2019.02.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.472.2018.4.HD
z 20 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2018 r. (data wpływu 6 grudnia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 7 lutego 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z pokrywaniem kosztów transportu, zakwaterowania (noclegów) i wyżywienia dla:

osób nieprowadzących działalności gospodarczej – jest prawidłowe;
osób prowadzących indywidualną działalność gospodarczą – jest prawidłowe;
osób, którymi strona umowy (agenci, agencje artystyczne, stowarzyszenia, fundacje lub instytucje kultury) posługuje się przy jej wykonywaniu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 7 lutego 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z pokrywaniem kosztów transportu, zakwaterowania (noclegów) i wyżywienia.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej. Wnioskodawca powołany został uchwałą Rady Miasta z dnia 27 listopada 2008 r. i funkcjonuje od 1 stycznia 2009 r.

Celem działalności Wnioskodawcy – zgodnie z przyjętym statutem – jest rozpoznawanie, rozbudzanie i zaspokajanie potrzeb i aspiracji kulturalnych społeczeństwa poprzez tworzenie, upowszechnianie organizowanie oraz promowanie aktywnego i kreatywnego uczestnictwa w kulturze oraz działalności kulturalnej. Wnioskodawca nie jest nastawiony na generowanie zysku, lecz przede wszystkim na tworzenie warunków uczestnictwa z życiu kulturalnym Miasta (organizowanie imprez kulturalnych, współdziałanie oraz wspieranie stowarzyszeń, animatorów kultury i innych podmiotów o charakterze kulturalnym, współpraca z instytucjami kultury w organizacji imprez kulturalnych).

W ramach realizowanych zadań statutowych Wnioskodawca organizuje imprezy kulturalne i artystyczne (m.in. koncerty muzyczne, spektakle, występy artystyczne, przedstawienia teatralne). W tym celu Wnioskodawca zawiera umowy o dzieło z artystami, wykonawcami i twórcami – zarówno nieprowadzącymi działalności gospodarczej, jak i prowadzącymi działalność gospodarczą – na wykonanie utworów m.in. muzycznych, słowno-muzycznych, scenicznych, sceniczno-muzycznych, literackich. Z tytułu zawartych umów o dzieło na wykonanie utworów artystom, wykonawcom i twórcom wypłacane jest przez Wnioskodawcę wynagrodzenie.

Ponadto Wnioskodawca zleca innym osobom lub instytucjom kultury organizację imprez kulturalnych i artystycznych. W tym celu zawiera z osobami prowadzącymi działalność gospodarczą, występujących w roli agencji lub agentów artystycznych twórców i artystów wykonawców, jak i z fundacjami, stowarzyszeniami lub instytucjami kultury posiadającymi osobowość prawną umowy o świadczenie usług, w ramach których fundacje, stowarzyszenia, instytucje kultury i osoby prowadzące działalność gospodarczą zobowiązują się względem Wnioskodawcy do zorganizowania lub wystawienia spektakli, przedstawień teatralnych, zorganizowania koncertu muzycznego, festiwalu, itp. Z tytułu tak zawartych umów o świadczenie usług na organizację lub wystawienie spektaklu, przedstawienia, koncertu Wnioskodawca wypłaca na rzecz stowarzyszeń, fundacji, instytucji kultury oraz agentów lub agencji artystycznych, z którymi zawarł tego rodzaju umowy, wynagrodzenie. Wnioskodawca nie jest w związku z tym zobowiązany do zapłaty wynagrodzenia na rzecz artystów wykonawców i twórców, którzy uczestniczą w spektaklach, przedstawieniach i koncertach organizowanych lub wystawianych na zlecenie Wnioskodawcy przez stowarzyszenia, fundacje, instytucje kultury oraz przez agentów lub agencje artystyczne. W tym przypadku obowiązek rozliczenia się z wynagrodzenia płatnego artystom, wykonawcom i twórcom za ich udział w zorganizowanym lub wystawionym spektaklu, przedstawieniu lub koncercie spoczywa na stowarzyszeniach, fundacjach, instytucjach kultury, agentach lub agencjach artystycznych, które zatrudniają lub zawierają z tymi artystami lub twórcami odrębne umowy.

Część z organizowanych imprez kulturalnych i artystycznych, jako imprezy odpłatne (biletowane), stanowią dla Wnioskodawcy źródło przychodów, a część jako imprezy nieodpłatne (niebiletowane) – nie stanowią dla Wnioskodawcy źródła przychodów.

Organizowane przez Wnioskodawcę, jak i na jego zlecenie przez inne osoby, imprezy kulturalne i artystyczne przeprowadzane są na terenie Miasta zarówno w salach budynku stanowiącego siedzibę Wnioskodawcy, jak i na scenach plenerowych (m.in. w letnim Amfiteatrze, na plenerowej scenie na plaży miejskiej, czy też w budynku sakralnym). Wymagają one oprócz wykonania samego koncertu, spektaklu, przedstawienia, itp. także przygotowania ich wykonania m.in. w zakresie przeprowadzenia instalacji scenografii, instalacji i strojenia sprzętu technicznego (instrumentów muzycznych, urządzeń oświetlenia i nagłośnienia) oraz przeprowadzenia przez ich wykonawców co najmniej kilkugodzinnej próby. W konsekwencji, wykonanie wystawianych lub organizowanych koncertów, przedstawień, spektakli rozpoczyna się w późnych godzinach popołudniowych lub wczesno wieczornych, a kończy w godzinach wieczornych. Z uwagi na to, że wykonawcy wystawianych lub organizowanych imprez kulturalnych lub artystycznych nie zamieszkują na terenie Miasta, lecz w miejscowościach oddalonych od Miasta o nawet kilkaset kilometrów, w celu zapewnienia ich udziału w organizowanych imprezach koniecznym staje się zapewnienie twórcom, artystom, wykonawcom oraz towarzyszącym im osobom z obsługi technicznej, jak i ich agentom oraz menedżerom transportu, zakwaterowania w hotelach na terenie Miasta na nocleg po przeprowadzonej imprezie wraz z wyżywieniem w postaci śniadania lub kolacji, w tym sfinansowanie kosztów tego transportu, zakwaterowania (noclegów) i wyżywienia.

Wnioskodawca zobowiązany jest do zapewnienia transportu, zakwaterowania (noclegów), wyżywienia osobom biorącym udział w ww. imprezach na mocy zawieranych przez Wnioskodawcę umów o dzieło oraz umów na organizację i wykonanie imprez kulturalnych i artystycznych.

W związku z powyższym opisem – w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych – zadano następujące pytania.

Jeżeli Wnioskodawca zawierając umowy o dzieło i umowy na organizację i wykonanie imprez kulturalnych i artystycznych z osobami fizycznymi (artystami, twórcami lub ich agentami artystycznymi) prowadzącymi działalność gospodarczą oraz z osobami prawnymi (stowarzyszeniami, fundacjami, instytucjami kultury) zapewniłby, w tym sfinansował, koszty transportu, zakwaterowania, noclegów i wyżywienia osobom biorącym udział w organizowanej lub wystawianej imprezie, to czy byłby wówczas jako płatnik podatku dochodowego od tak zapewnionych świadczeń w zakresie transportu, zakwaterowania i wyżywienia do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od tych świadczeń?
Jeżeli Wnioskodawca zawierając umowy o dzieło z artystami i twórcami nieprowadzącymi działalności gospodarczej zapewniłby – w tym sfinansował koszty transportu, zakwaterowania (noclegów) i wyżywienia tych artystów i twórców, to czy świadczenia te podlegałyby zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. l pkt 16 lit. b w związku z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 1 – gdyby Wnioskodawca zapewnił transport, zakwaterowanie (noclegi) i wyżywienie polskim artystom i twórcom prowadzącym działalność gospodarczą na podstawie postanowień zawieranych z tymi artystami i twórcami umów o dzieło na wykonanie utworów podczas organizowanych przez Wnioskodawcę imprez kulturalnych i artystycznych nie byłby płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych od udzielonych tym artystom i twórcom świadczeń w zakresie transportu, zakwaterowania i wyżywienia. Tym samym nie byłby zobowiązany do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od tych świadczeń udzielonych artystom i twórcom prowadzącym działalność gospodarczą, w ramach której zawieraliby oni umowy o dzieło na wykonanie utworów podczas organizowanych przez Wnioskodawcę imprez.

Zgodnie bowiem z treścią art. 10 ust. l pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 2 tej ustawy stanowi, że przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

W ocenie Wnioskodawcy zapewnienie i sfinansowanie przez Wnioskodawcę na rzecz artystów i twórców prowadzących działalność gospodarczą transportu, zakwaterowania i wyżywienia w ramach zawieranych z nimi umów o dzieło na wykonanie utworów wypełniałoby przesłankę, o której mowa w art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie otrzymanych przez tych artystów i twórców innych nieodpłatnych świadczeń na pokrycie kosztów ich transportu, wyżywienia i zakwaterowania stanowiących dla tych artystów i twórców przychód z prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Zgodnie zaś z treścią art. 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Podkreślić należy, że podobne stanowisko zostało zaprezentowane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 7 lutego 2017 r. nr 2461-IBPB-2-2.4511.982.2016.1.MMA, który stwierdził, że wynagrodzenie za występ/przeprowadzenie warsztatów stanowi dla artystów prowadzących działalność gospodarczą przychód z tej działalności. Dodatkowe świadczenia (m.in. w zakresie transportu, noclegów i wyżywienia) sfinansowane przez instytucje kultury również stanowią przychody z działalności gospodarczej jeśli artysta ją prowadzi. Powyższe odnosi się zarówno do dochodów artystów polskich jak i zagranicznych. W przypadku dochodów z działalności gospodarczej na Wnioskodawcy (instytucji kultury) nie ciążą obowiązki płatnika z wyjątkiem dochodów artystów zagranicznych. W tym wypadku należy mieć na względzie przepisy art. 29 ust. l pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawcy podobne reguły znajdą zastosowanie w przypadku zawieranych przez Wnioskodawcę umów na organizację lub wystawienie imprezy artystycznej lub kulturalnej z osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą w zakresie prowadzonych przez nie polskich agencji artystycznych. Jeżeli bowiem w umowie zawartej z tymi osobami Wnioskodawca zobowiązałby się do zapewnienia i sfinansowania kosztów transportu, zakwaterowania i wyżywienia osób, z którymi strona umowy (agent lub agencja artystyczna) posługuje się przy jej wykonaniu, to takie nieodpłatne świadczenie Wnioskodawcy nie jest przychodem z tytułu nieodpłatnego świadczenia spełnianym przez Wnioskodawcę na rzecz osoby, którą agent lub agencja artystyczna posługuje się przy wykonaniu umowy zawartej z Wnioskodawcą na organizację lub wystawienie imprezy, ale jest nieodpłatnym świadczeniem otrzymanym od Wnioskodawcy przez agenta lub agencję artystyczną prowadzącą działalność gospodarczą na pokrycie jej kosztów związanych z transportem, zakwaterowaniem i wyżywieniem osób (w tym artystów i twórców), którymi posługuje się przy wykonywaniu umowy zawartej z Wnioskodawcą na organizację lub wystawienie imprezy. Takie nieodpłatne świadczenie sfinansowane przez Wnioskodawcę stanowi zatem dla tej agencji lub agenta artystycznego prowadzącego działalność gospodarczą przychód z tej działalności, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego zaliczki na podatek dochodowy powinny odprowadzić i wpłacić osoby prowadzące tę działalność gospodarczą w zakresie agencji artystycznych.

Dodać przy tym należy, że jeżeli agent lub agencja artystyczna prowadząca działalność gospodarczą w ramach umów zawieranych z osobami, którymi posługuje się przy wykonywaniu imprezy organizowanej lub wystawianej dla Wnioskodawcy zapewnia tym osobom nieprowadzącym działalności gospodarczej również w sposób nieodpłatny zakwaterowanie i wyżywienie, to te agencje artystyczne jako osoby prowadzące działalność gospodarczą powinny obliczyć pobrać i odprowadzić zaliczki na podatek dochodowy od dochodów z tego tytułu osiągniętych przez osoby – artystów i twórców, którymi te agencje się posługują przy organizowaniu lub wystawieniu imprezy na rzecz Wnioskodawcy stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podobne stanowisko w tym zakresie zostało zaprezentowane także przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 7 lutego 2017 r. nr 2461-IBPB-2-2.4511.982.2016.1.MMA.

Również w przypadku zawieranych przez Wnioskodawcę umów na organizację lub wystawienie imprezy ze stowarzyszeniami i fundacjami będącymi – w myśl art. 17 ust. l ustawy Prawo o stowarzyszeniach oraz art. 7 ust. 2 ustawy o fundacjach – osobami prawnymi oraz instytucjami kultury również będącymi osobami prawnymi w myśl art. 14 ust. l ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, Wnioskodawca nie byłby płatnikiem podatku dochodowego, a tym samym nie byłby zobowiązany do odprowadzenia zaliczek na ten podatek od nieodpłatnych świadczeń udzielonych tym osobom prawnym w ramach zawieranych z nimi tego rodzaju umowami.

Zgodnie bowiem z treścią art. 12 ust. l pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Przepis art. 25 ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi natomiast, że podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a, art. 21, art. 22 i art. 24a, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Jeżeli zatem w umowie zawartej z tymi osobami prawnymi Wnioskodawca zobowiązałby się do zapewnienia i sfinansowania kosztów transportu, zakwaterowania i wyżywienia osób, którymi strona umowy (stowarzyszenie, fundacja lub instytucja kultury) posługuje się przy jej wykonaniu, to takie nieodpłatne świadczenie Wnioskodawcy nie jest przychodem z tytułu nieodpłatnego świadczenia spełnianym przez Wnioskodawcę na rzecz osoby, którą stowarzyszenie, fundacja lub instytucja kultury posługuje się przy wykonaniu umowy zawartej z Wnioskodawcą na organizację lub wystawienie imprezy, ale jest nieodpłatnym świadczeniem otrzymanym od Wnioskodawcy przez osobę prawną będącą stowarzyszeniem, fundacją lub instytucją kultury na pokrycie jej kosztów związanych z transportem, zakwaterowaniem i wyżywieniem osób (w tym artystów i twórców), którymi posługuje się przy wykonywaniu umowy zawartej z Wnioskodawcą na organizację lub wystawienie imprezy. Takie nieodpłatne świadczenie sfinansowane przez Wnioskodawcę stanowi zatem dla tego stowarzyszenia, fundacji lub instytucji kultury przychód, o którym mowa w art. 12 ust. l pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od którego zaliczki na podatek dochodowy powinny odprowadzić i wpłacić stowarzyszenia, fundacje i instytucje kultury, z którymi Wnioskodawca zawiera umowy na organizację lub wystawienie imprezy.

Dodać również należy, że jeżeli stowarzyszenie, fundacja lub instytucja kultury w ramach umów zawieranych z osobami, którymi posługuje się przy wykonywaniu imprezy organizowanej lub wystawianej dla Wnioskodawcy zapewnia tym osobom nieprowadzącym działalności gospodarczej również w sposób nieodpłatny transport, zakwaterowanie i wyżywienie to te stowarzyszenia, fundacje i instytucje kultury będące osobami prawnymi powinny obliczyć pobrać i odprowadzić zaliczki na podatek dochodowy od dochodów z tego tytułu osiągniętych przez osoby – artystów i twórców, którymi te osoby prawne się posługują przy organizowaniu lub wystawieniu imprezy na rzecz Wnioskodawcy stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podobne stanowisko w tym zakresie zostało zaprezentowane także przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 7 lutego 2017 r. 2461-IBPB-2-2.4511.982.2016.1.MMA.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 2 – gdyby Wnioskodawca zapewnił, w tym sfinansował koszty transportu, zakwaterowania (noclegów) i wyżywienia polskim artystom i twórcom nieprowadzącym działalności gospodarczej na podstawie postanowień zawieranych z tymi artystami i twórcami umów o dzieło na wykonanie utworów podczas organizowanych przez Wnioskodawcę imprez kulturalnych i artystycznych, to świadczenia te podlegałyby zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. l pkt 16 lit. b w związku z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pod warunkiem, że świadczenia te nie zostałyby zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tych artystów i twórców. Koszty tych świadczeń poniesione przez Wnioskodawcę zostałyby bowiem poniesione w celu organizacji przez Wnioskodawcę imprez kulturalnych i artystycznych, a zatem w celu realizacji zadań statutowych Wnioskodawcy będącego samorządową instytucją kultury działającą na podstawie przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Przepis art. 21 ust. l pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi bowiem, że wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

w celu osiągnięcia przychodów lub
w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 7 lutego 2017 r. 2461-IBPB-2-2.4511.982.2016.1.MMA stwierdził, że wartość świadczeń przekazywanych artystom nieprowadzącym działalności gospodarczej może być zwolniona z opodatkowania w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

podróży służbowej pracownika,
podróży osoby niebędącej pracownikiem

do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Aby jednak przedmiotowe świadczenia, do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu, korzystały ze zwolnienia, muszą być spełnione warunki wynikające z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

w celu osiągnięcia przychodów lub
w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podlegle lub przez nie nadzorowane, lub
przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

W art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b cytowanej ustawy posłużono się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia nie ogranicza się jedynie do podróży służbowych, w rozumieniu art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot otrzymujący świadczenie oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez podmiot je finansujący – art. 21 ust. 13 ww. ustawy (podobne stanowisko w tym zakresie zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 grudnia 2017 r. sygn. akt II FSK 3337/15 oraz w wyroku z dnia 12 stycznia 2018 r. sygn. akt II FSK 3509/15).

Dalej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w ww. interpretacji indywidualnej z dnia 7 lutego 2017 r. stwierdził, że artyści nie są pracownikami Wnioskodawcy, tym samym w stosunku do nich będzie miało zastosowanie zwolnienie określone w art. 21 ust. l pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, jak wynika z wniosku wydatki, o których mowa we wniosku (w tym wydatki na transport, noclegi i wyżywienie dla tych artystów) nie będą przez artystów zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Od dnia 1 marca 2013 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej

Zgodnie z treścią § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

diety;
zwrot kosztów:
1. przejazdów,
2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
3. noclegów,
4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

W odniesieniu do kosztów noclegów należy wyjaśnić, że w myśl § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia za nocleg podczas podróży krajowej w obiekcie świadczącym usługi hotelarskie pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, jednak nie wyższej za jedną dobę hotelową niż dwudziestokrotność stawki diety. W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów noclegu stwierdzonych rachunkiem w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (ust. 2 § 8 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 8 ust. 3 rozporządzenia pracownikowi, któremu nie zapewniono bezpłatnego noclegu, i który nie przedłożył rachunku, o którym mowa w ust. 1, przysługuje ryczałt za każdy nocleg w wysokości 150% diety.

Zgodnie z § 16 ust. 1 rozporządzenia za nocleg podczas podróży zagranicznej pracownikowi przysługuje zwrot kosztów w wysokości stwierdzonej rachunkiem, w granicach limitu określonego w poszczególnych państwach w załączniku do rozporządzenia.

W uzasadnionych przypadkach pracodawca może wyrazić zgodę na zwrot kosztów za nocleg, stwierdzonych rachunkiem, w wysokości przekraczającej limit, o którym mowa w ust. 1 (§ 16 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Wobec powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że w sytuacji gdy koszty świadczeń dodatkowych (w tym transportu, noclegów i wyżywienia) dla artystów polskich nieprowadzących działalności gospodarczej i zagranicznych artystów w całości będą korzystały ze zwolnienia z podatku na Wnioskodawcy z tytułu sfinansowania tych świadczeń nie będą ciążyły obowiązki płatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązków płatnika w związku z pokrywaniem kosztów transportu, zakwaterowania (noclegów) i wyżywienia dla osób prowadzających i nieprowadzących działalności gospodarczej jest prawidłowe, natomiast dla osób, którymi strona umowy (agenci, agencje artystyczne, stowarzyszenia, fundacje lub instytucje kultury) posługuje się przy jej wykonywaniu – jest nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosowanie do treści art. 11 ust. 2 ww. ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń – na mocy art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2, pkt 3 i pkt 9 tej ustawy źródłami przychodów są odpowiednio:

działalność wykonywana osobiście;
pozarolnicza działalność gospodarcza;
inne źródła.

Przy czym za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 – na podstawie art. 13 pkt pkt 2 i pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – uważa się:

przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych;
przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej – z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 – na mocy art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. (…). Przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a (art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Natomiast zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika występują realne korzyści majątkowe.

Jednakże w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

podróży służbowej pracownika,
podróży osoby niebędącej pracownikiem

do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej, są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. 2013 r., poz. 167).

Stosownie do treści § 2 powołanego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

diety;
zwrot kosztów:
1. przejazdów,
2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
3. noclegów,
4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.

Aby jednak przedmiotowe świadczenia – do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu – korzystały ze zwolnienia, muszą być spełnione warunki wynikające z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

w celu osiągnięcia przychodów lub
w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Z wyżej wymienionych przepisów wynika, że dla skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych konieczne jest uzyskanie określonych świadczeń przez osobę będącą w podróży pod warunkiem, że wypłacone należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot otrzymujący świadczenie oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów, w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji. Wobec powyższego dla prawidłowego rozstrzygnięcia czy w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie zwolnienie przedmiotowe wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koniecznym jest przede wszystkim ustalenie, jak należy rozumieć pojęcie „podróży” ujęte w tym przepisie.

Odnosząc się do znaczenia pojęć „podróż osoby niebędącej pracownikiem” i „podróż służbowa” wskazać należy, że nie są one tożsame. Według internetowego Słownika Języka Polskiego (www.sjp.pl) „podróż” to przebywanie drogi do odległego miejsca; przemierzanie rozległych terenów; podróżowanie. W Małym Słowniku Języka Polskiego pod red. Elżbiety Sobol (Wyd. Naukowe PWN Warszawa 1995) „podróż” definiuje się jako: przebywanie drogi do jakiegoś odległego miejsca; podróżowanie.

Zauważyć bowiem należy, że podróż służbowa realizowana jest w ramach stosunku pracy, którego definicję zawiera art. 22 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 917, z późn. zm.). Przepis ten stanowi, że przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca – do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Umówione miejsce świadczenia pracy jest więc istotnym elementem stosunku pracy, zaś jej wykonywanie poza wyznaczonym miejscem odbywa się na polecenie pracodawcy. Warto podkreślić, że ustawa podatkowa dla zastosowania analizowanego zwolnienia nie wprowadza warunku, że podróż służbowa musi być dokonana w celu osiągnięcia przychodów. Z kolei zgodnie z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy (czyli dotyczące podróży osób niebędących pracownikami) ma zastosowanie jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji. Ustawodawca zatem obu ww. przypadków (podróży służbowej i podróży osoby niebędącej pracownikiem) nie traktuje w sposób tożsamy. Natomiast zakres ww. zwolnienia jest ograniczony do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do treści art. 42 ust. 2 ww. ustawy płatnicy nie są obowiązani do poboru zaliczek od należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8, jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

W myśl art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z wniosku wynika, że w ramach realizowanych zadań statutowych Wnioskodawca organizuje imprezy kulturalne i artystyczne (m.in. koncerty muzyczne, spektakle, występy artystyczne, przedstawienia teatralne). W tym celu Wnioskodawca zawiera umowy o dzieło z artystami, wykonawcami i twórcami – zarówno nieprowadzącymi działalności gospodarczej, jak i prowadzącymi działalność gospodarczą – na wykonanie utworów m.in. muzycznych, słowno-muzycznych, scenicznych, sceniczno-muzycznych, literackich. Z tytułu zawartych umów o dzieło na wykonanie utworów artystom, wykonawcom i twórcom wypłacane jest przez Wnioskodawcę wynagrodzenie. Ponadto Wnioskodawca zleca innym osobom lub instytucjom kultury organizację imprez kulturalnych i artystycznych. W tym celu zawiera z osobami prowadzącymi działalność gospodarczą, występujących w roli agencji lub agentów artystycznych twórców i artystów wykonawców, jak i z fundacjami, stowarzyszeniami lub instytucjami kultury posiadającymi osobowość prawną umowy o świadczenie usług, w ramach których fundacje, stowarzyszenia, instytucje kultury i osoby prowadzące działalność gospodarczą zobowiązują się względem Wnioskodawcy do zorganizowania lub wystawienia spektakli, przedstawień teatralnych, zorganizowania koncertu muzycznego, festiwalu, itp. Z tytułu tak zawartych umów o świadczenie usług na organizację lub wystawienie spektaklu, przedstawienia, koncertu Wnioskodawca wypłaca na rzecz stowarzyszeń, fundacji, instytucji kultury oraz agentów lub agencji artystycznych, z którymi zawarł tego rodzaju umowy, wynagrodzenie. Wnioskodawca nie jest w związku z tym zobowiązany do zapłaty wynagrodzenia na rzecz artystów wykonawców i twórców, którzy uczestniczą w spektaklach, przedstawieniach i koncertach organizowanych lub wystawianych na zlecenie Wnioskodawcy przez stowarzyszenia, fundacje, instytucje kultury oraz przez agentów lub agencje artystyczne. W tym przypadku obowiązek rozliczenia się z wynagrodzenia płatnego artystom, wykonawcom i twórcom za ich udział w zorganizowanym lub wystawionym spektaklu, przedstawieniu lub koncercie spoczywa na stowarzyszeniach, fundacjach, instytucjach kultury, agentach lub agencjach artystycznych, które zatrudniają lub zawierają z tymi artystami lub twórcami odrębne umowy. Wykonanie wystawianych lub organizowanych koncertów, przedstawień, spektakli rozpoczyna się w późnych godzinach popołudniowych lub wczesno wieczornych, a kończy w godzinach wieczornych. Z uwagi na to, że wykonawcy wystawianych lub organizowanych imprez kulturalnych lub artystycznych nie zamieszkują na terenie Miasta, lecz w miejscowościach oddalonych od Miasta o nawet kilkaset kilometrów, w celu zapewnienia ich udziału w organizowanych imprezach koniecznym staje się zapewnienie twórcom, artystom, wykonawcom oraz towarzyszącym im osobom z obsługi technicznej, jak i ich agentom oraz menedżerom transportu, zakwaterowania w hotelach na terenie Miasta na nocleg po przeprowadzonej imprezie wraz z wyżywieniem w postaci śniadania lub kolacji, w tym sfinansowanie kosztów tego transportu, zakwaterowania (noclegów) i wyżywienia. Wnioskodawca zobowiązany jest do zapewnienia transportu, zakwaterowania (noclegów), wyżywienia osobom biorącym udział w ww. imprezach na mocy zawieranych przez Wnioskodawcę umów o dzieło oraz umów na organizację i wykonanie imprez kulturalnych i artystycznych.

Przystępując do analizy ciążących na Wnioskodawcy obowiązków płatnika w związku ze sfinansowaniem przez Wnioskodawcę kosztów transportu, zakwaterowania (noclegów) i wyżywienia – artystom, wykonawcom i twórcom (zarówno nieprowadzącym działalności gospodarczej jak i prowadzącym działalność gospodarczą) oraz osobom, którymi strona umowy, tj. agenci, agencje artystyczne, stowarzyszenia, fundacje lub instytucje kultury, posługuje się przy jej wykonaniu – w pierwszej kolejności wskazać należy, że za przychody uznaje się każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Z treści powołanych przepisów wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia, osiągniętym przysporzeniem majątkowym mającym konkretny wymiar finansowy. Tak więc podstawą uzyskania przychodów z danych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

W rozpatrywanej sprawie – w sytuacji, gdy umowa zawarta została z artystą, wykonawcą lub twórcą, który jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą – wówczas dla tego artysty, wykonawcy lub twórcy ww. świadczenia stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu w ramach tej działalności. Oznacza to, że na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika.

Niewątpliwie świadczenia dokonywane przez Wnioskodawcę będą miały charakter osobisty, czyli świadczone będą na rzecz określonych osób. Zatem w sytuacji, gdy umowa została zawarta z artystą, wykonawcą lub twórcą (który nie prowadzi działalności gospodarczej) – wówczas dla tego artysty, wykonawcy lub twórcy ww. świadczenia stanowią przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (przychód z tytułu usług na podstawie zawartej umowy o dzieło). Jeżeli Wnioskodawca zawarł umowę z agentem, agencją artystyczną, stowarzyszeniem, fundacją lub instytucją kultury, czyli z podmiotami, które przy wykonywaniu umowy posługują się twórcami, artystami lub wykonawcami – wówczas dla tychże osób (twórców, artystów, wykonawców) ww. świadczenia stanowią przychód wymieniony w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (przychód z osobiście wykonywanej działalności artystycznej), zaś dla osób z obsługi technicznej nieprowadzących działalności gospodarczej – ww. świadczenia stanowią przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto wskazać należy, że świadczenia polegające na pokrywaniu przez Wnioskodawcę kosztów wyżywienia, noclegów i podróży nieprowadzącym działalności gospodarczej artystom, wykonawcom i twórcom oraz osobom, którymi agenci, agencje artystyczne, stowarzyszenia, fundacje lub instytucje kultury posługują się przy świadczeniu usługi – korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b w związku z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości limitów określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. W związku z tym Wnioskodawca, jako płatnik, nie będzie miał obowiązku pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych lub wykazania ich w informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązków płatnika w związku z pokrywaniem kosztów transportu, zakwaterowania (noclegów) i wyżywienia: dla osób prowadzających i nieprowadzących działalności gospodarczej należało uznać za prawidłowe, natomiast dla osób, którymi strona umowy (agenci, agencje artystyczne, stowarzyszenia, fundacje lub instytucje kultury) posługuje się przy jej wykonywaniu – za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń sądów administracyjnych oraz interpretacji indywidualnych tutejszy organ informuje, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin