Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.293.2018.1.MZA
z 14 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w związku z zawarciem umowy sprzedaży udziału w nieruchomości w drodze przetargu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania w związku z zawarciem umowy sprzedaży udziału w nieruchomości w drodze przetargu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 9 grudnia 2015 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie w przedmiocie ogłoszenia upadłości wobec osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej – T. K. Syndykiem został wyznaczony M. S.

W skład masy upadłości wchodziła ½ udziału we współwłasności lokalu mieszkalnego położonego w T., dla którego Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą wraz ze związanym z nim udziałem wynoszącym 185/10000 w części nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali objętych księgą wieczystą ww. lokalu. W dniu 20 września 2014 r. A. J. – biegła sądowa z zakresu szacowania nieruchomości – sporządziła Opinię o wartości rynkowej nieruchomości lokalowej – lokalu mieszalnego położonego w T. Opisana wyżej nieruchomość została wyceniona na kwotę 218.000,00 zł na potrzeby postępowania o zniesienie współwłasności. W celu ograniczenia kosztów postępowania upadłościowego syndyk skorzystał z wyżej wymienionej opinii do wskazania wartości udziału wynoszącego ½ we współwłasności nieruchomości, która została ustalona na kwotę 109.000,00 zł. W celu sprzedaży udziału syndyk zorganizował pięć przetargów. Cena wywoławcza była równa 100%, 80%, 75%, 35% wartości oszacowania, oraz ostatni za cenę nie niższą niż 20% wartości oszacowania, tj. 21.800,00 zł. W przetargu została złożona oferta opiewająca na kwotę 22.000,00 zł, która została zatwierdzona przez syndyka.

W dniu 8 marca 2018 r. w Kancelarii Notarialnej między M. S. syndykiem masy upadłości w postępowaniu upadłościowym obejmującym likwidację majątku osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej T. K. a Wnioskodawcą prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą M. została zawarta umowa sprzedaży ½ udziału we współwłasności lokalu mieszkalnego położonego w T. wraz ze związanym z nim udziałem wynoszącym 185/10000 w części nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali objętych księgą wieczystą ww. lokalu. Opisane wyżej udziały zostały zbyte za cenę 22.000,00 zł. Na poczet umówionej ceny sprzedaży zaliczono kwotę 1.090,00 zł wpłaconą przez kupującego tytułem wadium.

W dniu zawarcia umowy sprzedaży dział III księgi wieczystej ww. lokalu był wolny od wpisów, natomiast w dziale IV tej księgi wieczystej wpisane były hipoteka umowna zwykła w sumie 132.676,59 CHF oraz hipoteka umowna kaucyjna do sumy 66.338,30 CHF, obie na rzecz Banku. Na podstawie art. 313 ust. 2 ustawy Prawo upadłościowe notariusz złożył wniosek o dokonanie zmiany w dziale IV ww. księgi wieczystej wpisanych tam hipotek, w ten sposób, że hipoteki te obciążają jedynie udział w wysokości ½ części należący do A. S.

Wnioskodawca wskazał, że współwłaścicielka drugiego udziału w nieruchomości zmarła 4 lipca 2018 r. i nie zostali ustaleni jej spadkobiercy, a na udziale tym ciążą hipoteki, które zabezpieczają wierzytelność w kwocie co najmniej 500.000,00 zł. Mając na uwadze powyższe brak jest możliwości nabycia pozostałego udziału w nieruchomości.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych pobrano od kupującego 2% podatku od czynności cywilnoprawnych, tj. kwotę 2.180,00 zł. Za podstawę opodatkowania wzięto pod uwagę wartość określoną w operacie szacunkowym 109.000,00 zł, a nie faktyczną cenę sprzedaży. Także zamiast kwoty 440,00 zł pobrano kwotę 2.180,00 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy ustalając wartość rynkową sprzedawanego udziału w nieruchomości stanowiącą podstawę opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych należy wziąć pod uwagę cenę oszacowania wskazaną w opinii biegłego czy też ostateczną cenę sprzedaży uzyskaną w przetargu?

Zdaniem Wnioskodawcy, ustalając wartość rynkową sprzedawanego udziału we współwłasności nieruchomości stanowiącą podstawę opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych należy wziąć pod uwagę ostateczną cenę uzyskaną w przetargu, tj. cenę sprzedaży udziału, a nie cenę oszacowania nieruchomości ustaloną w opinii sporządzonej przez biegłego.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Przy czym – co wynika z ust. 2 powołanego przepisu – wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

W przedmiotowej sprawie za podstawę opodatkowania przyjęto wartość nieruchomości określoną w sporządzonej 20 września 2014 r. przez biegłą A. J. Opinii o wartości rynkowej nieruchomości lokalowej lokalu mieszalnego położonego w T. W pierwszym rzędzie Wnioskodawca podniósł, iż wskazana Opinia została sporządzona dla potrzeb sprawy o zniesienie współwłasności przedmiotowej nieruchomości w 2014 r., a wniosek o interpretację indywidualną dotyczy sposobu obliczania wartości rynkowej jedynie udziału w tej nieruchomości. Podstawą opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest wartość rynkowa udziału we współwłasności nieruchomości. W doktrynie podkreśla się, że „wartością tą jest wartość rynkowa udziału – prawa majątkowego, a nie część wartości rzeczy odpowiadająca wielkości udziału” (tak: M. Wojciechowski, Sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości – skutki podatkowe w podatku od czynności cywilnoprawnych, Doradztwo podatkowe Biuletyn Instytutu Studiów Podatkowych nr 9/2014, s. 23 i n.).

W orzecznictwie podnosi się także, iż „analizując kwestię wartości rynkowej udziałów w nieruchomości, które wszak nie określają praw do konkretnie wydzielonych części nieruchomości (czy też odrębnych lokali), nie można abstrahować od okoliczności, że uprawnienia współwłaściciela w częściach ułamkowych ulegają istotnym ograniczeniom, gdy wziąć pod uwagę uregulowania zawarte w art. 199-208 k.c. (tzn. przepisy o współwłasności). Wobec tego trudno przyjmować, by wartość rynkowa udziałów stanowiła prosty odpowiednik części wartości nieruchomości” (wyrok NSA w Warszawie z 2 sierpnia 2016 r., sygn. akt II FSK 2005/14). Mając na względzie powyższe konstatacje nie sposób ustalać wartość udziału we współwłasności nieruchomości przez proste podzielenie ceny jej oszacowania, tak jak to uczyniono w przedmiotowej sprawie.

W celu sprzedaży wchodzącego do masy upadłości ½ udziału we współwłasności lokalu mieszkalnego położonego w T., dla którego Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą wraz ze związanym z nim udziałem wynoszącym 185/10000 w części nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali objętych księgą wieczystą tego lokalu syndyk zorganizował kolejno pięć przetargów – za cenę równą 100%, 80%, 75%, 35% i 20% ceny oszacowania. W judykaturze wskazuje się, że jedną z najlepszych form weryfikacji cen jest przetarg, ponieważ wówczas wartość nieruchomości jest poddana kontroli publicznej, zaś rynek sam – poprzez działanie praw popytu i podaży określa jej wartość (wyrok NSA z 17 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Gd 1859/96, LexPolonica nr 339213). Tak znaczna dysproporcja między ceną oszacowania a ceną, za jaką zbyto nieruchomość niezbicie dowodzi znacznego obniżenia jej wartości rynkowej.

Jednocześnie, niezależnie od powyższych argumentów, Wnioskodawca zwrócił uwagę na niemal czteroletni okres, jaki upłynął między dniem sporządzenia opinii, a zawarciem umowy sprzedaży i aktualizacją obowiązku podatkowego. Nie ulega wątpliwości, że w okresie tym mogło dojść do znacznej dezaktualizacji informacji stanowiących podstawę oceny wartości rynkowej przedmiotowej nieruchomości. W doktrynie podkreśla się, iż sposób ustalania wartości rynkowej nie może być oderwany od miejsca i daty zawarcia transakcji, gdyż warunki popytu i podaży mają istotny wpływ na taką wartość (tak: Z. Ofiarski, Komentarz do ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych Warszawa, 2018 r.).

Rekapitulując, Wnioskodawca stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie rzeczywistym wyznacznikiem wartości rynkowej udziału we współwłasności nieruchomości jest ostateczna cena uzyskana w zorganizowanym przez syndyka przetargu. Natomiast proste podzielenie na pół, wskazanej w opinii biegłego, ceny oszacowania nieruchomości nie odzwierciedla wartości rynkowej udziału we współwłasności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1150 ze zm.) – podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Natomiast stosownie do art. 1 ust. 2 pkt 2 cyt. ustawy – przepisy ustawy o czynnościach cywilnoprawnych – stosuje się odpowiednio do przedmiotów opodatkowania określonych w ust. 1 pkt 2 i 3.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy – obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy – obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży w myśl ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego (art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy). Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy – wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Jeżeli jednak podatnik nie określił wartości przedmiotu czynności cywilnoprawnej lub wartość określona przez niego nie odpowiada, według oceny organu podatkowego, wartości rynkowej, to – stosownie do art. 6 ust. 3 ww. ustawy – organ ten wezwie podatnika do jej określenia, podwyższenia lub obniżenia, w terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania, podając jednocześnie wartość według własnej, wstępnej oceny. Natomiast w przypadku, gdy podatnik, pomimo wezwania, o którym mowa w ust. 3, nie określił wartości lub podał wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej, organ podatkowy dokona jej określenia z uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez podatnika wyceny rzeczoznawcy. Jeżeli organ podatkowy powoła biegłego, a wartość określona z uwzględnieniem jego opinii różni się o więcej niż 33% od wartości podanej przez podatnika, koszty opinii ponosi podatnik (art. 6 ust. 4 cyt. ustawy).

Zatem z treści powyższych przepisów wynika, że podatek od czynności cywilnoprawnych nalicza się od wartości przedmiotu transakcji ustalanej przez strony umowy sprzedaży, wyrażonej w cenie. Jednakże, w przypadku, gdy cena odbiega od wartości rynkowej, organ wezwie podatnika do jej zmiany, gdyż zgodnie z przepisami podstawę opodatkowania stanowi wartość rynkowa przedmiotu transakcji.

Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych uznaje zatem uprawnienie stron umowy sprzedaży do kreowania jej warunków, w tym ustalenia ceny. Jednakże w przypadku ustalenia wartości przedmiotu transakcji w sposób odbiegający od wartości rynkowej, ustawa dopuszcza ingerencję organu podatkowego; przy czym organ ten może się posiłkować wskazanymi w art. 6 ust. 4 ustawy: opinią biegłego lub przedłożoną przez podatnika wyceną rzeczoznawcy.

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych określa stawkę podatku, która wynosi m.in. od umowy sprzedaży nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – 2%.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy – podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 2 ww. ustawy – notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego.

Płatnicy obowiązani są uzależnić dokonanie czynności cywilnoprawnej od uprzedniego zapłacenia podatku (art. 10 ust. 3 ww. ustawy).

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że 9 grudnia 2015 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie w przedmiocie ogłoszenia upadłości wobec osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. W skład masy upadłości wchodziła ½ udziału we współwłasności lokalu mieszkalnego wraz ze związanym z nim udziałem wynoszącym 185/10000 w części nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali objętych księgą wieczystą ww. lokalu. W dniu 20 września 2014 r. biegła sądowa sporządziła opinię o wartości rynkowej nieruchomości lokalowej – ww. lokalu mieszalnego. Nieruchomość została wyceniona na kwotę 218.000,00 zł na potrzeby postępowania o zniesienie współwłasności. W celu ograniczenia kosztów postępowania upadłościowego syndyk skorzystał z wyżej wymienionej opinii do wskazania wartości udziału wynoszącego ½ we współwłasności nieruchomości, która została ustalona na kwotę 109.000,00 zł. Następnie w celu sprzedaży udziału syndyk zorganizował pięć przetargów. Cena wywoławcza była równa 100%, 80%, 75%, 35% wartości oszacowania oraz ostatni za cenę nie niższą niż 20% wartości oszacowania, tj. 21.800,00 zł. W przetargu została złożona oferta opiewająca na kwotę 22.000,00 zł, która została zatwierdzona przez syndyka. W dniu 8 marca 2018 r. w kancelarii notarialnej między syndykiem masy upadłości w postępowaniu upadłościowym obejmującym likwidację majątku osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej a Wnioskodawcą została zawarta umowa sprzedaży ½ udziału we współwłasności lokalu mieszkalnego wraz ze związanym z nim udziałem wynoszącym 185/10000 w części nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali objętych księgą wieczystą ww. lokalu. Opisane wyżej udziały zostały zbyte za cenę 22.000,00 zł. Przy zawarciu umowy sprzedaży został pobrany podatek od czynności cywilnoprawnych według stawki 2%, obliczonej od wartości określonej w operacie szacunkowym, tj. kwoty 109.000,00 zł, a nie od faktycznej ceny sprzedaży, tj. od kwoty 22.000,00 zł.

Ustalając w rozpatrywanej sprawie podstawę opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych – mając na uwadze opisany stan faktyczny oraz cytowane wcześniej przepisy prawa, w szczególności art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stwierdzić należy, że podstawę opodatkowania stanowi wartość rynkowa nabytego przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości.

Przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jasno wskazują co stanowi podstawę opodatkowania przy sprzedaży nieruchomości (udziału w nieruchomości) i według jakich zasad tę podstawę się ustala. W konsekwencji podatek od czynności cywilnoprawnych według stawki 2% należało zapłacić od wartości rynkowej nabytego przez Wnioskodawcę udziału ½ w nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi to, czy ustalając wartość rynkową sprzedawanego udziału w nieruchomości stanowiącą podstawę opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych należy wziąć pod uwagę cenę oszacowania wskazaną w opinii biegłego czy też ostateczną cenę sprzedaży uzyskaną w przetargu.

Należy przy tym wskazać, że przepisy art. 6 ust. 2-4 ustawy łącznie tworzą zobiektywizowane kryteria ustalania wartości przedmiotu czynności cywilnoprawnej stanowiącej podstawę wymiaru należnego podatku, w związku z czym sposób ustalenia tej wartości nie może być oderwany od miejsca zawarcia transakcji, gdzie warunki popytu i podaży mają istotny wpływ na taką wartość. Ponadto przy ustalaniu omawianej wartości należy uwzględniać stan techniczny, wyposażenie, standard oraz inne parametry mające wpływ na wartość rynkową, w tym – w przypadku zbywania udziału w nieruchomości – ograniczenia wynikające ze współwłasności.

W zakresie ustalenia podstawy opodatkowania przy umowie sprzedaży udziału w nieruchomości został wypracowany bowiem przez orzecznictwo pogląd, zgodnie z którym podstawą obliczenia podatku od czynności cywilnoprawnej – sprzedaży udziału we współwłasności rzeczy w częściach ułamkowych – jest wartość rynkowa udziału (prawa majątkowego), a nie część wartości rzeczy odpowiadającej wielkości udziału – co słusznie zauważył Wnioskodawca.

Z istoty swej uprawnienia współwłaściciela w częściach ułamkowych ulegają ograniczeniom przewidzianym w art. 199-208 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1025 ze zm.), w związku z tym nie można porównać wartości udziału w nieruchomości z wartością nieruchomości o podobnych cenach i powierzchni. Nie ulega też wątpliwości, iż udział w nieruchomości, np. w sytuacji, gdy w danej nieruchomości zamieszkują inne osoby, a także z powodu braku możliwości jej podziału, czy też – jak ma to miejsce w opisanej przez Wnioskodawcę sytuacji – właściciel drugiego udziału w nieruchomości zmarł i nie zostali ustaleni jego spadkobiercy a na udziale tym ciążą hipoteki, które zabezpieczają wierzytelność przez co w konsekwencji brak jest możliwości nabycia pozostałego udziału w nieruchomości – nie jest prawem majątkowym mającym wartość rynkową równą proporcjonalnej części ustalonej wartości rynkowej całej nieruchomości.

Zatem, w świetle powyższych przepisów wartość udziału w nieruchomości jest ustalana przez strony umowy sprzedaży. Jednakże, w przypadku, gdy wartość ta znacznie odbiega od wartości rynkowej jej określenia dokonuje organ podatkowy w razie nieudzielenia odpowiedzi przez stronę umowy lub niedokonania zmiany wartości – po uprzednim wezwaniu do zmiany tej wartości. Powtórzyć należy, że ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych uznaje uprawnienie stron umowy do kreowania jej warunków, w tym ustalenia ceny nieruchomości czy też udziału w nieruchomości, jednakże w przypadku ich określenia w sposób znacznie odbiegający od wartości rynkowej dopuszcza ingerencję organu podatkowego, przy czym organ ten może się posiłkować wskazanymi w art. 6 ust. 4 ustawy: opinią biegłego lub przedłożoną przez podatnika wyceną rzeczoznawcy.

Zajmując stanowisko Wnioskodawca wskazał, że ustalając wartość rynkową sprzedawanego udziału we współwłasności nieruchomości stanowiącą podstawę opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych należy wziąć pod uwagę ostateczną cenę uzyskaną w przetargu, tj. cenę sprzedaży udziału, a nie cenę oszacowania nieruchomości ustaloną w opinii sporządzonej przez biegłą. Organ nie może potwierdzić, że podstawę opodatkowania stanowi cena uzyskana w przetargu czyli kwota 22.000,00 zł – jakby tego chciał Wnioskodawca. Nie może również potwierdzić, że stanowi ją przyjęta przez syndyka wartość w wysokości 109.000,00 zł (½ z 218.000 zł), gdyż opinia ta została sporządzona dla potrzeb sprawy o zniesienie współwłasności całej nieruchomości w 2014 r. i obowiązywała na tamten moment, a pamiętać należy, że obowiązek podatkowy w niniejszej sprawie powstał – zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, tj. 8 marca 2018 r.

Ustalając podstawę opodatkowania należy wziąć pod uwagę wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnej z dnia dokonania czynności określoną zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z tych też względów stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ..., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.