2019.02.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.545.2018.1.AT
z 25 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy koszty Wynagrodzenia ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Licencjodawcy nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy koszty Wynagrodzenia ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Licencjodawcy nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – Spółka akcyjna (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”, „Licencjobiorca”) jest spółką mającą siedzibę na terytorium Polski i podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu z tytułu podatku dochodowego. Dominującym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja i sprzedaż wędlin premium.

W swojej działalności Spółka wykorzystuje szereg znaków towarowych (dalej: „Znaki Towarowe”), których właścicielem jest podmiot powiązany ze spółką w rozumieniu przepisów art. 11 ustawy o CIT (dalej: „Licencjodawca”). Licencjodawca działa w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i ma swoją siedzibę na terytorium Polski.

Prawo Wnioskodawcy do korzystania ze Znaków Towarowych wynika z zawartej z Licencjodawcą umowy licencyjnej na korzystanie ze znaków towarowych (dalej: „Umowa”).

Na podstawie Umowy Licencjodawca udzielił Licencjobiorcy wyłącznej licencji na używanie Znaków Towarowych (dalej: „Licencja”) na terytorium Polski, Unii Europejskiej oraz całego świata. Umowa została zawarta na czas nieoznaczony.

Licencja obejmuje w szczególności prawo do:

umieszczania Znaków Towarowych na wyrobach Spółki lub towarach wytworzonych dla Spółki (dalej łącznie jako „Towary”), ich opakowaniach, oferowaniu i wprowadzaniu Towarów do obrotu, ich imporcie lub eksporcie oraz składowaniu w celu oferowania i wprowadzania do obrotu, a także świadczenia usług pod tymi Znakami Towarowymi;
umieszczania Znaków Towarowych na dokumentach związanych z wprowadzaniem Towarów do obrotu lub związanych ze świadczeniem usług, a w szczególności: na korespondencji, folderach i jakichkolwiek publikacjach oraz rozpowszechniania Znaków Towarowych w ten sposób;
posługiwania się Znakami Towarowymi w celu promocji i reklamy, w tym używania Znaków Towarowych jako części wizerunku przedsiębiorstwa Spółki, produkowania reklam i materiałów promocyjnych (związanych z działalnością Licencjobiorcy);
wykorzystywania Znaków Towarowych we wszystkich aspektach krajowej i zagranicznej działalności gospodarczej Licencjobiorcy;
wykorzystywania Znaków Towarowych w celu oznaczania usług świadczonych przez Licencjobiorcę lub Towarów sprzedawanych przez Spółkę;
umieszczania Znaków Towarowych na stronach internetowych Licencjobiorcy;
publikowania Znaków Towarowych we wszelkiego rodzaju prasie, czasopismach i mass mediach, Internecie i innych mediach, jak również innych formach publikacji.

Na podstawie Umowy Licencjobiorca jest zobowiązany do uiszczania na rzecz Licencjodawcy wynagrodzenia. Strony uzgodniły, że miesięcznie wynagrodzenie za korzystanie ze Znaków Towarowych jest ustalane jako określony % obrotu netto ze sprzedaży wszystkich Towarów sprzedanych przez Licencjobiorcę w danym miesiącu, które oznaczone są Znakami Towarowymi (dalej: „Wynagrodzenie”).

Licencjodawca zarządza Znakami Towarowymi, rozwija je, prowadzi marketing związany ze Znakami Towarowymi oraz zajmuje się kwestiami związanymi z ich ochroną prawną (np. utrzymanie ważności rejestracji w Urzędzie Patentowym). Działania i rozliczenie kosztów związanych z promocją i rozwojem Znaków Towarowych przez Licencjodawcę nie są przedmiotem Umowy i nie są uwzględniane przy kalkulacji Wynagrodzenia.

W przypadku, gdy w okresie obowiązywania Umowy Licencjodawca opracuje lub nabędzie nowe Znaki Towarowe, które znajdują zastosowanie w działalności Spółki, korzystanie z takich znaków jest również objęte Umową (Licencją na rzecz Spółki).

Licencja na Znaki Towarowe nie stanowi dla Spółki wartości niematerialnej i prawnej i nie została ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy.

Rok podatkowy Spółki to rok kalendarzowy.

W związku z nowelizacją przepisów ustawy o CIT od 1 stycznia 2018 r., Wnioskodawca powziął wątpliwości czy Wynagrodzenie płacone Licencjodawcy z tytułu korzystania ze Znaków Towarowych stanowi opłaty zaliczane do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem Towarów, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT.

Wątpliwość Wnioskodawcy odnosi się zarówno do stanu faktycznego jak i zdarzenia przyszłego, tj. Wynagrodzenia za korzystanie ze Znaków Towarowych uiszczonego przez Spółkę przed dniem złożenia niniejszego wniosku jak i uiszczanego od tej daty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wynagrodzenie płacone Licencjodawcy stanowi koszt opłat zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem Towarów, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji od 1 stycznia 2018 r. koszty Wynagrodzenia nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów Spółki w oparciu o przepisy art. 15e ust. 1 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie płacone Licencjodawcy stanowi koszt opłat zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem Towarów, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), a w konsekwencji od 1 stycznia 2018 r. koszty Wynagrodzenia nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów Spółki w oparciu o przepisy art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Jak wskazuje przepis art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z dwóch źródeł - zysków kapitałowych oraz z innych źródeł. Ponadto, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów jest co do zasady nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy o CIT wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Dodany do ustawy o CIT i obowiązujący od 1 stycznia 2018 r. przepis art. 15e ust. 1 przewiduje ponadto ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów kosztów:

usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT,
przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

-poniesionych bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, ustawy o CIT lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m ustawy o CIT, i odsetek.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych, do których referuje powyższy przepis, wskazano:

autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
licencje,
prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,
wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).

Jednocześnie, zgodnie z przepisem art. 15e ust. 11 ustawy o CIT, ograniczenie to nie ma zastosowania do:

kosztów usług, opłat i należności zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi;
kosztów usług, o których mowa w art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług;
usług ubezpieczenia świadczonych przez podmioty, o których mowa w art. 15c ust. 16 pkt 6 i 7 ustawy o CIT;
gwarancji i poręczeń udzielonych przez podmioty, o których mowa w art. 15c ust. 16 pkt 1-3, 6 i 7 ustawy o CIT.

Przechodząc na grunt przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego należy wskazać, że na podstawie Licencji Spółka uzyskała prawo do korzystania ze Znaków Towarowych za Wynagrodzeniem, tj. przede wszystkim do oznaczania Towarów Znakami Towarowymi, jak również do wprowadzania Towarów na rynek i ich dystrybucji. Ponadto, Wynagrodzenie jest płacone na rzecz Licencjodawcy będącego podmiotem powiązanym ze Spółka. Koszt Wynagrodzenia jest zatem kosztem opłat lub należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT.

Co jednak kluczowe w sprawie Spółki, koszty Wynagrodzenia są ponoszone w bezpośrednim związku z wytwarzaniem i sprzedażą przez Wnioskodawcę Towarów oznaczonych Znakami Towarowymi. Bez uzyskania Licencji na używanie Znaków Towarowych Spółka nie mogłaby bowiem zgodnie z prawem wytwarzać ani sprzedawać Towarów oznaczonych Znakami Towarowymi. Nie byłoby możliwe np. produkowanie opakowań czy etykiet Towarów oznaczonych Znakami Towarowymi.

Ponadto, wysokość Wynagrodzenia przysługującego Licencjodawcy z tytułu korzystania przez Spółkę ze Znaków Towarowych jest bezpośrednio zależna od wysokości przychodu uzyskanego przez Wnioskodawcę ze sprzedaży Towarów oznaczonych tymi znakami - Wynagrodzenie obliczane jest jako procent obrotu ze wszystkich Towarów oznaczonych Znakami Towarowymi sprzedanych przez Spółkę w danym miesiącu.

Koszty Wynagrodzenia pozostają zatem w bezpośrednim i wyraźnym związku przyczynowo-skutkowym z wytwarzanymi (lub nabywanymi) przez Wnioskodawcę Towarami. Gdyby nie wytwarzanie i sprzedaż tych Towarów koszty w tym zakresie nie powstałyby w ogóle. Z drugiej strony, bez uzyskania Licencji Wnioskodawca nie mógłby produkować ani Sprzedawać Towarów oznaczonych Znakami Towarowymi. Co więcej, wysokość kosztów Wynagrodzenia jest proporcjonalna do wielkości sprzedaży Towarów przez Spółkę - im więcej Towarów oznaczonych Znakami Towarowymi Spółka sprzeda w danym miesiącu tym wyższe Wynagrodzenie będzie należne Licencjodawcy za ten miesiąc. Konsekwentnie zatem, zdaniem Spółki, trzeba przyjąć, że koszty Wynagrodzenia są kosztami bezpośrednio związanymi z wytworzeniem lub nabyciem przez Spółkę Towarów, tj. że są to koszty, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT.

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie m.in. w komunikacie Ministerstwa Finansów z 23 kwietnia 2018 r. pt. „Koszty usług i praw bezpośrednio związane z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi” (dalej: „Komunikat”), w którym zawarto szersze omówienie rozumienia przez resort zagadnienia kosztów usług bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi na gruncie przepisów art. 15e ustawy o CIT. W Komunikacie wskazano, że:

„Przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT - w przeciwieństwie do art. 15 ust. 4 i nast. - nie odnosi się do sposobu „związania kosztu z przychodami”, lecz do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem/wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi”. Językowa analiza tego wyrażenia prowadziłaby do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania” towaru albo „świadczenia” usługi. Bardziej funkcjonalna wykładnia tych pojęć sprowadza się do poszukiwania tego związku z samym przedmiotem (efektem) tego wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym dobrem lub określoną usługą.

Z tego względu należy uznać, iż koszt o którym mowa w omawianym przepisie to koszt usługi lub prawa w jakimkolwiek stopniu „inkorporowanych” w produkcie, towarze lub usłudze. Jest to zatem koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi, jako (zazwyczaj) jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi. Koszt ten powinien przy tym być możliwy do zidentyfikowania, jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra lub usługi. Konieczność doszukiwania się związku kosztu z produktem, towarem i usługą wyklucza (podobnie jak w przypadku kosztów bezpośrednio związanych z przychodami) z zakresu omawianego wyłączenia koszty ogólnie służące działalności podatnika, ponoszone bez związku z konkretnym towarem lub usługą.”

Dla zobrazowania takiej zależności w Komunikacie przedstawiono następujący przykład:

„Spółka (polski rezydent) zawarła z podmiotami z grupy kapitałowej umowy licencyjne, na podstawie których nabyła prawo do wykorzystania w Polsce znaków towarowych za wynagrodzeniem. Przedmiotem tych umów są znaki towarowe służące do oznakowania poszczególnych produktów sprzedawanych przez Spółkę, tj. nazwy poszczególnych produktów, ich wzory graficzne, wzory wykorzystania ich na opakowaniach produktów. Udzielona Spółce licencja dotyczy prawa do używania tych znaków na terytorium Polski, tj. prawa do wykorzystania tych znaków w dystrybucji produktów oraz prawa do prowadzenia działalności marketingowej i promocyjnej tych produktów w Polsce. W szczególności Spółka nabywa prawo do wykorzystywania znaków towarowych w kampaniach marketingowych, produkcji i dystrybucji materiałów promocyjnych.

Brak posiadania przedmiotowej licencji uniemożliwiłby Spółce w praktyce sprzedaż produktów na rzecz konsumentów w Polsce. Produkty te z kolei Spółka nabywa od innego podmiotu z grupy.

Wynagrodzenie licencjodawcy uzależnione jest od wartości sprzedaży towarów oznaczonych przedmiotowymi znakami towarowymi w danym okresie rozliczeniowym (stanowi określony w umowie procent obrotu tymi towarami).”

Przedstawiony w Komunikacie przykład jest bardzo podobny do sytuacji Spółki, w której Spółka ponosi na rzecz podmiotu powiązanego koszty opłat za korzystanie ze Znaków Towarowych po to, aby móc produkować (nabywać) i sprzedawać Towary, a dodatkowo - tak jak w powyższym przykładzie - Wynagrodzenie należne Licencjodawcy z tego tytułu jest kalkulowane w oparciu o procent od obrotu uzyskanego przez Wnioskodawcę ze sprzedaży Towarów oznaczonych Znakami Towarowymi.

Stanowisko to znajduje także oparcie w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „Dyrektor KIS”). Tytułem przykładu:

w interpretacji z 8 czerwca 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.40.2018.2.AZE Dyrektor KIS wskazał, że: Rozważając czy opłaty związane z korzystaniem z przedmiotowych licencji znakowych stanowią koszt bezpośrednio związany z produkcją szerokiego asortymentu systemów łączenia rur, a więc wyrobu będącego przedmiotem sprzedaży, należy przede wszystkim uwzględnić specyfikę działalności prowadzonej przez danego podatnika. Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy kapitałowej, do której należy także inna spółka kapitałowa z siedzibą na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki (Podmiot Powiązany). W ramach ww. grupy. Wnioskodawca pełni rolę producenta wytwarzającego produkty będące przedmiotem wniosku, które następnie sprzedawane są na rzecz należących do tejże grupy spółek dystrybucyjnych. Podmiot Powiązany jest właścicielem praw autorskich do marki oraz praw ochronnych na znakach towarowych, w tym znakach towarowych do wytwarzanych przez Wnioskodawcę produktów opisanych we wniosku. W ramach prowadzonej działalności, na podstawie umowy zawartej z Podmiotem Powiązanym Wnioskodawca ponosi wydatki na rzecz tego podmiotu, z tytułu używania Znaków Towarowych, w odniesieniu do produkcji i sprzedaży ww. produktów. Wynagrodzenie należne Podmiotowi Powiązanemu za Licencję Znakową zostało ustalone jako określony procent wartości sprzedaży netto produktów - opisanych we wniosku - wytworzonych i sprzedanych przez Wnioskodawcę (...) Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy należy uznać, że koszty Licencji Znakowej ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu Powiązanego stanowią koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem towarów w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy stwierdzające, że koszty Licencji Znakowej ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu Powiązanego w części dotyczącej wytworzonych i sprzedanych przez Spółkę Produktów nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o PDOP jest prawidłowe.
w interpretacji z 17 kwietnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.71.2018.2.MG, Dyrektor KIS uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, że: (…) w odniesieniu do ponoszonych kosztów z tytułu zawartej z podmiotem powiązanym umowy licencji na używanie znaku towarowego, nie będzie zobowiązany do stosowania ograniczenia dotyczącego kosztów uzyskania przychodów o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, gdyż ponoszona opłata licencyjna za korzystanie ze znaku towarowego jest bezpośrednio związana z wytwarzanymi przez podatnika towarami. Wnioskodawca w uzasadnieniu swojego stanowiska wskazał, m.in., że jego zdaniem, w przypadku opisanym w stanie faktycznym, zastosowanie będzie miało wyłączenie, o którym mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, gdyż ponoszone przez niego koszty są bezpośrednio związane z wytwarzanymi towarami. Ponadto, wnioskodawca wskazał, że znak towarowy będzie umieszczany na wszelkich towarach wprowadzanych do obrotu przez wnioskodawcę oraz na opakowaniach czy instrukcjach. Zatem, wnioskodawca zajmując się m.in. obróbką metali i nakładaniem powłok na metale oraz sprzedażą hurtową części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, umieszczając na nich znak towarowy, o którym mowa w licencji, będzie wykorzystywał go bezpośrednio w związku wytwarzanymi towarami. Dyrektor KIS podzielił tym samym stanowisko wnioskodawcy, że w związku z tym, że znak towarowy, który będzie używany przez wnioskodawcę na podstawie zawartej umowy licencji, wykorzystywany jest w toku produkcji spółki, a zatem jest bezpośrednio związany z wytwarzanymi towarami, to wnioskodawca nie będzie zobowiązany do stosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT w związku ze spełnieniem przesłanki wyłączającej stosowanie tegoż ograniczenia, wskazanej w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT.

Podsumowując, zdaniem Spółki, koszty Wynagrodzenia uiszczane na rzecz Licencjodawcy stanowią koszty opłat zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem Towarów, tj. są to koszty, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT. W konsekwencji od 1 stycznia 2018 r. koszty Wynagrodzenia, w związku z przepisami art. 15 ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów Spółki w oparciu o przepisy art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zaznaczyć należy, że na mocy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), od 1 stycznia 2019 r. wprowadzone zostały zmiany dotyczące art. 15e oraz uchylony został art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm., dalej: „updop”). Jednak z uwagi na fakt, iż niniejszy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej został złożony przed tą datą oraz w uzasadnieniu własnego stanowiska Wnioskodawca powołuje treść przepisów w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. przedmiotowa interpretacja została wydana w oparciu o przepisy updop obowiązujące do tej daty.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2018 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin