Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.384.2021.1.ZW
z 14 września 2021 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540.). Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 sierpnia 2021 r. (data wpływu 25 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży wydzielonych geodezyjnie działek budowlanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży wydzielonych geodezyjnie działek budowlanych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 18.01.2021 roku Wnioskodawca otrzymał nieodpłatnie od (…) niezabudowaną działkę rolną nr (…) o pow. 0,5811 ha położoną w miejscowości (…) w gminie (…).

Nie posiada statusu rolnika ryczałtowego w myśl art. 2 pkt 19 ustawy o podatku VAT.

Nieruchomość będąca przedmiotem wniosku nie była i nie jest wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Nie dokonywał sprzedaży płodów rolnych. Nieruchomość nie była, nie jest i nie będzie przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów. Nie prowadzi działalności gospodarczej i nie wykorzystywał ww. nieruchomości w tym celu.

Na podstawie uchwały Rady Gminy (…) ustalono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, którym wskazano przeznaczenie przedmiotowej działki pod zabudowę mieszkaniową oraz pod zabudowę związaną z działalnością usługową lub inną nieuciążliwą aktywność gospodarczą (IV.3.M,U-1) oraz pod drogę klasy D do poszerzenia (74KDD-3, 75KDD-3). Przedmiotowa działka nr (…) została objęta w całości ww. planem. Wnioskodawca nie zgłaszał do Gminy wniosków w sprawie ww. planu.

Wraz z właścicielem nieruchomości sąsiedniej mając na uwadze podobne powierzchnie i wymiary nieruchomości - wymiary działek szerokość ok. 17 m i długość ok. 350m (kształt tych nieruchomości uniemożliwiał wykorzystanie w całości gruntu w pełni zgodnie z jego przeznaczeniem), dlatego wspólnie podjęli decyzję o wydzieleniu z części posiadanej nieruchomości mniejszych działek zgodnie z ustawą z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 1990) w celu racjonalnego zagospodarowania terenu przyjmując, że ww. plan miejscowy taką możliwość dopuszczał.

W tym celu został złożony wniosek do Burmistrza M. i Gm. (…) z dnia 26 marca 2021 r. w sprawie wydania opinii dotyczącej proponowanego podziału nieruchomości ewid. (…) i (…) odpowiednio na działki od (…)A do (…)K w sumie 11 działek oraz nieruchomość (…) na działki od (…)A do (…)K (11 działek). Postanowieniem z dnia 6 kwietnia 2021 r. Burmistrz Miasta i Gminy (…) zaopiniował pozytywnie projektowany podział nieruchomości oznaczonej numerami (…) i (…). Po dwie skrajne działki (…)A i (…)K oraz (…)A i (…)K przeznaczył pod drogi klasy D do poszerzenia. Pozostałe działki o numerach od (…)B do (…)J (9 działek) oraz od (…)B do (…)J (9 działek) o pow. ok. 0,06ha przeznaczono pod zabudowę mieszkaniową oraz zabudowę związaną z działalnością usługową lub inną nieuciążliwa aktywnością gospodarczą.

Wskazano również, że projektowane do wydzielenia działki będą posiadały dostęp do drogi publicznej poprzez ul. (…) oraz projektowaną służebność gruntową ustanowioną na projektowanych do wydzielenia działkach powstałych z podziału działki nr (…). Zgodnie z przedstawionym wstępnym projektem podziału projektowane działki od nr (…)B do nr (…)J (9 działek) oraz od nr (…)B do nr (…)J (9 działek) każda powstała z połączenia sąsiadujących ze sobą działek budowlanych będzie mieć pow. ok. 0,12 ha, łącznie powstanie 9 działek o podobnej powierzchni. Na koniec wskazano, że proponowany podział jest zgodny z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Następnie Wnioskodawca wraz z właścicielem nieruchomości sąsiedniej wystąpił do Burmistrza M. i Gm. (…) z wnioskiem o wydanie decyzji zatwierdzającej projekt podziału ww. nieruchomości. Do dnia złożenia wniosku ww. decyzja nie została wydana.

W przypadku wydania pozytywnej decyzji podziałowej, Wnioskodawca chciałby sprzedać wydzielone działki, o których mowa powyżej, a uzyskane środki przeznaczyć na zakup działki i budowę domu jednorodzinnego w innej części Polski.

W związku z usytuowaniem pierwszej działki przy drodze asfaltowej posiada ona bezpośredni dostęp do mediów. Pozostałe działki nie mają doprowadzonych mediów. Wnioskodawca nie zamierza przyłączać jakichkolwiek mediów do pozostałych działek, pozostawia to w gestii przyszłych właścicieli.

Wnioskodawca nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i nie dokonywał wcześniej sprzedaży innych działek. Do dnia złożenia niniejszego wniosku nie sprzedano jeszcze ani jednej działki. Nie powierzał też sprzedaży wydzielonych wstępnie działek żadnemu z biur pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Nie realizowałem żadnych ulepszeń wydzielonych działek, nie zamierza też doprowadzać do ich granic jakichkolwiek mediów czy też zagospodarowywać zieleni lub posadowić ogrodzenia.

Przedmiotem sprzedaży będą wydzielone geodezyjnie działki. Ilość sprzedanych działek uzależniona będzie od zainteresowania przyszłych nabywców. Wnioskodawca nie dokonywał i nie będzie dokonywał czynności w celu przygotowania działek do sprzedaży lub zwiększenia ich wartości (tj. uzbrojenia terenu, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o pozwolenie na budowę, działań marketingowych, zamieszczanie ogłoszeń o charakterze odbiegającym od zwykłego ogłoszenia sprzedaży). Nie udzielał też pełnomocnictw w tym zakresie. Zamierza umieścić na działce tablicę informacyjną dotyczącą chęci sprzedaży. Przedmiotowy podział na 9 działek budowlanych opiera się i jest zgodny z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania terenu dla tego obszaru.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym sprzedaż wydzielonych geodezyjnie działek budowlanych będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze obowiązującą ustawę o podatku od towarów i usług, a szczególnie definicję „podatnika" zawartą w art. 15 ust. 1 oraz definicję „działalności gospodarczej" w art. 15 ust. 2 ww. ustawy, planowana sprzedaż działek budowlanych następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym i nie podlega podatkowi VAT w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z treścią zdania drugiego definicji pojęcia "działalność gospodarcza", w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.), które w przedstawionej sprawie nie miało miejsca.

Wnioskodawca zapoznał się z konkluzjami wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. C-180/10 i C-181/10. który jest przywoływany w innych podobnych sprawach. W wyroku tym, stwierdzono m.in., że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mają charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37). Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca.

Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych.

W zakresie zarządzania majątkiem prywatnym mieści się też aktywność polegająca na podziale dwóch działek o charakterze rolnym na pięć działek budowlanych (wyrok NSA z dnia 13 czerwca 2019 r. sygn. I FSK796/17). Podobne sprawy zostały już rozstrzygnięte przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacjach z dnia 7 lipca 2021 r. Syg.: 0112- KDIL1-2.4012.210.2021.2.PG, z dnia 2 lipca 2021 r. sygn. 0114-KDIP4-3.4012.203.2021.3.MP. z dnia 28 czerwca 2021 r. 0112-KDIPT1-1.4012.243.2021.2.MGO. z dnia 26 kwietnia 2019 r. nr0114-KDIP1-1.4012.123.2019.2.RR.

Ponadto, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. sygn. akt I FSK 1665/11 wskazał, że przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu pojedynczych z tych okoliczności.

Dalej NSA wskazał - zbycie natomiast, nawet kilkunastu działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne i po urzędowej zmianie przeznaczenia tego gruntu (bez udziału zbywcy), nie stanowi per se działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdy brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności), co wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym - nie mającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu VAT.

Nabycie nieruchomości w bieżącym roku (2021) nie nastąpiło w celu wykonywania czynności handlowych, czy też działalności gospodarczej. Było ono przekazaniem nieruchomości między babcią, a wnukiem. Poza tym nie dokonywał jakichkolwiek nakładów na nieruchomość (np. uzbrojenie działki, ogrodzenie), co zgodnie z przytoczonym wyżej orzecznictwem wyklucza uznanie, że prowadzi z tego tytułu jakąkolwiek handlową działalność gospodarczą o charakterze zawodowym i zorganizowanym.

Podział tej nieruchomości nie mógłby odbyć się gdyby nie dopuszczały do tego obowiązujące przepisy miejscowego planu zagospodarowania terenu dla tej nieruchomości uchwalone w 2007 r. oraz regulacje zawarte w ustawie o gospodarce nieruchomościami, na których uchwalenie i obowiązywanie Wnioskodawca nie miał wpływu. W związku z powyższym nie dostrzega przesłanek do uznania go za podatnika podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021, poz 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów na terytorium kraju;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

  1. określone udziały w nieruchomości,
  2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
  3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740).

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie − zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowana będzie działała w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się do treści przepisów ustawy – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku planowaną sprzedażą wydzielonych geodezyjnie działek budowlanych – za podatnika podatku od towarów i usług. Przedmiotowe nieruchomości Wnioskodawca otrzymał na podstawie umowy. Wnioskodawca nigdy nie uzyskała dochodu z najmu lub dzierżawy opisanych we wniosku nieruchomości oraz nie była ona wykorzystywana w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. Na podstawie uchwały Rady Gminy (…) ustalono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, którym wskazano przeznaczenie przedmiotowej działki pod zabudowę mieszkaniową oraz pod zabudowę związaną z działalnością usługową lub inną nieuciążliwą aktywność gospodarczą (IV.3.M,U-1) oraz pod drogę klasy D do poszerzenia (74KDD-3, 75KDD-3). Przedmiotowa działka nr (…) została objęta w całości ww. planem. Wnioskodawca nie zgłaszał do Gminy wniosków w sprawie ww. planu. Wraz z właścicielem nieruchomości sąsiedniej mając na uwadze podobne powierzchnie i wymiary nieruchomości - wymiary działek szerokość ok. 17 m i długość ok. 350 m (kształt tych nieruchomości uniemożliwiał wykorzystanie w całości gruntu w pełni zgodnie z jego przeznaczeniem), dlatego wspólnie podjęli decyzję o wydzieleniu z części posiadanej nieruchomości mniejszych działek zgodnie z ustawą z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 1990) w celu racjonalnego zagospodarowania terenu przyjmując, że ww. plan miejscowy taką możliwość dopuszczał. Do dnia złożenia niniejszego wniosku nie sprzedano jeszcze ani jednej działki. Nie powierzał też sprzedaży wydzielonych wstępnie działek żadnemu z biur pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Nie realizował żadnych ulepszeń wydzielonych działek, nie zamierza też doprowadzać do ich granic jakichkolwiek mediów czy też zagospodarowywać zieleni lub posadowić ogrodzenia.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy sprzedaż wydzielonych geodezyjnie działek budowlanych będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze obowiązującą ustawę o podatku od towarów i usług, a szczególnie definicję „podatnika" zawartą w art. 15 ust. 1 oraz definicję „działalności gospodarczej" w art. 15 ust. 2 ww. ustawy, planowana sprzedaż działek budowlanych następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym i nie podlega podatkowi VAT w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy planowana sprzedaż wydzielonych geodezyjnie działek budowlanych nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Czynności jakie wykonał Wnioskodawca nie pozwalają na uznanie, że w przedmiotowej sprawie wystąpił ciąg czynności świadczący o zorganizowanym i celowym działaniu z zamierzeniem sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. W przedmiotowej sprawie uznać zatem należy, że nieruchomości, które Wnioskodawca otrzymał nieodpłatnie od swojej babci i które planuje sprzedać stanowią dla Wnioskodawcy majątek osobisty. Mając zatem na uwadze przywołany stan prawny jak i całokształt podjętych przez Wnioskodawcę działań należy uznać, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpią przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą – handlową, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

W omawianej sprawie sprzedaż wydzielonych geodezyjnie działek budowlanych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj