INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 06 lutego 2011r. (data wpływu do tut. Biura 16 lutego 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zaciągnięcia nieoprocentowanej pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zaciągnięcia nieoprocentowanej pożyczki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni zamierza wziąć nieoprocentowaną pożyczkę w wysokości 140 tys. zł od osoby fizycznej, która nie jest z nią spokrewniona. Jej spłata przewidziana jest w ciągu 10 lat. Pożyczka ta nie ma związku z działalnością gospodarczą przez żadną ze stron. Zostanie wykorzystana na zakup nieruchomości. Ma zostać zgłoszona właściwemu Urzędowi Skarbowemu w celu uiszczenia PCC w wysokości 2% wartości pożyczki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy nieoprocentowana pożyczka zawarta pomiędzy osobami fizycznymi, o której mowa powyżej spowoduje powstanie nieodpłatnego świadczenia i będzie wymagała od wnioskodawczyni zapłaty podatku dochodowego od przychodu z tytułu niezapłaconych pożyczkodawcy odsetek...
2. Jeśli konieczne jest zapłacenie takiego podatku, to jak się go rozlicza (kiedy, w jakiej wysokości, w jakim dokumencie)...
3. Jak wówczas nalicza się oprocentowanie...
   
   

Zdaniem wnioskodawczyni, opisana sytuacja nie powinna rodzić powstania nieodpłatnego świadczenia i skutków dla wnioskodawczyni w podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym wydaje się, że wystarczy zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych w związku ze zgłoszeniem pożyczki w Urzędzie Skarbowym. W myśl art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę pożyczki pożyczkodawca zobowiązuje się przenieść na własność pożyczkobiorcy określoną kwotę pieniędzy albo ilość rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą kwotę pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Uwzględniając ten przepis można sądzić, że w myśl Kodeksu Cywilnego umowa pożyczki jest umową nieodpłatną. Wydaje się zatem, że fakt zastrzeżenia braku odpłatności w postaci odsetek w planowej umowie pożyczki nie rodzi skutków podatkowych w postaci uzyskania przez wnioskodawczynię nieodpłatnego świadczenia.

Na poparcie swojego stanowiska wnioskodawczyni powołała interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 06 września 2010r. sygn. ITPB2/415-565/10/MU.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia nieodpłatnego świadczenia, jednakże w orzecznictwie i doktrynie przyjmuje się, że pojęcie to związane jest ze stosunkami prawnymi o charakterze zobowiązaniowym i rozumiane być musi jako świadczenie, z którym nie jest związana zapłata w jakiejkolwiek postaci.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności tych podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Umowa pożyczki uregulowana została w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). W myśl art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Biorąc pod uwagę cytowany przepis, należy stwierdzić, iż na gruncie Kodeksu cywilnego umowa pożyczki jest umową nieodpłatną. Niemniej jednak umowa ta może mieć charakter odpłatny. Odpłatność można ustalić w różny sposób, np. w postaci oprocentowania wyrażonego w pieniądzu, przeniesienia własności rzeczy oznaczonych co do tożsamości, zezwolenia na korzystanie z rzeczy, udziału w zysku osiągniętym przez pożyczkobiorcę.

Należy podkreślić, że jeżeli strony w umowie pożyczki zastrzegły brak odpłatności w postaci odsetek, to fakt ten nie rodzi skutków podatkowych w postaci uzyskania przez pożyczkobiorcę nieodpłatnego świadczenia. W konsekwencji, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, otrzymanie nieoprocentowanej pożyczki jest obojętne podatkowo.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawczyni zamierza wziąć nieoprocentowaną pożyczkę w wysokości 140 tys. zł od osoby fizycznej, która nie jest z nią spokrewniona. Jej spłata przewidziana jest w ciągu 10 lat. Pożyczka ta nie ma związku z działalnością gospodarczą przez żadną ze stron i zostanie wykorzystana na zakup nieruchomości.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż nieoprocentowana pożyczka, którą wnioskodawczyni zamierza zaciągnąć u osoby fizycznej, z którą nie jest spokrewniona, nie spowoduje powstania po stronie wnioskodawczyni przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Tym samym wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawczyni uznać należało za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanej przez wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.