Interpretacja Ministra Finansów
DD6/033/70/SOH/PK-961/11
z 23 września 2011 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
DD6/033/70/SOH/PK-961/11
Data
2011.09.23



Autor
Minister Finansów


Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Przychody --> Sprzedaż nieruchomosci i praw majątkowych

Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Wydatki nieuznawane za koszty uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
banki
odpłatne zbycie
papier wartościowy
przychód
sprzedaż
transakcja


Istota interpretacji
Czy transakcje repo i sbb powinny być traktowane przez bank jako sprzedaż i odkup papierów wartościowych?



Wniosek ORD-IN 521 kB


Zmiana Interpretacji Indywidualnej


Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną w dniu 04 lipca 2011 r., Nr IPPB3/423-306/11-2/AG, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w ten sposób, iż stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczące opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych transakcji repo oraz transakcji sell-buy back (sbb) – jest nieprawidłowe.


Uzasadnienie

We wniosku z dnia 03 marca 2011 r. o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, Spółka (dalej Bank) wyjaśniła, że w celu zarządzania bieżącą płynnością zawiera z NBP oraz z innymi bankami transakcje repo oraz sbb. Przedmiotem transakcji są głównie papiery wartościowe charakteryzujące się wysokim poziomem płynności, tj. obligacje Skarbu Państwa oraz bony skarbowe Skarbu Państwa.

Bank ma wątpliwości, czy transakcje repo i sbb powinien traktować jako sprzedaż i odkup papierów wartościowych zgodnie z cywilno-prawnym charakterem transakcji, co oznaczałoby:

  • w momencie zawarcia transakcji repo albo sbb, obowiązek rozpoznawania w Banku przychodu ze sprzedaży papierów wartościowych, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: updop); za koszt uzyskania przychodów Bank może uznać wydatki poniesione na nabycie tych papierów wartościowych zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8 updop,
  • w momencie zamknięcia transakcji repo albo sbb, tj. odkupu papierów w wartościowych od NBP czy też innego banku rozpoznawanie kosztów nabycia papierów wartościowych, które staną się kosztami uzyskania przychodów dopiero w momencie zbycia/przedstawienia do wykupu papieru wartościowego, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8 updop.

W ocenie Banku operacje repo i sbb są operacjami warunkowych sprzedaży papierów wartościowych, polegających na sprzedaży przez Bank papierów wartościowych, przy jednoczesnym zobowiązaniu Banku do odkupienia tych papierów po określonej cenie i w określonym terminie. Celem transakcji repo i sbb jest zapewnienie krótkoterminowego finansowania za wynagrodzeniem w zamian za okresowe (na czas transakcji) przeniesienie własności papierów w wartościowych.

Bank wyraził pogląd, że przepisy updop nie zawierają regulacji bezpośrednio określających zasady opodatkowania opisanych kontraktów typu repo oraz sbb. W ujęciu cywilno-prawnym transakcja repo oraz sbb zachodzi, gdy w wyniku porozumienia zawartego przez strony transakcji następuje przeniesienie własności bezpiecznych, dłużnych papierów wartościowych o wysokim stopniu płynności i uregulowanym sposobie naliczania odsetek natomiast w drugą stronę są przekazywane środki pieniężne stanowiące równowartość kapitału i naliczonych odsetek. A zatem, transakcje repo i sbb, tj. zbycia papierów wartościowych na rzecz NBP oraz innych banków, a następnie odkup tych papierów wartościowych nie są w sensie prawnym jedną transakcją, lecz związkiem funkcjonalnym dwóch umów sprzedaży. W transakcjach repo i sbb dochodzi do dwukrotnego przeniesienia własności papierów wartościowych (ich sprzedaży i odkupu). Transakcje repo i sbb dla celów podatkowych traktowane są jako dwa niezależne zdarzenia tj. sprzedaż/kupno a następnie ich odkup/odsprzedaż.

Takie rozumienie omawianych transakcji potwierdza regulamin Rejestru Papierów Wartościowych stanowiący załącznik do uchwały Zarządu Narodowego Banku Polskiego, z którego wynika, że „umowa repo to umowa w ramach której jedna ze stron, zwana dalej „sprzedającym” zobowiązuje się wobec drugiej strony, zwanej dalej „kupującym” do przeniesienia w dniu nabycia własności zbywanych papierów wartościowych w zamian za zapłatę przez kupującego kwoty nabycia, a kupujący zobowiązuje się wobec sprzedającego w zamian za zapłatę kwoty odkupu, do przeniesienia. Zgodnie z Regulaminem są to transakcje, na które składają się dwie niezależne umowy sprzedaży oraz kupna bonów skarbowych – po cenie ustalonej z góry w dniu sprzedaży tych bonów”.

W ujęciu bilansowym, zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, Bank zawierając transakcje repo oraz sbb – co do zasady – zachowuje pełne ryzyko, ale również i korzyści wynikające z posiadanych aktywów finansowych (papierów wartościowych). Jeżeli jednostka ma prawo i jest zobowiązana do odkupu wydanych aktywów, na warunkach zapewniających innej jednostce (przyjmującej aktywa) zwrot w wysokości jaką jednostka ta mogłaby uzyskać udzielając pożyczki zabezpieczonej przyjętymi aktywami, to jednostka przekazująca nie traci kontroli nad przekazanymi składnikami aktywów finansowych.

Transakcje repo oraz sbb ewidencjonowane są księgowo jako pożyczka. W konsekwencji w księgach rachunkowych Banku brak jest jakichkolwiek księgowań na kontach księgowych dotyczących sprzedaży i odkupu papierów wartościowych, będących zabezpieczeniem tych transakcji. Istotnym elementem stanu faktycznego jest to, iż w ramach zawieranych przez Bank z NBP transakcji repo oraz w ramach zawieranych przez Bank z innymi bankami transakcji sbb każdorazowo następuje przeniesienie z rachunku Banku papierów wartościowych na rachunek nabywcy (NBP albo innego banku). Następnie po upływie okresu, na który transakcja (repo albo sbb) została zawarta następuje zwrotne przeniesienie papierów wartościowych na rachunek Banku. Te zmiany ilościowe w portfelu papierów wartościowych Banku odnotowywane są na rachunkach Banku w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych (jeżeli przedmiotem transakcji repo albo sbb są obligacje) albo na rachunku Banku w Narodowym Banku Polskim (jeżeli przedmiotem transakcji repo albo sbb są bony skarbowe). Bank dodaje, że elementem istotnym stanu faktycznego jest także i to, iż w zawieranych przez Bank transakcjach repo oraz sbb następuje każdorazowo przeniesienie własności papierów wartościowych.

Zatem zdaniem Banku, w przypadku transakcji repo oraz sbb Bank dokonuje sprzedaży papierów wartościowych przy jednoczesnym zobowiązaniu do odkupienia tej samej ilości takich samych papierów wartościowych w określonym dniu w przyszłości, po z góry określonej cenie sprzedaży powiększonej o oprocentowanie proporcjonalnie do okresu, na który kontrakt został zawarty.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; Dz. U. Nr 112, poz. 770), wydał w dniu 04 lipca 2011 r. interpretację indywidualną (Nr IPPB3-423-306/11-2/AG), w której stanowisko Banku uznał za prawidłowe.

Przy dokonywaniu interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wziął pod uwagę, iż wydatki poniesione przez Bank w momencie odkupu papierów wartościowych w ramach transakcji repo albo sbb powinny być rozpoznawane jako koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8 updop, dopiero w momencie odpłatnego zbycia odkupionych papierów wartościowych. Fakt, iż transakcje repo i sbb w ujęciu bilansowym traktowane są inaczej (tj. jako umowy pożyczki) nie może mieć żadnego wpływu na metodologię podatkowego rozliczenia tych transakcji. Przepisy ustawy o rachunkowości nie są bowiem podatkotwórcze (por. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 18 kwietnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 67/107). Z uwagi na odmienność zasad ustalania zysku bilansowego w przepisach o rachunkowości i dochodu podatkowego nie jest możliwe proste odesłanie do prawa bilansowego w kwestiach nieuregulowanych w prawie podatkowym.

Skoro nie jest możliwe odesłanie do prawa bilansowego w kwestiach nieuregulowanych w prawie podatkowym, tym bardziej jest to wykluczone w sytuacji, w której ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera precyzyjne regulacje w przedmiocie zakupu i sprzedaży papierów wartościowych. Gdyby ustawodawca chciał przesunąć moment podatkowego rozliczania transakcji repo albo sbb to wprowadziłby stosowne zapisy do ustawy podatkowej, tak jak to się stało przy sprzedaży krótkiej papierów wartościowych (art. 12 ust. 4c updop).


Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważa, co następuje.

Zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość, wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów nieprawidłowe jest stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zawarte w interpretacji indywidualnej z dnia 04 lipca 2011 r. (Nr IPPB3/423-306/11-2/AG), dotyczące traktowania transakcji repo i sbb jako sprzedaży i odkupu papierów wartościowych.

Odnosząc się do kwestii podatkowych Minister Finansów podziela pogląd Banku, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają regulacji bezpośrednio określających zasady opodatkowania kontraktów typu repo oraz sbb.

Przy analizie charakteru przedmiotowego transakcji repo i sbb należy mieć na uwadze, że Bank dokonując transakcji repo oraz sbb w zamian za oferowane dłużne papiery wartościowe (obligacje Skarbu Państwa oraz bony skarbowe Skarbu Państwa) pozyskuje od NBP albo od innego banku środki finansowe.

Istota tych transakcji polega bowiem na pozyskiwaniu krótkoterminowego finansowania zabezpieczonego dłużnymi papierami wartościowymi oraz w oznaczonym w umowie terminie zwrocie finansowania wraz z wynagrodzeniem w postaci odsetek, za udzielone finansowanie.

Bank, będąc ekonomicznym właścicielem dłużnych papierów wartościowych, otrzymuje od NBP albo od innego banku środki pieniężne odpowiadające równowartości tych papierów i zobowiązuje się do zwrotu, NBP albo innemu bankowi, w określonym dniu takiej samej ilości środków pieniężnych w wysokości o równowartości kapitału papierów wartościowych i naliczonych odsetek.

Przy czym z uwagi na występującą różnicę pomiędzy transakcją repo a sbb, polegającą na odmiennym sposobie obliczania ceny odkupu oraz innych zasad jej przekazywania; przy transakcji repo Bank jest zobowiązany do przekazywania NBP albo do innego banku otrzymanej kwoty pożytków w tym samym dniu, w którym otrzymał je od emitenta papierów wartościowych. Natomiast w transakcji sbb pożytki z papierów wartościowych są uwzględniane w kwocie przekazywanej w zamian za przejęcie od NBP albo od innego banku zwróconych dłużnych papierów wartościowych.

Ostateczny wynik rachunku transakcji repo i sbb, nie powoduje w Banku zmiany stanu konta dłużnych papierów wartościowych. Papiery wartościowe, będące przedmiotem transakcji repo albo sbb pozostają w portfelu Banku. Transakcje te nie powodują ekonomicznie utraty/nabycia kontroli Banku nad tymi papierami wartościowymi. W następstwie zawarcia umów, o których mowa we wniosku Bank nie traci kontroli nad przekazywanym składnikiem aktywów finansowych, tj. papierem wartościowym, będącym przedmiotem tych transakcji. Powyższe transakcje są jedynie zapisywane na rachunku papierów wartościowych w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych i rachunku pieniężnym stron transakcji.

Minister Finansów nie może natomiast podzielić poglądu wyrażonego przez Bank we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, iż w tego typu transakcjach dochodzi do dwóch transakcji zbycia dłużnych papierów wartościowych.

Pozostające na rachunku Banku dłużne papiery wartościowe, będące przedmiotem transakcji typu repo albo sbb stanowią zabezpieczenie transakcji, które na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią jedynie zabezpieczenie zwrotu długu ciążącego na Banku w związku z dokonaniem transakcji.

Oznacza to, że mające zwrotny charakter środki pieniężne uzyskane od NBP albo od innego banku w ramach transakcji repo albo sbb, należy uznać w Banku za środki niebędące definitywnym przysporzeniem, niestanowiące zatem przychodu podatkowego. Zwrócone do NBP albo do innego banku środki pieniężne w wysokości, pozostających na rachunku Banku, dłużnych papierów wartościowych stanowiących zabezpieczenie transakcji na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. b updop nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. W transakcjach repo i sbb nie dochodzi do zbycia papierów wartościowych i w związku z tym do omawianych transakcji nie ma zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 8 tej ustawy.

W związku z powyższym przedstawiony we wniosku o interpretację sposób kwalifikowania tych transakcji dla celów prawa bilansowego jest zbieżny z prawem podatkowym.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że nieprawidłowe jest stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zawarte w interpretacji indywidualnej z dnia 04 lipca 2011 r. (Nr IPPB3/423-306/11-2/AG), który uznał transakcje repo i sbb za sprzedaż i odkup papierów wartościowych zgodnie z cywilno-prawnym charakterem transakcji.


ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ
dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienionej interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj