0115-KDIT3.4011.627.2021.1.JS
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1550 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 1 lipca 2021 r. (data wpływu 14 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu z wykupu po zakończeniu umowy leasingu z przeznaczeniem na cele osobiste - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
14 lipca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w ww. zakresie.
W ww. wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wybrał opodatkowanie - zasady ogólne według skali podatkowej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zawarł z podmiotem świadczącym usługi leasingowe umowę leasingu samochodu osobowego dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Samochód był przedmiotem leasingu operacyjnego. W okresie leasingu Wnioskodawca odliczał 50% VAT z każdej faktury otrzymanej od leasingodawcy, pozostała kwota była księgowana w koszty uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wnioskodawca odliczał również 50% VAT z faktur dokumentujących wydatki eksploatacyjne i serwisowe, pozostałą kwotę z faktur zaliczał do kosztów uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w wysokości 75%. Zgodnie z treścią umowy leasingowej, po jej zakończeniu Wnioskodawca skorzystał z prawa wykupu przedmiotu leasingu. Umowa leasingu została zakończona. Wnioskodawca wykupił przedmiot leasingu (samochód) bez zamiaru wykorzystania go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a jedynie z zamiarem przeznaczenia samochodu na cele osobiste, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Wykup samochodu został udokumentowany fakturą VAT wystawioną na dane firmowe. Samochód nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy, jednocześnie Wnioskodawca nie dokonał odliczenia podatku VAT. Samochód został przeznaczony na cele osobiste (prywatne) Wnioskodawcy w momencie wykupu. Wnioskodawca zamierza sprzedać samochód w okresie nie krótszym niż 6 miesięcy liczonym od ostatniego dnia miesiąca, w którym nastąpił wykup samochodu. Nadmieniam, że Wnioskodawca nie dokonywał i nie będzie dokonywał wymiany części samochodowych (części nabytych w ramach dostawy), które powodowałyby trwały wzrost wartości samochodu, od których przysługiwałoby Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego.
W związku z powyższym opisem w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawca sformułował następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2).
Czy sprzedaż takiego samochodu z majątku prywatnego, niewprowadzonego do środków trwałych działalności, po upływie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie - wykup, spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym tytułem działalności gospodarczej?
Zdaniem Wnioskodawcy po wykupieniu z leasingu, samochód stał się składnikiem majątku prywatnego i co istotne nigdy nie był składnikiem majątku w prowadzonej działalności gospodarczej. Jeśli Wnioskodawca zdecyduje się na odpłatne zbycie pojazdu, to taką czynność może zakwalifikować jako przychód ze źródła przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie kwalifikować go jako przychód z działalności gospodarczej. Zgodnie z treścią tego przepisu, nie stanowi źródła przychodów odpłatne zbycie m.in. rzeczy ruchomych, poza działalnością gospodarczą, jeśli następuje po upływie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. Dlatego Wnioskodawca uważa, że sprzedaż samochodu po 6 miesiącach nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym z działalności gospodarczej.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 wskazanej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:
- pozarolnicza działalność gospodarcza,
- odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
- nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
- spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
- prawa wieczystego użytkowania gruntów,
- innych rzeczy,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.
- nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
Zatem, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej – jeżeli sprzedaż ta nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i następuje przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie – kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy.
Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 wskazanej ustawy przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej jest również przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, będących:
- środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
- składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
- składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
- składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł z podmiotem świadczącym usługi leasingowe umowę leasingu samochodu osobowego dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zgodnie z treścią umowy leasingowej, po jej zakończeniu Wnioskodawca skorzystał z prawa wykupu przedmiotu leasingu. Umowa leasingu została zakończona. Wnioskodawca wykupił przedmiot leasingu (samochód) bez zamiaru wykorzystania go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a jedynie z zamiarem przeznaczenia samochodu na cele osobiste, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Następnie Wnioskodawca zamierza sprzedać samochód w okresie nie krótszym niż 6 miesięcy liczonym od ostatniego dnia miesiąca, w którym nastąpił wykup samochodu.
Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy zakupiony po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego samochód osobowy nie jest przez podatnika wykorzystywany w pozarolniczej działalności gospodarczej i nie został zaliczony do składników majątku tej działalności, wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przedmiotowy przychód należy wówczas zakwalifikować do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) wskazanej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy. W takiej sytuacji obowiązek podatkowy nie powstanie, jeżeli zbycie rzeczonego samochodu będzie miało miejsce po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie.
Odpowiadając zatem wprost na zadane przez Pana pytanie wskazać należy, że sprzedaż samochodu (wykupionego po zakończonej umowie leasingu operacyjnego) z majątku prywatnego, niewprowadzonego do środków trwałych działalności, po upływie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie - wykup, nie spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.