2019.01.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.715.2018.2.PC
z 25 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2018 r. (data wpływu 29 października 2018 r.) uzupełnionym w dniu 11 stycznia 2019 r. (data wpływu 18 stycznia 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 21 grudnia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości. Wniosek został uzupełniony w dniu 11 stycznia 2019 r. (data wpływu 18 stycznia 2019 r.) na wezwanie Organu z dnia 21 grudnia 2018 r., skutecznie doręczone Stronie w dniu 4 stycznia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zamierza sprzedać nieruchomości w postaci trzech działek zabudowanych, na co składają się:

działka zabudowana budynkiem biurowym /dalej: Budynek Biurowy/, na podbudowie fundamentowej, wybudowanej przed 1990 rokiem,
działka zabudowana budynkiem - halą wysokiego składowania /dalej: Hala Przemysłowa/, na podbudowie fundamentowej, wybudowanej przed 1990 rokiem,
działka zabudowana budowlą - parkingiem dla pojazdów mechanicznych /dalej: Parking/, zabudowanej na całej jej powierzchni parkingiem - przemysłowo utwardzoną powierzchnią o podbudowie fundamentowej z powierzchnią betonowo-asfaltową, z dodatkowym nakładem kostki budowlanej, wyposażoną ponadto w krawężniki ograniczające oraz ogrodzoną i oświetloną, posiadającą dojazd do drogi publicznej poprzez drogę wewnętrzną; parking został utworzony przed 1990 rokiem, w tym charakterze użytkowany oraz poddany modernizacji w ostatnich latach modernizacji poprzez wyłożenie powierzchni asfaltowej kostką budowlaną na betonowej podbudowie fundamentowej.

Budynek Biurowy posiada wyodrębnioną księgę wieczystą. Hala Przemysłowa i Parking są objęte jedną i odrębną - od Budynku Biurowego - księgą wieczystą. Wszystkie nieruchomości są więc objęte dwiema księgami wieczystymi.

Spółka nabyła powyższe nieruchomości w marcu 2016 r. na podstawie transakcji zwolnionej od podatku VAT, w związku z czym Spółka nie posiadała prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z takim nabyciem. Po nabyciu przez Spółkę powyższych nieruchomości - w żadnym momencie i na żadną z nich - nie były czynione przez Spółkę nakłady, których wysokość, w części przypadającej na którąkolwiek z tych nieruchomości (działek), przekraczałaby 30% wartości początkowej danej nieruchomości (działki). Nieruchomości powyższe są użytkowane na potrzeby własne Spółki, jak i są przedmiotem wynajmu na rzecz osób trzecich, na podstawie różnych umów najmu - na czas nieoznaczony, w tym krótkoterminowy.

Obecnie - z uwagi na kondycję nieruchomości pochodzących z ubiegłego stulecia, ich stan techniczny oraz wysokość nakładów, które należałoby ponieść celem dostosowania do obecnie obowiązujących standardów - Spółka nosi się z zamiarem sprzedaży wszystkich powyższych nieruchomości, wraz z przywiązanymi do tych nieruchomości stosunkami najmu. Zgodnie z art. 678 § 1 kodeksu cywilnego, sprzedaż nieruchomości spowoduje wejście nabywcy w miejsce zbywcy w stosunkach z dotychczasowymi najemcami. Przedmiotem zbycia są nieruchomości „jako takie” z przywiązanymi do nich stosunkami najmu z dotychczasowymi najemcami oraz umowami o dostawę mediów.

Nieruchomości nie stanowią wyodrębnionego funkcjonalnie, finansowo bądź organizacyjnie zakładu ani oddziału Spółki. Dla działalności w zakresie najmu - prowadzonej przez Spółkę za pomocą tych nieruchomości - nie jest prowadzona w Spółce żadna wyodrębniona ewidencja księgowa (kosztów, przychodów, należności lub zobowiązań), konsekwentnie, działalność Spółki w zakresie najmu nie jest rozliczana odrębnie (w formie osobnego bilansu, sprawozdania finansowego itp.) w oderwaniu do pozostałych rodzajów działalności Spółki. Spółka nie zatrudnia pracowników dedykowanych wyłącznie tej działalności, pracownicy Spółki wykonują różne zadania, zarówno związane z działalnością w zakresie najmu nieruchomości, jak i dotyczącą innych gałęzi działalności Spółki (w tym dotyczące zwykłego zarządu). W skład przedmiotu zbycia nie wchodzą księgi i urządzenia księgowe Spółki w związku z prowadzoną działalnością w zakresie najmu, salda rozliczeń z najemcami z tytułu czynszów najmu, ani ogół praw i obowiązków pracowników Spółki dotychczas obsługujących prowadzone najmy. Zamiarem nabywcy co do przyszłej umowy nabycia nie jest kontynuowanie działalności Spółki w podobnym lub większym rozmiarze (w tym przejętych najmów), lecz - po uzyskaniu stosownych pozwoleń budowlanych - wygaszenie dotychczasowych umów najmu oraz wzniesienie na nabytych nieruchomościach nowego zamierzenia budowlanego, według własnych zamiarów nabywcy. W tym celu planowana jest sprzedaż w/w nieruchomości wraz z pozwoleniem na rozbiórkę dotychczasowych budynków.

Wnioskodawca w odpowiedzi na wezwanie Organu wskazał, że przedmiot planowanej sprzedaży nie będzie stanowił przedsiębiorstwa ani nie będzie stanowił zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ustawy Kodeks Cywilny - ani według zamiaru i celu stron umowy, ani cech przedmiotu umowy.

Wnioskodawca wskazał także że nie ponosił wydatków na ulepszenie Budynku Biurowego, Hali Przemysłowej i Parkingu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej tych budynków i budowli.

Ponadto, wskazano że, w dacie zbycia w/w nieruchomości na działkach gruntowych będących przedmiotem sprzedaży będą znajdowały się zabudowania (nakłady) opisane we wniosku. Przed zbyciem Wnioskodawca nie będzie dokonywać we własnym imieniu ani na własny rachunek fizycznego usunięcia nakładów lub ich części, znajdujących się na powyższych działkach, w związku z tym w dacie sprzedaży nakłady te będą pozostawać na nieruchomościach. Decyzję co do fizycznego usunięcia tych nakładów, w całości lub w części, podejmie i zrealizuje nabywca. Planowana (orientacyjna) sprzedaż całości lub części spośród w/w nieruchomości nastąpi w 2020 roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Jaką stawką VAT winny być opodatkowane opisane wyżej nieruchomości w przypadku ich sprzedaży - w przypadku braku złożenia oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia podatkowego?
Jaką stawką VAT winny być opodatkowane opisane wyżej nieruchomości w przypadku ich sprzedaży - w przypadku złożenia o rezygnacji ze zwolnienia podatkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1

W ocenie Spółki - w przypadku braku złożenia oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia podatkowego - sprzedaż wszystkich nieruchomości (Budynku Biurowego, Hali oraz Parkingu) będzie podlegała podatkowi od towarów i usług z zastosowaniem stawki „zwolnione”, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy o podatku od towarów i usług, albowiem spełnione są przesłanki wymienione w tym przepisie w odniesieniu do wszystkich wymienionych nieruchomości.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, zasiedlenie (wybudowanie) budynku nastąpiło przed 1990 rokiem, zaś ich nabycie przez Spółkę nastąpiło w marcu 2016 r. w ramach transakcji podlegającej podatkowi VAT (ze stawką „zwolnione”), w związku z tym pierwsze zasiedlenie - w wykonaniu transakcji podlegającej opodatkowaniu - nastąpiło najpóźniej w marcu 2016 r. Tym samym upłynął dwuletni okres, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto sprzedaż tych nieruchomości nie będzie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części. Zamiar i cel żadnej ze stron (zbywcy i nabywcy) nie są nakierowane na transakcję tego rodzaju, przedmiot sprzedaży nie stanowi wyodrębnionego (finansowo, funkcjonalnie lub organizacyjnie) zespołu ludzi i rzeczy przeznaczonego do realizacji zadań gospodarczych. Przyszły nabywca nie zamierza prowadzić - w dłuższym okresie czasu i w oparciu o nabyte nieruchomości - działalności dotychczas prowadzonej przez zbywcę (Spółkę), a będzie utrzymywał stosunki najmu wyłącznie w zakresie niezbędnym do ich wygaśnięcia oraz uzyskania pozwoleń na realizację innego zamierzenia budowlanego, połączonych z rozbiórką dotychczasowych budynków.

Ad.2

W ocenie Spółki - w przypadku złożenia oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia podatkowego - sprzedaż wszystkich nieruchomości (Budynku Biurowego, Hali oraz Parkingu) będzie podlegała podatkowi od towarów i usług z zastosowaniem stawki podstawowej. Strony mogą - według własnego uznania - zrezygnować ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust.1 pkt 10) ustawy o podatku od towarów i usług, w odniesieniu do wszystkich nieruchomości lub niektórych z nich, składając oświadczenie przewidziane w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług. W takim przypadku sprzedaż nieruchomości, w stosunku do których złożono takie oświadczenie, będzie podlegała opodatkowaniu VAT według stawki podstawowej 23% VAT. Ponadto sprzedaż tych nieruchomości nie będzie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części. Zamiar i cel żadnej ze stron (zbywcy i nabywcy) nie są nakierowane na transakcję tego rodzaju, przedmiot sprzedaży nie stanowi wyodrębnionego (finansowo, funkcjonalnie lub organizacyjnie) zespołu ludzi i rzeczy przeznaczonego do realizacji zadań gospodarczych. Przyszły nabywca nie zamierza prowadzić - w dłuższym okresie czasu i w oparciu o nabyte nieruchomości - działalności dotychczas prowadzonej przez zbywcę (Spółkę), a będzie utrzymywał stosunki najmu wyłącznie w zakresie niezbędnym do ich wygaśnięcia oraz uzyskania pozwoleń na realizację innego zamierzenia budowlanego.

Wreszcie, pod względem gospodarczym zgodnym zamiarem stron – wnioskodawcy i nabywcy nie jest (w istocie) transakcja dotycząca budynków, lecz gruntu nadającego się pod budowę nowej inwestycji. Jak wynika z opisu stanu faktycznego, budynki mają zostać przez nabywcę docelowo rozebrane w celu stworzenia na nabytym gruncie przestrzeni pod lokalizację nowej inwestycji (por. orzeczenie ETS z dnia 19.11.2009 r., sygn. akt C-461/08, jak również z dnia 17.01.2013 r., sygn. C-543/11). W ocenie Wnioskodawcy, w tym stanie rzeczy transakcja powinna być raczej traktowana jako dostawa terenu budowlanego, a nie budynków względnie budowli.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż – w myśl art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jednocześnie ustawodawca przewidział możliwość wyłączenia stosowania przepisów ustawy. Jak wskazuje bowiem art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość. Przedmiot planowanej sprzedaży nie będzie stanowił przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Na nieruchomość składają się działka zabudowana budynkiem biurowym, na podbudowie fundamentowej, wybudowanym przed 1990 rokiem, działka zabudowana budynkiem - halą wysokiego składowania, na podbudowie fundamentowej, wybudowanym przed 1990 rokiem, działka zabudowana budowlą - parkingiem dla pojazdów mechanicznych - zabudowanym przemysłowo utwardzoną powierzchnią o podbudowie fundamentowej z powierzchnią betonowo-asfaltową, z dodatkowym nakładem kostki budowlanej, wyposażoną ponadto w krawężniki ograniczające oraz ogrodzoną i oświetloną, posiadającą dojazd do drogi publicznej poprzez drogę wewnętrzną, utworzonym przed 1990 rokiem. W dacie zbycia na działkach gruntowych będących przedmiotem sprzedaży będą znajdowały się wskazane zabudowania (nakłady). Przed zbyciem Wnioskodawca nie będzie dokonywać we własnym imieniu ani na własny rachunek fizycznego usunięcia nakładów lub ich części, znajdujących się na działkach, w związku z tym w dacie sprzedaży nakłady te będą pozostawać na nieruchomościach. Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie Budynku Biurowego, Hali Przemysłowej i Parkingu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej tych budynków i budowli.

Nieruchomości powyższe są użytkowane na potrzeby własne Spółki, jak i są przedmiotem wynajmu na rzecz osób trzecich, na podstawie różnych umów najmu - na czas nieoznaczony, w tym krótkoterminowy.

Spółka nabyła powyższe nieruchomości w marcu 2016 r. na podstawie transakcji zwolnionej od podatku VAT, w związku z czym nie posiadała prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z takim nabyciem.

Planowana (orientacyjna) sprzedaż całości lub części spośród w/w nieruchomości nastąpi w 2020 roku.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania sprzedaży nieruchomości w przypadku braku złożenia oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia (pytanie nr 1) oraz kwestii opodatkowania sprzedaży nieruchomości w przypadku złożenia oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia (pytanie nr 2).

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy zauważyć, że z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż przedmiot planowanej sprzedaży nie będzie stanowił przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem w świetle przywołanych przepisów prawa i przedstawionych okoliczności sprawy nie dojdzie do zastosowania wyłączenia spod przedmiotowego zakresu opodatkowania VAT przewidzianego w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym, skoro jak wskazał Wnioskodawca przedmiot planowanej transakcji nie będzie stanowił ani przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, transakcja ta będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu.

Jednocześnie wskazać należy, że w kwestii opodatkowania dostawy gruntów zabudowanych budynkami/budowlami do rozbiórki wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w wyroku z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV przeciwko Staatssecretaris van Financiën. W wyroku tym TSUE orzekł, że: „Artykuł 13 część B lit. g) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku w związku z art. 4 ust. 3 lit. a) tej dyrektywy powinien być interpretowany w ten sposób, że przewidzianym w pierwszym z tych przepisów zwolnieniem z podatku VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle podatku VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki”.

Ponadto, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych, sam fakt, iż w chwili sprzedaży nieruchomości w stosunku do znajdującego się na niej budynku zostało wydane pozwolenie na jego rozbiórkę, nie daje podstaw do uznania transakcji za dostawę niezabudowanego gruntu – tak m.in. orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 7 listopada 2013 r. sygn. akt I FSK 1436/13 i sygn. akt I FSK 1582/13 oraz w wyroku z dnia 19 czerwca 2015 r. sygn. akt I FSK 818/14. W wyroku z dnia 19 czerwca 2015 r. sygn. akt I FSK 818/14, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że „(...) skoro rozbiórka budynków nawet nie rozpoczęła się przed dokonaniem dostawy, to wnioskodawca nabył nieruchomość zabudowaną, a nie sam grunt. Zgodzić się należy z konkluzją, że dla oceny charakteru takiej transakcji nie ma znaczenia fakt, że została wydana decyzja udzielająca pozwolenia na budowę, dla realizacji którego konieczna była rozbiórka istniejących na działkach obiektów. Słusznie sąd I instancji podkreślił, że bez znaczenia dla kwalifikacji tej czynności na gruncie podatku VAT jest okoliczność, że nabywca w przyszłości, po dokonaniu dostawy zamierza zburzyć budynki i wznieść nowe (...)”.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że przed zbyciem Wnioskodawca nie będzie dokonywać we własnym imieniu ani na własny rachunek fizycznego usunięcia budynków i budowli lub ich części, znajdujących się na działkach, w związku z tym w dacie sprzedaży budynki i budowle te będą pozostawać na nieruchomościach. Decyzję co do fizycznego usunięcia budynków i budowli, w całości lub w części, podejmie i zrealizuje nabywca. Zatem, mając na uwadze niniejsze informacje, uznać należy, że przedmiotem sprzedaży będzie grunt zabudowany tj. działki zabudowane.

Podstawowa stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawę budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Jednocześnie przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006. str. 1 z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził: „Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia wynikające z ustawy o VAT i Dyrektywy 2006/112/WE Rady należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy.”

Ponadto odnośnie kwestii pierwszego zasiedlenia wypowiedział się TSUE w orzeczeniu z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16 Kozuba Premium Selection, w którym wskazał, że „artykuł 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, takim jak będące przedmiotem postępowania głównego, które uzależniają zwolnienie z podatku od wartości dodanej w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Wskazane przepisy tejże dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one, aby takie przepisy krajowe uzależniały owo zwolnienie od warunku, zgodnie z którym w wypadku „ulepszenia” istniejącego budynku poniesione wydatki nie mogą przekroczyć 30% początkowej wartości tego budynku, o ile rzeczone pojęcie „ulepszenia” jest interpretowane w taki sam sposób jak pojęcie „przebudowy” zawarte w art. 12 ust. 2 dyrektywy 2006/112, to znaczy tak, że odnośny budynek powinien być przedmiotem istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany jego wykorzystania lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia”.

Zatem zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własne osoby fizycznej.

Przy tym w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem. Jeżeli zatem dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta z obniżonej stawki podatku, bądź też ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, to z preferencji takiej stawki korzysta również dostawa gruntu, na którym dany budynek (budowla) jest posadowiony.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa uznać należy, że dostawa Budynku Biurowego, Hali Przemysłowej oraz Parkingu spełnia przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Z informacji wskazanych przez Wnioskodawcę wynika, że w analizowanym przypadku doszło do pierwszego zasiedlenia wskazanych budynków i budowli i między pierwszym zasiedleniem a planowaną transakcją minie okres dłuższy niż 2 lata. Z okoliczności sprawy wynika, że od momentu rozpoczęcia wykorzystywania (użytkowania) wskazanych budynków i budowli do momentu transakcji sprzedaży upłynął okres dwóch lat. Jednocześnie wskazano, że nie ponoszono nakładów na ulepszenie budynków i budowli stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej danego obiektu. Tym samym sprzedaż budynków i budowli będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W konsekwencji zbycie działek, na których usytuowany jest Budynek Biurowy, Hala Przemysłowa oraz Parking również podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania zgodnie z art. 43 ust.1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Zatem w przypadku braku złożenia oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy sprzedaż nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust.1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Natomiast w przypadku spełnienia warunków wynikających z art. 43 ust. 10 i 11 ustawy w tym złożenia oświadczenia o rezygnacji ze zwolnienia sprzedaż nieruchomości nie będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust.1 pkt 10 ustawy lecz będzie podlegać opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT, w wysokości 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018, poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin