Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.5.2019.2.MM
z 11 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 20 grudnia 2018 r. (data wpływu 2 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczenia i dokumentowania sprzedaży powierzchni w ramach danego Etapu wspólnego przedsięwzięcia oraz prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego związanego z budową przez podmiot realizujący ten Etap – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczenia i dokumentowania sprzedaży powierzchni w ramach danego Etapu wspólnego przedsięwzięcia oraz prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego związanego z budową przez podmiot realizujący ten Etap.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

…. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością;

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

… sp. z o.o.

– Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

… sp. z o.o.

przedstawiono następujące stany faktyczne i zdarzenia przyszłe.

… sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca 1” lub „Spółka 1”) jest polską spółką prawa handlowego z siedzibą w … , zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT. Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy 1 zgodnie z wpisem do KRS (wg PKD) jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków.

… sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca 2” lub „Spółka 2”) jest polską spółką prawa handlowego z siedzibą w … , zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT. Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy 2 zgodnie z wpisem do KRS (wg PKD) jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków.

… sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca 3” lub „Spółka 3”) jest polską spółką prawa handlowego z siedzibą w … , zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT. Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy 3 zgodnie z wpisem do KRS (wg PKD) jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków.

Dla celów niniejszego wniosku o interpretację Wnioskodawca 1, Wnioskodawca 2 oraz Wnioskodawca 3 będą łącznie określani jako „Wnioskodawcy”.

Wnioskodawcy są podmiotami powiązanymi zarówno w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT, jak i w rozumieniu art. 32 ustawy o VAT.

Wnioskodawcy w dniu 10 lipca 2018 r. podpisali wraz z …. Spółką Akcyjną z siedzibą w … (działającą jako sprzedawca) umowę na zakup prawa do użytkowania wieczystego nieruchomości składającej się z działek gruntu o numerach ewidencyjnych 2/96 oraz 2/228, łącznego obszaru 3,0899 ha, z obrębu ..., 1-10-37 (dalej jako „Nieruchomość”). Od tej daty Wnioskodawcy są wspólnie użytkownikami wieczystymi Nieruchomości. Wnioskodawcy to spółki celowe powołane w celu realizacji poszczególnych inwestycji, natomiast … S.A., to spółka dominująca z grupy …..

Prawo do użytkowania wieczystego Nieruchomości zostało przeniesione przez … S.A. na Wnioskodawców w następujący sposób: na Wnioskodawcę 1 w udziale wynoszącym 3981/10000 części, na Wnioskodawcę 2 w udziale wynoszącym 3032/10000 części oraz na Wnioskodawcę 3 w udziale wynoszącym 2987/10000 części. Udział poszczególnych Wnioskodawców w Nieruchomości został ustalony w odniesieniu do udziału wielkości powierzchni sprzedażowej w planowanych przez Wnioskodawców przedsięwzięciach inwestycyjnych, o których Wnioskodawcy wspominają w dalszej części niniejszego wniosku.

Każdy z Wnioskodawców planuje przeprowadzenie na Nieruchomości odrębnego, prowadzonego indywidualnie przedsięwzięcia inwestycyjnego. Oznacza to, że każdy z Wnioskodawców w zakresie swojego przedsięwzięcia inwestycyjnego będzie odpowiedzialny za wybór oraz podpisanie umowy z generalnym wykonawcą przedsięwzięcia (oraz ewentualnie innymi wykonawcami usług i dostawcami towarów), zorganizowanie wszystkich niezbędnych pozwoleń oraz decyzji, jak również następczo za zorganizowanie procesu sprzedaży poszczególnych powierzchni, wyodrębnionych w ramach własnego przedsięwzięcia inwestycyjnego. Każdy z Wnioskodawców poniesie również indywidualnie tylko te koszty, które będą związane z przypisanym mu przedsięwzięciem inwestycyjnym. Koszty te zostaną poniesione na podstawie indywidualnych umów cywilnoprawnych, które każdy z Wnioskodawców zawrze z dostawcami indywidualnie (odrębnie) w ramach realizacji własnego przedsięwzięcia.

Zgodnie z założeniami proces sprzedaży powierzchni został podzielony na 3 etapy – odrębne dla każdego przedsięwzięcia.

Pierwszy etap będzie dotyczył sprzedaży powierzchni w przedsięwzięciu inwestycyjnym prowadzonym przez Wnioskodawcę 1, polegającym na realizacji projektu budowlanego 4 budynków, które znajdować się będą na działce nr 2/96 oraz na działce nr 2/228, w których znajdować się będą głównie lokale mieszkalne oraz w niewielkiej części – lokale usługowe, jak również hale garażowe. Początek sprzedaży powierzchni w ramach tego przedsięwzięcia został zaplanowany na okres lipiec 2018 r. (dalej „Etap 1”).

Kolejne przedsięwzięcie, realizowane przez Wnioskodawcę 2, będzie polegało – podobnie jak w przypadku etapu I – na realizacji projektu budowlanego 3 budynków, które znajdować się będą na działce nr 2/96 oraz na działce nr 2/228. W budynkach znajdować się będą lokale mieszkalne oraz hale garażowe. Sprzedaż powierzchni w ramach tego etapu ma rozpocząć się pod koniec września 2018 r. (dalej „Etap 2”).

Z kolei przedsięwzięcie planowane przez Wnioskodawcę 3 będzie polegało na realizacji projektu budowlanego 3 budynków, które znajdować się będą na działce nr 2/96 oraz na działce nr 2/228, w ramach których znajdować się będą przede wszystkim lokale mieszkalne, jak również hale garażowe. Początek sprzedaży powierzchni w ramach tego przedsięwzięcia został zaplanowany na koniec listopada 2018 r. (dalej „Etap 3”).

Dla celów niniejszego wniosku Etap 1, Etap 2 oraz Etap 3 będą również ogólnie określane jako „Etapy”.

Wnioskodawcy planują podpisanie porozumienia (dalej: „Porozumienie”), na mocy którego w ramach użytkowanej Nieruchomości wyodrębnią poszczególne jej części, na których będą przeprowadzane przez poszczególnych Wnioskodawców poszczególne przedsięwzięcia inwestycyjne, tj. przedsięwzięcia w ramach Etapu 1, Etapu 2 oraz Etapu 3. Porozumienie przewidywać będzie również, że każdy z Wnioskodawców będzie odpowiedzialny za sprzedaż powierzchni wybudowanej w ramach swojego przedsięwzięcia inwestycyjnego oraz, że każdemu Wnioskodawcy z osobna przysługiwać będzie tylko wynagrodzenie należne ze sprzedaży powierzchni w ramach jego indywidualnego Etapu. Porozumienie będzie miało charakter umowy quad usum, podpisanej na podstawie art. 206 ustawy Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r.. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.).

Na mocy Porozumienia pozostali Wnioskodawcy – nieuczestniczący w realizacji danego Etapu – nie będą posiadali żadnych roszczeń względem wynagrodzenia uzyskanego przez Wnioskodawcę realizującego swój Etap, z tytułu sprzedaży nieruchomości (dostawy towarów). Podobnie, Wnioskodawca ponoszący koszty realizacji przedsięwzięcia inwestycyjnego w ramach swojego Etapu, nie będzie posiadał roszczeń względem pozostałych Wnioskodawców, co do poniesionych w ramach tego Etapu kosztów.

Oznacza to, że zgodnie z Porozumieniem wynagrodzenie ze sprzedaży powierzchni w ramach Etapu 1 będzie należne jedynie Wnioskodawcy 1, wynagrodzenie ze sprzedaży powierzchni w ramach Etapu 2 będzie należne jedynie Wnioskodawcy 2, natomiast Wynagrodzenie ze sprzedaży powierzchni w ramach Etapu 3 będzie należne jedynie Wnioskodawcy 3. Podobnie Wnioskodawca 1 poniesie jedynie koszty związane z realizacją Etapu 1, Wnioskodawca 2 jedynie koszty związane z realizacją Etapu 2, natomiast Wnioskodawca 3 koszty związane z realizacją Etapu 3.

Zatem każdy z Wnioskodawców będzie odpowiedzialny za sprzedaż powierzchni wybudowanej w ramach swojego przedsięwzięcia inwestycyjnego, oraz że każdemu Wnioskodawcy z osobna przysługiwać będzie tylko wynagrodzenie należne ze sprzedaży powierzchni w ramach jego indywidualnego Etapu. Pozostali Wnioskodawcy – pomimo że jako współwłaściciele Nieruchomości będą po stronie sprzedawcy stroną umowy przenoszącej własność w formie aktu notarialnego – nie będą posiadali żadnych roszczeń względem wynagrodzenia uzyskanego przez Wnioskodawcę realizującego swój Etap.

Co więcej, w przypadku znalezienia kupca na powierzchnię w ramach inwestycji realizowanej przez odpowiedzialnego za nią Wnioskodawcę, pozostali Wnioskodawcy będą na mocy Porozumienia zobowiązani do podpisania umowy sprzedaży powierzchni (aktu notarialnego) z nabywcą wytypowanym przez tego Wnioskodawcę (tj. Wnioskodawcę realizującego inwestycję).

Koszty będące przedmiotem niniejszego wniosku nie będą znajdować się w grupie wydatków, których, zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Koszty te nie zostaną również włączone do wartości początkowej środka trwałego, z uwagi na fakt, że przedsięwzięcia inwestycyjne w ramach wszystkich Etapów nie będą prowadzić do wytworzenia środków trwałych.

Z punktu widzenia prawa cywilnego Wnioskodawcy na moment sprzedaży powierzchni będą współużytkownikami wieczystymi gruntów oraz współwłaścicielami powierzchni sprzedażowych we wszystkich wybudowanych budynkach. W przypadku zatem sprzedaży powierzchni wybudowanej w ramach danego Etapu, wszyscy Wnioskodawcy staną do aktu notarialnego w celu podpisania aktu dokumentującego sprzedaż.

Rozpoczęcie prac budowlanych w ramach Etapu 1, Etapu 2 oraz Etapu 3 planowane jest na wrzesień 2018 r., co oznacza, że sprzedaż powierzchni w ramach poszczególnych Etapów będzie miała miejsce przed oddaniem poszczególnych budynków do użytkowania. Sprzedaż powierzchni stanowić będzie w świetle ustawy o VAT dostawę towarów niekorzystającą ze zwolnienia z podatku VAT, co oznacza, że koszty ponoszone przez poszczególnych Wykonawców będą w całości związane z czynnościami opodatkowanymi VAT.

Wspomniane terminy realizacji Etapów oraz rozpoczęcia prac budowlanych są na obecny moment umowne i mogą ulec zmianie.

Wnioskodawcy są zainteresowani potwierdzeniem obowiązków formalnych, związanych ze sprzedażą powierzchni w ramach poszczególnych Etapów.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania oznaczone we wniosku numerami 1 i 2.

1. Czy w związku z podpisaniem Porozumienia obrót wynikający ze sprzedaży powierzchni w ramach danego Etapu będzie przypisany tylko do Wnioskodawcy odpowiedzialnemu za ten Etap, co oznacza, że w odniesieniu do jednej dostawy towarów (sprzedaży nieruchomości) zostanie wystawiona tylko jedna faktura VAT?
2. Czy z tytułu zakupów dokonanych przez danego Wnioskodawcę dla celów realizacji przypisanego mu Etapu Wnioskodawca ten będzie miał pełne prawo do odliczenia podatku VAT?

Zdaniem Zainteresowanych:

1. W związku z podpisaniem Porozumienia obrót wynikający ze sprzedaży powierzchni w ramach danego Etapu będzie przypisany tylko do Wnioskodawcy odpowiedzialnego za ten Etap, co oznacza, że w odniesieniu do jednej dostawy towarów (sprzedaży nieruchomości) zostanie wystawiona tylko jedna faktura VAT.
2. Z tytułu zakupów dokonanych przez danego Wnioskodawcę dla celów realizacji przypisanego mu Etapu Wnioskodawca ten będzie miał pełne prawo do odliczenia podatku VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców.

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 7 ust. 6 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza zatem czynnik przedmiotowy (opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług) oraz czynnik podmiotowy (czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze, zdefiniowanego w art. 15 ustawy o VAT).

Każda nieruchomość stanowi towar w rozumieniu przepisów o VAT. Sprzedaż (dostawa) nieruchomości (w tym również lokalu mieszkalnego/usługowego) opodatkowana jest na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT w kraju, w którym znajdują się one w momencie dostawy (czyli w analizowanym przypadku w Polsce).

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z pewnymi zastrzeżeniami, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W tym miejscu Wnioskodawcy pragną zwrócić uwagę, że zgodnie z utrwaloną praktyką Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej: „TSUE”) podatek VAT ma przede wszystkim ekonomiczny charakter, co oznacza, że obiektywna ocena uwzględniająca ekonomiczny sens podejmowanych działań ma kluczowe znaczenie dla oceny konsekwencji podatkowych ustalonych dla tych czynności.

TSUE sformułował tę zasadę dokonując analizy pojęcia dostawy towarów w świetle unijnych regulacji VAT, kładąc przy tym akcent na konieczność ekonomicznego badania zdarzeń, oderwanego od pojęć przewidzianych w prawie cywilnym. W wyroku z dnia 8 lutego 1990 r. w sprawie C-320/88 Shipping and Forwarding Enterprise Safe Europejski Trybunał Sprawiedliwości (obecnie TSUE) odpowiedział na pytanie dotyczące relacji podatku VAT z cywilistycznym pojęciem prawa własności: „Z brzmienia przepisu wynika, że „dostawa towarów” nie odnosi się do przeniesienia prawa własności zgodnie z procedurami przewidzianymi w mających zastosowanie przepisach krajowych, lecz obejmuje wszelkie przeniesienie własności przez jedną ze stron, która upoważnia drugą stronę w rzeczywistości dysponować nim tak, jakby była właścicielem.” (tłumaczenie własne Wnioskodawców)

Podobnie w wyroku z dnia 20 lutego 1997 r. w sprawie C-260/95 DFDS Europejski Trybunał Sprawiedliwości („dawniej TSUE”) rozpatrując kwestię miejsca świadczenia usług organizacji wycieczek stwierdził, że: „Jak wskazał rzecznik generalny w pkt 32-34 swojej opinii, uwzględnienie rzeczywistej sytuacji gospodarczej jest podstawowym kryterium stosowania wspólnego systemu podatku VAT.” (pkt 23 uzasadnienia – tłumaczenie własne Wnioskodawców)

W orzecznictwie polskich sądów administracyjnych funkcjonuje stanowisko analogiczne. Przykładowo, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 16 maja 2017 r. o sygn. I SA/Gd 549/17 (prawomocny) stwierdza, że: „Zapewnienie jednolitości funkcjonowania systemu podatku od wartości dodanej w krajach członkowskich Unii Europejskiej uzasadnia stanowisko, że dostawa towaru na gruncie podatku VAT ma rozumienie szersze niż sprzedaż w ujęciu kodeksu cywilnego, zatem dostawa w rozumieniu prawa podatkowego ma miejsce niezależnie od przeniesienia własności w rozumieniu prawnym, o ile doszło do przekazania szeroko pojętej kontroli ekonomicznej nad rzeczą.”

W świetle cytowanego orzecznictwa TSUE należy zatem wskazać, iż jedną z podstawowych cech podatku VAT jest jego bardzo duża autonomia względem stosunków prawnych wynikających z prawa cywilnego.

Przenosząc wyżej wymienione reguły na opisany stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), należy zauważyć, że Wnioskodawcy podpiszą Porozumienie, zgodnie z którym zostaną wyodrębnione poszczególne części Nieruchomości, na których będą przeprowadzane przez poszczególnych Wnioskodawców przedsięwzięcia inwestycyjne w ramach Etapu 1, Etapu 2 oraz Etapu 3. Zatem zgodnie z Porozumieniem, każdy z Wnioskodawców będzie ponosił na swoją rzecz określone koszty w ramach realizacji przypisanego mu Etapu.

Ponadto, Porozumienie będzie przewidywać, że każdy z Wnioskodawców będzie odpowiedzialny za sprzedaż powierzchni w ramach przypisanego mu przedsięwzięcia inwestycyjnego, jak również, że wynagrodzenie należne z tytułu sprzedaży powierzchni (dostawy towarów) w ramach danego Etapu, będzie przysługiwało w całości Wnioskodawcy odpowiedzialnemu za ten Etap.

Przykładowo, w przypadku sprzedaży powierzchni wybudowanych w ramach Etapu 1, wynagrodzenie z tytułu dostawy towarów będzie należne jedynie Wnioskodawcy 1, co oznacza, że Wnioskodawca 2 oraz Wnioskodawca 3 nie będą mieli na mocy Porozumienia żadnego udziału w zyskach (ale z drugiej strony i w kosztach) związanych z Etapem 1.

Wobec powyższego Wnioskodawcy pragną podkreślić, że ekonomicznym skutkiem podpisania Porozumienia będzie przypisanie obrotu wynikającego ze sprzedaży powierzchni w ramach danego Etapu tylko do Wnioskodawcy odpowiedzialnego za ten konkretny Etap. Pozostali Wnioskodawcy – nieuczestniczący w realizacji danego Etapu – nie będą posiadali żadnych roszczeń względem wynagrodzenia uzyskanego przez odpowiedzialnego Wnioskodawcę z tytułu danej sprzedaży (dostawy towarów). Podobnie, Wnioskodawca ponoszący koszty realizacji przedsięwzięcia inwestycyjnego w ramach swojego Etapu, nie będzie posiadał roszczeń co do poniesionych kosztów względem pozostałych Wnioskodawców.

Co niezwykle istotne, należy uznać, że w związku z treścią Porozumienia podmiotem faktycznie rozporządzającym powierzchnią będącą przedmiotem sprzedaży w ramach danego Etapu, będzie jedynie ten Wnioskodawca, który był odpowiedzialny za realizację tego Etapu. Tylko ten Wnioskodawca będzie bowiem rozporządzał powierzchnią jak właściciel. Pozostali Wnioskodawcy staną do aktu notarialnego tylko w celu zabezpieczenia skutków cywilnoprawnych sprzedaży. Z punktu widzenia regulacji VAT, czynności faktycznie rozporządzające daną nieruchomością będą realizowane tylko przez Wnioskodawcę odpowiedzialnego za dany Etap.

Wynika to również z faktu, że na mocy Porozumienia, w przypadku znalezienia kupca na powierzchnię w ramach inwestycji realizowanej przez odpowiedzialnego za nią Wnioskodawcę, pozostali Wnioskodawcy będą zobowiązani do podpisania umowy sprzedaży powierzchni (aktu notarialnego) z nabywcą wytypowanym przez tego Wnioskodawcę (tj. Wnioskodawcę realizującego inwestycję).

Należy przy tym zauważyć, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług. Odpłatność, poza pewnymi wyjątkami wskazanymi w ustawie o VAT, jest kryterium koniecznym dla uznania, że dana dostawa towarów zostaje uznana za czynność opodatkowaną VAT. Zgodnie z Porozumieniem odpłatność zaistnieje jedynie względem Wnioskodawcy dokonującego sprzedaży w ramach swojego Etapu, ponieważ tylko ten Wnioskodawca będzie uprawniony do otrzymania wynagrodzenia z tytułu sprzedaży powierzchni (dostawy towarów).

W świetle powyższego oraz wskazanej zasady pierwszeństwa skutków ekonomicznych przed skutkami cywilistycznymi dla oceny opodatkowania VAT, należy stwierdzić, że zgodnie z art. 15 w zw. z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podatnikiem VAT wykazującym obrót z tytułu sprzedaży powierzchni w ramach danego Etapu (tj. podmiotem dokonującym dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT) będzie jedynie Wnioskodawca odpowiedzialny za ten konkretny Etap. Wynika to z faktu, że na mocy Porozumienia, to jedynie ten Wnioskodawca będzie faktycznie (i ekonomicznie) uprawniony do otrzymania zapłaty z tytułu sprzedaży powierzchni wybudowanej w ramach swojego etapu.

W konsekwencji, obrót wynikający ze sprzedaży powierzchni w ramach danego Etapu powinien w świetle ustawy o VAT zostać przypisany tylko do Wnioskodawcy odpowiedzialnego za ten Etap.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 ustawy o VAT, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Biorąc pod uwagę, że sprzedaż powierzchni (dostawa towarów) nie będzie stanowiła sprzedaży zwolnionej z VAT, Wnioskodawca odpowiedzialny za przedsięwzięcie inwestycyjne w ramach danego Etapu będzie zobowiązany do wystawienia faktury VAT na rzecz nabywcy.

Z uwagi na fakt, że pojedyncza sprzedaż będzie stanowiła obrót tylko u jednego z Wnioskodawców (odpowiedzialnego za dany Etap), w odniesieniu do tej jednej dostawy towarów (sprzedaży nieruchomości) zostanie wystawiona tylko jedna faktura VAT.

Ad. 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, podatnikowi, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z kolei art. 86 ust. 10 ustawy o VAT precyzuje, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 10b ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), na mocy Porozumienia, każdy z Wnioskodawców będzie ponosił koszty przypisanego mu przedsięwzięcia inwestycyjnego we własnym zakresie. W szczególności, pozostali Wnioskodawcy – nieuczestniczący w realizacji danego Etapu – nie będą posiadali żadnych roszczeń względem wynagrodzenia uzyskanego przez odpowiedzialnego Wnioskodawcę z tytułu danej sprzedaży (dostawy towarów), jak również Wnioskodawca ponoszący koszty realizacji przedsięwzięcia inwestycyjnego w ramach swojego Etapu, nie będzie posiadał roszczeń co do poniesionych kosztów względem pozostałych Wnioskodawców.

Powyższe oznacza, że dany Wnioskodawca będzie sam „konsumował” całość poniesionych kosztów na potrzeby własnego przedsięwzięcia inwestycyjnego (własnego Etapu), wykorzystując je w całości na potrzeby wykonywanych przez siebie czynności opodatkowanych VAT (sprzedaży nieruchomości).

Dany Wnioskodawca będzie sam nabywał dane usługi (służące jego przedsięwzięciu) oraz sam nabywał prawo do rozporządzania towarami jak właściciel (służącymi jego przedsięwzięciu), następnie wykorzystywał je w celu wykonania czynności opodatkowanych VAT.

W konsekwencji powyższego, z tytułu zakupów dokonanych przez danego Wnioskodawcę dla celów realizacji przypisanego mu Etapu Wnioskodawca ten będzie miał pełne prawo do odliczenia podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych są prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.