INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2011 r. (data wpływu 9 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku dla sprzedaży soków - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku dla sprzedaży soków.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony stan faktyczny.

Prowadzi Pani działalność gospodarczą na podstawie zaświadczenia o wpisie do ewidencji nr 6615, polegającą na działalności gastronomicznej oraz handlowej. Świadczy również Pani usługi związane z zakwaterowaniem oraz usługi gastronomiczne. Działalność tę prowadzi Pani całorocznie w obiekcie pływalni w L. i dodatkowo w sezonie letnim w Ł. Działalność opodatkowana jest w formie karty podatkowej, jest Pani podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa zakupuje Pani z hurtowni różnego rodzaju soki w kartonikach i małych opakowaniach butelkowych ze stawką VAT 5%. Następnie sprzedaje Pani soki do konsumpcji na miejscu, w prowadzonych punktach gastronomicznych. Zdarza się również, że sprzedaje Pani te soki do wydawanych posiłków na wynos.

Działalność, którą Pani prowadzi jest zakwalifikowana do PKD (zarówno w zaświadczeniu do ewidencji działalności gospodarczej, jak i w zaświadczeniu REGON) do poz. 56.10.A i 47.99.Z.

Według PKWiU w dziale 56 sklasyfikowane zostały usługi gastronomiczne - 56.10.19, w których mieści się podawanie soków na miejscu, natomiast wyłączone jest w tej pozycji wydawanie wód mineralnych gazowanych i napoi gazowanych, (które również Pani podaje). Handel detaliczny soków, wód mineralnych, nie został zakwalifikowany do działu 47 PKWiU w odrębnej pozycji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż soków wykonywana przez Panią w sposób opisany wyżej, należy traktować jako sprzedaż usługi gastronomicznej ze stawką 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2, art. 120 ust.2 i 3, czy też jako sprzedaż wg stawki 5% dla wymienionych towarów w załączniku nr 10 do ustawy, czy też wg stawki podstawowej 23%, o której mowa w art. 41 ust.1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 ustawy...

Pani zdaniem, sprzedaż soków mieści się w katalogu usług opodatkowanych stawką 8%. Od dnia 1 stycznia 2011 r. stosuje Pani stawkę podatku VAT w wysokości 8%, gdyż soki te sprzedaje Pani w ramach usługi podstawowej, a mianowicie usługi gastronomicznej. Jednakże ma Pani wątpliwości co do prawidłowej stawki, albowiem w objaśnieniach do załącznika nr 3 do ustawy wskazano, że wykaz towarów i usług opodatkowanych w 2011 r. stawką 8% nie ma zastosowania do sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku, lub opodatkowanych stawkami niższymi, niż stawka, której dotyczy załącznik nr 10. W załączniku tym w poz. 28 - gotowe posiłki i dania, a w poz. 31 - pozostałe napoje bezalkoholowe, towary te opodatkowane są stawką 5%. W różnych punktach gastronomicznych inni przedsiębiorcy stosują różne stawki podatku VAT, a mianowicie 5%, 8%, a niektórzy 23%. Chciałaby Pani uniknąć nieprawidłowości w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Świadczeniem usług, w myśl art. 8 ust. 1 wskazanej ustawy, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Pod pojęciem towaru rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

Stosownie do art. 5a, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Stawka podatku – zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Podkreślić należy, iż zgodnie z art. 146a ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238 poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257 poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246 poz. 1649 ze zm.) w § 7 ust. 1 pkt 1 wskazano, iż stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia. W pozycji 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia wymienione zostały usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
3. kawy i herbaty (wraz z dodatkami),
4. napojów bezalkoholowych gazowanych,
5. wód mineralnych,
6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.

Od dnia 6 kwietnia 2011 r. obowiązuje nowe rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73 poz. 392 ze zm.). Regulacja dot. usług związanych z wyżywieniem została w identycznym brzmieniu zawarta w § 7 ust. 1 pkt 1, łącznie z poz. 7 załącznika nr 1 do tego rozporządzenia.

Jednocześnie zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%. W poz. 31 tegoż załącznika wymienione są pozostałe napoje bezalkoholowe (ex 11.07.19.0) – wyłącznie niegazowane napoje:

1. w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego,
2. zawierające tłuszcz mlekowy.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.06.347.1 z dnia 11 grudnia 2006 r.), opodatkowaniu VAT podlegają (…) odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze. Przepis ten odpowiada art. 2 pkt 1 Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U.UE.L.77.145.1), zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej podlega dostawa towarów lub usług świadczona odpłatnie na terytorium kraju przez podatnika, który jako taki występuje.

Z treści art. 14 ust. 1 Dyrektywy 112, wynika, iż "dostawa towarów" oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel. Pojęcie „dostawy towarów” w Szóstej Dyrektywie definiował art. 5 ust. 1, który stanowił, iż "dostawa towaru" oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania dobrami materialnymi jako właściciel.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 Dyrektywy 112, "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów. Natomiast w świetle art. 6 ust. 1 Szóstej Dyrektywy, termin "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję niestanowiącą dostawy towarów w rozumieniu art. 5. Z treści art. 6 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej wynika, iż usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne, polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy”. Zgodnie z art. 6 ust 2: za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Powyższe uregulowania które na mocy art. 65 tego rozporządzenia weszły w życie z dniem 1 lipca 2011 r., określają cechy charakterystyczne oraz sposób identyfikacji usługi cateringowych i restauracyjnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż w ramach działalności gospodarczej prowadzi Pani punkty gastronomiczne, w których podaje m.in. soki do konsumpcji na miejscu lub też na wynos. Soki nabywane są przez Panią w hurtowni, w kartonikach lub opakowaniach butelkowych ze stawką VAT 5%.

Mając na uwadze powyższe, rozstrzygając, czy w konkretnej sprawie mamy do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług istotnym jest wzięcie pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Dokonując oceny całości transakcji wykonywanych przez Panią w punktach gastronomicznych, wynika, iż mamy do czynienia z dwiema odmiennymi przypadkami: sprzedażą soków do wydawanych posiłków na miejscu i na wynos.

Zatem w przypadku, gdy wydawaniu towaru – soku towarzyszą dodatkowe czynności związane z jego przygotowaniem i podaniem wraz z posiłkiem na miejscu, w punkcie gastronomicznym (w którym do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura w tym umeblowana sala jadalna itp., to mamy do czynienia, że świadczeniem usług związanych z wyżywieniem, polegających na sprzedaży soków owocowych i innych napojów bezalkoholowych zawierających tłuszcz mlekowy podawanych w lokalu. Przedmiotowe czynności przy założeniu, że mieszczą się w PKWiU w dziale 56 jako „usługi związane z wyżywieniem” – podlegają opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku 8% na mocy § 7 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów w związku z poz. 7 załącznika nr 1 do tego rozporządzenia.

Natomiast w przypadku sprzedaży soków dokonywanych na „wynos”, bez świadczenia dodatkowych czynności na rzecz klienta, to przy założeniu, że sprzedawane soki mieszczą się w grupowaniu PKWiU ex 11.07.19.0 (jako pozostałe napoje bezalkoholowe – wyłącznie niegazowane, w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego, zawierające tłuszcz mlekowy) korzystają z preferencyjnej 5% stawki na mocy art. 41 ust. 2a w zw. z poz. 31.

Z uwagi, że w Pani ocenie do całości sprzedaży soków należy stosować stawkę 8%, stanowisko uznano za nieprawidłowe.

Jednocześnie podkreślić należy, że Minister Finansów nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego. Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.