2019.02.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.929.2018.2.AB
z 6 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 grudnia 2018 r. (data wpływu 11 grudnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z 28 stycznia 2019 r. (data wpływu 29 stycznia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT dostawy prawa użytkowania wieczystego działek zabudowanych halą magazynową z zapleczem biurowym, parkingiem zewnętrznym oraz budynkiem ochrony – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2018 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT dostawy prawa użytkowania wieczystego działek zabudowanych halą magazynową z zapleczem biurowym, parkingiem zewnętrznym oraz budynkiem ochrony.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 28 stycznia 2019 r. (data wpływu 29 stycznia 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 17 stycznia 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.929.2018.1.AB.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest syndykiem masy upadłości Sp. z o.o. w upadłości, powołanym w oparciu o Postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 11 sierpnia 2017 r. w przedmiocie ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku. W toku postępowania upadłościowego syndyk sprzedaje majątek upadłego w celu zaspokojenia wierzycieli. W skład masy upadłości wchodzi, między innymi, nieruchomość położona w (…).

W szczególności na nieruchomość położoną (…) stanowiącą przedmiot niniejszego wniosku składa się prawo wieczystego użytkowania:

częściowo zabudowanej działki nr 84/4 o pow.: 872 m², na której zlokalizowana jest część budynku hali magazynowej oraz budynek ochrony (portiernia)
częściowo zabudowanej działki nr 91/22 o pow.: 647 m², na której zlokalizowana jest część budynku hali magazynowej oraz parking zewnętrzny
zabudowanej działki nr 104/5 o pow.: 8.481 m², na której zlokalizowana jest hala magazynowa z zapleczem biurowym oraz parking zewnętrzny
częściowo zabudowanej działki nr 110/5 o pow.: 3.663 m², na której zlokalizowana jest część budynku hali magazynowej oraz parking zewnętrzny

Na wszystkich ww. działkach częściowo usytuowana jest hala magazynowa z zapleczem biurowym o łącznej powierzchni użytkowej: 7.609,23 m², w tym powierzchnia magazynu stanowi: 6.833,29 m². Powierzchnia zabudowy wynosi: 7.124,11 m² a kubatura wynosi: 81.225 m³.

Natomiast powierzchnia użytkowa portierni sąsiadująca z budynkiem hali zlokalizowana wspólnie częścią hali na działce nr 84/4 wynosi: 16,56 m². Budynek portierni parterowy konstrukcji stalowej szkieletowej obudowany płytami typu „sandwich” z fundamentami w postaci stóp fundamentowych i belek podwalinowych kryty panelem dachowym.

Ww. hala magazynowa z zapleczem biurowym została wybudowana i oddana do użytku w 2007 r. jako własność Firmy: P Sp. z o.o. i dalej w związku z włączeniem aktem notarialnym z dn. 30.07.2010 r. zorganizowanej części przedsiębiorstwa P Sp. z o.o. do A Sp. z o.o. została wciągnięta jako środek trwały do A Sp. z o.o.

Budynek hali magazynowej z zapleczem biurowym jest skonstruowany w następujący sposób:

fundamenty - stopy i ławy żelbetowe oraz mury oporowe żelbetowe i podwaliny prefabrykowane z betonu B25
konstrukcja nośna - stalowe dźwigary kratowe wsparte na słupach żelbetowych, w części socjalno-biurowej: układ słupów nośnych żelbetowych, belek stropowych oraz stalowej konstrukcji wsporczej i stropem z płyt prefabrykowanych kanałowych
ściany zewnętrzne - z paneli typu „sandwich” w części biurowo socjalnej z dociepleniem z wełny mineralnej gr. 5cm.
ściany wewnętrzne - murowane z bloczków PGS konstrukcji szkieletowej z wypełnieniem bloczkami PGS i termoizolacją, murowane z cegły pełnej oraz płyt gipsowo-kartonowych na ruszcie stalowym z wypełnieniem z wełny mineralnej,
dach - pogrążony dwuspadowy z blachy trapezowej mocowanej do stalowych płatwi dachowych z paroizolacją i warstwą izolacji cieplnej ze styropianu oraz podwójną warstwą welonu szklanego i membrany dachowej PCV
klatka schodowa - żelbetowa.

Teren działek, na których zlokalizowana jest ww. hala magazynowa z zapleczem biurowym podlega ustaleniom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z treścią Uchwały Rady Miejskiej z dn. 14.09.2009 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta ww. działki znajdują się na terenie oznaczonym symbolem: tereny zabudowy przemysłowej, tereny składów i magazynów oraz tereny drobnej wytwórczości.

Przedmiotowa nieruchomość była przedmiotem dzierżawy przez syndyka masy upadłości w okresie od ogłoszenia upadłości, tj. 11.08.2017 r. do maja 2018 r., z czego masa upadłości A Sp. z o.o. uzyskiwała miesięczne wpływy na poziomie: 60.000,00 zł + podatek od towarów i usług VAT.

Z dokumentacji księgowej przekazanej przez upadłego syndykowi nie wynika jakie nakłady finansowe i kiedy były ponoszone przez upadłą spółkę na zmodernizowanie przedmiotowej nieruchomości. Upadły prowadził księgowość w formie Księgi Handlowej i zaewidencjonował wszystkie posiadane budynki i budowle, w tym przedmiotową nieruchomość na jednym koncie księgowym bez kont analitycznych dla poszczególnych budynków i budowli.

Nawiązując do przytoczonego powyżej stanu i statusu budynków i budowli trudno określić czy były one modernizowane, kiedy i jakie nakłady w związku z tym były poniesione.

Z tytułu opisanych powyżej nieruchomości od daty ogłoszenia upadłości przez Sąd Rejonowy tj. od 11 sierpnia 2017 roku nie były dokonywane odpisy amortyzacyjne na niniejszych nieruchomościach.

Co w niniejszej sprawie niezwykle istotne to fakt, że należąca do upadłego dokumentacja (umowy, faktury VAT) nie pozwala w dniu dzisiejszym na przyporządkowanie konkretnych wydatków do konkretnych budynków. Posiadana dokumentacja księgowa nie pozwala w sposób wiarygodny, wynikający z dokumentów, ustalić wartości początkowej poszczególnych budynków. Podatnik do chwili obecnej jest czynny podatnikiem podatku VAT i co się z tym wiąże ma prawo do odliczania podatku naliczonego.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Ad. II. 1

Parking zewnętrzny znajdujący się na działkach nr 91/22, 104/5 i 110/5 stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r. poz. 1332, z późn. zm.).

Ad. II. 2

Zgodnie z zawartą we wniosku informacją cała nieruchomość w skład, której wchodzi: hala magazynowa z zapleczem biurowym, parking zewnętrzny oraz budynek ochrony (portierni) zostały jako zorganizowana część przedsiębiorstwa wprowadzone do majątku upadłego, w związku z czym upadłemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Pierwsze zajęcie całości obiektu, w tym parkingu zewnętrznego nastąpiło 01 listopada 2011r.
Cały obiekt przy (…) w tym parking zewnętrzny był przedmiotem wynajmu przez syndyka masy upadłości na rzecz Firmy M S.A. w okresie od 01.10.2017 r. do 31.03.2018 r. Pobierano wówczas wynagrodzenie za jeden miesiąc w wysokości: 60 tys. zł. plus 23%podatek od towarów i usług VAT.
Jedynym wydatkiem jaki został poniesiony przez Syndyka to naprawa systemu alarmowego i monitoringu na kwotę 3.000,00zł. z VAT.
Z dokumentacji księgowej wynika, iż cała nieruchomość przy (…) była wprowadzona aportem do spółki A jako wartość: 2.680.590,00 zł. W związku z tym nakłady w wys. 3 tys. zł. są niższe niż 30% wartości początkowej.
Cały obiekt przy (…), w tym parking zewnętrzny był wykorzystywany w całości do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.
Cały obiekt przy (…), w tym parking zewnętrzny nie był wykorzystywany przez A Sp. z o.o. wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Ad. II. 3

Zgodnie z zawartą we wniosku informacją cała nieruchomość w skład, której wchodzi: hala magazynowa z zapleczem biurowym oraz budynek ochrony (portierni) zostały jako zorganizowana część przedsiębiorstwa wprowadzone do majątku upadłego, w związku z czym upadłemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Pierwsze zajęcie budowli całości obiektu nastąpiło 01 listopada 2011r.
Cały obiekt przy (…), był przedmiotem wynajmu przez syndyka masy upadłości na rzecz Firmy M w okresie od 01.10.2017 r. do 31.03.2018 r. Pobierano wówczas wynagrodzenie za jeden miesiąc w wysokości: 60 tys. zł. plus 23%podatek od towarów i usług VAT.
Jedynym wydatkiem jaki został poniesiony przez Syndyka to naprawa systemu alarmowego i monitoringu na kwotę 3.000,00zł. z VAT.
Z dokumentacji księgowej wynika, iż cała nieruchomość przy (…) była wprowadzona aportem do spółki A jako wartość: 2.680.590,00 zł. W związku z tym nakłady w wys. 3 tys. zł. są niższe niż 30% wartości początkowej.
Cały obiekt przy (…) był wykorzystywany w całości do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.
Cały obiekt przy (…), nie był wykorzystywany przez A Sp. z o.o. wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż wymienionych w pkt 75 nieruchomości i prawo wieczystego użytkowania powinna być sprzedana z zastosowaniem stawki zwolnionej podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem wnioskodawcy dostawa opisanych w poz. 75 nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w części dotyczącej nieruchomości zabudowanych. Zgodnie z art. 29a ust. 8 i 9 ustawy z 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 roku, poz. 1221 z późniejszymi zmianami) - dalej: ustawa VAT z podstawy opodatkowania dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli nie wyodrębnia się wartości gruntu lub prawa wieczystego użytkowania gruntu, co powoduje, że stawka podatku lub zwolnienie z podatku ustalone dla dostawy budynku czy budowli stosuje się również do gruntu lub prawa wieczystego użytkowania gruntu związanych z budynkami lub budowlami będącymi przedmiotem dostawy.

Ustawodawca w ustawie VAT przewidział zwolnienie z podatku dla dostawy budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata,

co wynika z treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT. Ponadto dla dostawy, która nie mogłaby korzystać ze zwolnienia opisanego wyżej przewidziane zostało kolejne zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się z podatku dostawę budynków, budowli lub ich części pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W przedmiotowej sprawie elementem przesądzającym jest interpretacja definicji „pierwszego zasiedlenia”. Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy VAT przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Definicja ta wynikająca z ustawy VAT została uznana przez TSUE, w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16, za niezgodną z prawem unijnym w takim zakresie, w jakim uznaje ona pierwsze zasiedlenie, jako następujące wyłącznie w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu VAT. W świetle wspólnotowej wykładni nie można pierwszego zasiedlenia nieruchomości ograniczać jedynie do dokonania czynności podlegającej VAT (np. sprzedaży czy najmu). Pierwsze zasiedlenie budynku to jego pierwsze zajęcie, faktyczne używanie (w tym także na potrzeby własnej działalności gospodarczej). I nie ma znaczenia, czy dany budynek został wybudowany, czy też został ulepszony (zmodernizowany).

Posługując się, zatem wykładnią dokonaną przez TSUE, w odniesieniu do budynków mających być przedmiotem opisanej wcześniej dostawy, uznać należy, że dostawa ta będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, w części budynków magazynowych i garażu jako, że nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia i od pierwszego zasiedlenia upłyną okres dłuższy niż dwa lata. Zwolnienie z podatku wynika w tym przypadku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT.

Konstrukcja ustawy VAT, w zakresie opodatkowania dostawy budynków i budowli, jako regułę wprowadza zwolnienie podatkowe, natomiast opodatkowania stawką podstawową jest odstępstwem od tej reguły, co powoduje, iż dopiero łączne spełnienie wszystkich warunków zapisanych w art. 43 ust. 1 pkt 10 lub pkt 10a doje możliwość odejścia od zasady zwolnienia z podatku. Potwierdzeniem tej tezy jest również treść art. 43 ust. 10 ustawy VAT, która dopuszcza możliwość rezygnacji ze zwolnienia dopiero po spełnieniu określonych warunków w ustawowo wyznaczonym terminie, co jednoznacznie potwierdza, że wolą ustawodawcy było zwolnienie z podatku dostawy budynków i budowli.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem – w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podstawowa stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie zaś z art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług”.

Nadto w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie TSUE stwierdził, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Podkreślić należy, że z uwagi na przywołane uregulowania, rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy, można dokonać wyłącznie w odniesieniu do zwolnienia od podatku określonego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać prawo wieczystego użytkowania nieruchomości częściowo zabudowanej działki nr 84/4 na której zlokalizowana jest część budynku hali magazynowej oraz budynek ochrony (portiernia), częściowo zabudowanej działki nr 91/22 o pow.: 647 m2, na której zlokalizowana jest część budynku hali magazynowej oraz parking zewnętrzny zabudowanej działki nr 104/5 o pow.: 8.481 m2, na której zlokalizowana jest hala magazynowa z zapleczem biurowym oraz parking zewnętrzny częściowo zabudowanej działki nr 110/5 o pow.: 3.663 m2, na której zlokalizowana jest część budynku hali magazynowej oraz parking zewnętrzny. Parking zewnętrzny znajdujący się na działkach nr 91/22, 104/5 i 110/5 stanowi bu-dowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo. Zgodnie z zawartą we wniosku informacją cała nieruchomość w skład, której wchodzi: hala magazynowa z zapleczem biurowym, parking zewnętrzny oraz budynek ochrony (portierni) zostały jako zorganizowana część przedsiębiorstwa wprowadzone do majątku upadłego, w związku z czym upadłemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Pierwsze zajęcie całości obiektu nastąpiło 1 listopada 2011r.

Cały obiekt był przedmiotem wynajmu przez syndyka masy upadłości w okresie od 01.10.2017 r. do 31.03.2018 r. Jedynym wydatkiem jaki został poniesiony przez Syndyka to naprawa systemu alarmowego i monitoringu na kwotę 3.000,00zł. z VAT.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości zabudowanej halą magazynową z zapleczem biurowym, parkingiem zewnętrznym oraz budynkiem ochrony (portierni) nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż użytkowanie (pierwsze zajęcie) ww. obiektów nastąpiło 1 listopada 2011 r. Ponadto Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenie ww. obiektów przekraczających 30% wartości przedmiotowych obiektów, gdyż jak wskazał, jedynymi wydatkami poniesionymi przez Wnioskodawcę były wydatki na naprawę systemu alarmowego i monitoringu.

Tym samym spełniony zostanie również drugi warunek umożliwiający zwolnienie ww. obiektów na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż między pierwszym zasiedleniem a dostawą ww. obiektów tj. hali magazynowej z zapleczem biurowym, parkingu zewnętrznego oraz budynku ochrony (portierni) minął okres dłuższy niż 2 lata. W związku z powyższym sprzedaż ww. obiektów będzie mógł korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Konsekwentnie sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działek gruntu nr 84/4, 91/22, 104/5 i 110/5 na którym posadowione są hala magazynowa z zapleczem biurowym, parking zewnętrzny oraz budynek ochrony (portierni) – stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy – będzie korzystać ze zwolnienia analogicznie jak sprzedaż ww. obiektów.

Zatem dostawa prawa użytkowania wieczystego działek nr 84/4, 91/22, 104/5 i 110/5 zabudowanych halą magazynową z zapleczem biurowym, parkingiem zewnętrznym oraz budynkiem ochrony (portierni) korzystać będzie ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin