Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.404.2018.2.DS
z 5 lutego 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2018 r. (data wpływu 22 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia strat w związku z nabyciem praw i obowiązków w spółce osobowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 24 stycznia 2019 r. (data wpływu 29 stycznia 2019 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie rozliczenia strat w związku z nabyciem praw i obowiązków w spółce osobowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 2010 komandytariusz zawiązał spółkę komandytową (…) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa – obejmując w niej 99% udziałów. Podstawową działalnością spółki było prowadzenie domu weselnego, wynajmowanie sali i organizacja imprez okolicznościowych.

W roku 2013 spółka zmieniła profil i prócz działalności wyżej opisanej rozpoczęła inwestycje długoterminową, tj. zakup na własny rachunek nieruchomości w celu jej dalszej odsprzedaży bądź wynajmu, na skutek tego pomimo osiąganych przychodów w kolejnych latach spółka na koniec roku w rozliczeniach rocznych wykazywała straty.

Straty, jak wynika z uchwał podjętych przez wspólników na koniec roku, będą pokryte z dochodów uzyskanych w przyszłych latach, a w szczególności po zakończeniu inwestycji długoterminowej.

W roku 2018 w marcu w związku z ponoszeniem niezbędnych nakładów, tym samym pogorszenia się własnej kondycji finansowej, wspólnik będący komandytariuszem wystąpił ze spółki zbywając ogół praw i obowiązków na nowego wstępującego do spółki w jego miejsce wspólnika.

Występujący wspólnik nie pokrył strat z lat ubiegłych, przenosząc ten obowiązek na podstawie umowy zbycia ogółu praw i obowiązków na wspólnika wstępującego.

Wstępujący wspólnik jako przejmujący ogół praw i obowiązków jest zobowiązany do pokrycia tych strat, a obowiązek ten wynika między innymi z uchwał podjętych przez zebranie wspólników, w treści których to uchwał jest zawarty obowiązek do pokrycia strat z dochodów lat przyszłych.

W roku bieżącym po wejściu w prawa i obowiązki nowego wspólnika spółka z dużym prawdopodobieństwem osiągnie dochód, nie mniej dochód ten nie pokryje całości strat z lat ubiegłych, a jedynie ich część, zaś w przypadku konieczności ekonomicznej obecny wspólnik rozważa częściowe pokrycie strat poza pokryciem ich z dochodu osiągniętego w roku 2018 poprzez wpłatę własną.

Wnioskodawca, na podstawie umowy sprzedaży ogółu praw i obowiązków z dnia 29.03.2018 r., podpisanej w obecności notariusza przejął od (…) ogół praw i obowiązków w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa. Tym samym Wnioskodawca jest wspólnikiem sp. z o.o. spółka komandytowa.

Z zapisów umowy wynika, że zbywający uczestniczy w zyskach spółki do końca pierwszego kwartału roku 2018, czyli do dnia 31.03.2018 r.

Na dzień zbycia ogółu praw i obowiązków spółka miała kapitał 10.000 zł, z tego na zbywającego przypadało 9.900 zł wkładu i taki też udział został nabyty przez nowego wspólnika.

Spółka z o.o. spółka komandytowa od momentu powstania do roku 2016 generowała straty, zaś od roku 2016 do roku 2018 (włącznie) generuje dochód (wstępny bilans za rok 2018 wykazuje zysk podatkowy w wysokości 232.752,20 zł).

Zgodnie z decyzją wspólników podjętą na zebraniach wspólników podsumowujących lata podatkowe za rok 2016 oraz 2017 cały dochód osiągnięty przez spółkę jest przeznaczony na pokrycie strat z lat poprzednich, a tym samym nowo wstępujący wspólnik (Wnioskodawca) jest zobligowany do respektowania podjętych uchwał i przeznaczenia dochodu uzyskanego przez spółkę na pokrycie strat z lat poprzednich.

Za ubiegły rok podatkowy 2018, według Ordynacji, zgodnie z wynikami uzyskanymi przez spółkę, istnieje możliwość odliczenia straty:

Rok 2014 strata 295.361,39 zł możliwe do odliczenia 50% straty, tj. 147.680,69 zł

Rok 2015 strata 358.044,89 zł możliwe do odliczenia 50% straty, tj. 179.022,45 zł

Rok 2016 zysk 256.085,86 zł (odliczono ze straty z lat 2012-2013)

Rok 2017 zysk 502.714,70 zł (odliczono ze straty z lat 2012-2015)

Rok 2018 zysk podatkowy – wstępnie 232.752,20 zł, strata możliwa do odliczenia za lata 2014-2015 326.703.14 zł.

Powyższa treść wynika zarówno z wniosku, jak i pisma z 24 stycznia 2019 r. uzupełniającego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z przejęciem ogółu praw i obowiązków nowo wstępujący wspólnik (Wnioskodawca) w związku z pokryciem strat z lat ubiegłych jest uprawniony do dokonania odliczenia 50% straty za lata 2014-2015 w łącznej wysokości 326.703,14 zł z dochodu prognozowanego w uzyskanego w roku 2018 w wysokości 232.752,20 zł, w całości przeznaczonego na pokrycie strat z lat ubiegłych?
2. Czy nowo wstępujący wspólnik w przypadku dokonania do spółki komandytowej dopłaty przeznaczonej na pokrycie strat z lat ubiegłych jest uprawniony do odliczenia tych strat w proporcjach ustalonych ustawą. Z zaznaczeniem, że brak dopłaty będzie skutkował zaprzestaniem działalności spółki i jej upadłością.
   
   

Treść pytań wynika z ww. pisma uzupełniającego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, powołując się na fakt wejścia w ogół praw i obowiązków przez nowego wspólnika, a tym samym w obowiązek wynikający z uchwał podjętych przez zebranie wspólników, które to uchwały obligują wspólników do pokrycia powstałych strat z dochodów lat przyszłych w odniesieniu do faktu, że wychodzący ze spółki wspólnik nie pokrył tych strat, a tym samym nie odliczył ich ze swojego dochodu, oraz z uwagi na to, że część tych strat zostanie pokryta poprzez wpłatę gotówkową przez nowego wspólnika oraz dochód osiągnięty przez spółkę zostanie w całości przeznaczony na pokrycie strat powstałych w latach ubiegłych, to wspólnik, który nabył ogół praw i obowiązków nabywa prawo podatkowe do odliczenia strat z lat ubiegłych w wysokości wpłaty gotówkowej dokonanej przez niego na poczet pokrycia strat oraz w wysokości dochodu spółki w części tego dochodu przeznaczonego na pokrycie strat z lat ubiegłych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Z uwagi na fakt, że zbywający ogół praw i obowiązków nie pokrył na dzień sprzedaży tych praw – strat z lat ubiegłych, a ciężar ten spoczął na wstępującym wspólniku (Wnioskodawcy), nowo wstępujący wspólnik ma prawo do odliczenia strat w proporcjach zgodnych z ustawą.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

W przypadku dokonania dopłaty przez wspólnika z przeznaczeniem jej na pokrycie strat z lat ubiegłych uprawnia wspólnika do odliczenia straty w proporcjach przewidzianych w ustawie.

Powyższa treść stanowiska wynika zarówno z wniosku, jak i pisma stanowiącego jego uzupełnienie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w roku 2013 spółka komandytowa (dalej: Spółka) rozpoczęła inwestycję długoterminową, jednak mimo osiąganych przychodów w kolejnych latach Spółka na koniec roku w rozliczeniach rocznych wykazywała straty. Straty – jak wynika z uchwał podjętych przez wspólników – na koniec roku będą pokryte z dochodów uzyskanych w przyszłych latach, a w szczególności po zakończeniu inwestycji długoterminowej. W marcu 2018 r. wspólnik będący komandytariuszem wystąpił ze Spółki, zbywając ogół praw i obowiązków na Wnioskodawcę. Występujący wspólnik nie pokrył strat z lat ubiegłych, przenosząc ten obowiązek na Wnioskodawcę. Z zapisów umowy wynika, że zbywający uczestniczy w zyskach spółki do 31.03.2018 r. Wnioskodawca, jako przejmujący ogół praw i obowiązków, jest zobowiązany do pokrycia tych strat. W roku bieżącym po wejściu w prawa i obowiązki nowego wspólnika Spółka z dużym prawdopodobieństwem osiągnie dochód, nie mniej dochód ten nie pokryje całości strat z lat ubiegłych, a jedynie ich część. Natomiast w przypadku konieczności ekonomicznej Wnioskodawca rozważa częściowe pokrycie strat poza pokryciem ich z dochodu osiągniętego w roku 2018 przez wpłatę własną. Spółka od momentu powstania do 2016 r. generowała straty, zaś w latach 2016-2018 generuje dochód.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1577 ze zm.): spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 10 § 1 tej ustawy: ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej może być przeniesiony na inną osobę tylko wówczas, gdy umowa spółki tak stanowi.

Natomiast na podstawie art. 10 § 2 ww. ustawy: ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej może być przeniesiony na inną osobę tylko po uzyskaniu pisemnej zgody wszystkich pozostałych wspólników, chyba że umowa spółki stanowi inaczej.

Powyższe unormowania dopuszczają możliwość przeniesienia udziału rozumianego jako ogół praw i obowiązków wspólnika w spółce osobowej na osoby trzecie lub pozostałych wspólników, gdy umowa spółki tak stanowi.

W przypadku przeniesienia ogółu praw i obowiązków wspólnika na inną osobę, za zobowiązania występującego wspólnika związane z uczestnictwem w spółce osobowej i zobowiązania tej spółki osobowej odpowiadają solidarnie występujący wspólnik oraz wspólnik przystępujący do spółki (art. 10 § 3 Kodeksu spółek handlowych).

Z regulacji art. 10 omawianej ustawy wynika, że zbyty może być tylko ogół praw i obowiązków. Nie można więc rozszczepiać praw i obowiązków (reguła nierozszczepialności jakichkolwiek praw od jakichkolwiek obowiązków wspólnika). Nie jest również możliwe zbycie pojedynczych praw w spółkach osobowych, ponieważ nie jest dopuszczalny obrót prawami ze względu na ich związek z osobą wspólnika. Reguła nierozszczepialności praw i obowiązków wspólnika determinuje konieczność przeniesienia ogółu praw i obowiązków wspólnika zawsze jako niepodzielnej (nierozłącznej) całości.

Spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona (art. 102 Kodeksu spółek handlowych).

Ponieważ spółka komandytowa jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej – z punktu widzenia prawa podatkowego – podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są poszczególni wspólnicy tych spółek.

W myśl art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm.): ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Zgodnie z art. 5a pkt 28 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:

1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
2. spółkę kapitałową w organizacji,
3. spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
   
   

Zgodnie z art. 8 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy ww. ustawy: zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują kwestii związanych ze sposobem ustalania prawa do udziału w zysku wspólnika spółki osobowej (w tym komandytowej). Kwestie te regulowane są m.in. przepisami Kodeksu spółek handlowych, czy też umową (statutem) spółki. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych regulują wyłącznie kwestię sposobu ustalania wysokości udziału podatnika w przychodach oraz kosztach uzyskania przychodu spółki w przypadku, gdy z odrębnych przepisów, statutu bądź umowy spółki nie wynika wysokość udziału podatnika w zysku spółki. Należy przy tym pamiętać, że koszty uzyskania przychodu przypadające na podatnika należy ustalać według takiej samej wysokości udziału, jak jego przychody.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że osiągnięte przez spółkę osobową (w tym spółkę komandytową) przychody, jak również poniesione przez spółkę koszty uzyskania przychodu przypisuje się poszczególnym wspólnikom spółki proporcjonalnie do ich udziału w zysku spółki, ustalonym zgodnie z treścią odrębnych przepisów (bądź też wynikającym z umowy bądź statutu spółki). Jeżeli udział w zysku nie wynika z ww. uregulowań, wspólnikom należy przypisać równy udział w przychodach oraz kosztach uzyskania przychodu.

Zatem każdy ze wspólników spółki osobowej (w tym komandytowej) oblicza odrębnie dochód z udziału w tej spółce i każdy samodzielnie od tego dochodu oblicza podatek dochodowy. Dochód osiągnięty z tytułu udziału w spółce osobowej stanowić będzie dla jej wspólnika – osoby fizycznej – dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, że w związku z przystąpieniem w trakcie roku podatkowego do Spółki Wnioskodawca powinien określić przychody z tytułu udziału w Spółce oraz koszty uzyskania przychodów od momentu przystąpienia do końca roku podatkowego, proporcjonalnie do posiadanego przez niego udziału w zysku tej Spółki na moment uzyskania przychodów i poniesienia kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie przychody te i koszty ich uzyskania zalicza do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza. W sytuacji, gdy Wnioskodawca osiągnie dochód, ma go obowiązek opodatkować zgodnie z obowiązującą go formą opodatkowania zarówno w trakcie roku podatkowego w formie zaliczek, jak i w zeznaniu podatkowym.

Należy także wskazać, że w art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przyjęto model opodatkowania dochodu tylko na poziomie wspólników, a nie spółki niebędącej osobą prawną. Dochody te, w odróżnieniu od dochodów np. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, które są opodatkowane dwukrotnie: na poziomie spółki oraz na poziomie wspólników (podatek od dywidendy), są opodatkowane jednokrotnie bezpośrednio na poziomie wspólników.

Zatem podział zysku wypracowanego przez Spółkę między wspólników jest podatkowo neutralny, ponieważ wspólnicy opodatkowują uzyskiwane dochody na bieżąco w trakcie roku podatkowego. Analogicznie sytuacja będzie wyglądała w sytuacji pokrycia ewentualnej straty Spółki przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 tej ustawy: dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 9 ust. 3 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.: o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Na postawie art. 7 pkt 3 ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (Dz.U.2018.2244; dalej: ustawa zmieniająca) ustawodawca wprowadził nowe brzemiennie art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym: o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:

1. obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo
2. obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.
   
   

Jednocześnie stosownie do art. 38 ust. 1 ustawy zmieniającej: przepis art. 9 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 7 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą ma zastosowanie do strat powstałych począwszy od roku podatkowego rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2018 r.

Regulacja ta określa moment, od którego znajdą zastosowanie nowe zasady odliczania strat w podatkach dochodowym od osób fizycznych. Zatem z przepisu wynika, że znajduje on zastosowanie do strat powstałych w roku podatkowych rozpoczynającym się po 31 grudnia 2018 r. Wobec tego nowe brzmienie tego przepisu nie ma zastosowania do niniejszej sprawy.

Tym samym – zgodnie z brzmieniem art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. stratę może rozliczyć wyłącznie ten podatnik, który ją poniósł. Rozliczenie straty ze źródła przychodów (w niniejszej sytuacji ze źródła działalność gospodarcza) polega na tym, że o wysokość tej straty można obniżyć dochód uzyskany z danego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, przy czym wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty poniesionej straty. W związku z tym rozliczenie straty może nastąpić w okresie nie krótszym niż dwa lata i nie dłuższym niż pięć lat. O tym, jaka część straty będzie rozliczana w danym roku podatkowym, decyduje podatnik. Należy jednocześnie podkreślić, że przy rozliczaniu straty obowiązuje zasada, że strata z danego źródła przychodu może być pokryta jedynie z dochodów z tego samego źródła.

Co ważne w niniejszej sprawie, Wnioskodawca wstąpił do Spółki w miejsce występującego z tej spółki wspólnika. Występujący wspólnik nie pokrył strat z lat ubiegłych. Natomiast Wnioskodawca przejął ogół praw i obowiązków występującego wspólnika. W tym miejscu należy wyjaśnić, że mimo przejęcia przez Wnioskodawcę ogółu praw i obowiązków występującego wspólnika, a także wniesienia przez niego wpłaty własnej na pokrycie strat z lat ubiegłych, nie jest on podmiotem, który poniósł straty w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym odo osób fizycznych (tj. straty podatkowej). Zatem, skoro Wnioskodawca nie poniósł wydatków, które przyczyniły się do powstania straty w latach poprzednich, to nie ma on możliwości dokonania odliczenia 50% straty za lata 2014-2015. Również wniesienie dopłaty przeznaczonej na pokrycie strat z lat ubiegłych nie uprawnia Wnioskodawcy do możliwości rozliczenia tej straty.

Jednocześnie Organ informuje, że podmioty gospodarcze mogą między sobą dowolnie kształtować warunki umów (tu: Wnioskodawca jako przejmujący ogół praw i obowiązków jest zobowiązany do pokrycia strat z lat ubiegłych). Kwestie te reguluje ustawa – Kodeks spółek handlowych. Ustawa ta reguluje prawa i obowiązki wspólników m.in. osobowych spółek prawa handlowego (w tym spółek komandytowych), których nie można utożsamiać z prawami i obowiązkami podatkowymi tych wspólników jako podatników podatku dochodowego od osób fizycznych. Stratę podatkową ponosi podatnik (jest ona wykazana w jego zeznaniu podatkowym). Stąd tylko podatnik, który poniósł stratę (tu: występujący ze Spółki wspólnik), może ją odliczyć. Prawo to nie przechodzi na Wnioskodawcę.

Odpowiedź Organu w zakresie pytania nr 1.

Reasumując – w związku z przejęciem ogółu praw i obowiązków Wnioskodawca, w związku z pokryciem strat z lat ubiegłych, nie jest uprawniony do dokonania odliczenia 50% straty za lata 2014-2015 w łącznej wysokości 326.703,14 zł z dochodu prognozowanego uzyskanego w roku 2018 w wysokości 232.752,20 zł, w całości przeznaczonego na pokrycie strat z lat ubiegłych.

Odpowiedź Organu w zakresie pytania nr 2.

Reasumując – Wnioskodawca, w przypadku dokonania do spółki komandytowej dopłaty przeznaczonej na pokrycie strat z lat ubiegłych, nie jest uprawniony do odliczenia tych strat w proporcjach ustalonych ustawą, mimo że brak dopłaty będzie skutkował zaprzestaniem działalności spółki i jej upadłością.

Jeżeli natomiast chodzi o wyliczenia zaprezentowane przez Wnioskodawcę w opisie sprawy, to Organ wyjaśnia, że nie ma obowiązku odnosić się do nich, ponieważ interpretacji indywidualnej – w myśl art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) – podlegają przepisy prawa podatkowego. Zatem Organ nie może potwierdzić prawidłowości dokonanego przez Wnioskodawcę wyliczenia związanego z pokryciem strat z lat ubiegłych, gdyż zasady arytmetycznych obliczeń nie podlegają interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.