Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.498.2021.1.MN
z 23 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 czerwca 2021 r. (data wpływu 30 czerwca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 7 września 2021 r. (data wpływu 7 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

30 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Wniosek został uzupełniony pismem z 7 września 2021 r. (data wpływu 7 września 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 1 września 2021 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.498.2021.1.MN.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 7 września 2021 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie świadczenia usług parkingowych. Usługi te polegają na pobieraniu opłat za korzystanie z parkingu od klientów. Parking, na którym Spółka świadczy usługi wyposażony jest w automatyczny i samoobsługowy system parkingowy, wydający bilet wjazdowy i potwierdzenie transakcji po uiszczeniu zapłaty. Obsługa jest w pełni zautomatyzowana, dokonywana przez klienta i odbywa się bez udziału pracowników Spółki. W automacie płatniczym (kasie automatycznej) pobierane są opłaty w bilonie, banknotach oraz w formie bezgotówkowej przy pomocy terminala POS zainstalowanego w automacie. Po zakończeniu transakcji (opłaceniu biletu parkingowego uprzednio uzyskanego przez klienta przy terminalu wjazdowym na parking), wystawiane są potwierdzenia dokonania transakcji, które noszą nazwę „pokwitowanie niefiskalne”.

Przedmiotowe potwierdzenie dokonania transakcji zawiera:

nazwę podatnika,

adres punktu sprzedaży

numer identyfikacji podatkowej (NIP) podatnika

numer pokwitowania

numer urządzenia

numer operacji

datę oraz godzinę i minutę sprzedaży

nazwę usługi

wartość netto

wysokość podatku

wartość sprzedaży brutto

oznaczenie waluty, w której jest zapisywana sprzedaż

formę dokonania płatności.

Opłaty pobierane za korzystanie z parkingu są opodatkowane stawką podatku od towarów i usług (VAT) w wysokości 23%. System parkingowy ma zainstalowane oprogramowanie, które umożliwia drukowanie raportów w zakresach wskazanych przez użytkownika oraz standardowych: dziennych i miesięcznych zawierających kwotę utargu. Ponadto w urządzeniach są zapisywane wszystkie wykonane transakcje (kopie pokwitowań), co umożliwia prowadzenie ewidencji wymaganych przepisami prawa podatkowego. Jednak „pokwitowanie niefiskalne” nie zawiera informacji na temat nr NIP nabywcy, a system informatyczny obsługujący parking nie daje możliwości ręcznego wpisania nr NIP przez nabywcę usługi parkingowej w chwili dokonania płatności za usługę i otrzymania „pokwitowania niefiskalnego”.

Klienci parkingu zwracają się do Spółki z żądaniem wystawienia faktury VAT, z tytułu świadczonych usług parkingowych. Spółka wystawia fakturę, stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy o VAT. Faktury wystawiane są na podstawie dokumentu potwierdzającego dokonanie transakcji („pokwitowanie niefiskalne”). System parkingowy jest bezobsługowy i nie wymaga fizycznej obecności pracownika Spółki na terenie parkingu, dlatego nie istnieje możliwość wystawienia faktury „od ręki” bez uprzedniego uregulowania należności poprzez parkometr i pobrania wydrukowanego przez to urządzenie dowodu potwierdzającego dokonanie transakcji.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Spółka nie ewidencjonowała za pomocą kasy rejestrującej przed dniem 1 stycznia 2019 r. pobieranych opłat za pomocą samoobsługowych urządzeń (automat płatniczy) - Spółka nie prowadziła w tym zakresie działalności przed 1 stycznia 2019 r.

Na pytanie Organu: „Czy z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję (zapłata za usługi parkingowe pobierana przy użyciu samoobsługowego urządzenia) jednoznacznie będzie wynikać, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła?”

Wnioskodawca odpowiedział:

„Raporty generowane z systemu obsługującego „samoobsługowe urządzenie – parkomat” zawierają dane, które w jednoznaczny sposób identyfikują transakcję zapłaty za usługę parkingową. Raportowana jest: - data i godzina wjazdu - nr terminala - data i godzina zapłaty -nr biletu - kod biletu - razem opłacono”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy usługi świadczone przez Spółkę na terenie parkingu, na którym zainstalowany jest samoobsługowy system parkingowy, obsługiwany wyłącznie przez klientów Spółki korzystających z parkingu, mogą korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży, stosownie do postanowień § 2 oraz poz. 40 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r.?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka może korzystać z postanowień § 2 oraz poz. 40 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r.

Zgodnie z pozycją 40 załącznika do Rozporządzenia zwolnione z obowiązku ewidencjonowania są usługi świadczone przy użyciu urządzeń, w tym wydających bilety, obsługiwane przez klientów, które w systemie bezobsługowym przyjmują należność w:

• bilonie lub banknotach, lub
• innej formie (bezgotówkowej), jeżeli z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnej transakcji zapłata dotyczyła.
  
  

Urządzenie zainstalowane na parkingu spełnia przesłanki określone w rozporządzeniu, co zwalnia Spółkę z obowiązku fiskalizacji tego urządzenia lub zakupu dodatkowej kasy rejestrującej, w celu ewidencji sprzedaży usług świadczonych za pomocą tego urządzenia. Zgodnie z powyższym, Spółka nie zamierza fiskalizować tych urządzeń. Wydruki wydawane przez system parkingowy „pokwitowanie niefiskalne” potwierdzają fakt zawarcia transakcji i opłacenia należności za wyświadczoną usługę i tym samym spełniają wymagania wymiennie w pozycji 40 załącznika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Wskazany wyżej przepis art. 111 ust. 1 ustawy, określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danego towaru lub danej usługi jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Może zatem zaistnieć sytuacja, w której podatnik będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej jedynie część swojej sprzedaży, a niektórych czynności nie, bowiem mogą one korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej.

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2019 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Regulacje w nim zawarte przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe) oraz zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe).

Do zwolnienia przedmiotowego stanowiącego przedmiot zainteresowania Wnioskodawcy zastosowanie mają uregulowania zawarte w § 2 ust. 1 rozporządzenia zgodnie z którymi zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W myśl § 2 ust. 2 rozporządzenia, w odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

We wskazanym załączniku, stanowiącym wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wskazano w poz. 40 – usługi świadczone przy użyciu urządzeń, w tym wydających bilety, obsługiwanych przez klienta, które również w systemie bezobsługowym przyjmują należność w:

1. w bilonie lub banknotach, lub
2. innej formie (bezgotówkowej), jeżeli z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła.
   
   

Niniejsze zwolnienie jak wykazano powyżej jest zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, tj. dotyczy przedmiotu działalności.

Przepis § 8 ust. 3 rozporządzenia z 28 grudnia 2018 r. stanowi, że w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2019 r. rozpoczęli ewidencjonowanie czynności wymienionych w poz. 39 lub 40 załącznika do niniejszego rozporządzenia, zwolnienia, o którym mowa w § 2, w zakresie tych czynności ewidencjonowanych nie stosuje się.

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania o którym mowa w przepisach § 2 i § 3 ww. rozporządzenia nie stosuje się w przypadku dostawy towarów i usług, które zostały wymienione w § 4.

Ograniczenia wymienione w ww. przepisach nie mają jednak zastosowania w omawianej sprawie, bowiem jak wynika z jej opisu Wnioskodawca nie ewidencjonował za pomocą kasy rejestrującej przed dniem 1 stycznia 2019 r. pobieranych opłat za pomocą samoobsługowych urządzeń (automat płatniczy). Poza tym usługi parkingowe nie zostały wymienione w przepisie § 4 ww. rozporządzenia.

Ponadto w przedstawionym stanie faktycznym wskazano, że parking, na którym Spółka świadczy usługi parkingowe wyposażony jest w automatyczny i samoobsługowy system parkingowy, wydający bilet wjazdowy i potwierdzenie transakcji po uiszczeniu zapłaty. Obsługa jest w pełni zautomatyzowana, dokonywana przez klienta i odbywa się bez udziału pracowników Spółki. W automacie płatniczym (kasie automatycznej) pobierane są opłaty w bilonie, banknotach oraz w formie bezgotówkowej przy pomocy terminala POS zainstalowanego w automacie. Po zakończeniu transakcji (opłaceniu biletu parkingowego uprzednio uzyskanego przez klienta przy terminalu wjazdowym na parking), wystawiane są potwierdzenia dokonania transakcji, które noszą nazwę „pokwitowanie niefiskalne”. Raporty generowane z systemu obsługującego „samoobsługowe urządzenie – parkomat” zawierają dane, które w jednoznaczny sposób identyfikują transakcję zapłaty za usługę parkingową. Raportowana jest: - data i godzina wjazdu -nr terminala - data i godzina zapłaty -nr biletu - kod biletu - razem opłacono.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości korzystania stosownie do postanowień § 2 oraz poz. 40 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r. ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania usług parkingowych.

Mając na uwadze powyższy opis stanu faktycznego oraz przytoczone przepisy wskazać należy, że zostały spełnione łącznie wszystkie warunki umożliwiające na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w zw. z poz. 40 załącznika do niego, zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży opisanych usług.

Jak wskazał bowiem sam Wnioskodawca usługi parkingowe świadczone są przy użyciu samoobsługowego system parkingowego (automat). Urządzenie obsługiwane jest wyłącznie przez korzystających z parkingu klientów Spółki. Opłaty parkingowe pobierane są w bilonie, banknotach oraz w formie bezgotówkowej przy pomocy terminala POS zainstalowanego w automacie. Dodatkowo po zakończeniu transakcji wystawiane są potwierdzenia dokonania transakcji - raporty generowane z systemu obsługującego „samoobsługowe urządzenie – parkomat” zawierające dane, które w jednoznaczny sposób identyfikują transakcję zapłaty za usługę parkingową.

W konsekwencji, mając zatem na uwadze opis sprawy oraz uregulowania wynikające z § 2 ust. 1 w związku z poz. 40 załącznika do rozporządzenia stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie ma obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej do 31 grudnia 2021 r. obrotu – uzyskanego z tytułu świadczenia rejestrowanych przez automat usług parkingowych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, jest prawidłowe.

Wskazać należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego (zdarzeniu przyszłym), bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.