2019.02.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.25.2019.1.MR
z 21 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2019 r. (data wpływu 14 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka będzie uprawniona do zastosowania ulgi na działalność badawczo-rozwojową opisaną w art. 18d w przypadku sprzedaży wyników prac badawczo-rozwojowych na zasadzie koszt plus marża do Kupującego, będącego przedmiotem powiązanym wobec Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka będzie uprawniona do zastosowania ulgi na działalność badawczo-rozwojową opisana w art. 18d w przypadku sprzedaży wyników prac badawczo-rozwojowych na zasadzie koszt plus marża do Kupującego, będącego przedmiotem powiązanym wobec Spółki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest częścią międzynarodowej Grupy X będącej jednym ze światowych liderów branży artykułów szybkozbywalnych (A).
Wnioskodawca pełni rolę jednostki dystrybucyjnej wyrobów gotowych na terytorium Polski i krajów bałtyckich, której zadania są skupione głównie na sprzedaży i promocji produktów oferowanych przez Grupę X. Oferta grupy jest szeroka i obejmuje zarówno produkty żywnościowe, jak i środki higieny oraz artykuły chemii gospodarstwa domowego.

Przemysł A charakteryzuje się globalną rywalizacją pomiędzy największymi międzynarodowymi korporacjami. Świadomość konsumenta na temat danej marki ma kluczowe znaczenie dla osiągniecia sukcesu w branży A. W związku z tym największe podmioty inwestują środki w rozpoznawalność marek jak również innowacje, które powodują że dany towar będzie wyróżniał się na tle oferty podmiotów konkurencyjnych. Rozwój największych podmiotów z branży A opiera się na tworzeniu innowacyjnych koncepcji produktów, które odpowiadają na stale zmieniające się potrzeby i oferują dodatkowe korzyści dla konsumenta. Innowacje polegają zarówno na tworzeniu nowych jak i udoskonalaniu już istniejących produktów. Duże znaczenie ma także rozwój technologii produkcji w skali fabrycznej.

Aby sprostać powyższym wyzwaniom w ramach Grupy X funkcjonują centra badawczo-rozwojowe odpowiedzialne za opracowanie innowacji odpowiadających bieżącym zapotrzebowaniem rynkowym oraz usprawniające procesy produkcji. Jedną z takich jednostek Centrum ...(Centre ..., dalej: „Centrum Badań i Rozwoju”, „Centrum”) podlegające pod struktury organizacyjne Spółki. W Centrum Badań i Rozwoju prowadzone są prace badawczo-rozwojowe polegające na opracowywaniu receptur, procesów produkcyjnych oraz opakowań dla zup, sosów, bulionów i ketchupów znajdujących się w portfolio Grupy X.

Aby tworzyć najwyższej jakości produkty, budynek Centrum Badań i Rozwoju wyposażony jest w nowoczesne pomieszczenia i urządzenia takie jak:

profesjonalna kuchnia – przeznaczona dla szefów kuchni opracowujących nowe receptury potraw;

kuchnia rozwojowa – dla technologów żywności, których zadaniem jest przetłumaczenie tych receptur na język produkcji na skalę przemysłową;

zakład pilotażowy – mini –fabryka, w której testuje się produkty przed rozpoczęciem produkcji masowej;

studio opakowań – gdzie pracuje się nad materiałami służącymi do pakowania płynnych produktów żywnościowych, w celu zabezpieczenia ich jakości oraz zapewnienia bezpieczeństwa podczas przechowywania na półce;

laboratorium sensoryczne – gdzie konsumenci próbują i oceniają produkty, zanim trafią one do masowej produkcji;

laboratoria - w których testuje się bezpieczeństwo i jakość produktów.

Poszczególne projekty realizowane w ramach prac Centrum Badań i Rozwoju zlecane są przez podmioty z Grupy X operujące na poziomie europejskim. Wyniki prac zleconych do przeprowadzenia przez Centrum wykorzystywane są centralnie przez jednostki z Grupy, w związku z czym sprzedawane są do podmiotu powiązanego (dalej: „Kupujący”) w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm., dalej: „Ustawa o CIT”). W zależności od bieżącego zapotrzebowania projekty te mogą dotyczyć:

opracowania nowych produktów, które dotychczas nie były przedmiotem sprzedaży przez X,

reagowania na zmiany w preferencjach konsumentów (np. poprzez zmianę smaku lub konsystencji produktu, dodanie bądź usunięcie z produktu danego składnika przy zachowaniu obecnych właściwości, oparciu receptury produktu na naturalnych bądź ekologicznych składnikach);

opracowania nowych oraz modyfikacji istniejących procesów produkcyjnych (np. poprzez stworzenie technologii produkcji danego produktu umożliwiającą produkcję na skalę masową w fabrykach lub optymalizację obecnie istniejących procesów produkcyjnych w taki sposób aby zmniejszyć koszty produkcji bądź zniwelować jej negatywny wpływ na środowisko naturalne);

opracowywanie narzędzi pracy wspierających proces innowacyjny;

opracowanie odpowiednich opakowań (w taki sposób aby produkty jak najdłużej zachowały świeżość bądź umożliwiały konsumentowi wygodniejszy sposób spożycia).

Standardowy proces badawczo-rozwojowy w zakresie opracowania nowego / zmodyfikowanego produktu, co do zasady, prowadzony jest w następującym cyklu:

Faza koncepcyjna - obejmująca określenie potrzeb danego rynku, w zakresie cech nowego / zmodyfikowanego produktu. Prace te prowadzone są na rynku, którego dany produkt ma dotyczyć i mają głównie na celu określenie preferencji konsumentów. Na tej podstawie podmioty z Grupy X zwracają się do właściwego centrum badań i rozwoju, w tym do Centrum Badań i Rozwoju w Poznaniu o przeprowadzenie dalszych prac mających na celu uzyskanie produktu, odpowiadającego na preferencje konsumentów.

Uszczegółowienie konceptu dla produktu - prace prowadzone przez pracowników Centrum Badań i Rozwoju we współpracy z kucharzami z właściwych rynków, mające na celu poznanie i zrozumienie preferencji smakowych klientów na rynku, dla którego opracowywany jest produkt. Etap ten kończy się tzw. podstawowym prototypem konceptowym, który opisuje poszczególne atrybuty produktu - opis produktu referencyjnego.

Prototyp faza bench - faza ta obejmuje wytworzenie produktu referencyjnego na małą skalę, aby zweryfikować założenia z fazy koncepcyjnej i potencjalnie wprowadzić niezbędne modyfikacje.

Prototyp w skali półprzemysłowej - w fazie tej prace prowadzone są głównie przez technologów i mają na celu weryfikację założeń wcześniejszych etapów prac, w szczególności dotyczących jakości produktu, kosztów jego wytworzenia, itp. Prace prowadzone są na liniach pilotażowych. Jeżeli na tym etapie wyniki okażą się niewystarczające, produkt wraca do fazy koncepcyjnej lub uszczegółowienia konceptu dla produktu. Jeżeli natomiast produkt spełnia stawiane przed nim oczekiwania, następuje akceptacja prototypu i przekazanie do produkcji w skali przemysłowej.

Przed rozpoczęciem produkcji na skalę masową, możliwe jest jeszcze prowadzenie dodatkowych testów na właściwej linii produkcyjnej, dotyczące przykładowo ilości dozowania, wprowadzenia nowych cząsteczek, blokady maszyny, itp. Nadzór nad tego rodzaju testami w fabryce prowadzą pracownicy Centrum Badań i Rozwoju.

W zależności od tego czy przedmiotem prac są nowe czy zmodyfikowane produkty, produkt przechodzi cały cykl badawczo-rozwojowy, lub też jego fragment. Wszystkie prace są natomiast prowadzone w Centrum Badań i Rozwoju przez jego pracowników.

Wyniki prac prowadzonych w Centrum Badań i Rozwoju są w całości sprzedawane do Kupującego. Wynagrodzenie otrzymywane przez Spółkę z tytułu świadczonych usług badawczo - rozwojowych jest kalkulowane na podstawie ustalonej bazy kosztowej i rynkowego narzutu zysku (tzw. metoda koszt plus marża). W skład bazy kosztowej wchodzą wszystkie koszty związane z działalnością Centrum Badań i Rozwoju, na które składają się przede wszystkim: koszty wynagrodzeń pracowników, koszty najmu budynku oraz infrastruktury technicznej, koszty związane bezpośrednio z prowadzonymi projektami (np. zakup materiałów i surowców, odczynników, koszty prób pilotażowych w fabrykach) oraz koszty produkcji testowej. Fakturowanie odbywa się raz na kwartał i pokrywa wszelkie koszty działalności Centrum za ten okres. Otrzymywane przez Kupującego wyniki prac prowadzonych w Centrum Badań i Rozwoju są następnie wykorzystywane na potrzeby działalności całej Grupy X. W wyniku realizacji poszczególnych projektów, tworzone są raporty przedstawiające rezultaty prac, pojawiające się w trakcie problemy, które były przedmiotem dalszych prac, w celu uzyskania jeszcze lepszych efektów, modyfikacje uwzględnione w produkcie względem pierwotnych założeń, itp., które mogą być następnie wykorzystywane przez jednostki X na całym świecie.

Wnioskodawca wskazuje, że typowe projekty realizowane przez Spółkę na zlecenie innych podmiotów z grupy obejmują grupy czynności stanowiące działalność badawczo - rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT.

Część kosztów operacyjnych ponoszonych przez Spółkę w związku działalnością prowadzoną przez Centrum Badań i Rozwoju stanowi koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 18d ust. 2 oraz ust. 3 Ustawy o CIT (dalej: „Koszty kwalifikowane”). W odniesieniu do Kosztów kwalifikowanych Spółka zamierza skorzystać z odliczenia zgodnie z art. 18d oraz 18e Ustawy o CIT.

Dodatkowo, Spółka zaznacza że:

Prowadzona działalność badawczo - rozwojowa nie stanowi i nie będzie stanowić badań podstawowych w rozumieniu art. 4a pkt 27 lit a Ustawy o CIT.

Wnioskodawca prowadzi odpowiednią ewidencję poprzez wydzielenie oddzielnych kont księgowych, na których rejestrowane są wszelkie koszty związane z działalnością Centrum Badań i Rozwoju. Ze wskazanej ewidencji zostaną wydzielone Koszty kwalifikowane związane z realizacją działalności badawczo - rozwojowej i zostaną one wykazane w zeznaniach podatkowych za lata podatkowe, w których taka działalność była prowadzona.

Spółka nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

Spółka nie posiada statusu centrum badawczo - rozwojowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku sprzedaży wyników prac badawczo-rozwojowych na zasadzie koszt plus marża do Kupującego, będącego podmiotem powiązanym wobec Spółki (w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 Ustawy o CIT), Spółka będzie uprawniona do zastosowania ulgi na działalność badawczo-rozwojową opisanej w art. 18d Ustawy o CIT zarówno na gruncie przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2017 r. jak i obowiązujących od 1 stycznia 2018 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy Spółka otrzymuje wynagrodzenie od podmiotu powiązanego w związku z realizacją projektów prowadzonych przez Centrum Badań i Rozwoju kalkulowanego na zasadzie koszt plus marża, Spółce przysługuje prawo do skorzystania z ulgi badawczo-rozwojowej opisanej w art. 18d ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: ustawa o CIT) zarówno na gruncie przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2017 r. jak i obowiązujących od 1 stycznia 2018 r. w zakresie kosztów, które stanowią zgodnie z tymi przepisami koszty kwalifikowane.

Uzasadnienie stanowiska

W brzmieniu przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2017 r., zgodnie z art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT, od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 Ustawy o CIT, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową. Natomiast zgodnie z art. 18d ust. 5 Ustawy o CIT, koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie.

W brzmieniu przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2018 r., zgodnie z art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych. Jednocześnie, w myśl art. 18d ust. 5 Ustawy o CIT koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Zaś zgodnie z art. 18d ust. 5a Ustawy o CIT, w razie wystąpienia okoliczności, o których mowa w ust. 5, podatnik jest obowiązany w zeznaniu, o którym mowa w art. 27, składanym za rok podatkowy w którym wystąpiły te okoliczności, do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę dokonanych odliczeń, które zostały mu zwrócone, a w razie poniesienia straty - do jej zmniejszenia o tę kwotę.

Ustawa nie ogranicza sposobów komercjalizacji i wykorzystania wyników prowadzonych prac badawczo-rozwojowych. Można je więc wykorzystywać we własnej działalności, jak również udostępnić innym podmiotom powiązanym czy podmiotom zewnętrznym.

W praktyce mogą się zdarzyć sytuacje, w których całość lub część ponoszonych przez Spółkę kosztów kwalifikowanych zostanie Spółce zwrócona w formie dotacji lub w innych formach bezzwrotnej pomocy (np. poprzez uzyskanie dofinansowania z funduszy Unii Europejskiej), w tej części jednak Spółka nie będzie kwalifikowała poniesionych wydatków jako koszty kwalifikowane dla celów ulgi badawczo-rozwojowej. Zdaniem Spółki, bowiem, celem ustawodawcy było uniknięcie tzw. podwójnego dofinansowania tych samych kosztów. Wynika to chociażby z faktu, że celem regulacji art. 18d ust. 5 ustawy CIT, jest wykluczenie możliwości skorzystania z omawianego odliczenia w zakresie wydatków, których ekonomicznego ciężaru podatnik nie poniósł, tzn. kwoty wydatkowane przez podatnika zostały mu zwrócone (sfinansowane).

W przypadku prac prowadzonych przez Centrum Badań i Rozwoju, jakkolwiek Spółka odsprzedaje uzyskane wyniki prac podmiotom powiązanym, to Spółka nie otrzymuje zwrotu poniesionych kosztów czy to w formie dotacji czy refakturowania ich na odbiorców usług. Dochodzi tu bowiem do zapłaty wynagrodzenia, które jest skalkulowane przez uwzględnienie kosztów bezpośrednich z narzutami, pozostałych kosztów jak koszty ogólnego zarządu czy administracyjne oraz marży jako składowej ceny. Tym samym, zdaniem Spółki przyjęty przez nią sposób obliczania wynagrodzenia w oparciu o poniesione koszty nie spełnia definicji zwrotu kosztów zawartej w powyższym przepisie (zarówno w brzmieniu obowiązującym do końca 2017 r. jak i od 1 stycznia 2018 r.). Metoda kalkulacji wynagrodzenia stosowana przez Spółkę jest jedną z metod obliczania wynagrodzenia przez podmioty gospodarcze w zawieranych między sobą transakcjach. Celem działalności takich podmiotów jest generowanie dochodu, który powstaje poprzez pomniejszenie uzyskiwanego przychodu o koszty jego uzyskania.

Należy również zauważyć, że w przypadku prowadzonego przez Spółkę Centrum nie dochodzi także do częściowego ani całościowego refakturowania ponoszonych kosztów na Kupującego, ponieważ Spółka uzyskuje zysk z tytułu wykonywania prac badawczo-rozwojowych, a koszty wykonania tych prac ponosi ze środków własnych. W konsekwencji, Wnioskodawca nie otrzymuje od podmiotu powiązanego „zwrotu w jakiejkolwiek formie”, o którym mowa w art. 18d ust. 5 Ustawy o CIT.

Zatem, z uwagi na fakt, że Spółka kalkuluje swoje wynagrodzenie oraz ponosi ekonomiczny ciężar kosztu, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie spełnia definicji zwartej w przytoczonym przepisie. Nie dochodzi tu bowiem do „zwrotu w jakiejkolwiek formie”.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że stanowisko zgodne z przedstawionym wyżej przez Spółkę zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 12 października 2017 r. (sygn.. 0111-KDIB1-3.4010.279.2017.1.MST), wskazując że: „Wykładnia językowa art. 18d ust 5 CIT wskazuje wyraźnie, że jeżeli koszt kwalifikowany został w jakiejkolwiek formie zwrócony podatnikowi, to w tej części nie podlega odliczeniu. Natomiast, taki koszt może być odliczony w części niepokrytej dofinansowaniem. Do takiego wniosku prowadzi też wykładnia funkcjonalna art. 18d ust. 5 CIT. Celem tego przepisu jest zapewnienie, by w kosztach stanowiących podstawę obliczenia ulgi badawczo-rozwojowej nie były uwzględnianie koszty, których ciężaru ekonomicznego nie poniósł podatnik. W niniejszej sprawie dochodzi jedynie do zapłaty na rzecz Spółki wynagrodzenia za udzielenie praw do korzystania z wyników prowadzonych prac, a więc Spółka nie otrzymuje zwrotu w jakiejkolwiek formie. Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że w tak prezentowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, koszty kwalifikowane, spełniające warunki wskazane w ustawie podlegają odliczeniu”.

W opisanym stanie faktycznym Spółka nie otrzymuje zwrotu poniesionych kosztów w formie dotacji czy refakturowania ich na innych odbiorów. W przedmiotowym przypadku dochodzi do zapłaty wynagrodzenia, które obliczane jest poprzez uwzględnienie poniesionych przez Spółkę kosztów związanych z działalnością Centrum Badań i Rozwoju oraz marży jako składowej ceny. W rezultacie Spółka kalkuluje swoje wynagrodzenie i ponosi ekonomiczny ciężar kosztów.

Tak jak to zostało wskazane wcześniej, przepisy dotyczące opisywanej ulgi nie ograniczają sposobów wykorzystania wyników prowadzonych prac badawczo-rozwojowych. Wyniki prac mogą więc zostać wykorzystane we własnej działalności, jak również mogą zostać udostępnione innym podmiotom, w tym jednostkom z tej samej grupy bądź podmiotom zewnętrznym. Należy podkreślić, iż przepisy dotyczące opisywanej ulgi nie zawierają wyłączenia w tym zakresie. Zgodnie z ugruntowaną praktyką, w przypadku przepisów dotyczących ulg i zwolnień, przepisy podatkowe należy interpretować ściśle i nie można do nich stosować interpretacji rozszerzającej. Skoro więc nie ma wyraźnego przepisu dotyczącego wyłączenia z obszaru ulgi na działalność badawczo-rozwojową sytuacji, w której podmiot prowadzący taką działalność otrzymuje wynagrodzenie od podmiotu powiązanego to wspomniana relacja pozostanie neutralna w zakresie możliwości zastosowania ulgi opisanej w art. 18d Ustawy o CIT.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że przyjęty przez nią sposób kalkulacji wynagrodzenia na zasadzie poniesionych kosztów powiększonych o stosowną marżę uprawnia Spółkę do skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową określoną w art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT zarówno na gruncie przepisów obowiązujących do końca 2017 r. jak i od 1 stycznia 2018 r. Jednocześnie, fakt iż wynagrodzenie otrzymywane jest od podmiotu powiązanego nie ma wpływu na możliwość skorzystania przez Spółkę z opisywanej ulgi.

Analogiczne stanowisko do prezentowanego przez Wnioskodawcę zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z 15 lutego 2018 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.372.2017.2.JS) wskazując, że: „kalkulowanie wynagrodzenia w oparciu o tzw. metodę koszt plus marża nie spełnia definicji zawartej w treści art. 18d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zarówno w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r. jak i od 1 stycznia 2018 r.”

Wnioskodawca zaznacza jednocześnie, że przedmiotem niniejszego pytania nie jest kwestia oceny, czy prowadzona przez Spółkę działalność stanowi działalność badawczo-rozwojową zgodnie z art. 4a pkt 26-28 Ustawy o CIT, a jedynie potwierdzenie, że sposób wyliczenia wynagrodzenia należnego Spółce wynikającego z prowadzenia Centrum Badań i Rozwoju daje możliwość skorzystania z ulgi określonej w art. 18d Ustawy o CIT zarówno na gruncie przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2017 r. jak i przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2018 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie ustalenia czy Spółka będzie uprawniona do zastosowania ulgi na działalność badawczo-rozwojową opisaną w art. 18d w przypadku sprzedaży wyników prac badawczo-rozwojowych na zasadzie koszt plus marża do Kupującego, będącego przedmiotem powiązanym wobec Spółki - jest prawidłowe.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych w uzasadnieniu własnego stanowiska interpretacji indywidualnych, należy stwierdzić, że wiążą one w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisanym zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin