2019.01.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.405.2018.1.EN
z 25 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 października 2018 r. (data wpływu do Organu 9 października 2018 r.) uzupełnionym 27 grudnia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie braku konieczności stosowania ograniczenia wynikającego z art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez Wnioskodawcę od nabytej:

sublicencji PWI – jest nieprawidłowe,
na własność Bazy Klienckiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie braku konieczności stosowania ograniczenia wynikającego z art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez Wnioskodawcę od PWI oraz Bazy Klienckiej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 7 grudnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.405.2018.1.EN wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 27 grudnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca Sp. z o.o. jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce odpowiedzialną za produkcję włókien celulozowych (dalej: „Produkty”), które powstają w wyniku przetwarzania pulpy celulozowej. Produkty wykorzystywane są przede wszystkim do produkcji artykułów higienicznych codziennego użytku. Dochody uzyskane z prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej są wolne od podatku CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, w zakresie, w jakim działalność ta jest prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, i w ramach dostępnego limitu zwolnienia. Rok podatkowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Spółka powstała w 2009 r., jako efekt ustaleń pomiędzy grupą X a grupą Y. Grupa X zdecydowała się wówczas wybudować nowy zakład produkcyjny w Polsce, w pobliżu rosnącego rynku zbytu dla produktów Grupy Y. Zakres działalności powstałej Spółki ograniczał się w tamtym czasie do świadczenia usługi produkcyjnej, natomiast Spółka nie odpowiadała za zakup materiałów oraz dostawę materiałów, pełniła jedynie rolę przetwórcy.

W 2016 r. Grupa X, do której dotychczas należała Spółka, dokonała sprzedaży wybranych aktywów związanych z produkcją włókien celulozowych, w tym udziałów w Spółce, na rzecz Grupy Z.

Aby umożliwić Spółce prowadzenie działalności w nowej grupie kapitałowej i zgodnie ze strategią biznesową Grupy Z, w oparciu o model producenta o rozwiniętych funkcjach, elementem transferu aktywów z Grupy X do Grupy Z były również określone wartości niematerialne i prawne związane z działalnością Spółki, w tym:

prawa własności intelektualnej, obejmujące w szczególności patenty, prawa ze zgłoszenia patentów oraz tajemnice handlowe w zakresie receptur, projektów procesów technicznych i handlowych, procesów produkcyjnych, jakości, systemów IT oraz strategii kontroli, które są związane z Produktami (dalej: „PWI”) oraz
część globalnego kontraktu z Grupą Y w zakresie obejmującym zakup i sprzedaż wszelkich Produktów wytworzonych i przetworzonych w Polsce łącznie z wszelkimi wartościami niematerialnymi związanymi z informacjami handlowymi dotyczącymi klientów oraz wartością firmy (dalej: „Baza Kliencka”).

Spółka zakupiła PWI oraz Bazę Kliencką od podmiotu powiązanego ze Spółką w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT. Z przyczyn prawno-administracyjnych nie był możliwy odkup PWI oraz Bazy Klienckiej przez Spółkę bezpośrednio od Grupy X.

W wyniku dokonanych transakcji Spółka otrzymała:

własność ekonomiczną PWI obejmującą:
- prawo i sublicencję do PWI na wyłączność, opłaconą w całości, nieodwołalną, bezterminową, nieograniczoną, z możliwością do dalszej sublicencji oraz do wykorzystania w odniesieniu do wszelkich Produktów na terytorium Polski;
- prawo i sublicencję do PWI niewyłączną, opłaconą w całości, nieodwołalną, bezterminową, nieograniczoną, z możliwością do dalszej sublicencji oraz do wykorzystania w odniesieniu do sprzedaży, importu, eksportu i oferowania wszelkich Produktów na świecie;
własność Bazy Klienckiej.

Transakcja nabycia PWI oraz Bazy Klienckiej przez Spółkę miała miejsce pod koniec 2016 r. W grudniu 2016 r. PWI oraz Baza Kliencka zostały wprowadzone przez Spółkę do rejestru środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych od PWI i Bazy Klienckiej, które stanowią koszty uzyskania przychodów w CIT Spółki, począwszy od stycznia 2017 r.

Nabyte PWI są wykorzystywane w bieżących procesach produkcyjnych stanowiących rdzeń działalności Spółki. Spółka w celu przetworzenia pulpy celulozowej musi ją bowiem poddać określonym procesom obróbki (w tym obróbki chemicznej), aby uzyskać odpowiednie właściwości, parametry chłonności i miękkości Produktów. W przypadku braku PWI Spółka nie byłaby w stanie osiągnąć odpowiedniej jakości Produktów, a tym samym sprzedać ich do klienta. Wykorzystywanie przez Spółkę PWI przyczynia się zatem w sposób bezpośredni do wytwarzania przez Spółkę Produktów, a w konsekwencji osiągania przychodów z ich sprzedaży.

Baza Kliencka gwarantuje natomiast Spółce źródło przychodów na najbliższe lata. Spółka jest bowiem zakładem produkcyjnym, który dzięki nabyciu Bazy Klienckiej uzyskał dostęp do wieloletniego kontraktu z Grupą Y. Obecnie jest to kluczowy kontrahent Spółki, od którego uzależnione jest w ogóle funkcjonowanie zakładu i osiąganie przychodów z Produktów, które w nim powstają. Spółka nie posiada bowiem innych istotnych odbiorców Produktów.

Bez PWI i Bazy Klienckiej Spółka nie miałaby prawa do korzystania z patentów, praw ze zgłoszenia patentów oraz tajemnicy handlowej w ramach procesu produkcji Produktów oraz późniejszej sprzedaży Produktów wytworzonych za jej pomocą, a zatem w najgorszym przypadku Spółka nie miałaby możliwości uzyskiwania przychodów z prowadzonej działalności.

Koszty amortyzacji PWI oraz Bazy Klienckiej są również wliczane do kosztów wytworzenia produktów (ang. cost of goods sold). Odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Spółkę od wartości początkowej PWI oraz Bazy Klienckiej wpływają tym samym na cenę Produktów w taki sposób, iż mogą one być istotnym elementem kalkulacji rentowności i weryfikacji cen sprzedaży Produktów.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 21 grudnia 2018 r. Wnioskodawca wskazał, że:

W wyniku zawartych umów Wnioskodawca otrzymał nieograniczoną, bezterminową i nieodwołalną sublicencję do PWI. Ponadto:

z uwagi na wyłączny charakter sublicencji w Polsce, Wnioskodawca jest jedynym podmiotem uprawnionym do pobierania pożytków z PWI w kraju, w tym w szczególności, jeżeli zdecydowałby się udzielić sublicencji innym podmiotom;
mimo że umowa nie przewiduje wprost możliwości zbycia przez Wnioskodawcę PWI, zakres uprawnień wynikających z dalszej sublicencji, którą może udzielić Wnioskodawca, może być równie szeroki i nieograniczony jak ten, który przysługuje samemu Wnioskodawcy;
zgodnie z zawartą umową, Wnioskodawcy przysługuje m.in. prawo do podejmowania na swój koszt wszelkich niezbędnych kroków prawnych w Polsce w celu przeciwdziałania naruszeniu PWI przez podmioty trzecie i dochodzenia odszkodowania z tego tytułu;
Wnioskodawca może korzystać i staje się właścicielem wszelkich ulepszeń do PWI, które zostały wymyślone, wynalezione, wdrożone lub zaimplementowane przez Wnioskodawcę pod warunkiem jedynie, że Wnioskodawca zgodzi się udzielić zwrotnej licencji licencjodawcy.

Tym samym Wnioskodawca przez własność ekonomiczną PWI, o której mowa we wniosku, rozumie cały szeroki zakres uprawnień przysługujących Wnioskodawcy w odniesieniu do PWI, który umożliwia mu w praktyce nieograniczone czasem czy przestrzenią czerpanie korzyści z PWI, w tym poprzez ich ochronę czy rozwój - pomimo iż z punktu widzenia przepisów prawa regulujących kwestie własności intelektualnej formalnie nie stał się on właścicielem PWI. Pod względem prawnym właścicielem PWI pozostaje bowiem podmiot powiązany z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT, co wynika z przyjętej w Grupie strategii zarządzania własnością intelektualną.

Należy przy tym zwrócić uwagę, że Wnioskodawca stał się właścicielem ekonomicznym PWI wkrótce po opisanej we wniosku o interpretację transakcji zakupu wybranych aktywów związanych z produkcją włókien celulozowych przez Grupę Z od Grupy X. Od początku, gdy Grupa Z nabyła własność udziałów Wnioskodawcy oraz PWI, intencją Grupy Z było jak najszybsze przekazanie ekonomicznego (tzn. faktycznego) władztwa nad PWI do Wnioskodawcy.

Przedstawione powyżej rozumienie i znaczenie własności ekonomicznej w przeciwieństwie do własności formalno-prawnej wynika z Wytycznych OECD w zakresie cen transferowych dla przedsiębiorstw wielonarodowych i administracji podatkowych (lipiec 2017), w których przyjęto koncepcję, że uprawnionym do wynagrodzenia z tytułu udostępniania wartości niematerialnych może być również ten podmiot, który pełni istotne funkcje, posiada aktywa lub ponosi ryzyko w zakresie rozwoju, ulepszania, utrzymania, ochrony czy wykorzystania wartości niematerialnych, a nie tylko właściciel prawny wartości.

Ponadto, Wytyczne OECD wskazują m.in. w pkt 6.88, że prawa do wartości niematerialnych mogą być przedmiotem przeniesienia w transakcjach kontrolowanych, a takie transakcje mogą obejmować przeniesienie całości praw do danych wartości niematerialnych (np. sprzedaż wartości niematerialnej lub wieczystą, wyłączną licencję na wartości niematerialne) lub tylko ograniczonych praw (np. licencję lub zbliżony transfer ograniczonych praw do korzystania z wartości niematerialnej, ograniczonych geograficznie, czasowo lub z ograniczoną możliwości ich używania, wykorzystania, reprodukcji, dalszego przeniesienia lub rozwoju).

Wytyczne OECD wyjaśniają dalej w pkt 6.89, że samo nazewnictwo (terminologia) użyta w odniesieniu do danej transakcji nie ma rozstrzygającego znaczenia, przykładowo wskazują, że „w przypadku przeniesienia wyłącznego prawa do wykorzystania patentu w Państwie X, decyzja podatnika, żeby transakcję tę scharakteryzować albo jako sprzedaż wszystkich praw z patentu w Państwie X, albo jako wieczystą i wyłączną licencję do korzystania z części ogólnoświatowych praw do patentów, nie ma wpływu na ustalenie ceny rynkowej, jeżeli w obu przypadkach wyceniana transakcja stanowi przeniesienie wyłącznych praw do korzystania z patentu w Państwie X przez cały okres jego użyteczności”.

Mimo więc, że strony analizowanej transakcji nie zdecydowały się nazwać właściwej umowy jako „umowy sprzedaży PWI” lub „umowy przeniesienia własności PWI”, w szerokim ujęciu, z punktu widzenia ekonomicznego należy oceniać ją tak, jak gdyby Wnioskodawca nabył faktycznie własność do PWI. Potwierdza to również sposób wyceny wynagrodzenia za PWI należnego od Wnioskodawcy, które miało formę jednorazowej (a nie okresowej) płatności skalkulowanej m.in. w oparciu o założenie, że Wnioskodawca będzie wykorzystywał PWI przez cały okres użyteczności ekonomicznej tych praw. W praktyce więc cena za uzyskanie przez Wnioskodawcę nieograniczonej, bezterminowej i nieodwołalnej sublicencji do PWI została ustalona na poziomie ceny zakupu na własność PWI.

Baza kliencka:

Zgodnie z zawartymi porozumieniami, w wyniku dokonanych transakcji doszło do sprzedaży i przeniesienia na Wnioskodawcę Bazy Klienckiej. W konsekwencji Wnioskodawca stał się beneficjentem oraz właścicielem Bazy Klienckiej.

Umowy te nie przewidują wprost, czy Wnioskodawca posiada prawo do rozporządzania Bazą Kliencką, np. czy ma możliwość jej zbycia; Wnioskodawca nie jest świadom żadnych ograniczeń w tym względzie, dlatego należy założyć, iż ma on taką możliwość.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, nie znajdzie zastosowania do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez Spółkę od PWI oraz Bazy Klienckiej?
W przypadku, gdyby organ udzielił negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy należy uznać, że odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Spółkę od PWI oraz Bazy Klienckiej stanowią koszty zaliczane do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem przez Spółkę Produktów w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, a zatem ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, nie ma zastosowania do odpisów amortyzacyjnych od PWI oraz Bazy Klienckiej?

Zdaniem Wnioskodawcy, ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, nie znajdzie zastosowania do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez Spółkę od PWI oraz Bazy Klienckiej.

Od dnia 1 stycznia 2018 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175, dalej: „Ustawa nowelizująca”). Na mocy Ustawy nowelizującej do ustawy o CIT został wprowadzony art. 15e dotyczący ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wybranych kosztów świadczeń niematerialnych.

Zgodnie z art. 15e ust. 1 pkt 2 znowelizowanej ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów m.in. opłaty i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT - poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11 ustawy o CIT, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6 ustawy o CIT, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m ustawy o CIT i odsetek.

Zgodnie z literalną wykładnią ww. przepisu, ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodu mogą podlegać koszty opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, czyli m.in. z tytułu licencji, praw własności przemysłowej czy wartości stanowiącej równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).

Biorąc powyższe pod uwagę, należy odróżnić sytuację, w której podatnik ponosi koszty opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości z art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, które stanowią koszty uzyskania przychodów, od sytuacji, w której podatnik w wyniku transakcji nabył samą wartość niematerialną i prawną i dokonuje od niej odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami ustawy o CIT. W ocenie Wnioskodawcy, literalne brzmienie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT nie odnosi się w żadnym miejscu do tego drugiego przypadku.

Spółka poniosła co prawda w przeszłości (przed 2018 r.) finansowy wydatek na nabycie PWI oraz Bazy Klienckiej, niemniej wydatek ten nie może być utożsamiany z kosztami uzyskania przychodów, do których odnosi się art. 15e ust. 1 ustawy o CIT. Jak wynika bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o CIT, wydatki na nabycie PWI oraz Bazy Klienckiej nie mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki. Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o CIT Spółka ma jedynie prawo do uwzględniania w kosztach podatkowych odpisów dokonywanych od PWI i Bazy Klienckiej zgodnie z art. 16a-16m ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze wykładnię systemową przepisów ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych nie można utożsamiać z poniesionym na rzecz podmiotu powiązanego kosztem opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości z art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT.

Ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, nie powinno być zatem stosowane w odniesieniu do kosztów skapitalizowanych do wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych i rozpoznawanych w formie odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od tej wartości. W ocenie Wnioskodawcy, gdyby intencją ustawodawcy było objęcie ograniczeniem w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów także odpisów amortyzacyjnych, wprost wskazałby na taki obowiązek. Ustawodawca uwzględnił taką szczególną zasadę np. w art. 15e ust. 6 ustawy o CIT, zgodnie z którym przez koszty poniesione przez podatnika, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, rozumie się również koszty przypisane podatnikowi zgodnie z art. 5 ustawy o CIT. Skoro więc taki przepis nie został wprowadzony w odniesieniu do odpisów amortyzacyjnych, ograniczenie wynikające z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT nie powinno mieć zastosowania do kosztów rozpoznawanych w formie odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej PWI oraz Bazy Klienckiej.

Powyższe stanowisko znajduje także potwierdzenie w przygotowanym przez Ministra Rozwoju i Finansów dokumencie podsumowującym konsultacje publiczne przeprowadzone w ramach procesu legislacyjnego Ustawy nowelizującej. Minister Rozwoju i Finansów w odpowiedzi na wątpliwość zgłaszającego dotyczącą ewentualnego zastosowania ograniczenia kosztów usług niematerialnych do kosztów wskazanych usług skapitalizowanych w wartości początkowej środków trwałych oraz WNiP, dokonał merytorycznej oceny zasadności zgłoszonej uwagi stwierdzając, iż wyłączenie z kosztów podatkowych nie będzie miało zastosowania do tego rodzaju kosztów. Uwaga nr 222 zgłoszona w ramach konsultacji publicznych brzmiała: wydaje się, że analizowane ograniczenie kosztów usług niematerialnych będzie miało również zastosowanie do kosztów wskazanych usług skapitalizowanych w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (np. kosztów usług inżynierskich), co może wymusić konieczność odpowiedniej czasochłonnej i skomplikowanej korekty odpisów amortyzacyjnych w związku z zastosowaniem analizowanych przepisów. Merytoryczna ocena zasadności zgłoszonej uwagi przedstawiona przez Ministra Rozwoju i Finansów była następująca: uwaga niezasadna. Wyłączenie z kosztów nie będzie miało zastosowania do kosztów usług skapitalizowanych w wartości środka trwałego lub wnip. Uwagi w ramach konsultacji publicznych nie są co prawda źródłem prawa, niemniej jednak, mogą stanowić istotną wskazówkę interpretacyjną w procesie wykładni przepisów prawa. Zdaniem Wnioskodawcy, z przytoczonego wyżej stanowiska Ministra Rozwoju i Finansów jednoznacznie wynika zatem, że ograniczenia przewidziane w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT nie mają zastosowania do kosztów usług skapitalizowanych w wartości środka trwałego lub WNiP.

Co istotne, Minister Finansów w wyjaśnieniach z 23 kwietnia 2018 r. dotyczących kategorii usług objętych art. 15e ust. 1 ustawy o CIT (dostępnych w portalu www.finanse.mf.gov.pl, dalej: „Wyjaśnienia MF”) wskazał również, że „z uwagi na fakt, iż ograniczenie dotyczy (wszelkiego rodzaju) opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw i wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, ograniczeniom z art. 15e ustawy o CIT nie będą podlegały koszty (opłaty i należności) za przeniesienie praw wymienionych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT.

W ocenie Wnioskodawcy, w analizowanej sytuacji mamy do czynienia z nabyciem przez Spółkę praw wymienionych w art. 16b ust. l pkt 4-7 ustawy o CIT, a zatem ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, nie znajduje zastosowania. Spółka nie dokonuje bowiem płatności za korzystanie z PWI i Bazy Klienckiej, ale za nabycie własności tych praw.

Za tym, że w analizowanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym odpisy amortyzacyjne od PWI oraz Bazy Klienckiej nie powinny podlegać ograniczeniu, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, przemawia również to, że tylko przy takim podejściu nie zostanie naruszona zasada niedziałania prawa wstecz (lex retro non agit). Zgodnie z tą zasadą, do zdarzeń prawnych stosuje się te przepisy prawa, które obowiązują w chwili ich zaistnienia. Natomiast nowelizacje przepisów prawa, które miały miejsce już po zaistnieniu określonych zdarzeń (np. po dokonaniu transakcji), nie powinny oddziaływać na ich ocenę prawną. Tym samym późniejsze przepisy nowelizujące określone regulacje prawne nie znajdują do nich zastosowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro przedmiotowa transakcja, w wyniku której Spółka rozpoznała PWI oraz Bazę Kliencką jako wartości niematerialne i prawne w swoich księgach, miała miejsce w 2016 r., nie ma możliwości zastosowania do odpisów amortyzacyjnych od PWI oraz Bazy Klienckiej regulacji art. 15e ustawy o CIT, które weszły w życie po tym zdarzeniu. W tym przypadku mamy do czynienia bowiem z jednorazową czynnością nabycia wartości niematerialnych, dokonaną w przeszłości, która nie ma charakteru ciągłego i nie trwa po 1 stycznia 2018 r. Sam odpis amortyzacyjny nie jest natomiast nową transakcją czy stosunkiem prawnym z podmiotem powiązanym, który trwałby nadal po 1 stycznia 2018 r. Sytuacji tej nie można więc utożsamiać np. z zawarciem umowy o świadczenie usług, które będą wykonywane również po 1 stycznia 2018 r. Ponieważ nabycie przez Spółkę PWI i Bazy Klienckiej nastąpiło przed wejściem w życie Ustawy nowelizującej i nie rozciąga się w żaden sposób na późniejszy okres, należy jednoznacznie opowiedzieć za stanowiskiem, że ograniczenie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych nabytych przed 2018 r. na podstawie art. 15e ustawy o CIT, który obowiązuje od 1 stycznia 2018 r., byłoby niedozwolonym retroaktywnym działaniem prawa podatkowego.

Biorąc zatem pod uwagę, że art. 15e ust. 1 ustawy o CIT:

nie odnosi się do odpisów amortyzacyjnych, a jedynie do kosztów opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT;
nie dotyczy sytuacji nabycia praw, tj. opłat i należności za przeniesienie praw na podatnika;
nie może być stosowany do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości niematerialnych i prawnych nabytych przed 1 stycznia 2018 r.;

to zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, nie znajdzie zastosowania do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez Spółkę od PWI oraz Bazy Klienckiej.

Ad.2

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdyby organ udzielił negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, należy uznać, że odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Spółkę od PWI oraz Bazy Klienckiej stanowią koszty zaliczane do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem przez Spółkę Produktów w rozumieniu art. 15e ust. l1 pkt 1 ustawy o CIT, a zatem ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, nie ma zastosowania do odpisów amortyzacyjnych od PWI oraz Bazy Klienckiej.

Jeżeli organ udzielił negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, należy przeanalizować, czy do odpisów amortyzacyjnych od PWI oraz Bazy Klienckiej znajdzie zastosowanie wyłączenie z ograniczenia, o którym mowa w art. 15e ust. 11 ustawy o CIT.

W art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT przewidziano bowiem, że ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Oznacza to, że koszty opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania m.in. z licencji zaliczane do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi nie podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

Jednocześnie przepisy ustawy o CIT nie wskazują, jak należy rozumieć pojęcie kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. Co prawda w art. 15 ust. 4-4c ustawy o CIT ustawodawca posługuje się wyrażeniem koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami w kontekście określenia momentu, w którym będą one miały wpływ na wynik podatkowy podatnika. Niemniej jednak wyrażeniom tym nie można przypisać równoznacznego charakteru, gdyż:

w pierwszym przypadku chodzi o koszty, które mają bezpośredni związek z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi,
w drugim natomiast o koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami.

Warto zauważyć, że w toku prac legislacyjnych nad projektem Ustawy nowelizującej Minister Rozwoju i Finansów w odpowiedzi na uwagi zgłoszone w ramach konsultacji publicznych wskazał, że kwestia bezpośredniego związku kosztu z przychodem jest w dużej mierze zindywidualizowana. Wprowadzenie precyzyjnej definicji nie wydaje się możliwe (odpowiedź Ministra Rozwoju i Finansów na uwagę nr 254 przedstawiona w tabeli z odniesieniem się do uwag). Jak natomiast wynika z treści uzasadnienia do projektu Ustawy nowelizującej, celem tego wyłączenia - w zakresie kosztów bezpośrednio związanych z przychodami ze sprzedaży towaru lub usługi - jest uwzględnienie sytuacji, gdy cena danego towaru lub usługi w istotnym zakresie determinowana jest wysokością kosztu nabycia wartości niematerialnej i prawnej. W takich przypadkach koszt nabycia określonego prawa może być (jest) zupełnie nieadekwatny do dochodu (marży) uzyskiwanego na danej działalności. Jako przykłady kosztów bezpośrednio związanych ze świadczeniem przez podatnika usługi można wskazać koszty nabywanych od spółek powiązanych usług projektowych, które są wykorzystywane przy produkcji polskiej spółki meblarskiej czy koszty usług reasekuracji, które są związane ze świadczeniem usług ubezpieczenia” (druk sejmowy nr 1878, VIII kadencja Sejmu RP, s. 78 uzasadnienia do projektu Ustawy nowelizującej). Ponadto, Minister Finansów w Wyjaśnieniach MF stwierdził, że przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT - w przeciwieństwie do art. 15 ust. 4 i nast. - nie odnosi się do sposobu „związania kosztu z przychodami”, lecz do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi. Językowa analiza tego wyrażenia prowadziłaby do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania” towaru albo „świadczenia” usługi. Bardziej funkcjonalna wykładnia tych pojęć sprowadza się do poszukiwania tego związku z samym przedmiotem (efektem) tego wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym dobrem lub określoną usługą.

Skoro zatem, jak wskazano powyżej, celem art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT jest uwzględnienie sytuacji, gdy cena danego towaru w istotnym zakresie determinowana jest wysokością kosztu opłaty lub należności, to należy uznać, że w odniesieniu do PWI oraz Bazy Klienckiej, które umożliwiają Spółce produkcję i sprzedaż Produktów do klienta, spełniona będzie przesłanka bezpośredniego związku z wytworzeniem Produktów.

Nabyte PWI są bowiem wykorzystywane w bieżących procesach produkcyjnych stanowiących rdzeń działalności Spółki. Spółka w celu przetworzenia pulpy celulozowej musi ją bowiem poddać określonym procesom obróbki (w tym obróbki chemicznej), aby uzyskać odpowiednie właściwości, parametry chłonności i miękkości Produktów. Należy podkreślić, że w przypadku braku PWI Spółka nie byłaby w stanie uzyskać odpowiedniej jakości Produktów, a tym samym sprzedać ich do klienta. Wykorzystywanie przez Spółkę PWI przyczynia się zatem w sposób bezpośredni do wytwarzania przez Spółkę Produktów, a w konsekwencji osiągania przychodów z ich sprzedaży.

W związku z tym należy uznać, że PWI i Baza Kliencka są niezbędne w działalności Spółki. Bez PWI i Bazy Klienckiej Spółka nie miałaby prawa do korzystania z patentów, praw ze zgłoszenia patentów oraz tajemnicy handlowej w ramach procesu produkcji Produktów oraz późniejszej sprzedaży Produktów wytworzonych za jej pomocą, a zatem w najgorszym przypadku Spółka nie miałaby możliwości uzyskiwania przychodów z prowadzonej działalności.

Koszty amortyzacji PWI oraz Bazy Klienckiej są ponadto wliczane do kosztów wytworzenia produktów. Odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Spółkę od wartości początkowej PWI oraz Bazy Klienckiej wpływają tym samym na cenę Produktów w taki sposób, iż są one istotnym elementem kalkulacji rentowności i weryfikacji cen sprzedaży Produktów. Koszt nabycia PWI oraz Bazy Klienckiej jest zatem inkorporowany w cenie Produktów.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, PWI oraz Baza Kliencka warunkują w sposób bezpośredni możliwość wytwarzania Produktów przez Spółkę jako jeden z wielu wydatków niezbędnych do wytworzenia Produktów.

Powyższa ocena znajduje potwierdzenie w linii interpretacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z 13 sierpnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.241.2018.1.EN, organ stanął na stanowisku, że: Opłata Licencyjna za korzystanie z Informacji Technicznych, oraz Patentów związanych z Informacjami Technicznymi, stanowi koszt bezpośrednio związany z wytworzeniem towarów w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 updop i tym samym ograniczenie wynikające z art. 15e ust. 1 updop nie znajdzie do niej zastosowania. Rozważając, czy Opłata Licencyjna związana z korzystaniem z przedmiotowych wartości niematerialnych (know-how) stanowi koszt bezpośrednio związany z wytworzeniem wyrobu będącego przedmiotem sprzedaży, należy uwzględnić specyfikę działalności prowadzonej przez podatnika. Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego jednoznacznie wynika, że Opłata stanowi wynagrodzenie za korzystanie z wartości, które warunkują produkcję [...] Jednocześnie jednak ww. koszty Pomocy Technicznej stanowią koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem towarów w myśl art. 15e ust. 11 pkt 1 updop. Wyjaśnić bowiem należy, że jak wskazał Wnioskodawca ww. Usługi są i będą świadczone cyklicznie, gdy odbiorca Wyrobów składa zamówienia na nowe wyroby, lub gdy proces produkcji ulega modyfikacji. Świadczenie tych usług przez SPA na rzecz Spółki jest niezbędne, bez tych usług Spółka nie jest w stanie rozpocząć produkcji Wyrobów w zmienionym zakresie lub na nowych liniach produkcyjnych. Jak wynika z powyższego również, koszt ten wpływa bezpośrednio na produkcję/wytworzenie Wyrobów (jako jeden z wielu wydatków niezbędnych do wytworzenia Wyrobów).

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 16 sierpnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.248.2018.1AT, stwierdzając, że ww. Opłaty, za możliwość korzystania z Wartości Niematerialnych obejmujących zarówno niematerialne wartości technologiczne, jak i niematerialne wartości marketingowe, stanowią koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem Produktów w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT i tym samym ograniczenie wynikające z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, nie znajduje do nich zastosowania. [...] Opłaty będą stanowić wynagrodzenie za korzystanie z wartości, które warunkują produkcję i sprzedaż Produktów — bez tych umów Wnioskodawca nie miałby możliwości uzyskiwania przychodów z prowadzonej działalności. Konieczność nabywania Wartości Niematerialnych wynika ze specyfiki branży motoryzacyjnej, cechującej się silną konkurencją, konsolidacją i globalizacją produkcji oraz wysoką barierą wejścia na rynek. Zatem, wykorzystywanie przez Spółkę Wartości Niematerialnych, warunkuje możliwość produkcji i późniejszej sprzedaży produktów.

Zdaniem Wnioskodawcy, analogicznie organ wypowiedział się w interpretacjach indywidualnych z 13 sierpnia 2018 r., Znak: 0111- KDIB2-1.4010.241.2018.1.EN, z 10 sierpnia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010.182.2018.1.KK, z 9 sierpnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.278.2018.1.NL, z 3 sierpnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.294.2018.1.MBD, z 2 sierpnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.282.2018.1.BM, z 2 sierpnia 2018 r., Znak:. 0111-KDIB1-1.4010.238.2018.1.BS, z 24 lipca 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.189.2018.1. LG, z 13 lipca 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.151.2018.1.AZE, z 9 lipca 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.194.2018.1.MG, z 29 czerwca 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.204.2018.1.AP, z 27 czerwca 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.76.2018.3.EN, z 8 czerwca 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.40.2018.2.AZE.

Podsumowując powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdyby organ udzielił negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, należy uznać, że odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Spółkę od PWI oraz Bazy Klienckiej stanowią koszty zaliczane do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez Spółkę Produktów w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, a zatem ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, nie ma zastosowania do odpisów amortyzacyjnych od PWI oraz Bazy Klienckiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest częściowo nieprawidłowe, a częściowo prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że na mocy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), od 1 stycznia 2019 r. wprowadzone zostały zmiany dotyczące art. 15e oraz uchylony został art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm, dalej: „updop”). Jednak z uwagi na fakt, iż niniejszy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej został złożony przed tą datą oraz w uzasadnieniu własnego stanowiska Wnioskodawca powołuje treść przepisów w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. przedmiotowa interpretacja zostanie wydana w oparciu o przepisy updop obowiązujące do tej daty.

Zaznaczyć także należy, że zgodnie z zadanym pytaniem i stanowiskiem Wnioskodawcy w sprawie przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wyłącznie kwestia konieczności stosowania ograniczenia wynikającego z art. 15e ust. 1 updop, do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez Wnioskodawcę od nabytych PWI oraz Bazy Klienckiej. Tym samym przedmiotem interpretacji nie była kwestia, czy PWI oraz Baza Kliencka w istocie stanowią dla Wnioskodawcy podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne - wskazanie to przyjęto, jako element opisu zdarzenia przyszłego niepodlegający weryfikacji przez tut. Organ.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Kwestię kosztów ujmowanych w formie odpisów amortyzacyjnych reguluje art. 15 ust. 6 updop, zgodnie z którym kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W art. 15e oraz art. 16 określono jakie wydatki wyłączono z kosztów uzyskania przychodów oraz jakie nie uważa się za takie koszty, natomiast art. 16a-16m określają zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Na podstawie art. 16b ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
licencje,
prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej,
wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Przepis ten wskazuje, że wartości stanowiące równowartość m.in. praw określonych w ustawie Prawo własności przemysłowej oraz uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) są wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi amortyzacji jeśli przewidywany przez podatnika okres ich używania jest dłuższy niż rok, są one wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Z przytoczonych przepisów wynika, że w określonych sytuacjach przewidzianych prawem podatkowym, koszty dotyczące wartości niematerialnych i prawnych mogą być potrącalne w formie odpisów amortyzacyjnych. Ustawodawca bowiem nie pozwala kosztów tych zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, pozwala natomiast na stopniowe zaliczanie ich do kosztów uzyskania przychodów poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.

W prawie bilansowym i podatkowym amortyzacja oznacza koszt związany ze stopniowym zużywaniem się środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Amortyzacja to zatem stopniowe a więc rozciągnięte w czasie wliczanie w koszty działalności firmy jej wydatków inwestycyjnych.

Stosownie do art. 15e ust. 1 pkt 2 updop, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 – poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że ograniczenie wynikające z art. 15e updop ma również zastosowanie do kosztów podatkowych potrącanych w formie odpisów amortyzacyjnych dotyczących praw wprowadzonych do ewidencji podatkowej jako wartości niematerialne i prawne.

W myśl art. 11 ust. 1 updop jeżeli:

osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów

–i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały – dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

W wyjaśnieniach Ministra Finansów z 25 kwietnia 2018 r. dotyczących ograniczenia wysokości kosztów uzyskania przychodów związanych z nabyciem niektórych rodzajów usług i praw (art. 15e ustawy o CIT -https://www.finanse.mf.gov.pl/documents/766655/2344865/Kategorie+us%C5%82ug+obj%C4%99tych+art.+15e+ust.+1) wskazano jednoznacznie, iż ograniczeniu określonemu w art. 15e ustawy CIT podlegają także wszelkiego rodzaju opłaty i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw i wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 (ustawy CIT) (…).

Zgodnie ze słownikiem języka polskiego „korzystać” to „1. używać czegoś, posługiwać się czymś; wykorzystywać; 2. osiągać z czegoś zysk, korzyść; zyskiwać, wyzyskiwać”. Pojęcie to występuje również w języku prawnym i tak zgodnie z art. 140 Kodeksu cywilnego regulującym zakres prawa własności „W granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.” Z powyższego wynika, iż zarówno w języku potocznym, jak i w języku prawnym „korzystanie” z rzeczy lub prawa stanowi istotę uprawnienia właściciela rzeczy lub prawa. Obejmuje ono takie jego aspekty jak używanie rzeczy (prawa), czy pobieranie z nich pożytków lub czerpanie z nich innych dochodów. Prawu do korzystania z rzeczy (prawa) przeciwstawione jest prawo do rozporządzania rzeczą (prawą), wyzbycia się go. O ile prawo do korzystania z rzeczy (prawa) przysługiwać może nie tylko właścicielowi (użytkownikowi, licencjobiorcy, najemcy, dzierżawcy, korzystającemu z umowy leasingu), o tyle prawo do rozporządzenia rzeczą (prawem) jest stricte związane z prawem własności. Prawo do korzystania z określonej rzeczy lub prawa jest istotą umowy licencyjnej (sublicencyjnej), umowy najmu (art. 659-679 kc), dzierżawy (art. 693-709 kc) czy umowy leasingu (art. 7091-70918 kc). (…)

Z uwagi na fakt, iż ograniczenie dotyczy (wszelkiego rodzaju) opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw i wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, ograniczeniom z art. 15e ustawy o CIT nie będą podlegały koszty (opłaty i należności) za przeniesienie praw wymienionych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT. Jest to rozróżnienie funkcjonujące obecnie np. na gruncie art. 12 ust. 2 Modelowej Konwencji OECD, który definiuje należności licencyjne jako wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania (...).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką kapitałową odpowiedzialną za produkcję włókien celulozowych, które powstają w wyniku przetwarzania pulpy celulozowej. Produkty wykorzystywane są przede wszystkim do produkcji artykułów higienicznych codziennego użytku. W 2016 r. Grupa X, do której dotychczas należała Spółka, dokonała sprzedaży wybranych aktywów związanych z produkcją włókien celulozowych, w tym udziałów w Spółce, na rzecz grupy Z. Aby umożliwić Spółce prowadzenie działalności w nowej grupie kapitałowej i zgodnie ze strategią biznesową Grupy Z, w oparciu o model producenta o rozwiniętych funkcjach, elementem transferu aktywów z Grupy X do Grupy Z były również określone wartości niematerialne i prawne związane z działalnością Spółki, w tym:

prawa własności intelektualnej, obejmujące w szczególności patenty, prawa ze zgłoszenia patentów oraz tajemnice handlowe w zakresie receptur, projektów procesów technicznych i handlowych, procesów produkcyjnych, jakości, systemów IT oraz strategii kontroli, które są związane z Produktami (dalej: „PWI”) oraz
część globalnego kontraktu z Grupą Y w zakresie obejmującym zakup i sprzedaż wszelkich Produktów wytworzonych i przetworzonych w Polsce łącznie z wszelkimi wartościami niematerialnymi związanymi z informacjami handlowymi dotyczącymi klientów oraz wartością firmy (dalej: „Baza Kliencka”).

W wyniku dokonanych transakcji Spółka otrzymała własność ekonomiczną PWI oraz własność Bazy Klienckiej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca doprecyzował, iż w wyniku zawartych umów Spółka otrzymała nieograniczoną, bezterminową i nieodwołalną sublicencję do PWI. Tym samym Wnioskodawca przez własność ekonomiczną PWI, o której mowa we wniosku, rozumie cały szeroki zakres uprawnień przysługujących Wnioskodawcy w odniesieniu do PWI, który umożliwia mu w praktyce nieograniczone czasem czy przestrzenią czerpanie korzyści z PWI, w tym poprzez ich ochronę czy rozwój - pomimo iż z punktu widzenia przepisów prawa regulujących kwestie własności intelektualnej formalnie nie stał się on właścicielem PWI. Pod względem prawnym właścicielem PWI pozostaje bowiem podmiot powiązany z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT, co wynika z przyjętej w Grupie strategii zarządzania własnością intelektualną. Sposób wyceny wynagrodzenia za PWI należnego od Wnioskodawcy miało formę jednorazowej płatności.

Ponadto Wnioskodawca wskazał również, że zgodnie z zawartymi porozumieniami, w wyniku dokonanych transakcji doszło do sprzedaży i przeniesienia na Wnioskodawcę Bazy Klienckiej. W konsekwencji Wnioskodawca stał się beneficjentem oraz właścicielem Bazy Klienckiej.

Mając na uwadze wyżej przedstawiony opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że Spółka nabyła jedynie Bazę Kliencką, natomiast w zakresie PWI nabyła czy też raczej uzyskała nieograniczoną, bezterminową i nieodwołalną sublicencję.

W przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że Baza Kliencka stanowi dla Spółki wartość niematerialną i prawną, od której dokonywane są odpisy amortyzacyjne stanowiące koszty uzyskania przychodów Spółki, począwszy od stycznia 2017 r.

Zatem zauważyć należy, że wchodząca w zakres Bazy Klienckiej, a wskazana we wniosku wartość firmy aby mogła podlegać amortyzacji podatkowej, zgodnie z przepisami updop, musi stanowić wartość, o której mowa w art. 16b ust. 2 updop, a więc musi powstać w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części m.in. w drodze kupna. Oznacza, to jednakże, że odpisy amortyzacyjne od wartości firmy nie mieszczą się w kategorii praw wymienionych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop, do których odwołuje się art. 15e ust. 1 pkt 2 updop. W konsekwencji, odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości firmy nie podlegają ograniczeniu w zaliczeniu do kosztów podatkowych bowiem nie zawierają się w katalogu praw i wartości, o którym mowa w art. 15e ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop.

Odnosząc się z kolei do pozostałej części Bazy Klienckiej, tj. stanowiącej wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji podatkowej, a więc prawa, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop, zauważyć należy, że jak wskazano powyżej art. 15e ust. 1 pkt 2 updop, dotyczy m.in. (wszelkiego rodzaju) opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw i wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop. Zatem, ograniczeniom z art. 15e updop nie będą podlegały koszty (opłaty i należności) za przeniesienie praw wymienionych w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop. Z wniosku jednoznacznie wynika, iż Wnioskodawca nabył na własność Bazę Kliencką. W konsekwencji w zakresie praw wymienionych w art. 16b ust. l pkt 4-7 updop, nie dokonał on płatności za korzystanie z Bazy Klienckiej, lecz za nabycie własności tych praw co z kolei oznacza, iż prawa te nie podlegają ograniczeniu o którym mowa w art. 15e ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, że po 1 stycznia 2018 r. ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 updop, nie znajdzie zastosowania do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez Spółkę od Bazy Klienckiej uznano za prawidłowe pomimo, iż w części dot. wartości firmy Organ wskazał inne przyczyny uznania stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe.

Jednocześnie zauważyć należy, że w związku z uznaniem stanowiska Wnioskodawcy w zakresie dot. Bazy Klienckiej za prawidłowe, Organ nie udzielił w tej części odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku nr 2 bowiem Spółka oczekiwała na nie odpowiedzi jedynie w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Odnosząc się z kolei do kwestii nabycia przez Wnioskodawcę ekonomicznej własności PWI przez którą (jak wskazał Spółka) należy rozumieć szeroki zakres uprawnień przysługujących Wnioskodawcy w odniesieniu do PWI, który umożliwia mu w praktyce nieograniczone czasem czy przestrzenią czerpanie korzyści z PWI, w tym poprzez ich ochronę czy rozwój - pomimo iż z punktu widzenia przepisów prawa regulujących kwestie własności intelektualnej formalnie nie stał się on właścicielem PWI. Pod względem prawnym właścicielem PWI pozostaje bowiem podmiot powiązany z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 11 ustawy o CIT, co wynika z przyjętej w Grupie strategii zarządzania własnością intelektualną - wyjaśnić należy, że opłata za udzielenie sublicencji na korzystanie z PWI jako enumeratywnie wymieniona art. 15e ust. 1 pkt 2 w zw. z art. art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop, bezsprzecznie podlega wyłączeniu z kosztów podatkowych. W przedmiotowej sprawie w zakresie korzystania przez Spółkę z PWI zostaną bowiem spełnione obie przesłanki określone w treści art. 15e ust. 1 pkt 2 updop, tj. przedmiotowa – ponieważ opłata dotyczyła korzystania z sublicencji oraz podmiotowa – ponieważ podmiotem zbywającym był podmiot powiązany ze Spółką, o którym mowa w art. 11 updop.

Jednocześnie wskazać należy, że nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, wskazujące, że art. 15e ust. 1 updop nie odnosi się do

odpisów amortyzacyjnych, a jedynie do kosztów opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT; (…)
nie może być stosowany do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości niematerialnych i prawnych nabytych przed 1 stycznia 2018 r.;.

Wyjaśnić należy, że przy spełnieniu warunków określonych w art. 16b ust. 1 updop – dokonywanie odpisów amortyzacyjnych jest niczym innym jak rozłożonym w czasie zaliczaniem do kosztów funkcjonowania firmy składnika majątkowego. Nie można więc odpisów amortyzacyjnych dokonywanych na podstawie updop traktować inaczej niż kosztów uzyskania przychodów, gdyż obie te formy odliczeń prowadzą w istocie do obniżenia przychodu. Powyższe wynika wprost z brzmienia powołanego wcześniej art. 15 ust. 6 updop. W przypadku gdy na wartość początkową amortyzowanych wartości niematerialnych i prawnych składają się również koszty wymienione w art. 15e updop, ograniczenie w zaliczeniu do kosztów podatkowych z ww. przepisu będzie miało zastosowanie do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości niematerialnych i prawnych.

W myśl przepisu art. 7 ust. 1 updop określającym przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów (…).

W świetle art. 7 ust. 2 tej ustawy, dochodem ze źródła przychodów (…) jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym (…).

Mając ponadto na uwadze wykładnię celowościową należy wskazać, że skoro ustawodawca wyłączył na mocy art. 15e updop określone koszty (w tym wszelkiego rodzaju opłaty i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw o których mowa w art. 16b ust. 4-7 updop) – poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, to wyłączeniu temu podlegać będą również odpisy amortyzacyjne dokonywane od wymienionych w tym przepisie składników majątkowych. Niezastosowanie art. 15e updop do wydatków potrącanych w formie odpisów amortyzacyjnych tylko dlatego, że dotyczą one wartości niematerialnych i prawnych, które co do zasady mogą podlegać amortyzacji przewidzianej w art. 16a-16m updop, w świetle obowiązujących i mających zastosowanie przepisów, nie znajduje usprawiedliwionych podstaw.

Przepis art. 15e ustawy o CIT został wprowadzony mocą ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. poz. 2175) z dniem 1 stycznia 2018 r. Co do zasady, należy go więc stosować od dnia 1 stycznia 2018 r. Wyjątek w tym zakresie wynika z art. 4 ust. 2 ustawy nowelizującej, zgodnie z którym podatnicy podatku CIT, których rok podatkowy rozpoczęty przed 1 stycznia 2018 r. jest inny niż kalendarzowy stosują do jego zakończenia przepisy ustawy o CIT w brzmieniu dotychczasowym (z wyjątkiem niedotyczącym tej regulacji). Tym samym ww. podatnicy są obowiązani do stosowania omawianej regulacji dopiero z początkiem roku podatkowego rozpoczętego po 1 stycznia 2018 r. Ustawa nowelizująca nie zawiera innych przepisów intertemporalnych odnoszących się do art. 15e updop, w szczególności nie zawiera regulacji ograniczającej jego stosowanie do kosztów wynikających wyłącznie z umów zawartych od dnia 1 stycznia 2018 r. (tj. od dnia wejścia w życie ustawy nowelizującej). Art. 15e updop znajdzie zatem zastosowanie niezależnie od daty zawarcia umowy, o ile koszty podatkowe z niej wynikające rozpoznawane są przez podatnika w dacie obowiązywania przepisu art. 15e updop.

W przedmiotowej sprawie należy jednak podkreślić, że zgodnie z art. 15e ust. 1 updop wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów kosztów poniesionych bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6 następuje wyłącznie w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Ustawodawca nie wyłącza więc całości kosztów, lecz określoną w przepisie ich część. Oznacza to, iż w pozostałej części Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, przy zachowaniu wymogów przewidzianych w art. 16a-16m updop. Nie jest jednak możliwe uznanie za koszt uzyskania przychodów całości odpisów amortyzacyjnych od opłat za korzystanie z licencji.

Tym samym dokonywane przez Wnioskodawcę odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej nabytej sublicencji do PWI podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 updop. W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się z kolei do możliwości uznania dokonywanych odpisów amortyzacyjnych od PWI za koszt bezpośrednio związany z wytworzeniem przez Spółkę produktów w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 updop, stwierdzić należy, że również w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Jak wskazano powyżej odpisy amortyzacyjne dokonywane od PWI mieszczą się w katalogu kosztów podlegających ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 pkt 2 updop. Jednakże ograniczenie to, zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w art. 15e ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Jednocześnie przepisy updop nie wskazują, jak należy rozumieć pojęcie kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. Co prawda w art. 15 ust. 4-4c ustawy o CIT ustawodawca posługuje się wyrażeniem koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami w kontekście określenia momentu, w którym będą one miały wpływ na wynik podatkowy podatnika. Niemniej jednak wyrażeniom tym nie można przypisać równoznacznego charakteru, gdyż:

w pierwszym przypadku chodzi o koszty, które mają bezpośredni związek z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi,
w drugim natomiast, o koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami.

Kluczowe zatem jest odczytanie zawartego w art. 15e ust. 11 pkt 1 updop zakresu wyłączenia. Przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 updop odnosi się do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem/wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi”. Językowa analiza tego wyrażenia prowadziłaby do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania” towaru albo „świadczenia” usługi. Bardziej funkcjonalna wykładnia tych pojęć sprowadza się do poszukiwania tego związku z samym przedmiotem (efektem) tego wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym dobrem lub określoną usługą. Z tego względu należy uznać, iż koszt o którym mowa w omawianym przepisie to koszt usługi lub prawa w jakimkolwiek stopniu „inkorporowanych” w produkcie, towarze lub usłudze. Jest to zatem koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi jako (zazwyczaj) jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi. Koszt ten powinien przy tym być możliwy do zidentyfikowania jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra lub usługi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył nieograniczoną i bezterminową sublicencję do korzystania z PWI, którą wprowadził do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych i od której dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Wynagrodzenie za PWI miało formę jednorazowej płatności. Cena za uzyskanie przez Wnioskodawcę sublicencji do PWI została ustalona na poziomie ceny zakupu na własność PWI.

W tym też kontekście zauważyć należy, że ww. kalkulacja wynagrodzenia za nabycie sublicencji do PWI nie tłumaczy związku ceny zbywanego towaru z poniesionym kosztem. Opłata za nabycie sublicencji do PWI (ustalona na poziomie ceny zakupu na własność PWI, która miała formę jednorazowej płatności), jest związana z działalnością operacyjną Wnioskodawcy. Niemniej – w opinii organu – pomimo, że jest ona niewątpliwie związana z działalnością operacyjną to nie można przypisać jej bezpośredniego wpływu na cenę sprzedawanych towarów. Istotny bowiem jest również sposób ustalania kwoty opłaty, który nie miał żadnego związku z wielkością wytworzonych/sprzedawanych towarów. W ocenie organu, związek poniesionego wydatku ze sprzedawanymi towarami ma charakter pośredni, gdyż jego poniesienie jest niezbędne dla prowadzenia działalności gospodarczej, jednakże nie ma możliwości wskazania bezpośredniego wpływu tego wydatku na cenę sprzedawanych towarów, tj. niesposób zdefiniować wpływ tych kosztów na cenę towaru.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że koszty odpisów amortyzacyjnych od PWI nie mają bezpośredniego wpływu na wytworzenie lub nabycie towaru. Koszt odpisów amortyzacyjnych nie jest kosztem możliwym do zidentyfikowania jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra. Z tego też względu koszt odpisów amortyzacyjnych nie jest kosztem usługi lub prawa w jakimkolwiek stopniu „inkorporowanym” w produkcie. W konsekwencji odpisy amortyzacyjne od PWI nie są kosztami bezpośrednio związanymi z wytworzeniem lub nabyciem towaru, o których mowa w art. 15e ust. 11 updop.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku konieczności stosowania ograniczenia wynikającego z art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez Wnioskodawcę od nabytej:

sublicencji PWI – jest nieprawidłowe,
na własność Bazy Klienckiej – jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień 31 grudnia 2018 r.

Organ wydający niniejszą interpretację podkreśla, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego będzie różnił się od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin