Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.663.2018.1.AG
z 21 lutego 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku stosowania ograniczeń, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do wypłacanego wynagrodzenia za usługi komplementariusza – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 27 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku stosowania ograniczeń, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do wypłacanego wynagrodzenia za usługi komplementariusza.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca jest osobą prawną, prowadzącą działalność w formie Gesellschaft mit beschränkter Haftung (GmbH) oraz rezydentem podatkowym Niemiec. Wnioskodawca jest:

  • wspólnikiem w polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością – (…) sp. z o.o. (dalej: „Spółka z o.o.”) – w której posiada 100% udziałów; oraz
  • komandytariuszem w polskiej spółce komandytowej – (…) sp. z o.o. sp. k. (dalej: „Grupa”). Jedynym poza Wnioskodawcą wspólnikiem Grupy (jej komplementariuszem) pozostaje Spółka z o.o.


Grupa oraz Spółka z o.o. są natomiast jedynymi wspólnikami innej polskiej spółki komandytowej – (…) sp. z o.o. sp. k. (dalej: „Radio”) – pierwsza z nich jako jej komandytariusz, natomiast druga jako komplementariusz.


Wnioskodawca podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o PDOP. Wnioskodawca jest podmiotem rozliczającym (na mocy art. 5 ustawy o PDOP), w odpowiednich proporcjach, zarówno przychody oraz koszty ponoszone przez Grupę i Radio.


Usługi świadczone przez Spółkę z o.o. jako komplementariusza Grupy oraz Radia


W związku z faktem, iż Spółka z o.o. jest komplementariuszem w Grupie oraz w Radiu (dalej łącznie jako: „Spółki Komandytowe”), świadczy ona na rzecz każdej ze wspomnianych spółek usługi polegające na prowadzeniu spraw Spółek Komandytowych oraz zarządzaniu ich przedsiębiorstwami. Dodatkowo, w ramach powyższych usług Spółka z o.o. zapewnia Spółkom Komandytowym kadrę zarządzającą odpowiedzialną za prowadzenie uzgodnionych obszarów działalności gospodarczej tych ostatnich.


Zgodnie z ustaleniami w zawartych pomiędzy Spółkami Komandytowymi a Spółką z o.o. umowach, ta ostania, wykonując ww. czynności, zobowiązana jest kierować się przepisami powszechnie obowiązującego prawa, a w szczególności ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1577, z późn. zm.; zwanej dalej: „KSH”) oraz postanowieniami umów Spółek Komandytowych i przyjmowanymi przez nie uchwałami.


Z tytułu nabywania wskazanych powyżej usług, każda ze Spółek Komandytowych ponosi na rzecz Spółki z o.o. wynagrodzenie, kalkulowane jako suma kosztów ponoszonych przez Spółkę z o.o. w związku ze świadczeniem ww. usług, powiększona o ustaloną umownie marżę – ułamek (procent) wspomnianej sumy (dalej określane łącznie jako: „Wynagrodzenie za usługi komplementariusza”).


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy ponoszone przez Grupę oraz Radio Wynagrodzenie za usługi komplementariusza stanowi (będzie stanowić) koszty usług wskazanych w art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP – w szczególności usług zarządzania lub świadczeń o podobnym charakterze?


Stanowisko Wnioskodawcy.


Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Grupę oraz Radio Wynagrodzenie za usługi komplementariusza nie stanowi (nie będzie stanowić) kosztów, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP, w szczególności usług zarządzania lub świadczeń o podobnym charakterze. W konsekwencji, Wnioskodawca nie jest (nie będzie) zobowiązany – jako podmiot rozliczający (na mocy art. 5 ustawy o PDOP), w odpowiednich proporcjach, koszty uzyskania przychodów ponoszone przez Grupę oraz Radio – do stosowania ograniczenia w możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP w stosunku do wspomnianych kosztów.


Stan prawny


Zgodnie z art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

  1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
  2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
  3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

- poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Dalej, w myśl art. 15e ust. 6 ustawy o PDOP, przez koszty poniesione przez podatnika, o których mowa w ust. 1, rozumie się również koszty przypisane podatnikowi zgodnie z art. 5.


Usługi świadczone przez Spółkę z o.o. jako komplementariusza Grupy oraz Radia


Odnosząc powyższe na grunt stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem niniejszego wniosku należy wskazać, że – zdaniem Wnioskodawcy – ponoszone przez Spółki Komandytowe Wynagrodzenie za usługi komplementariusza nie stanowi (nie będzie stanowić) kosztów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, w szczególności kosztów usług zarządzania lub świadczeń o podobnym charakterze.


Na wstępie należy wskazać na fakt, że zarówno Grupa jak i Radio prowadzą działalność w formie spółek komandytowych – tj. spółek osobowych, które co do zasady nie posiadają działających za nie organów. Zasadniczo bowiem, działanie przez organy charakteryzuje osoby prawne, w tym spółki kapitałowe – zob. art. 38 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.; zwanej dalej: „KC”), zgodnie z którym osoba prawna działa przez swoje organy w sposób przewidziany w ustawie i w opartym na niej statucie (wyjątki w tym zakresie stanowią spółki komandytowo-akcyjne oraz, w pewnych sytuacjach, spółki partnerskie – jako przypadki podmiotów nieposiadających osobowości prawnej, które w pewnych zakresach działają przez organy).

Na gruncie spółki komandytowej, wspomniana powyżej zasada znajduje odzwierciedlenie w treści art. 39 § 1 KSH (znajdującym zastosowanie do komplementariuszy spółek komandytowych na zasadzie odesłania w art. 103 § 1 KSH), zgodnie z którym każdy wspólnik (w przypadku spółek komandytowych – komplementariusz) ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Należy przy tym zauważyć, iż na gruncie prawa handlowego prowadzenie spraw spółki oznacza sprawowanie funkcji w ramach stosunków wewnętrznych spółki, obejmujące w szczególności podejmowanie wszelkich decyzji dotyczących jej funkcjonowania – które co do zasady powinno być nakierowane na realizację celów spółki. Analogicznie, w myśl art. 29 § 1 w zw. z art. 103 § 1 KSH, prawo reprezentowania spółki komandytowej przysługuje jej komplementariuszom.

W przypadku Grupy oraz Radia – komplementariuszem wspomnianych spółek pozostaje Spółka z o.o. W konsekwencji, pełni ona wobec Spółek Komandytowych funkcję zbliżoną do funkcji pełnionej przez zarząd względem spółek kapitałowych (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółki akcyjnej) – co wyraża się w prowadzeniu ich spraw oraz reprezentacji. Dodatkowo, Spółka z o.o. zapewnia Spółkom Komandytowym – w wybranych obszarach – kadrę menadżerską odpowiedzialną za funkcjonowanie tychże obszarów w ramach wspomnianych podmiotów. W związku z brakiem posiadania przez Spółki Komandytowe organów, wykonywanie przez Spółkę z o.o. opisanych powyżej czynności jest niezbędne z punktu widzenia istnienia oraz działalności tychże podmiotów. Zatem, z perspektywy Spółek Komandytowych nie sposób mówić – w analizowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym – o nabywaniu usług o charakterze zarządczym bądź podobnym, a jedynie realizacji przez Spółkę z o.o. funkcji niezbędnych dla działania spółek osobowych z uwagi na ich uwarunkowania ustrojowe, regulowane przepisami KSH.

Za prawidłowością powyższej konstatacji przemawia również fakt, że Spółka z o.o. – wykonując na rzecz Spółek Komandytowych czynności wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego – zobowiązana jest kierować się przepisami powszechnie obowiązującego prawa (w szczególności KSH) oraz postanowieniami umów Spółek Komandytowych i przyjmowanymi przez nie uchwałami. W konsekwencji, realizacja przez Spółkę z o.o. przedmiotowych czynności nie powinna być rozpatrywana w kategorii świadczenia usług zarządzania w rozumieniu art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP, a jedynie wykonywanie praw i obowiązków komplementariusza przewidzianych w przepisach KSH.


Praktyka organów podatkowych w zakresie kwalifikacji prawnopodatkowej czynności wykonywanych przez komplementariusza na rzecz spółki komandytowej


W tym miejscu należy powołać rozstrzygnięcia organów podatkowych, które zapadły na gruncie art. 15e ustawy o PDOP w sytuacjach zbliżonych do będącej przedmiotem niniejszego wniosku. W szczególności, należy przywołać interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

  • z 3 grudnia 2018 r., znak 0114-KDIP2-2.4010.501.2018.2.RK, zgodnie z którą: „czynności polegające na prowadzeniu spraw Spółki komandytowej przez jej Komplementariusza, wykonywane za wynagrodzeniem faktycznie nie stanowią usług świadczonych na rzecz Spółek komandytowych, gdyż wynikają one z takiego a nie innego uregulowania relacji pomiędzy wspólnikiem spółki osobowej a samą spółką (są czynnościami korporacyjnymi). W konsekwencji, nie można ich zakwalifikować jako usługi zarządzania i kontroli w rozumieniu art. 15e ust. 1 pkt 1 updop”;
  • z 29 czerwca 2018 r., znak 0111-KDIB1-3.4010.223.2018.2.JKT, w której organ, w odniesieniu do czynności komplementariusza spółki komandytowej polegających na prowadzeniu jej spraw wskazał, że: „(...) Tym samym czynności polegające na prowadzeniu spraw Spółki Komandytowej przez Wnioskodawcę jako jej komplementariusza, wykonywane za wynagrodzeniem faktycznie nie stanowią usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Spółek Komandytowych, gdyż wynikają z takiego a nie innego uregulowania relacji pomiędzy wspólnikiem spółki osobowej a samą spółką (są czynnościami korporacyjnymi). W konsekwencji, nie można ich zakwalifikować jako usługi zarządzania i kontroli w rozumieniu art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP”.


Dodatkowo, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że – mając na względzie zbliżone zakresy regulacji art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP oraz art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP – w procesie dokonywania wykładni tego pierwszego przepisu (szczególnie biorąc pod uwagę jego nowy charakter), należy odwołać się do dotychczasowej praktyki orzeczniczej wypracowanej na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP.


W tym zakresie, powołać należy przede wszystkim interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi wydaną 3 marca 2015 r. (znak IPTPB3/423-416/14-2/IR), zgodnie z którą: „wypłata wynagrodzenia z tytułu prowadzenia spraw Spółki na rzecz komplementariusza nie stanowi żadnego z rodzajów przychodu wymienionego w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z tym nie występuje obowiązek poboru przez Wnioskodawcę podatku dochodowego na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.


Z powołanej powyżej interpretacji wynika jasno, że usługi świadczone przez komplementariusza na rzecz spółki komandytowej – w związku z wykonywaniem wspomnianej funkcji i realizacją obowiązków wynikających z KSH – nie stanowią usług doradczych na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP. Mając natomiast na względzie fakt, że – formułując treść art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP – ustawodawca posłużył się pojęciami identycznymi (jedynie, niektóre z nich nie znalazły się w tym ostatnim) jak w przypadku pierwszego ze wspomnianych przepisów, należy im przypisywać identyczny zakres znaczeniowy. W szczególności, przemawia za tym również postulat racjonalnego prawodawcy, którego konsekwencją jest m.in. zasada, zgodnie z którą posłużenie się przez język ustawy identycznym sformułowaniem w różnych sytuacjach świadczy o zamiarze uregulowania ich w identyczny sposób.


W związku z powyższym, usługi świadczone przez komplementariusza na rzecz spółki komandytowej nie powinny być uznane za usługi doradcze na gruncie art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP.


Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, ponoszone przez Grupę oraz Radio Wynagrodzenie za usługi komplementariusza nie stanowi (nie będzie stanowić) kosztów, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP, w szczególności usług zarządzania lub świadczeń o podobnym charakterze. W konsekwencji, Wnioskodawca nie jest (nie będzie) zobowiązany – jako podmiot rozliczający (na mocy art. 5 ustawy o PDOP), w odpowiednich proporcjach, koszty uzyskania przychodów ponoszone przez Grupę oraz Radio – do stosowania ograniczenia w możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP w stosunku do wspomnianych kosztów.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1577, z późn. zm.: dalej: „Ksh”), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.


Zgodnie z art. 102 Ksh, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. Spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki (art. 117 Ksh). Komplementariusz jest zatem, co do zasady, przedstawicielem ustawowym spółki komandytowej i ma obowiązek reprezentowania spółki. Dodatkowo, należy wskazać, że w myśl art. 39 § 1 Ksh, każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki.


W przypadku wspólników będących osobami prawnymi (wspólnicy w spółkach komandytowych) odpowiednie zastosowanie znajdą zatem uregulowania zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.


Stosownie do art. 5 ust. 1-2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „updop”) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r.:

  • przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe (ust. 1);
  • przychody z zysków kapitałowych, przypisane wspólnikowi na podstawie ust. 1, zwiększają przychody wspólnika uzyskane z tego źródła (ust. 1a);
  • zasady wyrażone w ust. 1 i 1a stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (ust. 2).


Mając na uwadze powyższe przepisy należy wskazać, że wspólnik spółki komandytowej jest nie tylko zobowiązany do rozpoznania przychodów z tytułu uczestnictwa w tego typu spółce, ale również posiada uprawnianie do wykazania kosztów podatkowych z tytułu różnych zdarzeń zachodzących po stronie spółki osobowej. Możliwość rozpoznania kosztów podatkowych oraz sposób ustalania ich wysokości zależą jednak od treści przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które odnoszą się do sytuacji podatnika tego podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółce z o.o. („Spółka z o.o.”), w której posiada 100% udziałów oraz komandytariuszem w polskiej spółce komandytowej ( „Grupa”). Jedynym poza Wnioskodawcą wspólnikiem Grupy (jej komplementariuszem) pozostaje Spółka z o.o. Grupa oraz Spółka z o.o. są natomiast jedynymi wspólnikami innej polskiej spółki komandytowej („Radio”) – pierwsza z nich jako komandytariusz, natomiast druga jako komplementariusz. Wnioskodawca jest podmiotem rozliczającym, na mocy art. 5 updop, w odpowiednich proporcjach, zarówno przychody oraz koszty ponoszone przez Grupę oraz Radio. W związku z faktem, że Spółka z o.o. jest komplementariuszem w Grupie oraz w Radiu, świadczy na rzecz każdej z nich usługi polegające na prowadzeniu spraw spółek komandytowych oraz zarządzaniu ich przedsiębiorstwami. Z tytułu nabywanych usług, każda ze spółek komandytowych ponosi na rzecz Spółki z o.o. stosowne wynagrodzenie.

Wątpliwości Wnioskodawcy zgłoszone we wniosku dotyczą tego, czy ponoszone przez spółki komandytowe (tj. Grupę oraz Radio) wynagrodzenie za usługi komplementariusza stanowi (będzie stanowić) koszty usług wskazanych w art. 15e ust. 1 pkt 1 updop, a w konsekwencji, czy Wnioskodawca jest (będzie) zobowiązany – jako podmiot rozliczający na mocy art. 5 updop, koszty uzyskania przychodów ponoszone przez Grupę oraz Radio – do stosowania ograniczeń wynikających z art. 15e ust. 1 updop w odniesieniu do kosztów tego wynagrodzenia.


W odniesieniu do powyższego zauważyć trzeba, że w myśl art. 15e ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

  1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
  2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
  3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

- poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Dodatkowo, zgodnie z art. 15e ust. 6 ustawy updop, przez koszty poniesione przez podatnika, o których mowa w ust. 1, rozumie się również koszty przypisane podatnikowi zgodnie z art. 5 updop.


Zawarty w art. 15e ust. 1 pkt 1 updop, katalog świadczeń skutkujących ograniczeniem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, drugą tworzą świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych. W tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 15e ust. 1 pkt 1 updop, ale posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Dla uznania, że świadczenie niewymienione wprost w art. 15e ust. 1 pkt 1 updop, jest objęte jego zakresem, decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych (stanowi to kryterium podstawowe).


Dyspozycją powyższego przepisu objęte są te podmioty, które są podmiotami powiązanymi oraz świadczą usługi wymienione w tym przepisie. Podkreślenia wymaga, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie.


Przepisy updop nie definiują pojęć zawartych w art. 15e ust. 1 tej ustawy. Wobec braku w ustawie przedmiotowych definicji należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej tych pojęć.


Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl), pojęcie „zarządzać”,, oznacza „wydać polecenie”, „sprawować nad czymś zarząd”, natomiast „kontrola” to „sprawdzanie czegoś, zestawianie stanu faktycznego ze stanem wymaganym” oraz „nadzór nad kimś lub nad czymś”.


Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że zgodnie z przywołanym na wstępie art. 39 § 1 Ksh, każdy wspólnik (w przypadku spółki komandytowej – komplementariusz) ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Komplementariusz ma zatem ustawowe prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Pełnienie tej funkcji (poprzez wykonywanie określonych obowiązków nałożonych przez Kodeks spółek handlowych), jako niewymienione expressis verbis w katalogu usług zawartym w komentowanym art. 15e ust. 1 updop, zdaniem organu – co do zasady – nie może być rozważane jako objęte tą regulacją. W pierwszej kolejności zauważyć należy, że ponoszenie kosztów wynagrodzenia komplementariusza wynika zatem z odpowiednich postanowień umów spółek komandytowych i uchwały wspólników tych spółek oraz przepisów Ksh. Podstawą wykonywania czynności komplementariusza nie są natomiast odrębne umowy pomiędzy komplementariuszem a spółkami komandytowymi o wykonywanie tych czynności. Tym samym, czynności polegające na prowadzeniu spraw spółki komandytowej przez komplementariusza tej spółki, wykonywane za wynagrodzeniem, faktycznie nie stanowią usług świadczonych na rzecz spółek komandytowych, gdyż wynikają one z takiego a nie innego uregulowania relacji pomiędzy wspólnikiem spółki osobowej a samą spółką (są czynnościami korporacyjnymi). W konsekwencji, nie można ich zakwalifikować jako usługi zarządzania i kontroli w rozumieniu art. 15e ust. 1 pkt 1 updop.

Podsumowując, należy więc wskazać, że ponoszone przez Grupę oraz Radio wynagrodzenie za usługi komplementariusza nie stanowi (nie będzie stanowić) kosztów usług wskazanych w art. 15e ust. 1 pkt 1 updop, w szczególności usług zarządzania lub świadczeń o podobnym charakterze. W konsekwencji, Wnioskodawca nie jest (nie będzie) zobowiązany – jako podmiot rozliczający na mocy art. 5 updop, w odpowiednich proporcjach, koszty uzyskania przychodów ponoszone przez Grupę oraz Radio – do stosowania ograniczeń wynikających z art. 15e ust. 1 updop w odniesieniu do ww. kosztów wynagrodzenia.


W związku z powyższym, stanowisko Spółki we wnioskowanym zakresie należało uznać za prawidłowe.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.


Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).


Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj