Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.437.2018.2.MT
z 15 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2018 r. (data wpływu 27 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad rozliczania dochodów uzyskiwanych ze spółki zarejestrowanej w Wielkiej Brytanii, uzupełnionym pismem z dnia 29 stycznia 2019 r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad rozliczania dochodów uzyskiwanych ze spółki zarejestrowanej w Wielkiej Brytanii. Został on następnie uzupełniony – w odpowiedzi na wezwanie organu – pismem z dnia 29 stycznia 2019 r. (data wpływu 31 stycznia 2019 r.)

We wniosku przedstawiono następujące „zdarzenie przyszłe”.

Podatnik (Wnioskodawca) posiada centrum interesów życiowych w Polsce. W 2018 r. uzyskał dochody na terenie Polski, a obecnie pełni rolę dyrektora zarządzającego w spółce mającej siedzibę w Wielkiej Brytanii (spółka limited, dalej: Spółka). Z tytułu dochodów uzyskiwanych na terenie Wielkiej Brytanii podatnik rozlicza się co miesiąc z tamtejszym urzędem podatkowym. Dotychczas uzyskane dochody nie spowodowały jednak obowiązku zapłacenia podatku i prognozowana wysokość dochodów łącznie uzyskanych w Wielkiej Brytanii do końca roku również prawdopodobnie nie spowoduje obowiązku zapłacenia podatku, ponieważ nie zostanie przekroczona wysokość obowiązującej tam kwoty wolnej od podatku.

W odpowiedzi na wezwanie organu uzupełniono opis sytuacji faktycznej o następujące okoliczności:

W 2018 r. Wnioskodawca osiągnął na terytorium Polski dochody w wysokości 23 617 zł 74 gr. Dochody osiągnięte na terenie Wielkiej Brytanii wyniosły 14 560 zł. Dochody na terenie Polski Wnioskodawca osiągnął z tytułu wcześniej wykonywanej jednoosobowej działalności gospodarczej oraz umowy zlecenia.

W 2018 r. Wnioskodawca przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy według prawa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej jest Pan osobą, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu albo inne kryterium o podobnym charakterze?”, Wnioskodawca wskazał, że według prawa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej jest osobą, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie z uwagi na to, że tam mieści się siedziba Spółki, w której pełni funkcję dyrektora zarządzającego. Spółka posiada certyfikat rezydencji Wielkiej Brytanii.

Wnioskodawca potwierdził, że według prawa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej jest osobą, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Wnioskodawca potwierdził, że Spółka, w której pełni rolę dyrektora zarządzającego jest osobą prawną lub podmiotem, który na gruncie prawa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej jest traktowany jak osoba prawna dla celów podatkowych. Jest to spółka limited.

Spółka ma siedzibę na terytorium Wielkiej Brytanii (wynikającą z umowy spółki, jej statutu, danych rejestracyjnych).

W odpowiedzi na pytanie: „Na terytorium jakiego państwa Spółka ma zarząd, tj. z terytorium jakiego państwa faktycznie zarządzana jest Spółka, na terytorium jakiego państwa są wykonywane czynności w zakresie zarządzania i kierowania tym podmiotem?”, Wnioskodawca wskazał, że Spółka jest zarządzana z miejsca w którym w danym momencie przebywa Wnioskodawca. W 2018 r. była to głównie Polska, jednak Spółka została utworzona z zamiarem zarządzania w przyszłości z wielu różnych miejsc, zwłaszcza że planowana główna działalność spółki, którą obecnie rozwija, wiąże się ze światową turystyką.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy według prawa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Spółka podlega opodatkowaniu w tym Państwie z uwagi na siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze?”, Wnioskodawca wskazał, że według prawa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Spółka podlega opodatkowaniu w tym Państwie ponieważ została tam utworzona, na terenie Wielkiej Brytanii znajduje się jej siedziba oraz posiada certyfikat rezydencji Wielkiej Brytanii.

Spółka została utworzona w połowie 2018 r. i w 2018 r. Spółka osiągnęła dochody jedynie ze źródeł majątkowych położonych w Polsce. Dopiero w 2019 r. pojawią się również dochody ze źródeł położonych w Wielkiej Brytanii.

Wnioskodawca potwierdził, że „rada zarządzająca Spółki”, o której mowa we wniosku, w której pełni rolę dyrektora zarządzającego jest w rozumieniu prawa Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej „radą dyrektorów lub radą nadzorczą spółki” („the board of directors or the supervisory board of the company”), o której mowa w art. 15 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840).

W 2018 r. na terytorium Zjednoczonego Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Wnioskodawca nie uzyskał innych dochodów niż dochody z tytułu pełnienia roli dyrektora zarządzającego w Spółce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Podatnik jest obowiązany co miesiąc informować polski Urząd Skarbowy o wysokości dochodów uzyskanych za granicą, czy tylko przy składaniu rocznej deklaracji za 2018 rok?
2. Czy dochód uzyskany w Wielkiej Brytanii będzie podlegał opodatkowaniu na terenie Polski?
3. Czy w przypadku wykazania w rocznej deklaracji dochodów uzyskanych na terenie Wielkiej Brytanii, przy ustalaniu wysokości podatku znajdzie zastosowanie metoda zaliczenia proporcjonalnego wraz z możliwością skorzystania z ulgi abolicyjnej, czy metoda wyłączenia z progresją?
4. Czy ustalenie wysokości podatku zgodnie z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ze skorzystaniem z ulgi abolicyjnej spowoduje, że wyliczona wysokość podatku będzie równa wysokości otrzymanej z wykorzystaniem metody wyłączenia z progresją?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Nie jest on obowiązany co miesiąc informować polskiego Urzędu Skarbowego o wysokości dochodów uzyskanych na terenie Wielkiej Brytanii. Ma on obowiązek wykazać te dochody w rocznej deklaracji składanej do dnia 30 kwietnia 2019 r.
2. Dochód uzyskany w Wielkiej Brytanii będzie podlegał opodatkowaniu na terenie Polski z zastrzeżeniem stanowiska wyrażonego w punkcie 3.
3. Przy ustalaniu wysokości podatku należy wziąć pod uwagę wszystkie uzyskane przez Wnioskodawcę dochody, również te na terenie Wielkiej Brytanii. Wysokość podatku od całości dochodów ustala się zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
   
   Następnie znajdzie zastosowanie metoda zaliczenia proporcjonalnego (art. 27 ust. 9 ww. ustawy). Ponieważ podatnik, z uwagi na nieprzekroczenie kwoty wolnej od podatku, nie uiścił podatku na terenie Wielkiej Brytanii, rozliczając się w Polsce, nie może zaliczyć podatku zapłaconego za granicą na poczet podatku należnego w Polsce.
   
   Podatnik jednak może skorzystać z „ulgi abolicyjnej” przewidzianej w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ten sposób, że jednocześnie obliczy wysokość podatku, jaki zapłaciłby stosując metodę wyłączenia z progresją, przewidzianą w art. 27 ust. 8 ustawy i od podatku wyliczonego zgodnie z art. 27 ust. 9 ustawy może odjąć różnicę pomiędzy podatkiem wyliczonym na podstawie art. 27 ust. 9 ustawy a podatkiem wyliczonym na podstawie art. 27 ust. 8 ustawy.
   Stosując art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody uzyskane za granicą brane są pod uwagę do określenia stawki należnego podatku, natomiast podatek z zastosowaniem uzyskanej stawki, oblicza się tylko od dochodów uzyskanych w Polsce, z wyłączeniem dochodów zagranicznych. Natomiast stosując art. 27 ust. 9 ustawy, należy zsumować dochody uzyskane w kraju i za granicą i od tej sumy obliczyć podatek, z możliwością proporcjonalnego odliczenia kwoty odpowiadającej wysokości podatku zapłaconego za granicą.
   
4. Ustalenie wysokości podatku zgodnie z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ze skorzystaniem z ulgi abolicyjnej (art. 27g ustawy) spowoduje, że należny podatek będzie miał taką sama wysokość, jak w przypadku gdyby podatnik wyliczył podatek z zastosowaniem metody wyłączenia z progresją, a brak obowiązku zapłacenia podatku w Wielkiej Brytanii z powodu nieprzekroczenia kwoty wolnej od podatku w żaden sposób nie spowoduje podwyższenia kwoty podatku należnego do zapłacenia w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego „zdarzenia przyszłego” jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Jak wynika z cytowanego przepisu, źródłem nieograniczonego obowiązku podatkowego jest miejsce zamieszkania podatnika w Polsce. Treść tego obowiązku odnosi się natomiast do całości dochodów (przychodów) uzyskiwanych przez tego podatnika, tj. zarówno dochodów (przychodów) uzyskiwanych w Polsce, jak i zagranicznych. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski uważa się przy tym – stosownie do art. 3 ust. 1a ustawy – osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepis art. 3 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 powołanej ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest – z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f – suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zasadę powszechności opodatkowania (art. 9 ust. 1). Konstrukcja podatku dochodowego od osób fizycznych zakłada przy tym zróżnicowanie sposobu opodatkowania poszczególnych rodzajów dochodów (przychodów) osób fizycznych w oparciu o system przyporządkowywania ich do odpowiedniego źródła przychodów. Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzgledniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów.

Źródła przychodów zostały określone przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród nich ustawodawca wyodrębnił źródło: działalność wykonywana osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy).

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się m.in. przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych (art. 13 ust. 1 pkt 7 omawianej ustawy). Zakres zastosowania powołanego przepisu obejmuje zarówno przychody z tytułu uczestnictwa w składzie zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych z siedzibą w Polsce, jak i zagranicznych osób prawnych.

Stosownie do art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy – z zastrzeżeniem art. 29-30f – pobiera się od podstawy jego obliczenia według skali podatkowej określonej w tym przepisie.

Jednocześnie, omawiana ustawa zawiera szczególne unormowania dotyczące zasad obliczania podatku dochodowego w sytuacji, gdy podatnik o nieograniczonym obowiązku podatkowym w Polsce osiąga tzw. dochody zagraniczne – dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ustawodawca zróżnicował te zasady w oparciu o kryterium istnienia i kształtu regulacji umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, odnoszących się do opodatkowania ww. dochodów (art. 27 ust. 8-9a ustawy).

I tak, przepis art. 27 ust. 8 ustawy dotyczy sytuacji, w której podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych. W takiej sytuacji, podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Jest to tzw. metoda wyłączenia z progresją.

Natomiast na mocy art. 27 ust. 9 ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Jest to tzw. metoda odliczenia (zaliczenia) proporcjonalnego.

Dodatkowo, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje tzw. ulgę abolicyjną. Zgodnie z art. 27g ust. 1 podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:

1. ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1, art. 13, art. 14, lub
2. z praw majątkowych w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, z wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, oświatowej i publicystycznej, z wyjątkiem dochodów (przychodów) uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi

• ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2. Kwota podlegająca odliczeniu to kwota różnicy między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8 (art. 27g ust. 2 ustawy).

Należy ponadto wskazać, że w odniesieniu do świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 7 ustawy, uzyskiwanych przez osoby o nieograniczonym obowiązku podatkowym w Polsce, ustawodawca przewidział obowiązek zapłaty zaliczek na podatek dochodowy, przy czym:

• w przypadku dokonywania tych świadczeń przez osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej obowiązek poboru zaliczki ciąży na tych świadczeniodawcach jako płatnikach (art. 41 ust. 1 ustawy) ,
• w pozostałych przypadkach, tj. w przypadkach osiągania tych przychodów bez pośrednictwa płatników, to podatnicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w art. 44 ust. 3a ustawy (art. 44 ust. 1a pkt 3 ustawy).

Na mocy art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w brzmieniu tego przepisu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r., mającym zastosowanie do dochodów/przychodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2018 r. (art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 4 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. z 2018 r., poz. 2126) – podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

W opisanej sytuacji faktycznej Wnioskodawca będący osobą o nieograniczonym obowiązku podatkowym uzyskuje przychody (dochody) z tytułu pełnienia funkcji dyrektora zarządzającego w spółce zarejestrowanej w Wielkiej Brytanii. Opisana sytuacja mieści się w zakresie zastosowania art. 13 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niemniej jednak, dla określenia zasad opodatkowania tych przychodów – w szczególności kwestii objęcia ich regulacjami art. 27 ust. 9 i art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – koniecznym jest rozważenie, czy dochody uzyskiwane ze spółki zarejestrowanej w Wielkiej Brytanii są dochodami uzyskiwanymi z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Dla oceny tej kwestii należy odnieść się pomocniczo do regulacji art. 3 ust. 2b omawianej ustawy. Wymienia on dochody (przychody) uważane za osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Co prawda przepis ten służy określaniu dochodów (przychodów) podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a (tj. podatników o ograniczonym obowiązku podatkowym), niemniej jednak można uznać, że także w przypadku podatników o nieograniczonym obowiązku podatkowym w Polsce wskazane dochody (przychody) są osiągane na terytorium Polski.

W treści art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wymieniono dochody (przychody) z:

• działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia (art. 3 ust. 2b pkt 2):
• tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia; Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 2b pkt 7, uważa się przy tym przychody wymienione w art. 29 ust. 1 (m.in. z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9), jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 2b pkt 1-6 (art. 3 pkt 2d ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje przy tym pojęcia „miejsca siedziby lub zarządu osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej”. Zgodnie z językowym znaczeniem tych pojęć:

• „siedziba” to „(1) miejsce, w którym ktoś mieszka lub stale przebywa, (2) miejsce, w którym się znajduje jakaś instytucja”;
• „zarząd” to „(1) zespół ludzi kierujących pracą jakiejś instytucji lub organizacji; (2) instytucja nadrzędna kierująca działalnością innych instytucji lub organizacji, (3) zarządzanie instytucją, organizacją lub majątkiem”.

Wobec powyższego, przesłankami uznania dochodów z działalności wykonywanej osobiście polegającej na pełnieniu funkcji w organie zarządzającym spółki za dochody osiągnięte na terytorium Polski jest wykonywanie tej działalności na terytorium Polski, jak również okoliczność, że spółka ma siedzibę lub zarząd na terytorium Polski.

W opisanej sytuacji faktycznej w 2018 r. Wnioskodawca pełnił funkcje dyrektora zarządzającego w radzie zarządzającej w Spółce głównie z terytorium Polski.

Z okoliczności wskazanych przez Wnioskodawcę wynika ponadto, że choć miejsce siedziby Spółki – według jej statutu i danych rejestrowych – znajduje się w Wielkiej Brytanii, faktycznym miejscem zarządu Spółki w 2018 r. była Polska. Spółka była bowiem zarządzana z miejsca, w którym w danym momencie przebywał Wnioskodawca – w 2018 r. była to głównie Polska. Podane okoliczności pozwalają na stwierdzenie, że – w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – Spółka o której mowa we wniosku jest „spółką mającą miejsce zarządu na terytorium Polski”.

A zatem, na gruncie polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochody Wnioskodawcy z działalności wykonywanej osobiście polegającej na pełnieniu funkcji dyrektora zarządzającego w radzie zarządzającej Spółki są uważane za dochody osiągnięte na terytorium Polski.

Z okoliczności faktycznych podanych przez Wnioskodawcę wynika, że na gruncie prawa Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej Spółka jest traktowana jako rezydent podatkowy tego państwa – podlega opodatkowaniu w tym Państwie z uwagi na miejsce jej utworzenia i miejsce siedziby.

Wobec powyższego, ustalenie rezydencji podatkowej tego podmiotu dla potrzeb uniknięcia podwójnego opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tego podmiotu (jak również dochodów samej Spółki) podatkiem od dochodu i od zysków majątkowych, wymaga odniesienia się do regulacji Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840).

I tak, stosownie do art. 4 ust. 1 tej umowy, w jej rozumieniu określenie „osoba mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Z uwagi na uzależnienie uznania danej osoby za „mającą siedzibę w Polsce” od wewnętrznych regulacji prawa polskiego i uznania jej za „mającą siedzibę w Wielkiej Brytanii” od wewnętrznych regulacji prawa brytyjskiego, w praktyce może dojść do sytuacji, w której każde z ww. państw na gruncie swojego prawa krajowego uzna ten sam podmiot za swojego rezydenta podatkowego. W takich przypadkach zastosowanie ma tzw. reguła kolizyjna określona w art. 4 ust. 3 polsko-brytyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W myśl tego przepisu, jeśli stosownie do postanowień art. 4 ust. 1 umowy, osoba nie będąca osobą fizyczną, ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona siedzibę tylko w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu.

Skoro więc w opisanej sytuacji faktycznej miejscem faktycznego zarządu Spółki w 2018 r. była głównie Polska, to dla potrzeb opodatkowania dochodów Wnioskodawcy należy przyjąć, że uzyskał przychody z tytułu pełnienia funkcji w spółce mającej siedzibę w Polsce.

A zatem, w opisanym zdarzeniu Wnioskodawca mający miejsce zamieszkania w Polsce osiągnął ze Spółki mającej faktyczny zarząd na terytorium Polski przychody z działalności wykonywanej głównie na terytorium Polski. Nie jest to więc sytuacja która wymaga zastosowania jakiejkolwiek metody unikania podwójnego opodatkowania określonej w polsko-brytyjskiej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania. W szczególności, sytuacja ta nie mieści się w zakresie zastosowania art. 15 tej umowy.

Jednocześnie, w analizowanej sytuacji nie ma podstaw do zastosowania przez Wnioskodawcę art. 27 ust. 8 ani art. 27 ust. 9 i art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie uzyskuje bowiem dochodów (przychodów) z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

A zatem, Wnioskodawca błędnie uznał przychody (dochody) uzyskiwane ze Spółki zarejestrowanej w Wielkiej Brytanii za uzyskane na terytorium Wielkiej Brytanii, a w konsekwencji nieprawidłowo ocenił kwestię zasad rozliczenia tych należności na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiotowe przychody z tytułu pełnienia funkcji dyrektora zarządzającego w Spółce są przychodami osiągniętymi w Polsce, które podlegają opodatkowaniu na tzw. zasadach ogólnych, według skali podatkowej (art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Nie mają do nich zastosowania przepisy art. 27 ust. 9 i art. 27g ustawy.

Wnioskodawca nie ma obowiązku uiszczania miesięcznych zaliczek na podatek od uzyskiwanych należności, z uwagi na regulację art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ma natomiast obowiązek złożenia zeznania rocznego uwzględniającego te dochody, stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy.

W odniesieniu do podanych we wniosku informacji dotyczących rozliczeń podatkowych dokonywanych przez Wnioskodawcę przed organami brytyjskimi należy poinformować, że zgodnie z art. 25 ust. 1 polsko-brytyjskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania: „Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie jest zdania, że działania jednego lub obu Umawiających się Państw powodują lub spowodują jej opodatkowanie, które jest niezgodne z postanowieniami niniejszej Konwencji, wówczas może ona, niezależnie od środków odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją sprawę właściwemu organowi tego Umawiającego się Państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę, lub jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie postanowienia artykułu 24 ustęp 1 niniejszej Konwencji, właściwemu organowi tego Państwa, którego jest obywatelem. Sprawa winna być przedłożona w ciągu trzech lat, licząc od dnia pierwszego urzędowego zawiadomienia o działaniu powodującym opodatkowanie niezgodne z postanowieniami niniejszej Konwencji, lub później, w ciągu sześciu lat liczonych od zakończenia roku podatkowego lub okresu podlegającego opodatkowaniu, którego dotyczy zaproponowany lub zastosowany sposób opodatkowania.”.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy „zdarzenia przyszłego” (tj. rozliczenia dochodów uzyskiwanych ze Spółki w 2018 r.) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w okresie uzyskiwania przychodów (dochodów) ze Spółki oraz stanu prawnego obowiązującego w okresach, w których powinien zostać zrealizowany obowiązek rozliczenia tych przychodów (dochodów).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.