Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-122/09/11-4/S/KK/KOM
z 4 lipca 2011 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPP2/443-122/09/11-4/S/KK/KOM
Data
2011.07.04



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie


Temat
Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Dostawa towarów i świadczenie usług --> Dostawa towarów


Słowa kluczowe
akcja promocyjna
nieodpłatne przekazanie rzeczy
odliczanie podatku naliczonego
przekazanie nieodpłatne
przekazanie towarów
sprzedaż premiowa


Istota interpretacji
VAT - zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazywania towarów i prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich zakupem



Wniosek ORD-IN 2 MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 03 lutego 2009r. (data wpływu 06 luty 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazywania towarów i prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich zakupem - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 lutego 2009r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazywania towarów i prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich zakupem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej w Polsce działalności Spółka zajmuje się dystrybucją sprzętu elektronicznego. W związku z tą działalnością Spółka podejmuje szereg działań mających na celu reklamę i promocję dystrybuowanego sprzętu. W szczególności, w ramach swojej działalności Spółka realizuje szereg programów mających na celu rozwój lojalności klientów wobec marki S., a także wzrost sprzedaży produktów Spółki poprzez aktywne działania jej kontrahentów i dystrybutorów. Szczegóły realizowanych programów opisane są poniżej.

  1. Program „….”
    1. Spółka prowadzi program partnerski „….”, który kierowany jest do podmiotów prowadzących sprzedaż produktów marki S. na terytorium Polski (tzw. Uczestnicy Programu „…”). Nabywając produkty Spółki w czasie trwania promocji u autoryzowanych dystrybutorów i subdystrybutorów, uczestnicy programu zdobywają punkty. Każdy produkt marki S. nabywany przez uczestnika programu przeliczany jest na punkty promocyjne według określonych zasad przedstawionych w regulaminie promocji. Celem każdego uczestnika programu jest zebranie jak największej ilości punktów promocyjnych. Następnie, uzyskane w programie punkty uczestnik może wymienić na wybrany towar marki S. - towary te są więc nieodpłatnie przekazywane przez Spółkę na rzecz uczestników programu w zamian za zgromadzone przez nich punkty. Z kolei punkty te uzyskiwane są przez uczestników programu w wyniku uprzedniego nabycia towarów oferowanych przez Spółkę.
    2. W ramach programu, jako nagrody za zgromadzone przez uczestników punkty, przekazywane są również towary zakupione przez Spółkę u podmiotów trzecich takie jak np. parasolki, portfel; wizytowniki, itp. produkty te oznaczane są logo S. tak by przekazany towar stanowił nośnik reklamy marki.
  2. Program „….”

    Spółka prowadzi program „…”, który polega na tym, że dystrybutorzy S. oferujący na terenie Polski w związku z dokonaniem nabycia określonej ilość towarów marki S. w oznaczonym okresie czasu, uprawnieni są do uzyskania nieodpłatnie takiego samego lub innego produktu Spółki. Przykładowo, w związku z nabyciem 100 sztuk określonego towaru marki S. w danym miesiącu, dystrybutor jest uprawniony do otrzymania jednej sztuki produktu nieodpłatnie.
  3. Akcje marketingowe
    1. W celu zapoznania szerokiej rzeszy klientów z produktami marki S. Spółka prowadzi szereg akcji marketingowych.
    2. W szczególności, Spółka prowadzi działania mające na celu zaprezentowanie produktów i zapoznanie z nimi klientów w dużych sieciach handlowych. W tym celu Spółka przekazuje nieodpłatnie na rzecz dużych sieci handlowych jednostkowe produkty S. w celu ich ekspozycji terenie sklepu należącego do danej sieci handlowej.
    3. Ponadto, w ramach akcji marketingowych organizowanych przez Spółkę na terytorium Polski promotorzy współpracujący ze Spółką promują produkty S. w punktach sprzedaży poprzez zapoznawanie sprzedawców z ofertą Spółki i nowymi produktami. W szczególności, promotorzy organizują szkolenia i prezentacje telefonów komórkowych marki S. w salonach sieci komórkowych, a także zbierają informacje o sprzedaży tych produktów. W celu przeprowadzenia tych szkoleń i prezentacji Spółka zaopatruje promotorów nieodpłatnie w produkty będące przedmiotem promocji. W tym przypadku nieodpłatne wydanie jednostkowych produktów na rzecz promotorów jest niezbędne w celu umożliwienia im wykonania usług zleconych przez S. (tj. w celu zaprezentowania tych produktów, przeprowadzenia szkoleń w zakresie ich obsługi, etc).
    4. W celu dokonania sprzedaży produktów S., w tym w szczególności telefonów komórkowych, Spółka przekazuje nieodpłatnie nieznaczne ilości telefonów komórkowych do głównych sieci komórkowych operujących w Polsce. Przekazanie takie jest niezbędne w celu przeprowadzenia przez sieć telefonii komórkowej testów tych telefonów. Testy te z kolei mają na celu określenie przez operatora dla jakiej grupy odbiorców jest przystosowany/przeznaczony określony model telefonu. Tym samym, nieodpłatne przekazanie nieznacznej ilości telefonów przez Spółkę na rzecz operatorów sieci komórkowej ma na celu przeprowadzenie testów marketingowych, umożliwiających późniejszą sprzedaż tych telefonów przez Spółkę na rzecz sieci telefonii komórkowej i określających m.in. przyszłe zapotrzebowanie sieci na określony model telefonu.
  4. Konkurs „….”
    1. W celu stymulowania sprzedaży produktów Spółka organizuje konkurs „…..”. Celem konkursu jest nagradzanie osób fizycznych, sprzedawców zatrudnionych przez dystrybutorów produktów marki S., za doprowadzenie przez nich do sprzedaży określonej ilości produktów. Sprzedawca, który w okresie trwania konkursu doprowadzi do sprzedaży określonej ilości towarów marki S. otrzymuje nagrodę w postaci jednego z produktów Spółki. Nieodpłatne przekazanie tego produktu przez Spółkę stanowi więc nagrodę w konkursie mającym na celu zwiększenie sprzedaży produktów.
    2. Ponadto, jako nagrody w konkursie Spółka przekazuje nieodpłatnie nie tylko produkty matki S., ale także towary zakupione przez Spółkę u podmiotów trzecich takie jak np. parasolki, portfele, wizytowniki, itp. Produkty te oznaczone są logo S., tak by stanowiły one trwały nośnik reklamy marki.


Spółka jest zainteresowana nie tylko sprzedażą produktu marki S., ale także utrzymaniem serwisu gwarancyjnego i pogwarancyjnego w stosunku do produktów na bardzo wysokim poziomie. Wynika to z faktu, iż poprzez zapewnienie prawidłowej, sprawnej i efektywnej obsługi serwisowej Spółka może budować zaufanie wśród klientów do marki, a dzięki temu stwarzać warunki by w przyszłości klienci pozostali wierni tej marce. W tym celu, Spółka współpracuje z firmami serwisowymi, które są zobowiązane w okresie gwarancji naprawiać produkty oferowane przez Spółkę. W związku z tym, w przypadku naprawy przez dany punkt serwisowy określonej ilości produktów S. w danym okresie czasu, Spółka przekazuje na rzecz tego serwisu nieodpłatnie określony towar marki S. Celem takiego działania jest stymulowanie serwisu oraz sprawności obsługi klientów, którzy nabyli towar, tak by produkty Spółki były naprawiane jak najszybciej. W związku z powyższymi aktywnościami po stronie Spółki pojawiły się wątpliwości w zakresie obowiązku odprowadzania podatku VAT należnego od wartości przekazanych nieodpłatnie towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Czy nieodpłatne przekazanie przez Spółkę towarów na cele wskazane we wniosku, jako związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT...
  2. Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku nauczonego VAT w związku z zakupem towarów będących przedmiotem nieodpłatnego przekazania...

Zdaniem Wnioskodawcy, towary przekazywane nieodpłatnie przez Spółkę na rzecz innych podmiotów w sytuacjach opisanych w stanie faktycznym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż są przekazywane na cele związane bezpośrednio z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem. Jednocześnie, jako że przekazanie tych towarów wiąże się bezpośrednio z prowadzoną przez Spółkę działalnością i sprzedażą produktów opodatkowaną podatkiem VAT, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu przekazywanych nieodpłatnie produktów, w tym zarówno produktów marki S., jak i produktów oznaczonych logo nabytych od podmiotów trzecich.

Ad.1) W świetle art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei, z brzmienia art. 7 ust. 2 i 3 ustawy wynika, iż: przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

  1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników , w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
  2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny
    - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.
  3. Przepis ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości,` próbek.

Analiza przytoczonych regulacji prowadzi do następujących wniosków:

  • w żadnych okolicznościach opodatkowaniu podatkiem VAT nie podlega nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem (gdyż opodatkowaniem objęte zostały wyłącznie nieodpłatne przekazania na cele inne niż związane z tym przedsiębiorstwem);
  • w żadnych okolicznościach opodatkowaniu nie podlega nieodpłatne przekazanie drukowanych materiałów informacyjnych i reklamowych, prezentów o małej wartości i próbek - bez względu na to, na jakie cele zostały dokonane i bez względu na to, czy podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu przekazywanych towarów;
  • opodatkowaniu nie podlega nieodpłatne przekazanie towarów innych niż drukowane materiały informacyjne i reklamowe, prezenty o małej wartości i próbki na cele inne niż związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, jeżeli podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu przekazywanych towarów.

Literalne brzmienie przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wskazuje, iż nieodpłatne przekazanie towarów będzie stanowić dostawę towarów jedynie wówczas, gdy łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

  • przekazanie dotyczy towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika;
  • podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT od tych czynności całości lub w części;
  • przekazanie to dokonane zostało na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Jeżeli więc choć jedna z powyżej wymienionych przesłanek nie jest spełniona, nie może być mowy o nieodpłatnym przekazaniu towarów, które mogłoby być kwalifikowane jako dostawa towarów. Z taką właśnie sytuacją mamy do czynienia w stanie faktycznym opisanym przez Spółkę. Przesłanką, która nigdy nie ziści się w przypadkach opisanych przez Spółkę jest przekazanie towarów na cele inne niż związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem.

Nieodpłatne wydanie towarów na potrzeby promocji i reklamy produktów, a także przekazanie towarów w ramach sprzedaży premiowej bądź w ramach programów lojalnościowych, w pełni wyczerpuje bowiem znamiona przekazania dokonywanego na cele związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i prowadzonym przedsiębiorstwem - wyłącznym celem tych przekazań jest doprowadzenie do wzrostu sprzedaży produktów S. W związku z tym, przekazanie to nie stanowi opodatkowanej VAT dostawy towarów. Warunkiem sine qua non uznania nieodpłatnego przekazania towarów za ich dostawę jest bowiem brak związku przekazania z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Natomiast w przypadkach opisanych przez Spółkę istnienie bezpośredniego związku, o którym mowa powyżej jest oczywiste. W konsekwencji, opierając się na literalnym brzmieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, nie można wobec przypadków przedstawionych przez Spółkę uznać, że nieodpłatne przekazanie towarów podlega opodatkowaniu VAT.

Taka interpretacja przepisów art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 01 czerwca 2005 r.), oparta na ich literalnej wykładni, jest również spójnie prezentowana w ugruntowanym orzecznictwie sądów administracyjnych. W szczególności wskazać należy na orzeczenie WSA w Olsztynie z 13.03.2008 r. (sygn. I SA/Ol 53/08), wyrok WSA w Rzeszowie z 14.02.2008 r. (sygn. I SA/Rz 875/07), wyrok WSA w Warszawie z 20.11.2007 r. (sygn. III SA/Wa 1268/07), wyrok WSA w Warszawie z 5.10.2007 r. (sygn. III SA/Wa 1255/07), wyrok WSA w Warszawie z 25.09.2007 r. (sygn. III SA/Wa 811/07), wyrok WSA w Warszawie z 25.09.2007 r. (sygn. III SA/Wa 984/07), wyrok WSA we Wrocławiu z 3.04.2007 r. (sygn. I SA/Wr 152/07).

Najważniejsze tezy w zakresie prawidłowej interpretacji art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 01 czerwca 2005 r. sformułował Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z 13 maja 2008 r. (sygn. FSK 600/07). Jak wskazał NSA: „Po nowelizacji bowiem art. 7 ust. 3 u.p.t.u. zakres przedmiotowy opodatkowania określony w art. 7 ust. 2 i 3 ustawy, określony jedynie w ustępie 2, w jego o części wstępnej, prezentujący tenże przedmiot opodatkowania jako przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem. Przepis ustępu 3 art. 7 ustawy określa obecnie jedynie rodzaje przedmiotów, których przekazanie określone w ustępie 2 zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania. W świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., nie stanowi dostawy przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa, na cele wiążące się z tym przedsiębiorstwem, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów”.

W powołanych wyrokach wydanych w analogicznych sprawach (tj. nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzoną działalnością podatnika), sądy podkreślały znaczenie zmiany przepisu art. 7 ust. 3 ustawy o VAT wprowadzonej od 01 czerwca 2005 r. Wykładnia art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w związku z brzmieniem art. 7 ust. 3 obowiązującym przed tą datą, dodatkowo dokonana w świetle przepisów Szóstej Dyrektywy Rady z 17 maja 1977 r. sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, mogła dawać podstawy do tego, aby uznać za odpłatną dostawę nieodpłatne przekazanie towarów innych niż wymienione w ówczesnym ust.3, również gdy przekazanie to było związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Po zmianie przepisu art. 7 ust. 3 ustawy o VAT od 01 czerwca 2005 r. nie może być mowy o opodatkowaniu podatkiem VAT wydawanych nieodpłatnie towarów, jeśli są one związane z prowadzoną działalnością. Teza ta w sposób jednoznaczny wynika z powołanego orzeczenia NSA i wyroków wydanych przez inne polskie sądy administracyjne. Taka sytuacja, tj. sytuacja, w której nieodpłatne przekazanie towarów dokonywane jest wyłącznie na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, jest przedmiotem niniejszego wniosku.

Potwierdzeniem prawidłowości stanowiska Spółki są zarówno tezy cytowanego powyżej wyroku NSA z 13 maja 2008r. r., jak również wyrok WSA we Wrocławiu z 3 kwietnia 2007 r. (sygn. I SA/Wr 152/07), zgodnie z którym: „brzmienie literalne art. 7 ust. 2 i 3 ustawy VAT od 1 czerwca 2005r. nie daje żadnych możliwości wywiedzenia z niego, że nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem podlega opodatkowaniu VAT, jako zrównane z odpłatną dostawą towarów”.

Nałożenie obowiązku opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzoną działalnością podatnika naruszałoby również przepisy ustawy zasadniczej - tj. art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. W myśl tego przepisu, nakładanie podatków i innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. Natomiast, jak wykazaliśmy powyżej żaden przepis ustawy o VAT nie nakazuje opodatkowania przekazania towarów bez wynagrodzenia na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Powyższa teza została potwierdzona w wyroku WSA w Warszawie z 20.11.2007 r.(sygn. III SA/Wa 1268/07), w którym sąd orzekł, dokonując interpretacji przepisów art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT, że „przedmiot opodatkowania, zgodnie z art. 217 Konstytucji RP musi wynikać z przepisów ustawowych, a skoro dany stan z przepisów tych nie wynika, to należy uznać go za pozostający poza zakresem opodatkowania”.

Wobec powyższego stanowisko przeciwne do przedstawionego przez Spółkę, nakazujące opodatkowanie podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania towarów jeżeli jest dokonywane na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, stałoby w sprzeczności nie tylko z wykładnią językową art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, lecz również z zasadami konstytucyjnymi. Ponadto, należy również odnieść się do przepisów wspólnotowych, jako że Polska, podpisując traktat akcesyjny, przyjęła na siebie z dniem przystąpienia do Wspólnoty obowiązek pełnego i prawidłowego wdrożenia wspólnotowego dorobku prawnego do krajowego systemu prawnego. Zatem polskie przepisy w zakresie podatku VAT powinny być zgodne (oraz być interpretowane w sposób zgodny) z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej . Z przepisu art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE (dawniej art. 5 ust. 6 Szóstej Dyrektywy) oraz orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej: ETS; por. wyrok w sprawie C-48/97 Kuwait Petroleum) wynika, że każde nieodpłatne przekazanie towarów uznaje się za dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu VAT, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu, również wówczas, gdy jest ono dokonywane na potrzeby prowadzonej przez niego działalności. Z zakresu opodatkowania wyłączone jest jedynie przekazanie próbek towarów oraz tzw. prezentów o małej wartości na cele działalności podatnika.

Oznacza to, że przepisy art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r. w sposób odmienny niż ich odpowiedniki w Dyrektywie 2006/112/WE regulują kwestię opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania towarów. Brak prawidłowej implementacji regulacji unijnych do krajowej legislacji nie może jednak szkodzić podatnikom. W sytuacji gdy państwo członkowskie nie wprowadziło przepisów unijnych lub wprowadziło je w sposób nieprawidłowy, wówczas podatnicy pozostający w sporze z organami podatkowymi mogą bezpośrednio stosować przepisy dyrektywy z pominięciem przepisów krajowych - o ile jej postanowienia są bezwarunkowe i wystarczająco precyzyjne. Zasada ta znalazła potwierdzenie w wielu wyrokach ETS (np. wyrok w sprawie C-8/81 (Ursula Becker), wyrok w sprawie C-141/00 (Ambulanter Pflegedienst Küger) oraz w orzeczeniach polskich sądów administracyjnych (np. wyrok WSA w Warszawie z 12.10.2005 r. (III SA/Wa 2219/05).

Jeżeli jednak nieprawidłowo zaimplementowane przepisy krajowe są korzystniejsze dla podatnika - jak to ma miejsce w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku, wówczas - ani organy podatkowe, ani sądy nie mogą przywoływać bezpośrednio przepisów unijnych i na tej podstawie obciążać podatników obowiązkiem zapłaty podatku. Dyrektywy wiążą bowiem państwa członkowskie, a nie ich obywateli, w związku z czym, prawo do bezpośredniego stosowania dyrektywy nie może być wykorzystane przez organy państwa w celu ograniczania praw wynikających z przepisów krajowych, choćby nawet te ostatnie były sprzeczne z regulacjami unijnymi. Stanowisko takie wyraził ETS m.in. w wyroku w połączonych sprawach C-387/02, C-391 /02 i C-403/02 (Silvio Berlusconi i in.) stwierdzając, że: „Dyrektywa nie może być samodzielnym źródłem obowiązków jednostki i nie może być w takim charakterze powoływana(…) Dyrektywa nie może stanowić, w oderwaniu od implementujących ją przepisów krajowych, samodzielnej podstawy ustalenia lub zaostrzenia odpowiedzialności jednostki”. Podobnie wypowiedział się ETS w wyroku w sprawie C-148/78 (Tulli Ratti): „Państwo członkowskie, które nie przyjęło aktów wykonujących dyrektywę w przewidzianym terminie, nie może powoływać się w postępowaniach przeciwko jednostkom na własne zaniechanie wykonania obowiązków przewidzianych w Dyrektywie„. Podobne tezy zawarł ETS w wyrokach C-91/92 (Paula Faccini Dori) oraz C-208/90 (Theresa Emmont).

Również polskie sądy administracyjne potwierdzają brak możliwości powoływania się przez organy podatkowe na przepisy dyrektywy, jeśli podatnik zastosował korzystniejsze przepisy prawa krajowego, m.in. w odniesieniu do analizowanego zagadnienia dotyczącego interpretacji art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Przykładowo, w wyroku z 3 kwietnia 2007 r. (sygn. I SA/Wr 152/07) WSA we Wrocławiu uznał, że „w sytuacji konfliktu między podatnikiem a polskim organem, prawo do odwołania się do postanowień dyrektywy ma jedynie podatnik, a nie państwo. Państwo bowiem jest zobowiązane do wykonania zobowiązań wynikających z regulacji wspólnotowych, a jeżeli zrobiło to nieprecyzyjnie, nie może obciążyć konsekwencjami podatnika. (…) Ani treść dyrektywy, ani orzeczeń wydanych na jej podstawie nie może stanowić argumentu przemawiającego za rozszerzeniem obowiązku podatkowego wynikającego z prawa krajowego”.

Analogiczne stanowisko wyraził NSA w wyroku z 13 maja 2008 r. dotyczącym zagadnienia nieodpłatnego wydania towarów w stanie prawnym obowiązującym od 1 czerwca 2005 r. stwierdzając, iż „jeżeli jednak obywatel stosuje się do dyspozycji wadliwie implementowanej normy krajowej uznając, że jest ona dla niego korzystniejsza, brak podstaw do dokonywania wykładni proeuropejskiej tej noty, prowadzącej do wykładni contra legem i nakładania na obywatela obowiązków wynikających tylko z samej dyrektywy”. W konsekwencji NSA uznał, że „w sytuacji jaka ma miejsce w niniejszym przypadku - wadliwej implementacji art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy w ramach art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u. - stwierdzić należy brak podstaw do czynienia wykładni tych przepisów w sposób, który odpowiadałby treści art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy”.

W związku z powyższym, odnosząc się do charakteru poszczególnych sytuacji, w których Spółka dokonuje nieodpłatnego przekazania towarów należy wskazać co następuje.

1.1 Program ….. - program lojalnościowy

Nieodpłatne przekazanie towarów S. i innych produktów na rzecz punktów sprzedaży za zgromadzone przez nich punkty promocyjne ma na celu rozwój lojalności wśród kontrahentów i stymulowanie sprzedaży produktów. Aby uzyskać nieodpłatnie jakiś towar, uczestnicy tego programu muszą najpierw dokonać szeregu zakupów produktów Spółki. Dopiero dokonanie tych zakupów i zebranie odpowiedniej ilości punktów uprawnia uczestników programu do uzyskania nieodpłatnie danego produktu. Nieodpłatne przekazywanie towarów w ramach przedmiotowego programu jest więc bezpośrednio i ściśle związane z dokonywaną przez Spółkę sprzedażą produktów - jest wręcz wynikiem tej, zwiększonej na skutek prowadzenia programu, sprzedaży. Tym samym, istnieje w tym przypadku bezpośredni związek nieodpłatnego przekazania towarów przez Spółkę z prowadzoną działalnością gospodarczą - tym samym, przekazanie to dokonywane jest wyłącznie na cele związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w świetle art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Program, rozpatrywany całościowo, ma więc na celu zachęcenie uczestników programu do zakupów produktów S. i do utrzymania sprzedaży produktów Spółki na wysokim poziomie.

1.2 Program ……. - sprzedaż premiowa

Celem programu jest intensyfikacja sprzedaży produktów Spółki poprzez zachęcenie dystrybutorów do aktywnej promocji i sprzedaży produktów . Warunkiem dla uzyskania przez dystrybutora nieodpłatnie określonego towaru jest bowiem uprzednie dokonanie zakupów produktów na określonym poziomie. Tym samym, związek nieodpłatnego przekazania produktów z przedsiębiorstwem Spółki jest bezpośredni i oczywisty - nieodpłatne przekazanie towaru jest bowiem uzależnione od tego czy uprzednio dystrybutor nabył od Spółki określoną ilość towarów. Sprzedaż premiowa jest bowiem środkiem mającym na celu zachęcenie nabywcy do nabycia jak największej ilości określonego, objętego promocją, towaru. Zgodnie natomiast ze stanowiskiem doktryny „w stanie prawnym obwiązującym od 1 czerwca 2005 r. przekazanie nagrody rzeczowej w ramach sprzedaży premiowej, będące niedopłatną czynnością związaną z prowadzeniem przedsiębiorstwa podatnika – jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług” ( Zubrzycki, Leksykon VAT, Unimex 2008, str. 119).

1.3 Akcje marketingowe - nieodpłatne przekazanie towarów na cele reklamowe i promocyjne

  1. Nieodpłatne przekazanie jednostkowych produktów S. na rzecz dużych sieci handlowych w celu ekspozycji tych produktów w sklepach dokonywane jest na cele reklamy tych produktów. Spółka dąży bowiem do tego by jej produkty były prezentowane w korzystny, efektowny i atrakcyjny dla klientów sposób, a także by możliwe było zapoznanie się z tymi produktami przez szerokie grono klientów. Działanie to jest więc ukierunkowane na wzrost sprzedaży produktów. W związku z tym, nieodpłatne przekazanie produktów w tym przypadku jest ściśle związane z prowadzonym przedsiębiorstwem i, jako takie, nie stanowi ono opodatkowanej VAT dostawy towarów.
  2. Nieodpłatne przekazywanie telefonów komórkowych marki S. promotorom świadczącym usługi na rzecz Spółki jest związane bezpośrednio z prowadzoną przez Spółkę sprzedażą tych telefonów. Promotorzy mają bowiem za zadanie promować markę w celu zwiększenia zakupu telefonów przez operatorów sieci komórkowych. Ponadto, przekazanie im kilku egzemplarzy telefonów komórkowych w celach prezentacyjnych jest warunkiem przeprowadzenia przez promotora szkoleń i zapoznania poszczególnych salonów sieci komórkowych z zasadami działania danego modelu telefonu. Jest to więc działanie niezbędne w celu dokonania późniejszej sprzedaży telefonów komórkowych na rzecz sieci telefonii komórkowych.
  3. Bezpośrednim związkiem z prowadzonym przedsiębiorstwem odznacza się również nieodpłatne przekazanie telefonów komórkowych marki S. na rzecz operatorów sieci komórkowych w celu przeprowadzenia przez nich testów marketingowych. Operatorzy sieci komórkowych nie dokonaliby bowiem zakupów telefonów komórkowych bez uprzedniego przeprowadzenia stosownych testów i badań marketingowych. Tak więc, nieodpłatne przekazanie towarów operatorom sieci komórkowych powoduje, iż możliwa staje się późniejsza sprzedaż tego modelu telefonu na rzecz danej sieci telefonii komórkowej. W związku z tym, przekazanie to pozostaje w bezpośrednim związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Ponadto, w ocenie Spółki, w tej sytuacji przekazywane telefony komórkowe, przeznaczone dla potrzeb przeprowadzenia testów marketingowych, należałoby uznać za próbki, których przekazanie, zgodnie z art. 7 ust. 3 VAT, nie podlega opodatkowaniu VAT niezależnie od celu na jaki zostały one przekazane. Przekazanie niewielkiej ilości telefonów komórkowych operatorom sieci komórkowych w celu przeprowadzenia testów nie wskazuje przy tym na działanie mające charakter handlowy, a jednocześnie ma na celu zapewnienie przyszłej sprzedaży tych modeli telefonów.
  4. W związku z powyższym, nieodpłatne przekazanie produktów zarówno na potrzeby ekspozycji w dużych sieciach handlowych, jak i na rzecz promotorów bądź operatorów sieci komórkowych, jest związane bezpośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie podlega opodatkowaniu VAT. Stanowiskiem powszechnym w literaturze jest iż, „wszelkie nieodpłatne czynności przekazania towarów na cele związane z prowadzeniem przedsiębiorstwem również na cele reprezentacji i reklamy przedsiębiorstwa podatnika - nie podlegają opodatkowaniu VAT (Zubrzycki, Leksykon VAT, Unimex 2008, str. 101).

1.4 Akcje prosprzedażowe

  1. Konkurs „……” opiera się na rywalizacji sprzedawców (osób fizycznych) w zakresie aktywnej promocji i sprzedaży produktów, ma więc na celu zwiększenie sprzedaży produktów Spółki. Przekazanie nieodpłatnie produktów Spółki sprzedawcom w charakterze nagrody za działania zmierzające do zwiększenia sprzedaży produktów, jest związane bezpośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki. Bez wsparcia ze strony sprzedawców, w tym rzeczowego i obiektywnego przedstawiania walorów produktów oferowanych przez Spółkę, promocja marki S. wśród konsumentów byłaby bowiem utrudniona. Natomiast ścisły związek przekazania produktu na rzecz sprzedawcy z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem wyraża się przede wszystkim w tym, że wydanie to uzależnione jest od osiągnięcia przez danego sprzedawcę wysokich wyników w zakresie sprzedaży produktów marki S.
  2. Przykładem akcji prosprzedażowych Spółki jest także nieodpłatne przekazywanie produktów Spółki firmom serwisowym w związku z osiągnięciem przez te firmy założonego poziomu naprawianych produktów w danym okresie czasu. Celem tego działania jest bowiem zapewnienie klientom ostatecznym sprawnego i szybkiego serwisu, a tym samym, skłonienie klientów do zakupu towaru marki S. w przyszłości. Również w tym przypadku nieodpłatne przekazanie towarów jest związane bezpośrednio z działalnością Spółki, gdyż klienci poprzez sprawny serwis gwarancyjny nabierają zaufania do produktów marki S.

1.5 Konkluzje

Jak wynika z powyższych stanów faktycznych wydawanie nieodpłatnie przedmiotowych towarów jest działaniem o charakterze promocyjno-reklamowym, powszechnie stosowanym w branży mechanizmem wsparcia sprzedaży i ma wyłącznie na celu rozpowszechnianie nazwy Spółki i marki konkretnych wyrobów wśród konsumentów. Nieodpłatne wydawanie towarów w ramach akcji marketingowych jest działaniem Spółki mającym na celu stymulowanie sprzedaży. Ponadto, w niektórych przypadkach wydanie towarów następuje w związku z określonym zachowaniem np. jako wygrana w konkursie sprzedażowym albo w związku z szybką naprawą sprzętu Spółki, co ma na celu zwiększenie sprzedaży produktów Spółki i zadowolenia klientów z zakupu produktów tej marki.

Ad. 2) W ocenie Spółki, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego zapłaconego w związku z zakupem lub wyprodukowaniem określonych towarów przekazywanych nieodpłatnie w ramach akcji marketingowych o charakterze reklamowo-promocyjnym, sprzedaży premiowej oraz programów lojalnościowych. W myśl powołanego przepisu, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przekazanie przez Spółkę nieodpłatnie towarów w opisanych sytuacjach niewątpliwie ma związek z czynnościami opodatkowanymi Spółki - sprzedażą produktów marki S. na terytorium Polski. Jak wskazano powyżej, celem nabycia i wydania przedmiotowych towarów w ramach akcji marketingowych organizowanych przez Spółkę jest uatrakcyjnienie oferowanych przez Spółkę produktów, zachęcenie klientów do ich zakupu poprzez dystrybutorów i sprzedawców, co w efekcie prowadzi do zwiększenia sprzedaży tych produktów. Jednocześnie, żaden z przepisów wyłączających prawo do odliczenia podatku naliczonego wymienionych w art. 88 ustawy o VAT nie odnosi się do sytuacji opisanej w stanie faktycznym wniosku. W konsekwencji, w sytuacji braku opodatkowania podatkiem VAT przekazywanych nieodpłatnie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, Spółka jest uprawniona do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego w związku z zakupem wydawanych nieodpłatnie towarów.

Podsumowując, w świetle przedstawionej powyżej argumentacji nieodpłatne wydawanie przez Spółkę produktów S. lub produktów innych producentów (lecz oznaczonych logo S.) dokonywane jest w ścisłym i bezpośrednim związku z prowadzonym przedsiębiorstwem, gdyż ma na celu zwiększenie sprzedaży oferowanych przez Spółkę produktów. W efekcie, na podstawie przepisów ustawy o VAT obowiązujących od 1 czerwca 2005 r. brak jest podstaw do uznania tej czynności za dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Odmiennych wniosków nie można wywieść również z regulacji wspólnotowych, które nie zostały w tym zakresie prawidłowo zaimplementowane do polskich przepisów, dlatego też organy podatkowe nie są uprawnione do ich stosowania.

A zatem, skoro:

  • przedmiotem nieodpłatnego przekazania towarów są: produkty S. albo inne towary oznaczone logo S. jako towary przekazywane na potrzeby promocji i reklamy, jako nagrody w konkursach sprzedażowych, oraz w ramach programów lojalnościowych lub w ramach sprzedaży promocyjnej;
  • powyższe przekazanie produktów ma na celu zwiększenie sprzedaży opodatkowanej Spółki;
  • w związku z czym jest ono ściśle i bezpośrednio związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez S.;

to takie przekazanie towarów nie stanowi dostawy towarów i tym samym nie podlega opodatkowaniu, podatkiem VAT w świetle art. 7 ust. 2 oraz 3 ustawy o VAT. W konsekwencji przekazanie towarów takich jak np.: telewizory, drukarki, telefony komórkowe, sprzęt IT, towary oznaczone logo, nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust 2 ustawy o VAT. Jednocześnie, jako że przekazanie tych produktów związane jest bezpośrednio z prowadzoną przez Spółkę sprzedażą opodatkowaną VAT, Spółce przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT w związku z nabyciem nieodpłatnie przekazywanych produktów.

W dniu 19 lutego 2009 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP2/443-122/09-2/KK, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznane zostało za nieprawidłowe. W interpretacji stwierdzono, że nieodpłatne przekazanie towarów w ramach programów, akcji marketingowych, konkursu oraz inne przekazania - jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie, co do zasady, traktowane będzie jako dokonywana w ramach prowadzonej działalności i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu tych towarów. Należy przy tym zaznaczyć, że przekazanie czyli fizyczne wydanie towaru wraz z przeniesieniem na inną osobę prawa do rozporządzania towarem nie może być utożsamiane z niepodlegającym opodatkowaniu zużyciem towarów wewnątrz przedsiębiorstwa, które uprawnia do odliczenia podatku naliczonego w zakresie, w jakim ma bezpośredni związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub części, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania). W odniesieniu do prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem przekazanych nieodpłatnie towarów prawo do odliczenia przysługuje, w takiej części w jakiej zakupione towarów są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Pismem z dnia 06 marca 2009r. (data wpływu 09 marca 2009r.) Strona wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydania interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w piśmie znak IPPP2/443-122/09-3/KK z dnia 19 marca 2009r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 20 kwietnia 2009r. (data wpływu 22 kwietnia 2009r.) Spółka wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem tut. Organu, skargę na interpretację indywidualną z dnia 19 lutego 2009 r. znak IPPP2/443-122/09-2/KK.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 20 listopada 2009r., sygn. akt III SA/Wa 776/09 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, iż skarga jest zasadna. W orzeczeniu napisano, że stan prawny właściwy do rozpatrzenia wniosku o wydanie interpretacji ukształtowany został ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 90, poz. 756), która znowelizowała przepisy ustawy o podatku od towarów i usług od dnia 1 czerwca 2005 r.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, który nie zmienił się od wejścia w życie ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust.1 pkt 1 ustawy o VAT rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

  • przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników (...)„
  • wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia w szczególności darowizny,

jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub części.

Zmienił się natomiast przepis ust. 3 tego artykułu, który przed dniem 1 czerwca 2005 r. stanowił, iż przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli ich przekazanie (wręczenie) wiązało się bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, a po nowelizacja z dnia 21 kwietnia 2005 r. brzmiał, iż przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych prezentów o małej wartości i próbek”. Zasadnicza zmiana tego przepisu polegała na usunięciu z niego końcowego fragmentu, który expressis verbis odwoływał się do bezpośredniego powiązania określonej czynności (przekazania wymienionych towarów) z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, czyli celami działalności gospodarczej podatnika.

Z literalnego brzmienia części wstępnej art. 7 ust. 2 tej ustawy wynika wprost, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznacza to, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Czynności wymienione w punktach 1 i 2 ust.2 zostały podane jedynie jako przykłady (poprzedzono je bowiem sformułowaniem „w szczególności”) wskazanego w części wstępnej tego ustępu przekazania towarów na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. W konsekwencji również wymienione w pkt 2 tego ustępu „wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny”, to tylko takie przekazanie towarów, które zostało dokonane na cele inne niż związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika.

Po nowelizacji art. 7 ust. 3 zakres przedmiotowy opodatkowania wskazany w ust. 2 tego artykułu określony jest jedynie w jego części wstępnej (a nie także w ust. 3, jak to było przed nowelizacją). Obecnie przepis ust. 3 określa tylko rodzaje towarów, których przekazanie wskazane w ust. 2, czyli na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania (wyłączenie przedmiotowe). Jest on przepisem szczególnym (zawierającym wyjątki) w stosunku do ust. 2. Obecnie brak jest powiązania tego wyłączenia z jego bezpośrednim związkiem z prowadzeniem przez podatnika przedsiębiorstwa (wyłączenie przedmiotowo - celowe), jak to miało miejsce przed nowelizacją.

Wyżej przedstawiona wykładnia gramatyczna art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy, wobec niepozostających w sprzeczności do siebie zapisów ust. 2 i ust. 3, jest na tyle jasna, że sięganie po inne metody wykładni jest niedopuszczalne. Problemem, jaki uwidacznia się w związku z odczytaniem treści omawianych przepisów w oparciu o wykładnię gramatyczną, jest zawężenie zakresu przedmiotowego opodatkowania w porównaniu do unormowań zakreślonych w prawie wspólnotowym. Mając bowiem na uwadze rozważania ETS-u, należy przyjmować że celem nakreślonym w art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy (obecnie art. 16 Dyrektywy 112) było objęcie opodatkowaniem również tych nieodpłatnych przekazań towarów, które związane były z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Jeżeli podatnik stosuje się do dyspozycji wadliwie transponowanej normy krajowej, uznając, że jest ona dla niego korzystniejsza, brak jest podstaw do dokonywania wykładni prowspólnotowej tej normy, prowadzącej do wykładni contra legem i nakładania na obywatela obowiązków wynikających tylko z samej dyrektywy. W rezultacie przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji stanowisko Wnioskodawcy w przedmiocie braku opodatkowania dokonywanych przez nią nieodpłatnych przekazań towarów, Sąd uznał za prawidłowe.

Wskazać należy, iż skoro w świetle art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 czerwca 2005 r.) nie stanowi dostawy towarów przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa, na cele wiążące się z tym przedsiębiorstwem, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów, to dokonanie w tej sytuacji - wykładni prowspólnotowej art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT, prowadzącej do rozszerzenia za kresu przedmiotowego opodatkowania (obowiązku podatkowego) w oparciu o treść przepisu ustępu 3 oraz przepisy VI Dyrektywy (Dyrektywy 112), poza zakres zawarty w normie ustępu 2, wynikający z zastosowania do niej wykładni gramatycznej - uznać należy za niedopuszczalne.

Zdaniem Sądu prawidłowe jest także stanowisko Wnioskodawcy, że ma on prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów następnie nieodpłatnie przekazywanych. Prawo to Spółka zachowywała nie dlatego, jak przyjął Minister Finansów, że towary te służą czynnościom opodatkowanym za jakie wadliwie uznał nieodpłatne ich przekazania, lecz dlatego, że mają one związek z działalnością opodatkowaną Spółki, czyli prowadzoną przez nią sprzedażą. Zauważyć bowiem należy, że z okoliczności podanych we wniosku o udzielenie interpretacji wynika, iż nieodpłatne przekazanie towarów następuje w ramach programu lojalnościowego (nieodpłatne przekazanie towarów Spółki i innych produktów na rzecz punktów sprzedaży za zgromadzone przez nie punkty) sprzedaży premiowej, akcji marketingowych (nieodpłatne przekazanie towarów na cele reklamowe i promocyjne) mających uatrakcyjniać ofertę Spółki, rozpowszechniać o niej oraz o jej towarach informacje celem zachęcania do zakupów oferowanych przez nią produktów, akcji prosprzedażowych - opierających się na rywalizacji sprzedawców w zakresie aktywnej promocji sprzedaży produktów Spółki, przekazywaniu nieodpłatnie produktów Spółki sprzedawcom w charakterze nagrody za działania zmierzające do zwiększenia sprzedaży. Nieodpłatne przekazywanie tych towarów służy realizacji jej działalności w zakresie prowadzonej przez nią sprzedaży, w założeniu oddziaływującym i mającym wpływ na wielkość tej właśnie sprzedaży. W konsekwencji znajdzie w tym przypadku zastosowanie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniami bez znaczenia dla niniejszej sprawy.

Od powyższego wyroku Organ podatkowy wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 23.02.2011 r. sygn. akt I FSK 306/10 oddalił skargę kasacyjną, wniesioną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. NSA orzekł, że na tle okoliczności faktycznych sprawy nie znalazł podstaw do zmiany stanowiska zaprezentowanego przez WSA, który trafnie uznał, że brzmienie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT nie daje żadnych możliwości wywiedzenia z niego, że nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, podlega opodatkowaniu VAT.

W dniu 18.04.2011 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 20.11.2009 r. sygn. III SA/Wa 776/09 uchylający ww. interpretację, w którym Sąd poparł w pełnym zakresie stanowisko Spółki przedstawione w ww. wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 listopada 2009r. sygn. akt III SA/Wa 776/09 i Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 lutego 2011r. sygn. akt I FSK 306/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazywania towarów i prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich zakupem uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj