Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.473.2021.2.KC
z 27 września 2021 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2021 r. (data wpływu 24 czerwca 2021 r.), uzupełnionym w dniu 8 września 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego przeniesienia własności sieci wodno-kanalizacyjnej – jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 24 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek, uzupełniony w dniu 8 września 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego przeniesienia własności sieci wodno-kanalizacyjnej.


We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawczyni kupiła działkę budowlaną bez bezpośredniego dostępu do sieci wodnej i kanalizacyjnej.

Wnioskodawczyni postanowiła sama, na własny koszt, wybudować urządzenia wodno-kanalizacyjne (tzw. sieć) – i tak też zrobiła. Nie zawierała ani nie podpisywała żadnych umów, porozumień, czy innych aktów, mających skutki prawne, z Gminą czy innymi podmiotami. Wybudowane urządzenia wodno-kanalizacyjne są własnością Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni sama i na własny koszt uzyskała wszelkie pozwolenia, skompletowała dokumentację i uzyskała dokumenty potwierdzające prawidłowość i zgodność z normami wykonanych urządzeń. Wnioskodawczyni wybudowała urządzenia na własny koszt, bo z Gminy dowiedziała się, że nie ma funduszy na budowę, ale są na odpłatne przejęcie wybudowanych urządzeń. Niemniej jednak Wnioskodawczyni wie, że może ubiegać się od Gminy zwrotu poniesionych udokumentowanych kosztów budowy ww. urządzeń w zamian za przeniesienie prawa ich własności.

Urządzenia wodno-kanalizacyjne zostały podłączone do publicznej sieci wodno-kanalizacyjnej – Wnioskodawczyni posiada „Protokół odbioru technicznego” z dnia 1 czerwca 2021 r. W protokole tym, oprócz informacji technicznych dot. wybudowanych urządzeń, jest zapis, iż „Odebrana sieć pozostaje własnością inwestora”.

Wnioskodawczyni nie zwracała się do Gminy o odpłatne przejęcie wybudowanych urządzeń wodno-kanalizacyjnych, nie pisała żadnych pism, czy wniosków w tej sprawie.

Do Gminy, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawczyni zamierza zwrócić się z wezwaniem o odpłatne przejęcie w dniu 3 stycznia 2022 r. i będzie oczekiwała na odpowiedź. Wnioskodawczyni będzie żądała zwrotu udokumentowanych kosztów, jakie poniosła w związku z przedmiotową inwestycją (Wnioskodawczyni posiada faktury), w zamian za przeniesienie prawa własności, przy czym własność wybudowanych urządzeń wodno-kanalizacyjnych przeniesie dopiero po całkowitej spłacie poniesionych kosztów.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy gdyby w 2021 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę z Gminą na odpłatne przeniesienie własności urządzeń wodno-kanalizacyjnych to będzie zobligowana do opodatkowania przychodów wskazanych w informacji PIT jako przychodu z innych źródeł?


Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro poniosła ona udokumentowane koszty budowy urządzeń wodno-kanalizacyjnych i chciałaby je odpłatnie przenieść na rzecz Gminy to nie osiąga żadnych przychodów, które mogłyby stać się podstawą opodatkowania, tym samym nie wykaże tego w informacji/rozliczeniu PIT.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 9 – inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak wynika z powyższego przepisu katalog przychodów zaliczanych do tzw. innych źródeł jest katalogiem otwartym. Tym samym do tegoż źródła należy zaliczyć wszystkie inne przychody, jednakże tylko takie, które nie mogą być zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:


  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c- przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.


W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie rzeczy ma miejsce przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie zaś do art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Natomiast zgodnie z art. 24 ust. 6 komentowanej ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia rzeczy a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

Wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia rzeczy, należy więc w tym zakresie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z art. 45 Kodeksu cywilnego, rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

W myśl art. 46 § 1 ww. ustawy, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższego przepisu wynika więc, że rzeczą ruchomą jest każdy przedmiot materialny niebędący nieruchomością.

Z kolei zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego (art. 47 § 2 ww. ustawy).

Natomiast na podstawie art. 49 § 1 ustawy Kodeks cywilny, urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca (art. 49 § 2 ww. ustawy).

Zgodnie zaś z art. 535 Kodeksu cywilnego, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

W myśl natomiast art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2020 r. poz. 2028 ze zm.) osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie.

Należność za przekazane urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne może być rozłożona na raty lub uwzględniona w rozliczeniach za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (art. 31 ust. 3 ww. ustawy).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni kupiła działkę budowlaną bez bezpośredniego dostępu do sieci wodnej i kanalizacyjnej. Wnioskodawczyni postanowiła sama, na własny koszt, wybudować urządzenia wodno-kanalizacyjne (tzw. sieć) – i tak też zrobiła. Nie zawierała ani nie podpisywała żadnych umów, porozumień, czy innych aktów, mających skutki prawne, z Gminą czy innymi podmiotami. Wybudowane urządzenia wodno-kanalizacyjne są własnością Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni sama i na własny koszt uzyskała wszelkie pozwolenia, skompletowała dokumentację i uzyskała dokumenty potwierdzające prawidłowość i zgodność z normami wykonanych urządzeń. Wnioskodawczyni wybudowała urządzenia na własny koszt, bo z Gminy dowiedziała się, że nie ma funduszy na budowę, ale są na odpłatne przejęcie wybudowanych urządzeń. Niemniej jednak Wnioskodawczyni wie, że może ubiegać się od Gminy zwrotu poniesionych udokumentowanych kosztów budowy ww. urządzeń w zamian za przeniesienie prawa ich własności. Urządzenia wodno-kanalizacyjne zostały podłączone do publicznej sieci wodno-kanalizacyjnej – Wnioskodawczyni posiada „Protokół odbioru technicznego” z dnia 1 czerwca 2021 r. W protokole tym, oprócz informacji technicznych dot. wybudowanych urządzeń, jest zapis, iż „Odebrana sieć pozostaje własnością inwestora”. Wnioskodawczyni nie zwracała się do Gminy o odpłatne przejęcie wybudowanych urządzeń wodno-kanalizacyjnych, nie pisała żadnych pism, czy wniosków w tej sprawie. Do Gminy, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawczyni zamierza zwrócić się z wezwaniem o odpłatne przejęcie w dniu 3 stycznia 2022 r. i będzie oczekiwała na odpowiedź. Wnioskodawczyni będzie żądała zwrotu udokumentowanych kosztów, jakie poniosła w związku z przedmiotową inwestycją (Wnioskodawczyni posiada faktury), w zamian za przeniesienie prawa własności, przy czym własność wybudowanych urządzeń wodno-kanalizacyjnych przeniesie dopiero po całkowitej spłacie poniesionych kosztów.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane regulacje prawne w pierwszej kolejności stwierdzić należy, że odpłatne przekazanie Gminie sieci wodno-kanalizacyjnej – stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – należy zakwalifikować do źródła przychodów jakim jest odpłatne zbycie innych rzeczy. Skoro przedmiotem tej umowy jest odpłatne przekazania sieci wodno-kanalizacyjnej, tj. urządzenia, które – w świetle cyt. art. 49 Kodeksu cywilnego – po fizycznym połączeniu z siecią przestają być częścią składową nieruchomości i uzyskują status samoistnej rzeczy ruchomej, to mamy tu do czynienia z umową sprzedaży rzeczy. W konsekwencji, przychód z tego tytułu nie może zostać zakwalifikowany jako przychód z tzw. „innych źródeł”, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto wyjaśnić należy, że nabycie przez osobę, która poniosła koszty budowy urządzeń stanowiących elementy odcinka sieci wodno-kanalizacyjnej – w kontekście przywołanego art. 49 Kodeksu cywilnego – ma miejsce w momencie ich przyłączenia do sieci wodociągowej. Wtedy bowiem dane urządzenia uzyskują status samoistnej rzeczy ruchomej (wcześniej, tj. przed przyłączeniem były składnikiem nieruchomości). Dokonanie bowiem odbioru technicznego instalacji wodno-kanalizacyjnej wybudowanej przez inwestora oraz jej uruchomienie i przyłączenie do ogólnej sieci wodno-kanalizacyjnej stanowi podstawę do uznania tej instalacji za część składową przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 49 Kodeksu cywilnego.

W przedmiotowej sprawie urządzenie wodno-kanalizacyjne zostało podłączone do ogólnej sieci wodno-kanalizacyjnej na podstawie protokołu odbioru technicznego z dnia 1 czerwca 2021 r. Wnioskodawczyni zamierza w dniu 3 stycznia 2022 r. zwrócić się do Gminy z wezwaniem o odpłatne przejęcie przez Gminę tej sieci. Niemniej jednak wątpliwości Wnioskodawczyni – zakreślone pytaniem interpretacyjnym – dotyczą zawarcia umowy dotyczącej takiego przekazania w 2021 r.

Wobec powyższego wyjaśnić należy, że sprzedaż w 2021 r. przez Wnioskodawczynię ww. sieci, czyli przed upływem sześciu miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jej nabycie, będzie stanowiła źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji odpłatne przeniesienie własności urządzeń wodno-kanalizacyjnych – dokonane przez Wnioskodawczynię w 2021 r. – będzie skutkowała obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od uzyskanego dochodu.

Końcowo zauważyć należy, że jeżeli odpłatne zbycie sieci wodno-kanalizacyjnej nastąpi – tak jak zamierzała Wnioskodawczyni w styczniu 2022 r. – czyli po upływie sześciu miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jej nabycie, tj. przyłączenie przez Wnioskodawczynię do ogólnej sieci wodno-kanalizacyjnej, to sprzedaż ta nie będzie stanowiła źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem nastąpi po upływie czasu, o którym mowa w tym przepisie.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.


Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:


  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.


Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.


Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).


Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj