Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1-443-278/11-5/MP
z 5 maja 2011 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPP1-443-278/11-5/MP
Data
2011.05.05



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie


Temat
Podatek od towarów i usług --> Obowiązek podatkowy --> Zasady ogólne --> Moment powstania obowiązku podatkowego

Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Przepisy ogólne --> Czynności opodatkowane


Słowa kluczowe
faktura korygująca
korekta faktury
obowiązek podatkowy
umowa
zwrot zaliczek


Istota interpretacji
Zgodnie z § 13 ust. 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. zwrot zaliczki Wnioskodawca winien udokumentować fakturą korygującą o której mowa w § 13 ust. 2 tego rozporządzenia.



Wniosek ORD-IN 138 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 09.02.2011 r. (data wpływu 16.02.2011 r.), uzupełnionego w dniu 19.04.2011 r. (data wpływu 22.04.2011 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 05.04.2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur dokumentujących rozliczenie pobranej zaliczki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.02.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur dokumentujących rozliczenie pobranej zaliczki.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 14.04.2011 r. (data wpływu 22.04.2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 05.04.2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe :

P. S.A. dokonuje sprzedaży towarów (np. złomu stalowego) pobierając uprzednio zaliczkę z tytułu tej sprzedaży. Kwota zaliczki ustalana jest indywidualnie z kontrahentem i zapisana w umowie. Ostateczna cena towaru ustalana jest dopiero po zakończeniu odbioru złomu przez kontrahenta i może być wyższa bądź też niższa od kwoty pobranej zaliczki, co wiąże się z koniecznością dopłaty różnicy przez kontrahenta bądź też zwrotu kwoty różnicy dla kontrahenta. W przypadku konieczności dopłaty różnicy, między wartością zaliczki a ostateczną wartością złomu (ustaloną po zważeniu całości pobranego złomu), przez kontrahenta — P. S.A. wystawia fakturę rozliczającą zaliczkę, gdzie wykazana jest kwota do zapłaty/dopłaty. Wątpliwości budzi jednak sytuacja, kiedy kwota zaliczki pobranej w kwocie ustalonej w umowie, jest wyższa niż rzeczywista wartość pobranego przez kontrahenta złomu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką fakturą VAT należy rozliczyć taką transakcję — czy fakturą rozliczającą fakturę zaliczkową „ln minus” a więc z wykazaną kwotą do zwrotu dla kontrahenta, czy też fakturą korygującą do faktury zaliczkowej ...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług w § 13 i 14 wskazuje sytuacje, kiedy należy utworzyć fakturę korygującą. Zdaniem P. S.A. przedmiotowa transakcja nie wypełnia wskazanych w powyższych przepisach sytuacji.

Należność wpłacana jest w kwocie szacunkowej, ustalonej w umowie - na etapie jej podpisywania nie jest możliwe dokładne wskazanie wartości przedmiotu sprzedaży. Finalne rozliczenie zostanie dokonane na podstawie wystawionej faktury po wydaniu i zważeniu towaru. Zdaniem P. S.A. nie powoduje to konieczności korekty, gdyż:

  • zaliczka jest wpłacona na podstawie podpisanej umowy i w prawidłowej kwocie,
  • określenie dokładnej wartości przedmiotu sprzedaży nie jest możliwe w momencie zawierania tejże umowy,
  • kwota rozliczenia transakcji jest ustalana po dokonaniu transakcji z klientem i jej wartość nie wyczerpuje znamion (wskazanych w w/w przepisach) konieczności korekty, gdyż nie wynika z błędu powstałego na etapie wystawiania faktury zaliczkowej.

Rozliczenie transakcji nie jest korektą zaliczki (wymienionej § 13 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia MF), gdyż kwota ta jest wpłacana w wartości szacunkowej. Sama zaś transakcja zakończona jest często kilka miesięcy od podpisania umowy i wpłacenia przez klienta zaliczki. Zakończenie transakcji skutkuje wystawieniem faktury. Faktura ta uwzględnia pobraną wcześniej kwotę zaliczki i wskazuje kwotę do dopłaty przez klienta bądź też kwotę do zwrotu jeśli pobrana uprzednio kwota zaliczki jest wyższa niż finalna kwota sprzedaży. Zatem pobrana przy podpisywaniu umowy zaliczka nie jest finalnie korygowana a podlega po prostu dodatniemu bądź ujemnemu rozliczeniu, głównie z uwagi na fakt, iż niezależnie od finalnej kwoty sprzedaży została pobrana w kwocie prawidłowej i ustalonej w podpisanej z kontrahentem umowie.

Zatem dla takiej transakcji zdaniem Spółki należy wystawić fakturę rozliczającą z wykazaną kwotą do zwrotu dla klienta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Podstawowy obowiązek dokumentowania sprzedaży dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku został określony w art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl ww. przepisu podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Natomiast zgodnie z art. 106 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. W myśl art. 19 ust. 4 ww. ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Jak stanowi art. 19 ust. 11 ww. ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Jak wynika z treści przytoczonych przepisów, podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub wykonania usługi oraz w przypadku otrzymania zaliczki przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Faktura VAT jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów lub usług lub też otrzymania zaliczki). Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Szczegółowe zasady regulujące kwestię wystawiania faktur, danych, które powinny zawierać, oraz sposobu i okresu przechowywania faktur VAT dokumentujących otrzymywanie zaliczek regulują przepisy Rozdziału 3 obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68 poz. 360), które zastąpiło obowiązujące do 30 marca 2011 r. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

Stosownie do § 10 ust. 1 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r., jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Jak stanowi § 10 ust. 3 ww. rozporządzenia, fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi każdą kolejną część należności (zaliczkę, przedpłatę, zadatek lub ratę).

Zgodnie z § 10 ust. 5 ww. rozporządzenia, jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1-3, nie obejmują całej ceny brutto, sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi wystawia fakturę na zasadach określonych w § 5 i 7-9, z tym że sumę wartości towarów (usług) pomniejsza się o wartość otrzymanych części należności, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części należności; taka faktura powinna zawierać również numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

W myśl § 10 ust. 6 ww. rozporządzenia, jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1-3, obejmują całą cenę brutto towaru lub usługi, sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi nie wystawia faktury w terminie określonym w § 9.

Zgodnie z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Jak stanowi ust. 2 ww. przepisu, w przypadku, gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do jednej lub więcej dostaw towarów lub usług, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

  1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
  2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygujaca:
    1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
    2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
  3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
  4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.

Stosownie do § 13 ust. 5 ww. rozporządzenia, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

  1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
  2. zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu.

Natomiast w myśl § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca dokonuje sprzedaży towarów pobierając uprzednio zaliczkę z tytułu tej sprzedaży. Kwota zaliczki jest ustalana indywidualnie z klientem i zapisana w umowie. Ostateczna cena towaru ustalana jest po zakończeniu odbioru towaru i może być wyższa bądź też niższa od kwoty pobranej zaliczki. W przypadku konieczności dopłaty przez kontrahenta różnicy między wartością zaliczki a ostateczną wartością towaru Wnioskodawca wystawia fakturę rozliczającą fakturę zaliczkową, gdzie wskazana jest kwota do dopłaty. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi sposób dokumentowania zaliczki w sytuacji, gdy zaliczka pobrana w kwocie ustalonej w umowie jest wyższa niż rzeczywista wartość nabytego przez kontrahenta towaru.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione okoliczności sprawy wskazać należy, iż celem faktury VAT jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, co oznacza, iż nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy nie wskazuje ona zaistniałego zdarzenia gospodarczego.

Jeżeli po wystawieniu faktury VAT wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. A zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury VAT powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której z dniem otrzymania od klientów zaliczek na poczet przyszłej dostawy towarów (złomu stalowego) powstaje u Wnioskodawcy obowiązek podatkowy z tego tytułu. Wnioskodawca zobowiązany jest wystawić fakturę VAT na rzecz kontrahenta - dokumentującą zapłatę zaliczki. W sprawie niniejszej bezsporne jest, że w dniu otrzymania przez Wnioskodawcę zaliczek, istnieje związek pomiędzy ich otrzymaniem, a czynnością opodatkowaną, która ma zostać dokonana w przyszłości. Kontrahenci wpłacają odpowiednią kwotę za z góry ustalony towar i z góry ustaloną ilość tego towaru. Otrzymanie zaliczki związane jest z przyszłą dostawą towaru, zatem brak jest podstaw do stwierdzenia, że faktura dokumentująca zaliczkę została wystawiona w wyniku błędu lub pomyłki.

Jak wskazuje Wnioskodawca, ostateczna cena towaru ustalana jest po zważeniu całości pobranego przez kontrahenta towaru (złomu stalowego). W sytuacji, gdy zaliczka pobrana przez Wnioskodawcę w kwocie ustalonej w umowie jest wyższa niż rzeczywista wartość pobranego przez kontrahenta złomu, nadpłacona zaliczka staje się kwotą nienależną, która co do zasady powinna być zwrócona nabywcy (choć nie stanowi ona „zwróconej kwoty nienależnej w rozumieniu przepisów o cenach” – art. 29 ust. 4 ustawy o VAT).

Zgodnie z cytowanym wyżej § 13 ust. 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r., zwrot zaliczki (lub części zaliczki) winien być przez Wnioskodawcę udokumentowany fakturą korygującą o której mowa w § 13 ust. 2 tego rozporządzenia. Należy przy tym zaznaczyć, iż forma zwrotu zaliczki nie jest uregulowana przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, tym samym ustawodawca pozostawił to w gestii zainteresowanych stron.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj