Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-331/11-2/JG
z 14 lipca 2011 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB3/423-331/11-2/JG
Data
2011.07.14



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie


Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie kosztów uzyskania przychodów

Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Wydatki nieuznawane za koszty uzyskania przychodów


Słowa kluczowe
faktura
koszty uzyskania przychodów
podatek od towarów i usług
podróż służbowa (delegacja)
pracownik
spółka akcyjna
usługi gastronomiczne
zakup towarów


Istota interpretacji
Koszty uzyskania przychodów z tytułu podatku od wartości dodanej ujętego na fakturach dokumentujących zakupy od podmiotów zagranicznych.



Wniosek ORD-IN 264 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7.04.2011 r. (data wpływu 11.04.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu podatku od wartości dodanej ujętego na fakturach dokumentujących zakupy od podmiotów zagranicznych, uzupełnionym w dniu 16.06.2011 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 1.06.2011 r.,– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.04.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu podatku od wartości dodanej ujętego na fakturach dokumentujących zakupy od podmiotów zagranicznych. Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 1.06.2011 r., , wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie nr IPPB3/423-331/11-3/JG wysłano w dniu 1.06.2011 r., skutecznie doręczono dnia 7.06.2011 r., zaś w dniu 16.06.2011 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania 14.06.2011 r.) o opis stanu faktycznego oraz własne stanowiska w sprawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: P) dokonuje zakupów towarów i usług m.in. poza granicami Polski. Zakupy te są dokumentowane fakturami z zagranicznym podatkiem VAT. Podatek ten nie podlega odliczeniu na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Jest on jednak zaliczany do kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie P występuje do właściwych zagranicznych organów podatkowych o zwrot zapłaconego zagranicznego podatku VAT. W przypadku otrzymania zwrotu kwoty zwrotu zaliczane są przez P do przychodów podatkowych.

W piśmie z dnia 16.06.2011 r. Wnioskodawca w odpowiedzi na wezwanie z 1.06.2011 r. uzupełnił stan faktyczny w sposób następujący:

P S.A. jako wiodąca spółka z sektora energetycznego założyła przy instytucjach Unii Europejskiej w Brukseli swoje przedstawicielstwo. Poza monitoringiem i analizą zmian w. prawodawstwie unijnym, ze szczególnym uwzględnieniem tych zmian, które trwale mogą wpłynąć na warunki funkcjonowania P na rynku europejskim, przedstawicielstwo pełni również funkcje reprezentacyjne. Ponadto, w ramach prowadzonej działalności pracownicy Spółki odbywają podróże służbowe do państw należących do UE, podczas których nabywają usługi i towary o charakterze reprezentacyjnym związane z wykonywaną działalnością gospodarczą, które są obciążone podatkiem od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2011 Nr 74 poz. 397; dalej „ustawa CIT”), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Zgodnie z powyższym Spółka nie zalicza do kosztów uzyskania przychodów wydatków o charakterze reprezentacyjnym (np. usług gastronomicznych, noclegowych).

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2004, Nr 54 poz. 535; dalej „ustawa VAT”), obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych.

W konsekwencji, Spółka nie ma prawa do odliczania podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia usług noclegowych i gastronomicznych. Neutralność podatku VAT została w tym zakresie ograniczona przez ustawodawcę. W związku z tym Wnioskodawca nie odlicza VAT naliczonego z tytułu wydatków, które dotyczą wyżej wymienionych usług.

Z uwagi na swoją neutralność podatek VAT podlega szczególnemu traktowaniu na gruncie podatku dochodowego. Co do zasady, kwoty wynikające z faktur zakupowych czy sprzedażowych są uwzględniane w kosztach podatkowych w kwocie netto. Zgodnie z art. 12 ust 4 pkt 9 ustawy CIT podatek należny VAT nie jest przychodem podatnika. Zgodnie zaś z art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy CIT podatek naliczony, wynikający z faktur zakupowych, nie stanowi co do zasady kosztu uzyskania przychodu. Oznacza to, że podatek VAT, który co do zasady nie obciąża przedsiębiorcy, nie powinien wpływać na przychody i koszty podatkowe.

W piśmie z dnia 2 grudnia 2005 r. (PB3-1725/8213-280/WK/05) Ministerstwo Finansów stwierdziło, że w polskim systemie prawnym podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Polski jest odpowiednikiem podatku od wartości dodanej funkcjonującego w innych państwach UE. Z uwagi na tożsamość podatku od wartości dodanej z podatkiem od towarów i usług, podatek ten powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym, co podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium kraju.

W związku z tym, że wyłączenia z kosztów podatku od towarów i usług dotyczą także podatku od wartości dodanej naliczanego przez zagranicznych kontrahentów, do tego podatku odnosić się będzie postanowienie, że jest kosztem uzyskania przychodu podatek naliczony, w tej części, w której zgodnie z przepisami o VAT podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej (art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy CIT).

Skoro Spółce na podstawie art. 86 ustawy o VAT nie przysługuje obniżenie kwoty VAT należnego o kwoty naliczonego podatku od wartości dodanej w fakturach wystawionych w innych państwach UE, jak również nie przysługuje zwrot różnicy podatku od towarów i usług, to podatek od wartości dodanej naliczony przez kontrahentów zagranicznych będzie dla Spółki kosztem uzyskania przychodów. Zapłacony podatek jest realnym, poniesionym ciężarem ekonomicznym mającym związek z przychodami. Natomiast jeżeli Spółka wystąpi z wnioskiem o zwrot podatku od wartości dodanej do właściwych organów administracji podatkowej państw członkowskich, w których podatek został zapłacony, i uzyska taki zwrot to w dacie otrzymania zwrotu rozpozna przychód podatkowy w wysokości równej temu zwrotowi i opodatkuje go na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatek VAT ujęty na fakturach dokumentujących zakupy od podmiotów zagranicznych, które z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...

Stanowisko Wnioskodawcy.

W polskim systemie prawnym podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest odpowiednikiem podatku od wartości dodanej funkcjonującego w innych państwach Unii Europejskiej. Ustawa o podatku od towarów i usług stanowi bowiem implementację przepisów dyrektywy dotyczącej wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Należy również zauważyć, że skrót VAT używany na oznaczenie polskiej ustawy o podatku od towarów i usług oznacza Value Added Tax - podatek od wartości dodanej. Pojęcie podatku od wartości dodanej obejmuje więc zarówno podatek od towarów i usług obowiązujący na terenie Polski, jak podatek od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z tym przepisem przez podatek od wartości dodanej rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem polskiego podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą

Z powyższego wynika więc, iż pojęcia podatku od wartości dodanej oraz podatku od towarów i usług są tożsame.

Oznacza to, iż podatek od wartości dodanej jest odpowiednikiem polskiego podatku od towarów i usług, w związku z czym podatek od wartości dodanej obowiązujący na terenie krajów Unii Europejskiej powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, co podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Podkreślić należy również, że od 1 stycznia 2010 r. zmieniły się unijne zasady zwrotu zagranicznego VAT i procedurę występowania o zwrot reguluje teraz nie tylko dyrektywa, ale i polska ustawa o VAT.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., zwanej w dalszej części „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w tym przepisie, aby można było zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów musi on spełniać następujące warunki:

  • musi zostać poniesiony przez podatnika,
  • jest definitywny,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
  • został właściwie udokumentowany.

Z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 updop, wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

  1. podatek naliczony:
    • jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
    • w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
  2. podatek należny:
    • w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
    • w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
    • od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości,
  3. kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 16a-16m, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji – w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle cytowanych przepisów podatek naliczony stanowi koszt uzyskania przychodu, jeżeli podatnik:

  • korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług lub
  • nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odsprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług.

Zatem, podatek naliczony stanowi koszt uzyskania przychodu, jeżeli nie może zostać odliczony od podatku należnego lub zwrócony.

Zaznaczyć należy, iż ilekroć w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych jest mowa o ustawie o podatku od towarów i usług oznacza to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) – art. 4a pkt 7 updop.

W polskim systemie prawnym podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest odpowiednikiem podatku od wartości dodanej funkcjonującego w innych państwach Unii Europejskiej. Ustawa o podatku od towarów i usług stanowi bowiem implementację przepisów VI Dyrektywy dotyczącej wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Należy również zauważyć, że skrót VAT używany na oznaczenie polskiej ustawy o podatku od towarów i usług oznacza „Value Added Tax” – podatek od wartości dodanej. Pojęcie podatku od wartości dodanej obejmuje więc zarówno podatek od towarów i usług obowiązujący na terenie Polski, jak i podatek od wartości dodanej, o którym mowa w art. 2 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem, przez podatek od wartości dodanej rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem polskiego podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Z powyższego wynika więc, iż pojęcia podatku od wartości dodanej oraz podatku od towarów i usług są tożsame. Oznacza to, iż podatek od wartości dodanej jest odpowiednikiem polskiego podatku od towarów i usług, w związku z czym podatek od wartości dodanej obowiązujący na terenie krajów Unii Europejskiej powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, co podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie podatek od wartości dodanej, zapłacony na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej może być zwrócony na podstawie regulacji dyrektywy Rady 2008/9/WE z dnia 12 lutego 2008 r. określającej szczegółowe zasady zwrotu podatku od wartości dodanej, przewidzianego w dyrektywie 2006/112/WE, podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim zwrotu, lecz mającym siedzibę w innym państwie członkowskim (Dz. Urz. UE L 44 z 20.02.2008, str. 23). Szczegółowe zasady zwrotu podatku od wartości dodanej zawiera rozporządzenie Ministra Finansów z 24 grudnia 2009 r. w sprawie wniosków o zwrot podatku od wartości dodanej naliczonego w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Wspólnoty Europejskiej (dz. U. z 2009 r., Nr 224, poz. 1800 ze zm.) obowiązujące od 1 stycznia 2010 r.

Spółka, która jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w Polsce oraz nie ma na terenie innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, ma możliwość odzyskania podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług na terytorium państw Wspólnoty na zasadach określonych w ww. dyrektywie oraz rozporządzeniu.

W konsekwencji, w świetle powołanych przepisów i przedstawionego opisu stanu faktycznego stwierdzić należy, iż kwota podatku od wartości dodanej naliczonego na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej co do zasady nie będzie stanowiła kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy, zgodnie z cytowanym powyżej art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie updop.

Co najważniejsze, brak jest możliwości zaliczenia podatku od wartości dodanej do kosztów uzyskania przychodu, gdyż podatek od wartości dodanej jako podatek, co do zasady, neutralny dla przedsiębiorców, nie jest dla Wnioskodawcy wydatkiem poniesionym w sposób definitywny, ponieważ Spółce przysługuje prawo odzyskania zapłaconego podatku przy nabyciu towarów i usług na terytorium UE na zasadach określonych we wcześniej wymienionych przepisach. W związku z tym nie wypełnia on podstawowego warunku wynikającego z przepisu art. 15 ust. 1 updop. Zatem, wydatek ten nie stanowi kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy w momencie jego poniesienia.

Dodatkowo należy zauważyć, że nie można uznać, tak jak proponuje Spółka, że przedmiotowy podatek będzie stanowił koszt podatkowy w momencie jego poniesienia, a następnie w przypadku zwrotu tegoż podatku przez odpowiednie organy – przychód podatkowy, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje takiego sposobu „korygowania” zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków, które takich kosztów nie stanowią.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego na dzień zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-019 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj