Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2012 r. (data wpływu 6 grudnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 stycznia 2013 r. (data wpływu 4 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m. in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 21 stycznia 2013 r., Nr IPTPB1/415-740/12-2/KSU, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 21 stycznia 2013 r. skutecznie doręczono w dniu 24 stycznia 2013 r., następnie w dniu 4 lutego 2013 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 31 stycznia 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Gmina ponosi wydatki związane z pokryciem kosztów szkoleń radnych Rady Miejskiej. Radni uczestniczą w szkoleniach z zakresu pełnienia obowiązków radnego jako członka organu, jak też z zakresu zadań i kompetencji Gminy, jako jednostki samorządu terytorialnego. Szkolenia radnych stanowią nieodpłatne świadczenia, które kwalifikuje się jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, niepodlegające zwolnieniu od podatku dochodowego.

W związku z powyższym Wnioskodawca jako płatnik pobiera od radnych zaliczki na podatek dochodowy. Do dokonywanych świadczeń stosuje się miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości 111,25 zł. Następnie Wnioskodawca odprowadza kwoty pobranych zaliczek na podatek na rachunek urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki.

Ponadto nadmienia, iż wystąpiła również sytuacja, w której radni nie wpłacili zaliczek na podatek dochodowy przed odbyciem szkolenia i mimo pisemnych wezwań odmawiają ich uregulowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy Wnioskodawca, jako płatnik, powinien za szkolenie radnego Rady Miejskiej pobrać od radnego zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych i jaką deklarację podatkową powinien sporządzić...
2. Jaką deklarację podatkową winien sporządzić Wnioskodawca radnemu, który nie wpłacił zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych przed szkoleniem i odmawia wpłaty zaliczki...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku, radny otrzymuje świadczenie w związku z wykonywanym mandatem i źródłem tego świadczenia jest działalność wykonywana osobiście. Zgodnie z art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, szkolenia radnych stanowią nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście niepodlegające zwolnieniu od podatku dochodowego.

W myśl art. 22 ust. 9 pkt 5 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów określa się w wysokości 111,25 zł. Od przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uzyskiwanych z tytułu czynności związanych z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich (art. 13 pkt 5) Wnioskodawca, jako płatnik, obowiązany jest do poboru zaliczek na podatek dochodowy, w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, Wnioskodawca od uzyskiwanego przez radnego przychodu z tytułu szkolenia powinien sporządzić informację PIT-11, którą w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym przesyła podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika.

Wnioskodawca uważa, że w sytuacji, gdy radny nie wpłacił zaliczki na podatek dochodowy od szkolenia Gmina powinna wystawić również PIT-11, określając wartość przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia oraz koszty uzyskania przychodu, a w rubryce dotyczącej zaliczki pobranej przez płatnika wpisać kwotę zero.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przepisu art. 13 pkt 5 ww. ustawy wynika, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - do wysokości nie przekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Z obowiązkami społecznymi i obywatelskimi mamy do czynienia w przypadku czynności i zadań związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych, jakimi są obowiązki wynikające z funkcji, np. radnego, posła, czy senatora. Będą to przede wszystkim obowiązki związane z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej (zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej). Dotyczy to również określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe), w tym również w ramach wolontariatu. O pełnieniu obowiązku obywatelskiego możemy mówić wtedy, gdy dana osoba uczestniczy w zawiadywaniu sprawami państwa jako obywatel, zgodnie z zasadami demokratyzmu instytucji publicznych. Z pełnieniem obowiązków społecznych mamy zaś do czynienia wówczas, gdy dana osoba uczestniczy w pracy instytucji (w szczególności instytucji samorządu terytorialnego lub zawodowego) jako reprezentant pewnej społeczności biorąc udział w rozwiązywaniu problemów tej społeczności w jej interesie. Powyższe oznacza, że pojęcie obowiązków społecznych i obywatelskich jest spełnione w przypadku czynności i zadań, związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych, a takimi niewątpliwie są obowiązki radnego.

Stosownie do art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), na zasadach ustalonych przez radę gminy radnemu przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych. Wysokość diet przysługujących radnemu nie może przekroczyć w ciągu miesiąca łącznie półtorakrotności kwoty bazowej określonej w ustawie budżetowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 79, poz. 431 ze zm.). Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, maksymalną wysokość diet przysługujących radnemu w ciągu miesiąca, uwzględniając liczbę mieszkańców gminy, przy czym kwota wymieniona w ust. 6 oznacza maksymalną wysokość diet w gminach o największej liczbie mieszkańców (art. 25 ust. 6 i 7 ustawy o samorządzie gminnym).

W myśl § 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2000 r. w sprawie sposobu ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych radnych gminy (Dz. U. Nr 66, poz. 800 ze zm.), z tytułu podróży służbowej przysługują:

1. diety,
2. zwrot kosztów
   1. przejazdów z miejscowości określonej przez przewodniczącego rady gminy w poleceniu wyjazdu służbowego do miejsca stanowią
   1. przejazdów z miejscowości określonej przez przewodniczącego rady gminy w poleceniu wyjazdu służbowego do miejsca stanowiącego cel podróży i z powrotem,
   2. noclegów,
   3. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   4. innych udokumentowanych wydatków.
   
   
   

Jak zatem wynika z powołanych przepisów ustawy o samorządzie gminy i wydanych na jej podstawie rozporządzeń, właściwe przepisy przewidują jedynie możliwość ustanowienia dla radnych diet i kosztów podróży służbowej. Nie dopuszczają w tym zakresie żadnych innych rekompensat, czy też finansowania innych wydatków dokonywanych na rzecz radnych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca - Gmina ponosi wydatki związane z pokryciem kosztów szkoleń radnych Rady Miejskiej. Radni uczestniczą w szkoleniach z zakresu pełnienia obowiązków radnego jako członka organu, jak też z zakresu zadań i kompetencji Gminy, jako jednostki samorządu terytorialnego. Szkolenia radnych stanowią nieodpłatne świadczenia, które kwalifikuje się jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, niepodlegające zwolnieniu od podatku dochodowego.

W związku z powyższym Wnioskodawca jako płatnik pobiera od radnych zaliczki na podatek dochodowy. Do dokonywanych świadczeń stosuje się miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości 111,25 zł. Następnie Wnioskodawca odprowadza kwoty pobranych zaliczek na podatek na rachunek urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki.

Ponadto nadmienia, iż wystąpiła również sytuacja, w której radni nie wpłacili zaliczek na podatek dochodowy przed odbyciem szkolenia i mimo pisemnych wezwań odmawiają ich uregulowania.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, iż radny wykonuje czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich. W związku z czym, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnieniu z podatku dochodowego mogą podlegać tylko wypłacane radnemu diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych, o których mowa w art. 25 ust. 4 i ust. 6 ustawy o samorządzie gminnym, do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Szkolenia radnych stanowią nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, niepodlegające zwolnieniu od podatku dochodowego.

Świadczenia te (uczestnictwo w szkoleniu) radny otrzymuje bowiem tylko dlatego, że wykonuje mandat radnego, a zatem źródłem tego świadczenia jest działalność wykonywana osobiście.

Od uzyskiwanych przez radnego przychodów z tytułu czynności związanych z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich, o których mowa w art. 13 pkt 5 ww. ustawy, w tym również i od ww. nieodpłatnych świadczeń (szkoleń), Wnioskodawca jako płatnik obowiązany jest do poboru zaliczek na podatek dochodowy.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa m.in. w art. 13 pkt 5, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z przepisu art. 22 ust. 9 pkt 5 ww. ustawy wynika, iż koszty uzyskania przychodów z tytułów wymienionych w art. 13 pkt 5, 7 i 9 określa się w wysokości wskazanej w ust. 2 pkt 1, a jeżeli podatnik tego samego rodzaju przychody uzyskuje od więcej niż jednego podmiotu albo od tego samego podmiotu, ale z tytułu kilku stosunków prawnych, w wysokości określonej w ust. 2 pkt 2.

W myśl art. 22 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej.

Następnie płatnicy, o których mowa w art. 41 ww. ustawy, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 42 ust. 1 ww. ustawy).

Natomiast z przepisu art. 42 ust. 1a ww. ustawy wynika, iż w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-4R). Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

W świetle powołanych powyżej przepisów należy zatem stwierdzić, iż radni uzyskują nieodpłatne świadczenie w postaci uczestnictwa w szkoleniach, przy jednoczesnym nie ponoszeniu wydatków z tego tytułu. W związku z uzyskaniem przez radnych przychodu z działalności wykonywanej osobiście, określonym w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w postaci nieodpłatnego świadczenia z tytułu uczestnictwa w szkoleniach, osoby te są zobowiązane, zgodnie z art. 41 ust. 7 pkt 3 ww. ustawy, wpłacić płatnikowi kwotę zaliczki podatku przed udostępnieniem ww. świadczenia. Natomiast na płatniku ciąży obowiązek naliczenia i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od ww. nieodpłatnego świadczenia oraz przesłania radnym oraz właściwym dla tych osób urzędom skarbowym, imiennych informacji o wysokości dochodu, sporządzonych według ustalonego wzoru (PIT-11).

Reasumując, w przedmiotowej sprawie koszty nieodpłatnego szkolenia stanowią przychód jego uczestnika i w związku z tym Wnioskodawca jako płatnik obowiązany jest naliczać i odprowadzać z tego tytułu zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, z uwzględnieniem dyspozycji art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym ma obowiązek wystawienia informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11. Przed obliczeniem zaliczek należy uwzględnić koszty uzyskania przychodu zgodnie z zasadami określonymi w art. 22 ust. 9 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Natomiast w przypadku, gdy Wnioskodawca jako płatnik nie odprowadzi zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnego szkolenia, w wystawionej informacji podatkowej PIT-11 winien uwzględnić kwotę przychodu z tego tytułu, koszty uzyskania przychodu zgodnie z zasadami określonymi w art. 22 ust. 9 pkt 5 ww. ustawy, a w pozycji dotyczącej zaliczki pobranej przez płatnika winien wpisać zero.

Należy zauważyć, iż fakt niedokonania wpłaty przez radnego zaliczki na podatek dochodowy przed udostępnieniem ww. świadczenia, nie zwalnia Wnioskodawcy z obowiązków płatnika, tj. odprowadzenia z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu

Mocą art. 30 § 1 ww. ustawy, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 wspomnianej ustawy, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony. Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi wskazane okoliczności, władny jest wydać decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku, przy czym organ podatkowy może wydać tę decyzję również po zakończeniu roku podatkowego lub innego okresu rozliczeniowego (art. 30 § 4 i 6 ustawy Ordynacja podatkowa). Zgodnie z art. 51 § 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa, nie wpłacona w terminie płatności przez płatnika zaliczka na podatek jest zaległością podatkową, od której w myśl przepisu art. 53 § 1 ww. ustawy, naliczane są odsetki za zwłokę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia tego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Powrót