie podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 updop.

Jednocześnie przepisy updop nie wskazują, jak należy rozumieć pojęcie kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. Co prawda, w art. 15 ust. 4-4c updop ustawodawca posługuje się wyrażeniem koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami w kontekście określenia momentu, w którym będą one miały wpływ na wynik podatkowy podatnika. Niemniej jednak wyrażeniom tym nie można przypisać równoznacznego charakteru, gdyż:

• w pierwszym przypadku chodzi o koszty, które mają bezpośredni związek z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi,
• w drugim natomiast - o koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami.
  
  

W konsekwencji, omawiane wyrażenie może w praktyce wywoływać wątpliwości interpretacyjne odnośnie do tego, jakie usługi czy też opłaty i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z wartości niematerialnych i prawnych nie podlegają ograniczeniom w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy za pomocne w niniejszym zakresie należy uznać wyjaśnienia Ministerstwa Finansów i Rozwoju opublikowane na stronie internetowej Ministerstwa w kwietniu 2018 r. dające wskazówki jak należy rozumieć brzmienie przepisu art. 15e ust. 11 pkt 1 updop (dalej „Wyjaśnienia”) .

Zgodnie z treścią wyjaśnień: Przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT - w przeciwieństwie do art. 15 ust. 4 i nast. - nie odnosi się do sposobu „związania kosztu z przychodami”, lecz do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem/wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi”. Językowa analiza tego wyrażenia prowadziłaby do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania" towaru albo „świadczenia” usługi. Bardziej funkcjonalna wykładnia tych pojęć sprowadza się do poszukiwania tego związku z samym przedmiotem (efektem) tego wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym dobrem lub określoną usługą. „Z tego względu należy uznać, iż koszt o którym mowa w omawianym przepisie to koszt usługi lub prawa w jakimkolwiek stopniu „inkorporowanych” w produkcie, towarze lub usłudze. Jest to zatem koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi, jako (zazwyczaj) jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi. Koszt ten powinien przy tym być możliwy do zidentyfikowania, jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra lub usługi.

I dalej: Konieczność doszukiwania się związku kosztu z produktem, towarem i usługą wyklucza (podobnie jak w przypadku kosztów bezpośrednio związanych z przychodami) z zakresu omawianego wyłączenia koszty ogólnie służące działalności podatnika, ponoszone bez związku z konkretnych towarem lub usługą.

Za przykład możliwości skorzystania z omawianego wyłączenia Ministerstwo wskazało sytuację, w której spółka (polski rezydent) zawarła z podmiotami z grupy kapitałowej umowy licencyjne, na podstawie których nabyła prawo do wykorzystania w Polsce znaków towarowych za wynagrodzeniem. Przedmiotem tych umów były znaki towarowe służące do oznakowania poszczególnych produktów sprzedawanych przez spółkę. Na podstawie udzielonej licencji spółka nabyła prawo do używania tych znaków na terytorium Polski, tj. w dystrybucji produktów oraz prawa do prowadzenia działalności marketingowej i promocyjnej tych produktów w Polsce. Brak posiadania przedmiotowej licencji uniemożliwiłby spółce w praktyce sprzedaż produktów w Polsce. Wynagrodzenie licencjodawcy uzależnione zostało od wartości sprzedaży towarów oznaczonych przedmiotowymi znakami towarowymi w danym okresie rozliczeniowym (stanowiąc określony w umowie procent obrotu tymi towarami).

Podobne wyjaśnienia znalazły swoje odzwierciedlenie już w uzasadnieniu do projektu Ustawy nowelizującej, na mocy której powyższa regulacja została wprowadzona do updop.

I tak, jak wynika z treści uzasadnienia do projektu Ustawy nowelizującej: Celem tego wyłączenia - w zakresie kosztów bezpośrednio związanych z przychodami ze sprzedaży towaru lub usługi - jest uwzględnienie sytuacji, gdy cena danego towaru lub usługi w istotnym zakresie determinowana jest wysokością kosztu nabycia wartości niematerialnej i prawnej. W takich przypadkach koszt nabycia określonego prawa może być (jest) zupełnie nieadekwatny do dochodu (marży) uzyskiwanego na danej działalności. Jako przykłady kosztów bezpośrednio związanych ze świadczeniem przez podatnika usługi można wskazać koszty nabywanych od spółek powiązanych usług projektowych, które są wykorzystywane przy produkcji polskiej spółki meblarskiej czy koszty usług reasekuracji, które są związane ze świadczeniem usług ubezpieczenia (druk sejmowy nr 1878, VIII kadencja Sejmu RP, s. 78 uzasadnienia do projektu Ustawy nowelizującej).

Skoro zatem celem art. 15e ust. 11 pkt 1 updop jest uwzględnienie sytuacji, gdy cena danego towaru w istotnym zakresie determinowana jest wysokością kosztu nabycia usługi bądź wartości niematerialnej i prawnej, to należy uznać, że w odniesieniu do kosztu Licencji (zarówno w zakresie Znaku Towarowego jak i Know-how w postaci Systemu), na podstawie której Wnioskodawca wytwarza Produkty, spełniona będzie przesłanka bezpośredniego związku z wytworzeniem Produktu. Wnioskodawca zauważa, że Licencja (Licencje) nabywana od Podmiotu Powiązanego obejmuje swoim zakresem udostępnienie przez Podmiot Powiązany na rzecz Wnioskodawcy know-how dotyczącego całości procesów dotyczących działalności, w tym produkcji Produktów oraz prawo do używania Znaków Towarowych, bez którego sprzedaż wyprodukowanych Produktów nie byłaby prawnie możliwa.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty ponoszone na Licencje to rodzaje kosztów, o których bezpośrednio mówi Minister Finansów i Rozwoju w Wyjaśnieniach czyli koszty związane z wytwarzaniem Produktu, niezbędne dla jego wytworzenia oraz inkorporowane w nim samym. Spółka jest podmiotem produkcyjnym. Nie jest możliwa produkcja jej wyrobów bez nabycia praw własności intelektualnej dotyczących działalności podstawowej. Ich uzyskanie w tym zakresie warunkuje wytworzenie oraz późniejszą sprzedaż Produktu, a zatem przy spółce produkcyjnej jaką jest Wnioskodawca koszty te pozostają w bezpośrednim (ścisłym) związku z wytwarzanymi Produktami.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty Licencji ponoszone przez Wnioskodawcę w celu produkcji i sprzedaży Produktów pozostają w analogicznym związku jak usługi projektowe wykorzystywane przy wytwarzaniu mebli wskazane w uzasadnieniu do projektu Ustawy nowelizującej czy też licencja na znak towarowy zaprezentowana jako przykład w wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów i Rozwoju. Jak zostało wskazane na wstępie wniosku, konieczność nabywania Licencji wynika przede wszystkim z faktu podziału funkcji w ramach struktury Grupy Wnioskodawcy. Odpowiednio korzystając z wyspecjalizowanych centrum usługowych w ramach Sektorów, podmioty pełniące wyłącznie funkcje produkcyjne mogą skoncentrować się na realizacji powierzonych im zadań produkcyjnych co jednocześnie pozwala na optymalne wykorzystanie mocy produkcyjnych oraz maksymalizację przychodów osiąganych z podstawowej działalności gospodarczej, tj. wytwarzania elementów przeznaczonych do wykorzystania w produkcji.

Podsumowując, ponoszenie kosztów Licencji na rzecz Podmiotu Powiązanego warunkuje w sposób bezpośredni możliwość wytwarzania i sprzedaży Produktów - gdyż ich ponoszenie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z wytwarzaniem i sprzedażą Produktów.

Jednocześnie Spółka pragnie podkreślić, że kwestią wtórną pozostaje przy tym fakt uwzględnienia bądź nieuwzględnienia kosztu w kosztach wytworzenia wyrobu dla potrzeb ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 395 ze zm., dalej: uor). W ocenie Wnioskodawcy przepisy uor nie stanowią podstawy do ustalenia właściwego rozumienia wyrażenia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. Nawet bowiem jeśli uor zawiera definicję kosztów wytworzenia, to należy mieć na uwadze, że przepisy uor należą do odrębnej niż prawo podatkowe gałęzi (dziedziny) prawa, która nakierowana jest na realizację innych celów. Zdaniem Spółki, nie jest to element istotny dla rozpatrzenia jej stanowiska.

Co więcej, należy wskazać, że przyjęty przez Spółkę oraz Podmiot Powiązany model rozliczeń wynagrodzenia za Licencję wskazuje na to, że cena sprzedawanych przez Spółkę Produktów wytworzonych na podstawie Licencji (względnie nabytych i sprzedanych) jest skorelowana z kosztami tej Licencji. W tym zakresie bezpośredni związek kosztów Licencji z Produktami przejawia się w istnieniu zależności kwotowej pomiędzy wysokością kosztu Licencji, a wartością obrotu generowanego przez Wnioskodawcę ze sprzedaży Produktów.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca stwierdza, że wynagrodzenie ponoszone na rzecz Podmiotu Powiązanego stanowi określony procent wartości obrotu netto sprzedanych Produktów, co sprawia, że wysokość wynagrodzenia jest wprost zależna od wartości sprzedaży realizowanej przez Wnioskodawcę. Oznacza to, że koszty Licencji należnych Podmiotowi Powiązanemu definiowane są wartością sprzedaży Produktów wytworzonych przez Wnioskodawcę (względnie zakupionych) w ramach Produktów, co do których Wnioskodawca korzysta ze Znaków Towarowych i Know-how. Niewątpliwie jest to wyraz związku kwotowego pomiędzy wysokością ponoszonych kosztów Licencji, a wartością sprzedaży. Faktyczna cena Produktów uwzględnia bowiem w ocenie Spółki okoliczność ponoszenia kosztów Licencji na rzecz Podmiotu Powiązanego.

Jak wskazano w interpretacji indywidualnej z 26 kwietnia 2018 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0114-KDIP2-3.4010.66.2018.1.PS, koszt bezpośrednio związany z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi stanowi koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi jako (zazwyczaj) jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi.

Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, koszty ponoszone z tytułu wynagrodzenia za nabycie Licencji na rzecz Podmiotu Powiązanego nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 updop, w tym w szczególności z uwagi na fakt, że:

• bez nabycia Licencji Spółka nie byłaby w stanie realizować powierzonych jej zdań produkcyjnych, tym samym koszty zakupu tych świadczeń służą bezpośrednio wytwarzaniu Produktów Wnioskodawcy (lub służą w działalności polegającej na odsprzedawaniu produktów zakupionych);
• ponadto wynagrodzenie z tytułu nabycia Licencji jest kalkulowane w oparciu o określony w Umowie procent od obrotu, tym samym koszty powyższych świadczeń są w ocenie Wnioskodawcy bezpośrednio związane z wytworzeniem towaru.
  
  

Podobne stanowisko zostało m.in. zaakceptowane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidulanej:

• z 3 kwietnia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.14.2018.1.PS;
• z 23 lipca 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.201.2018.1.BS;
• z 4 lipca 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.149.2018.1.KB;
• z 19 czerwca 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.167.2018.1.MG;
• z 12 października 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.403.2018.1.AM;
• z 1 października 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.287.2018.1.BJ.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.