2019.02.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.652.2018.2.GM
z 13 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2018 r. (data wpływu 14 grudnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 stycznia 2019 r. (data wpływu 21 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do częściowego odzyskania podatku naliczonego od wydatków związanych z budową instalacji fotowoltaicznej na budynku X oraz prawa do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z budową instalacji fotowoltaicznej na budynku Y – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do częściowego odzyskania podatku naliczonego od wydatków związanych z budową instalacji fotowoltaicznej na budynku X oraz prawa do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z budową instalacji fotowoltaicznej na budynku Y. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 stycznia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytania oraz własne stanowisko w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (w dalszej części zwany w skrócie WORD) został utworzony na podstawie Zarządzenia Wojewody z dnia 30 stycznia 1998 roku ze zmianą dokonaną Zarządzeniem Wojewody z dnia 15 grudnia 1998 roku. WORD jest osobą prawną w rozumieniu ustawy o samorządzie województwa.

Ośrodek działa na podstawie:

Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o Ruchu Drogowym (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.),
Ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2013 r., poz. 596, z późn. zm.),
Ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (Dz. U. z 2011 r., nr 30, poz. 151, z późn. zm.),
Statutu Wojewódzkiego Ośrodka Ruchu Drogowego – Regionalnego Centrum Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego stanowiącym załącznik do uchwały Sejmiku Województwa z dnia 24 listopada 2009 r.,
Uchwałą Sejmiku Województwa z dnia 25 lutego 2014 r. wprowadzono zmiany oraz ustalono tekst jednolity Statutu uwzględniając zmiany określone niniejszą uchwałą, który stanowi załącznik do uchwały.

Zgodnie z nadanym statutem WORD jednostkę zawiązano na czas nieokreślony.

Zgodnie z § 3 Statutu do zadań Ośrodka w szczególności należy:
1. współpraca z wojewódzką radą bezpieczeństwa ruchu drogowego;
2. współpraca ze starostami przy sprawowaniu nadzoru nad szkoleniem;
3. organizowanie egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami;
4. prowadzenie kursów kwalifikacyjnych;
5. prowadzenie 3-dniowych warsztatów doskonalenia zawodowego dla egzaminatorów;
6. prowadzenie kursów:
  1. doskonalących dla nauczycieli prowadzących zajęcia szkolne dla uczniów ubiegających się o kartę rowerową,
  2. dokształcających w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego,
  3. reedukacyjnych w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego,
  4. reedukacyjnych w zakresie problematyki przeciwalkoholowej i przeciwdziałania narkomanii;
7. organizowanie zajęć dla uczniów ubiegających się o kartę rowerową;
8. przekazywanie marszałkowi województwa oraz starostom informacji w zakresie statystyki zdawalności dla poszczególnych ośrodków szkolenia i instruktorów.
Ośrodek może wykonywać inne zadania z zakresu bezpieczeństwa ruchu drogowego.
Ponadto Ośrodek może wykonywać działalność gospodarczą, a w szczególności:
1. przeprowadzać badania techniczne pojazdów,
2. wydawać opinie biegłych w zakresie rzeczoznawstwa techniki samochodowej,
3. wykonywać usługi doskonalenia techniki jazdy,
4. prowadzić działalność oświatową w zakresie przeprowadzania szkoleń i kursów innych niż określone w ust. 1,
5. wynajmować nieruchomości, w tym plac manewrowy oraz pojazdy i sprzęt techniczny.

W ramach prowadzonej działalności opisanej w § 3 statutu część wykonywanych zadań została nałożona na WORD (tak samo, jak na inne ośrodki ruchu drogowego), powszechnie obowiązującymi przepisami prawa. Są to następujące obowiązki:

prowadzenie egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami, podstawa prawna: art. 117 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r., nr 108, poz. 908  (dalej uPord) oraz rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 27 października 2005 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz. U. z 2005 r., nr 217, poz. 1834);
szkolenie dla kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego, podstawa prawna: art. 130 ust. 3 oraz ust. 4 uPord oraz § 8 ust. 1 rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (dalej MSWiA) z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego (Dz. U. z 2002 r., nr 236, poz. 1998);
szkolenie dla osób kierujących ruchem drogowym, art. 6 ust. 3a uPord oraz § 10 ust. 1 rozporządzenia MSWiA z 6 lipca 2010 r. w sprawie kierowania ruchem drogowym (Dz. U. z 2010 r., nr 123, poz. 840);
szkolenie kandydatów na egzaminatorów osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami; podstawa prawna art. 110 ust. 1 pkt 69 uPord, art. 115 ust. 1 pkt 4 uPord oraz § 46 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 27 października 2005 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz. U. z 2005 r., nr 217, poz. 1834);
kurs reedukacyjny w zakresie problematyki przeciwalkoholowej i przeciwdziałania narkomanii, podstawa prawna: art. 99 ust. 1 pkt 5 (Dz. U. z 2017 r., poz. 978) oraz rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 18 grudnia 2012 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 9).

WORD jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem od towarów i usług.

WORD świadczy również usługi, które są poza zakresem opodatkowania VAT. Są to zadnia nałożone odrębnymi przepisami prawa, wykonywane wyłącznie przez ośrodki ruchu drogowego, w tym WORD (art. 15 ust. 6 ustawy o VAT).

Do zadań tych należą:

prowadzenie egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami,
szkolenia kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego,
szkolenia w zakresie kierowania ruchem drogowym,
szkolenie kandydatów na egzaminatorów osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami,
kurs reedukacyjny w zakresie problematyki przeciwalkoholowej i przeciwdziałania narkomanii.

Ponadto WORD prowadzi działalność szkoleniową w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, które są zwolnione z podatku VAT (art. 43 ust. 1 pkt 29).

W ramach czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych WORD dokonuje szeregu transakcji VAT, m.in.:

wynajem pomieszczeń pod działalność gospodarczą,
wynajem pomieszczeń sal szkoleniowych,
wynajem placu manewrowego,
szkolenia komercyjne niewynikające z odrębnych przepisów.

WORD prowadzi Stację Kontroli Pojazdów, której przychody są opodatkowane 23% VAT. Budynek jest osobnym wolno stojącym budynkiem przy ul. Y, gdzie jest możliwe dokonanie bezpośredniej alokacji do danej kategorii sprzedaży. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W związku z faktem wykorzystania tego budynku tylko i wyłącznie do transakcji opodatkowanych Wnioskodawca ma możliwość pełnego odliczenia podatku naliczonego. WORD w przypadku budynku przy ul. X w pierwszej kolejności odrębnie określa, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonuje tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, Wnioskodawca stosuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego w całości przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi. W sytuacji, gdy nie jest możliwe dokonanie bezpośredniej alokacji do danej kategorii sprzedaży, rozlicza podatek naliczony według „prewskaźnika” zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Następnie stosowana jest zasada proporcjonalnego odliczenia VAT w oparciu o strukturę sprzedaży wynikającą z regulacji art. 90 ust. 2-12 ustawy o VAT. Do wydatków takich należą w szczególności koszty ogólne związane ze sferą administracyjną, utrzymaniem budynków, posesji, np.: energia elektryczna, energia cieplna, wywóz nieczystości, zakup materiałów biurowych, usługi telekomunikacyjne, koszty remontów i inwestycji budynków, itp. Po zakończeniu roku, zgodnie z art. 91 ustawy o VAT, sporządzana jest korekta kwoty podatku naliczonego. WORD zawarł umowę o dofinansowanie projektu w ramach Osi Priorytetowej 4 „Efektywność energetyczna”, Działania 4.1 „Wspieranie wytwarzania i dystrybucji energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych” Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020 współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

Przedmiotem umowy jest budowa instalacji fotowoltaicznej na dwóch budynkach WORD:

Y – Okręgowa Stacja Kontroli Pojazdów,
X.

Drugi budynek, jest wykorzystywany jednocześnie w sprzedaży opodatkowanej, zwolnionej i niepodlegającej ustawie o VAT. Składając wniosek o dofinansowanie projektu ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego WORD oświadczył, iż ma prawo do częściowego odzyskania VAT naliczonego zawartego w cenach zakupu usług i towarów związanych z realizacją projektu.

Po dokonaniu zmian i podpisaniu Aneksu do Umowy o dofinansowanie projektu. Całkowita wartość projektu wynosi 430.500,00 zł, wydatki kwalifikowalne Projektu wynoszą 350.000,00 zł, dofinansowanie na realizację projektu 297.500,00 zł, co stanowi 85% kwoty wydatków kwalifikowalnych projektu. WORD zobowiązał się do wniesienia wkładu własnego w wysokości 52.500,00 zł, (co stanowi 15% kwoty wydatków kwalifikowalnych projektu) i taki wkład został wniesiony. Zgodnie z Umową WORD zobowiązał się pokryć ze środków własnych wszelkie wydatki niekwalifikowalne w ramach projektu i takie wydatki poniósł i pokrył. Protokół końcowego odbioru robót budowalnych został podpisany.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca ma prawo do częściowego odzyskania VAT naliczonego za wydatki związane z budową instalacji fotowoltaicznej na budynku (X), który jest wykorzystywany jednocześnie w sprzedaży opodatkowanej, zwolnionej i nie podlegającej ustawie o VAT na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy o VAT oraz na podstawie art. 90 ust. 2-10 ustawy o VAT?
Czy Wnioskodawca ma prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego za wydatki związane z budową instalacji fotowoltaicznej na budynku (Y), który jest wykorzystywany tylko i wyłącznie do sprzedaży opodatkowanej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko dotyczące pyt. 1

WORD wykonuje tzw. działalność mieszaną stosuje odliczenie podatku w odniesieniu do poniesionych kosztów, do których nie jest możliwe dokonanie bezpośredniej alokacji do danych kategorii sprzedaży. Rozlicza podatek naliczony według „prewskaźnika” zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, a następnie stosowana jest zasada proporcjonalnego odliczania VAT w oparciu o strukturę sprzedaży wynikającej z regulacji art. 90 ust. 2-12 ustawy o VAT. Po zakończeniu roku, zgodnie z art. 94 ustawy, sporządzana jest korekta kwoty podatku naliczonego. WORD zawarł umowę o dofinansowanie projektu w ramach Osi Priorytetowej 4 „Efektywność energetyczna” Działania 4.1 „Wspieranie wytwarzania i dystrybucji energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych” Regionalnego Programu Operacyjnego na lata 2014-2020 współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego. Przedmiotem umowy jest budowa instalacji fotowoltaicznej na budynku WORD przy ul. X, który służy jednocześnie sprzedaży opodatkowanej, zwolnionej i niepodlegającej ustawie o VAT.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem WORD, będzie można tylko częściowo odliczyć podatek VAT od zainstalowanych paneli słonecznych na budynku WORD przy ul. X, ze względu na fakt, iż towary i usługi są wykorzystywane zarówno do czynności opodatkowanych, zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Stanowisko dotyczące pyt. 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż WORD w przypadku budynku przy Y, w której znajduje się OSKP i w którym towary i usługi są wykorzystywane tylko do czynności opodatkowanych, przysługuje pełne odliczenie podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowa zasada dotycząca odliczania podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Podatnik w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności ma obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Należy również podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Zgodnie z art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku, gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji – art. 86 ust. 2h ustawy.

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Ponadto należy zauważyć, że w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych od podatku, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to – na mocy art. 90 ust. 2 ustawy – podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Przepis art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W myśl art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Stosownie do art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – WORD – jest osobą prawną w rozumieniu ustawy o samorządzie województwa. W ramach prowadzonej działalności opisanej w § 3 statutu część wykonywanych zadań została nałożona na WORD (tak samo, jak na inne ośrodki ruchu drogowego), powszechnie obowiązującymi przepisami prawa.

WORD jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem od towarów i usług.

WORD świadczy usługi, które są poza zakresem opodatkowania VAT. Są to zadnia nałożone odrębnymi przepisami prawa, wykonywane wyłącznie przez ośrodki ruchu drogowego. Do zadań tych należą:

prowadzenie egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami,
szkolenia kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego,
szkolenia w zakresie kierowania ruchem drogowym,
szkolenie kandydatów na egzaminatorów osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami,
kurs reedukacyjny w zakresie problematyki przeciwalkoholowej i przeciwdziałania narkomanii.

Ponadto WORD prowadzi działalność szkoleniową w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, które są zwolnione z podatku VAT (art. 43 ust. 1 pkt 29).

W ramach czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych WORD dokonuje szeregu transakcji VAT, m.in.:

wynajem pomieszczeń pod działalność gospodarczą,
wynajem pomieszczeń sal szkoleniowych,
wynajem placu manewrowego,
szkolenia komercyjne niewynikające z odrębnych przepisów.

WORD prowadzi Stację Kontroli Pojazdów, której przychody są opodatkowane 23% VAT. Budynek jest osobnym wolno stojącym budynkiem przy ul. Y, gdzie jest możliwe dokonanie bezpośredniej alokacji do danej kategorii sprzedaży. W związku z faktem wykorzystania tego budynku tylko i wyłącznie do transakcji opodatkowanych Wnioskodawca ma możliwość pełnego odliczenia podatku naliczonego.

WORD w przypadku budynku przy ul. X w pierwszej kolejności odrębnie określa, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonuje tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, stosuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego w całości przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi. W sytuacji, gdzie nie jest możliwe dokonanie bezpośredniej alokacji do danej kategorii sprzedaży, rozlicza podatek naliczony według „prewskaźnika” zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Następnie Zainteresowany stosuje zasadę proporcjonalnego odliczenia VAT w oparciu o strukturę sprzedaży wynikającą z regulacji art. 90 ust. 2-12 ustawy o VAT. Do wydatków takich należą w szczególności koszty ogólne związane ze sferą administracyjną, utrzymaniem budynków, posesji, np.: energia elektryczna, energia cieplna, wywóz nieczystości, zakup materiałów biurowych, usługi telekomunikacyjne, koszty remontów i inwestycji budynków, itp. WORD zawarł umowę o dofinansowanie projektu.

Przedmiotem umowy jest budowa instalacji fotowoltaicznej na dwóch budynkach WORD:

Y – Okręgowa Stacja Kontroli Pojazdów,
X.

W jednym z budynków na ul. Y mieści się Stacja Kontroli Pojazdów, gdzie VAT naliczony w całości jest kosztem niekwalifikowalnym, gdyż Wnioskodawca miał możliwość odliczenia całego podatku. Drugi budynek, jest wykorzystywany jednocześnie w sprzedaży opodatkowanej, zwolnionej i niepodlegającej ustawie o VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do częściowego odzyskania podatku naliczonego od wydatków związanych z budową instalacji fotowoltaicznej na budynku (X), który jest wykorzystywany jednocześnie do sprzedaży opodatkowanej, zwolnionej i niepodlegającej ustawie o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy powtórzyć, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Natomiast w sytuacji, gdy przypisanie nabywanych towarów i usług – wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza – nie jest możliwe w całości do działalności gospodarczej podatnika, to do wyliczenia kwoty podatku naliczonego przypisanego do działalności gospodarczej zastosowanie znajdzie przepis art. 86 ust. 2a ustawy.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na budowę instalacji fotowoltaicznej na budynku przy ul. X, będą dotyczyły jednocześnie sprzedaży opodatkowanej, zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT i nie będzie możliwe przypisanie tych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, to Wnioskodawca będzie miał prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego, w oparciu o cyt. przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy oraz art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług.

Kolejna wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy prawa do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z budową instalacji fotowoltaicznej na budynku przy ul. Y, który jest wykorzystywany tylko i wyłącznie do sprzedaży opodatkowanej.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, że Zainteresowanemu będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących budowy instalacji fotowoltaicznej na budynku przy ul. Y, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, że wydatki te będą wykorzystywane tylko i wyłącznie do czynności opodatkowanych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Tutejszy organ informuje, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.

Ponadto podkreślić należy, że w przedmiotowym rozstrzygnięciu nie dokonano oceny kwestii prawidłowości przyporządkowania wymienionych wydatków do poszczególnych rodzajów działalności – opodatkowanej, zwolnionej oraz będącej poza zakresem opodatkowania. Przedstawione we wniosku przyporządkowanie przyjęto jako element zdarzenia przyszłego, natomiast ocena prawidłowości i zasadności przyjętego podziału wydatków może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ pierwszej instancji. W przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin