Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.432.2018.2.DS
z 18 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2018 r. (data wpływu 20 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymanej dotacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 30 stycznia 2019 r. (data wpływu 5 lutego 2019 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymanej dotacji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W latach 2015-2016 Wnioskodawca otrzymał z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska Gospodarki Wodnej dofinansowanie (dotację) do demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji w formie dotacji w kwocie:

• w dniu 3 lipca 2015 r. 221.644,50 złotych,
• w dniu 27 lipca 2016 r. 226.530,00 złotych,

łącznie 448.174,50 złotych, wypłacona wartość dotacji jest pomocą de minimis.

Dotacja została przyznana zgodnie z art. 410a ustawy Prawo ochrony środowiska.

Stosownie do treści art. 410a ust. 1 ww. ustawy dopłaty do demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji Narodowy Fundusz udziela dopłat do demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji przedsiębiorcy prowadzącemu stację demontażu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1. uzyskał wymagane poziomy odzysku recyklingu, o których mowa w art. 28 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji;
2. posiada decyzje wymagane w związku z prowadzeniem stacji demontażu;
3. złożył w terminie sprawozdanie, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji.
   
   

W myśl art. 410a ust. 4 ww. ustawy Narodowy Fundusz może dofinansować działania inwestycyjne w zakresie demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji przedsiębiorcy prowadzącemu stację demontażu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1. posiada decyzje wymagane w związku z prowadzeniem stacji demontażu;
2. złożył w terminie sprawozdanie, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji.
   
   

Narodowy Fundusz może dofinansować działania inwestycyjne w zakresie gospodarowania odpadami powstałymi w wyniku demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji przedsiębiorcy prowadzącemu stację demontażu i przedsiębiorcy prowadzącemu strzępiarkę lub inną instalację przetwarzania, odzysku lub recyklingu odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych eksploatacji, który posiada wymagane decyzje w zakresie gospodarki odpadami oraz spełnia wymagania określone w przepisach o odpadach (art. 410a ust. 5 ww. ustawy). Narodowy Fundusz może dofinansować działania inwestycyjne w zakresie zbierania pojazdów wycofanych z eksploatacji przedsiębiorcy prowadzącemu punkt zbierania pojazdów, który posiada wymagane decyzje w zakresie gospodarki odpadami oraz spełnia wymagania określone w przepisach o odpadach (art. 410a ust. 6 ustawy).

Podpisując z Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej umowę na dofinansowanie działalności w zakresie gospodarowania odpadami powstałymi w wyniku demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji Wnioskodawca był zapewniany, że dotacja ta będzie miała charakter stały, tzn. że w planach Funduszu jest długoterminowe wspieranie stacji posiadających wymaganą infrastrukturę oraz wszelkie pozwolenia środowiskowe. Przedstawiciele Funduszu zapewniali, że celem tej „akcji” jest unowocześnienie branży recyklingowej oraz doprowadzenie, by 100% złomowanego pojazdu było dalej przetwarzane, mocno namawiano Wnioskodawcę na inwestycję unowocześniającą jego stację demontażu.

Wnioskodawca postanowił więc zakumulować otrzymane środki i przeznaczyć je na zakup środka trwałego w postaci Strzępiarki …, jest to nowoczesna, zautomatyzowana linia (prasonożyce) dokonująca pełnej obróbki (sortowanie metali i plastiku) wyeksploatowanego pojazdu. Wnioskodawca zaznaczył na wstępie, że postanowił on zakumulować środki, gdyż taka maszyna kosztuje 479.000 Euro netto, są to urządzenia produkowane pod konkretne zamówienie, niezbędne jest też wpłacenie przy zamówieniu zaliczki w wysokości 30% wartości maszyny. Czas realizacji takiego zlecenia wynosi od 12 do 18 miesięcy (dane z sierpnia 2015 r.).

Z wyliczeń Wnioskodawcy wynikało, że już latem 2017 r. (zakładał on, że otrzyma w 2017 r. dotację za demontaż pojazdów w 2016 r. o wartości nie mniejszej niż latach poprzednich) będzie mógł wpłacić żądaną zaliczkę i oczekiwać na zrealizowanie zamówienia.

Niestety w dniu 1 stycznia 2016 r. weszła w życie ustawa o zmianie ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz niektórych innych ustaw. Nadrzędnym celem nowelizacji ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji była przede wszystkim potrzeba zapewnienia pełnej transpozycji dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/53/WE z 18 września 2000 r. w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. Urz. WE L 269 z 21.10.2000, str. 34, z późn. zm.). W konsekwencji zrezygnowano z systemu dopłat dla przedsiębiorców prowadzących stacje demontażu.

Plan inwestycyjny Wnioskodawcy został więc diametralnie zmieniony, wydłużył się okres, w jakim musi on akumulować środki, by jego inwestycja doszła do skutku. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca szacuje, że potrzebną kwotę uda mu się zgromadzić na przełomie 2019-2020 r.

Wnioskodawca chce zaznaczyć, że przedstawiciele Funduszu zapewniali go, że jeśli dotacja zostanie przeznaczona na inwestycję, to nie będzie ona podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), toteż temat opodatkowania nie został uwzględniony w umowie pomiędzy Wnioskodawcą a Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

W związku z powyższym Wnioskodawca uznał, że dotacja korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Powyższa treść wynika zarówno z wniosku, jak i pisma z 30 stycznia 2019 r. uzupełniającego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy kwota przychodu otrzymana przez Wnioskodawcę w 2015 r. z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, która zakumulowana u Wnioskodawcy celem przeznaczenia na zakup środków trwałych, może skorzystać z zwolnienia w opodatkowaniu na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 31 ze zm.)?
2. Czy kwota przychodu otrzymana przez Wnioskodawcę w 2016 r. z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, która zakumulowana u Wnioskodawcy celem przeznaczenia na zakup środków trwałych, może skorzystać z zwolnienia w opodatkowaniu na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 31 ze zm.)?
   
   

Treść pytań również wynika z ww. pisma uzupełniającego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy w art. 14 ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji, dopłat i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.: dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

W konsekwencji w takiej części, w jakiej otrzymana dotacja zostanie przeznaczona na nabycie lub ulepszenie środków trwałych (cele inwestycyjne), otrzymana dotacja nie będzie stanowić przychodu podatkowego, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Potwierdzenie tego toku rozumowania pojawia się w interpretacjach Izby Skarbowej w Katowicach: IBPBI/1/415-1034/14/SK, IBPB-1-1/4511-169/15/WRz.

W myśl tych interpretacji sam fakt przeznaczenia (tryb niedokonany) dotacji sprawia, że staje się ona wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Cytat z interpretacji IBPB-1-1/4511-169/15/WRz:

„W świetle ww. przepisów oraz na gruncie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że z uwagi na to, że ww. kwota przychodu otrzymana przez Wnioskodawcę, z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, przeznaczona została/zostanie w całości na zakup środków trwałych, to na podstawie cytowanego powyżej art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowi ona przychodu podatkowego”.

Reasumując, ze względu na fakt, że Wnioskodawca zdecydował o przeznaczeniu dotacji na sfinansowanie zakupu Strzepiarki …, ma on prawo do nieopodatkowania otrzymanych w latach 2015, 2016 środków finansowych w oparciu o zapisy art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższa treść stanowiska wynika zarówno z wniosku, jak i pisma stanowiącego jego uzupełnienie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. przez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu, należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji, dopłat i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.
  
  

Z analizy treści powyższych przepisów wynika generalna zasada konieczności opodatkowania dotacji podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 410a ust. 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 799 ze zm.): Narodowy Fundusz może dofinansować działania inwestycyjne w zakresie demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji przedsiębiorcy prowadzącemu stację demontażu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1. posiada decyzje wymagane w związku z prowadzeniem stacji demontażu;
2. złożył w terminie sprawozdanie zawierające informacje, o których mowa w art. 75 ust. 2 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach.
   
   

Narodowy Fundusz może dofinansować działania inwestycyjne w zakresie gospodarowania odpadami powstałymi w wyniku demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji przedsiębiorcy prowadzącemu stację demontażu i przedsiębiorcy prowadzącemu strzępiarkę lub inną instalację przetwarzania, odzysku lub recyklingu odpadów pochodzących z pojazdów wycofanych z eksploatacji, który posiada wymagane decyzje w zakresie gospodarki odpadami oraz spełnia wymagania określone w przepisach o odpadach (art. 410a ust. 5 tej ustawy).

Jak stanowi art. 410a ust. 6 ww. ustawy: Narodowy Fundusz może dofinansować działania inwestycyjne w zakresie zbierania pojazdów wycofanych z eksploatacji przedsiębiorcy prowadzącemu punkt zbierania pojazdów, który posiada wymagane decyzje w zakresie gospodarki odpadami oraz spełnia wymagania określone w przepisach o odpadach.

Z przestawionego stanu faktycznego wynika, że w latach 2015-2016 Wnioskodawca otrzymał z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska Gospodarki Wodnej dofinansowanie (dotację) do demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji w formie dotacji, która jest pomocą de minimis. Dotacja została przyznana zgodnie z art. 410a ustawy Prawo ochrony środowiska. Otrzymane środki Wnioskodawca postanowił zakumulować i przeznaczyć w latach 2019-2020 na zakup kosztownego środka trwałego w postaci strzępiarki, czyli urządzenia dokonującego pełnej obróbki wyeksploatowanego pojazdu.

W niniejszej sprawie znajdzie zatem wyłączenie, o którym mowa w ww. art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w konsekwencji czego zakumulowana dotacja otrzymana w latach 2015 i 2016, o ile w istocie zostanie przeznaczona na zakup środka trwałego (tu: strzępiarki), nie będzie stanowiła przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Reasumując – kwota przychodu otrzymana przez Wnioskodawcę w latach 2015 i 2016 z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, która została zakumulowana u Wnioskodawcy celem przeznaczenia na zakup środków trwałych, nie będzie podlegała opodatkowaniu na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.