INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 września 2010r. (data wpływu 20 września 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 grudnia 2010r. (data wpływu 30 grudnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży towarów z wysokim rabatem, dochodzącym nawet do 99%, prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie towarów z wysokim rabatem oraz zwrotu na rachunek nadwyżki podatku naliczonego nad należnym a także podstawy opodatkowania towaru promującego jak również sposobu dokumentowania transakcji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży towarów z wysokim rabatem, dochodzącym nawet do 99%, prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie towarów z wysokim rabatem oraz zwrotu na rachunek nadwyżki podatku naliczonego nad należnym a także podstawy opodatkowania towaru promującego jak również sposobu dokumentowania transakcji.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 grudnia 2010r. (data wpływu 30 grudnia 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 25 listopada 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (zarejestrowany i czynny podatnik VAT) zamierza zająć się dystrybucją i promowaniem na rynku krajowym wysokomarżowego produktu typu FMCG (Fast Moving Consumer Goods).

Na podstawie umowy zawartej z właścicielem marki Wnioskodawca będzie zobowiązany do podjęcia określonego rodzaju działań marketingowych, tj. promowania produktu, jako towaru z tzw. „wyższej półki” (co znajdzie odbicie w jego cenie) poprzez prowadzenie akcji promocyjnych dwojakiego rodzaju:

1. Akcji polegających na dodawaniu do każdego ze sprzedawanych produktów tzw. gratisu (dodatkowego, darmowego produktu mającego zachęcać do zakupu oferowanego towaru, np. kart pre-paid, baterii, alkoholu, sprzętu RTV-AGD itp.). Stawka podatku VAT dla „gratisów” (22%) jest wyższa od stawki sprzedawanego (promowanego) towaru (7%).
2. Akcji polegających na promowaniu produktu, poprzez towarzyszącą mu (łączną) sprzedaż innych towarów z wysokim rabatem, dochodzącym nawet do 99%. Analogicznie jak w pkt 1 stawka podatku VAT właściwa dla promowanego (głównego) produktu to 7%, natomiast produkt promujący, sprzedawany z wysokim rabatem ma stawkę 22% (np. karty pre-paid, baterie, alkohol, sprzęt RTV-AGD itp.).
   
   

Prowadzenie wyżej wskazanej kampanii promocyjnej jest warunkiem stosowania między Wnioskodawcą, a właścicielem marki określonej ceny. Cena jednostkowa netto dołączanych „gratisów” przewyższa cenę jednostkową netto sprzedawanego, promowanego głównego produktu, jednak całość operacji, tj. sprzedaż produktu z gratisem (ww. pkt 1), czy innym towarem promującym (ww. pkt 2) generować będzie dochód.

Mając na względzie, iż cześć transakcji sprzedaży będzie dokumentowana fakturami, natomiast część paragonami fiskalnymi, Wnioskodawca zamierza wprowadzić uproszczone nazewnictwo, pozwalające na odrębną identyfikację produktu z dołączanym gratisem oraz odrębną produktu, któremu towarzyszy rabatowa sprzedaż innych towarów. I tak, np. sprzedaż produktu z gratisem w postaci baterii określana będzie jako ZESTAW 1, i w zależności od rodzaju gratisu, kolejne zestawy opatrzone będą stosowną numeracją. <

Z kolei sprzedaż produktu połączona z promocyjną sprzedażą innych towarów zdefiniowana zostanie na fakturze/paragonie w dwóch pozycjach:

1. PAKIET 1 „a” (stawka właściwa dla produktu podstawowego)
2. PAKIET 1 „b” (stawka właściwa dla towaru sprzedawanego w promocyjnej cenie).
   
   

W zależności od rodzaju towarów sprzedawanych w promocyjnej cenie, PAKIETY nosić będą odpowiednią (kolejną) numerację. System ten pozwoli na bezproblemowe rozróżnienie transakcji, jednocześnie pozwalając na zachowanie właściwych stawek podatku przy sprzedaży w promocji dwóch towarów.

Wnioskodawca będzie przekazywał towary należące do Jego przedsiębiorstwa na cele związane z prowadzonym przez Niego przedsiębiorstwem.

Nieodpłatne przekazanie towarów (tzw. gratisów) związane będzie wyłącznie z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi.

Wnioskodawca wie w momencie nabycia, że te konkretne towary będą przekazane nieodpłatnie. Wynika to z faktu, że działanie Wnioskodawcy podejmowane będzie w ramach zaplanowanej akcji promocyjnej.

W zdecydowanej większości przypadków nieodpłatnie przekazywane towary nie będą stanowić prezentów o małej wartości lub próbek, o których mowa w przepisie art. 7 ust. 3 - 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 5, poz. 535 ze zm.), lecz towary handlowe. Tylko niewielką ich ilość można będzie zakwalifikować jak powyżej, co ma związek z brzmieniem art. 7 ust. 4 ww. ustawy.

Zgodnie z umową zawartą między Wnioskodawcą, a nabywcami przedmiotem sprzedaży będzie konkretny towar, do którego dołączony jest inny towar jako „gratis”.

W odniesieniu do obu zdarzeń przyszłych, niezależnie od rodzaju towarów, wskazanie ich nazwy na fakturze/paragonie pozwoli nie tylko na rozróżnienie transakcji, ale jednocześnie pozwoli na przyporządkowanie właściwych stawek podatku każdemu z towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy dodawany produkt, sprzedawany z wysokim rabatem będzie podlegał opodatkowaniu...
2. Czy Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do pomniejszenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie produktów, sprzedawanych z wysokim rabatem...
3. Czy w przypadku pozytywnej odpowiedzi na powyższe pytania, podatnikowi przysługiwać będzie prawo zwrotu na rachunek nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym...
4. Czy podstawą opodatkowania towaru promującego, tj. sprzedawanego z dużym ww. rabatem, będzie kwota uwzględniająca zastosowane rabaty...
5. Czy opisany, planowany sposób dokumentowania transakcji przez podatnika, jest właściwy na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1 i 4

Zgodnie z art. 29 ust. 1 uptu, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 - 22, art. 30 - 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, który stanowi kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Z kolei ust. 4 tego artykułu stanowi, iż podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Skoro w stanie faktycznym sprawy, Wnioskodawca planuje udzielać kontrahentom nabywającym promowany produkt rabatów na inne zakupione w ramach promocji towary, podstawa ich opodatkowania pomniejszona będzie o udzielony rabat, zgodnie z dyspozycją wyżej wskazanego przepisu. Rabaty przyznane przed ustaleniem ceny zmniejszają samą cenę, a tym samym kwotę należną w rozumieniu art. 29 ust. 1 uptu. Stanowisko to potwierdza Minister Finansów, który w piśmie z dnia 7 października 1995r. stwierdza, że „rabat jest udzielany w momencie wystawienia faktury, powinien on obniżać cenę jednostkową netto lub wartość netto, nie ma więc potrzeby obliczać kwoty obniżenia podatku VAT z tytułu udzielonego rabatu”. W związku z faktem, iż rabat ten udzielany będzie w momencie sprzedaży nie występuje obowiązek realizacji warunków określonych w ust. 4 omawianego przepisu.

Ad. 2 i 3

Art. 86 ust. 1 uptu stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem wybranych przypadków, wskazanych in fine tegoż przepisu.

Jednocześnie art. 87 ust. 1 uptu określa prawo do obniżenia o nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, podatku należnego w następnych okresach rozliczeniowych oraz prawo do wystąpienia o zwrot tej różnicy na rachunek bankowy.

Oba wyżej wskazane przepisy stanowią wyraz jednej z podstawowych zasad podatku od towarów i usług, tj. zasadę neutralności opodatkowania dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

Skoro w omawianym stanie faktycznym nie ma wątpliwości co do tego, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, jednocześnie produkty, sprzedawane z wysokim rabatem są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, poprzez zwiększanie (promowanie) sprzedaży produktów FMCG, to Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie produktów, sprzedawanych z wysokim rabatem. Akceptacja przeciwnego stanowiska oznaczałaby naruszenie zasady neutralności opodatkowania, jednocześnie nie znajdując oparcia w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Prezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko podzielają również sądy administracyjne wskazując, iż nie zachodzi potrzeba korekty podatku należnego pomniejszonego uprzednio o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia produktów, sprzedawanych z wysokim rabatem.

W przedmiotowej sprawie nie powinno być wątpliwości, iż w związku z nabyciem produktów, sprzedawanych z wysokim rabatem, Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy, ze względu na wystąpienie przesłanek z art. 86 ust. 1 uptu.

Ad. 5

Zgodnie z art. 106 ust. 1 uptu podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2,4, 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Z kolei § 5 ust. 1 pkt 5) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług wskazuje, że faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać między innymi nazwę towaru lub usługi.

Z kolei art. 111 ust. 1 uptu zobowiązuje Podatników dokonujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Podobnie jak w przypadku faktur, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Mając na względzie możliwości techniczne wydruku na paragonie fiskalnym, Strona postanowiła ujednolicić stosowane nazewnictwo. W jej opinii, pozwala ono na bezproblemową identyfikację rodzaju transakcji, w zależności czy polega ona na sprzedaży produktu podstawowego z gratisem, czy też na sprzedaży dwóch produktów, w tym jednego z dużym rabatem.

Dodatkowo podnieść należy, że tak przyjęte rozróżnienie w określaniu transakcji nie rodzi problemów w przypisywaniu odpowiednich stawek do produktów sprzedawanych z rabatem, których to sprzedaż po atrakcyjnych cenach uzależniona jest od zakupu odpowiedniej partii produktu podstawowego.

Reasumując, prezentowane przez Wnioskodawcę stanowiska zasługują na uznanie za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 29 ust. 1 cyt. wyżej ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z ust. 4 art. 29 ustawy o VAT podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Przepis art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o VAT wymienia natomiast przypadki kiedy to organ podatkowy może określić wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej pomniejszonej o kwotę podatku, wskutek zaistnienia miedzy nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą związku wynikającego z powiązań o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym lub wynikającym ze stosunku pracy.

Z powołanych przepisów wynika, iż udzielenie rabatu, o ile nie sprzeciwiają się temu inne niż podatkowe przepisy prawa, ponadto jest ściśle skorelowane z konkretną transakcją, w związku z którą zostało zastosowane i powoduje obniżenie ceny dostarczanych towarów lub świadczonych usług, wpływa na zmniejszenie obrotu, a tym samym podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie, należy zauważyć, że sprzedaż towaru po tzw. cenie promocyjnej następuje po spełnieniu przez kontrahenta określonych warunków promocji a zatem nie jest wynikiem przypadku lecz wynika z relacji istniejących pomiędzy kontrahentami.

Rabaty funkcjonujące w obrocie gospodarczym można podzielić na dwa rodzaje – te przyznane przed ustaleniem ceny i te, które zostały przyznane po ustaleniu ceny, a wynikające zarówno z działania (zachowania) sprzedawcy, jak i zachowań nabywcy.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego wynika, że rabat w formie promocyjnej ceny sprzedawanych towarów (dodawanych do innego towaru) znany będzie nabywcom wcześniej. Dokonując zakupu określonego produktu, będą wiedzieli, że nabędą jednocześnie inny towar po cenie promocyjnej.

Zatem rabaty udzielone przed ustaleniem ceny nie mają wpływu na podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ kwotą należną z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy, a więc w takim przypadku uwzględniająca już przyznany rabat.

Ponadto należy zauważyć, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, by działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Jednakże stosując upusty cenowe i mając na uwadze obowiązek dokumentowania zdarzeń gospodarczych zgodnie ze stanem faktycznym, powinien ten fakt udokumentować odpowiednimi dowodami, z których jednoznacznie wynikać będzie jakim odbiorcom towarów i w jakich okolicznościach oraz w jakim zakresie upust przysługuje.

Należy jednak wyraźnie zaznaczyć, że stosowanie znacznych rabatów jest niedopuszczalne w zakresie jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania tej czynności. Tak więc każdy zastosowany upust winien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej tj. zarobku.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca (zarejestrowany i czynny podatnik VAT) zamierza zająć się dystrybucją i promowaniem na rynku krajowym wysokomarżowego produktu typu FMCG (Fast Moving Consumer Goods). Na podstawie umowy zawartej z właścicielem marki Wnioskodawca będzie zobowiązany do podjęcia określonego rodzaju działań marketingowych, tj. promowania produktu, jako towaru z tzw. „wyższej półki” (co znajdzie odbicie w jego cenie) poprzez prowadzenie akcji promocyjnych polegających na promowaniu produktu, poprzez towarzyszącą mu (łączną) sprzedaż innych towarów z wysokim rabatem, dochodzącym nawet do 99%.

Prowadzenie wyżej wskazanej kampanii promocyjnej jest warunkiem stosowania między Wnioskodawcą, a właścicielem marki określonej ceny. Cena jednostkowa netto dołączanych „gratisów” przewyższa cenę jednostkową netto sprzedawanego, promowanego głównego produktu, jednak całość operacji, tj. sprzedaż produktu z gratisem, czy innym towarem promującym generować będzie dochód.

Ponadto z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego nie wynika, żeby Wnioskodawca prowadził sprzedaż towarów dla odbiorców, którzy są powiązani z Wnioskodawcą w sposób określony w art. 32 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa stwierdzić należy, iż sprzedaż dodatkowego produktu z wysokim rabatem wyczerpuje znamiona odpłatnej dostawy towarów i tym samym będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast co do podstawy opodatkowania sprzedaży produktu z wysokim rabatem uznać należy, iż podstawę opodatkowania stanowi kwota żądana od nabywcy, a więc w takim przypadku uwzględniająca już przyznany rabat.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 należało uznać za prawidłowe.

Na potrzeby niniejszej interpretacji organ przyjął, iż skoro Wnioskodawca wypowiedział się w kwestii podstawy opodatkowania sprzedaży produktu z wysokim rabatem to zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż produktu z wysokim rabatem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów, które następnie są sprzedawane w sprzedaży łączonej jako dodatkowy produkt z wysokim rabatem, powołać należy przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług – art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy.

W myśl natomiast art. 86 ust. 8 pkt 2 ww. ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą czynności, o których mowa w art. 7 ust. 3-7 (przekazywanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek).

Z cytowanego wyżej przepisu wynika, iż prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z zakupionymi przez Wnioskodawcę towarami – sprzedawanymi z wysokim rabatem, o których mowa we wniosku, uzależnione jest od powiązania tych zakupów z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W świetle cytowanych wyżej przepisów, należy uznać, iż Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów sprzedawanych w sprzedaży łączonej jako dodatkowy produkt z wysokim rabatem, o ile nie zachodziły i nie zachodzą inne ograniczenia tego prawa określone w art. 88 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Reasumując, w związku z nabyciem towarów sprzedawanych w sprzedaży łączonej jako dodatkowy produkt z wysokim rabatem Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy, jeśli kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, będzie w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego.

Końcowo należy zauważyć, iż szczegółowe regulacje dotyczące terminu zwrotu i warunków niezbędnych do jego otrzymania zawierają regulacje art. 87 ust. 2-10 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 i 3 należało uznać za prawidłowe.

W kwestii sposobu dokumentowania transakcji należy zauważyć, iż zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy o VAT, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), zwane dalej rozporządzeniem.

Stosownie do § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Z przytoczonych przepisów wynika, jakie wymagania musi spełniać faktura. Jednym z nich jest wymóg zawarcia na fakturze nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest więc do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „nazwa towaru/usługi” oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć nazwę jednostkową – tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Nazwa towaru ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobowiązany opisać na fakturze/fakturze wewnętrznej każdy towar, podać jego nazwę, ale też nie może być to nazwa bardzo ogólna. Umieszczona na fakturze nazwa towaru winna oznaczać określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru, tak aby do użytej nazwy towaru możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i by użyta nazwa była co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem, a nadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedawanego towaru.

Nazwy grupowań według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zdaniem tut. organu, mogą być wykorzystywane do prawidłowego definiowania nazwy towarów i usług na fakturze/fakturze wewnętrznej ale pod tym warunkiem, że nazwa danego grupowania pozwoli jednoznacznie zidentyfikować towar czy usługę, jakie zostały faktycznie zakupione przez klienta.

Jak wskazano powyżej, sposób przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Jednocześnie, im większy jest zakres towarów i usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy towaru lub usługi w celu jej prawidłowej identyfikacji.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza wprowadzić uproszczone nazewnictwo, pozwalające na odrębną identyfikację produktu, któremu towarzyszy rabatowa sprzedaż innych towarów. Sprzedaż produktu połączona z promocyjną sprzedażą innych towarów zdefiniowana zostanie na fakturze/paragonie w dwóch pozycjach:

1. PAKIET 1 „a” (stawka właściwa dla produktu podstawowego)
2. PAKIET 1 „b” (stawka właściwa dla towaru sprzedawanego w promocyjnej cenie).
   
   

W zależności od rodzaju towarów sprzedawanych w promocyjnej cenie, PAKIETY nosić będą odpowiednią (kolejną) numerację. System ten pozwoli na bezproblemowe rozróżnienie transakcji, jednocześnie pozwalając na zachowanie właściwych stawek podatku przy sprzedaży w promocji dwóch towarów.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy zauważyć, iż wskazane we wniosku nazwy (PAKIET z kolejnym numerem oraz kolejną literą oznaczającą produkt podstawowy oraz produkt sprzedawany w promocyjnej cenie), jakie Wnioskodawca planuje umieszczać na fakturach nie identyfikują towarów oferowanych przez Wnioskodawcę, bowiem przedmiotem sprzedaży będą dwa konkretne towary, każdy po innej cenie i określenie np. „PAKIET 1a” nie odzwierciedla nazwy danego towaru i nie może jej zastąpić.

Zatem należy uznać, iż faktury zawierające nazwę towaru jako PAKIET w sytuacji opisanej we wniosku nie spełniają wymogów § 5 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług i nie mogą być stosowane przez Wnioskodawcę.

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Ponadto, zgodnie z art. 111 ust. 9 ww. ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1. szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące,
2. dane, które powinien zawierać wniosek producenta krajowego lub importera kas o wydanie potwierdzenia wymienionego w ust. 6b, jak również rodzaje dokumentów, w tym oświadczeń, oraz urządzeń, które mają być przedstawione wraz z wnioskiem,
3. warunki stosowania kas przez podatników,
4. warunki zorganizowania i prowadzenia serwisu kas, mające znaczenie dla ewidencjonowania,
5. okres, na który wydawane jest potwierdzenie, o którym mowa w ust. 6b,
6. terminy oraz zakres obowiązkowych przeglądów, o których mowa w ust. 6

-uwzględniając potrzebę zabezpieczenia zaewidencjonowanych danych, konieczność zapewnienia konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez niego czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawiania dowodu potwierdzającego jej wykonanie oraz optymalne dla danego typu obrotu rozwiązania techniczne dotyczące konstrukcji kas.

Na podstawie powyższej delegacji ustawowej, w dniu 1 grudnia 2008r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.).

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r., paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),
3. numer kolejny wydruku,
4. datę i czas ( godzinę i minutę) sprzedaży,
5. nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy,
6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
7. ilość i wartość sprzedaży,
8. wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku,
9. wartość sprzedaży zwolnionej z podatku,
10. łączną kwotę podatku,
11. łączną kwotę należności,
12. kolejny numer paragonu fiskalnego,
13. kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,
14. logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, oraz numer unikatowy kasy,
15. oznaczenie waluty przynajmniej przy łącznej kwocie należności, o której mowa w lit. k, w której dokonywana jest rejestracja sprzedaży.
    
    

Z przytoczonych przepisów wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny. Jednym z nich jest wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest więc do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Jednocześnie nie można pominąć zapisu § 5 ust. 1 pkt 10 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, zgodnie z którym paragon fiskalny musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji, z tym że dla uwidocznienia łącznej kwoty należności, o której mowa w pkt 6 lit. k, powinno się zastosować druk wytłuszczony o wysokości stanowiącej co najmniej 150% wysokości znaków zastosowanych w części fiskalnej, z tym że dla kas z drukarkami igłowymi dopuszczalne jest również zastosowanie druku wytłuszczonego o szerokości wynoszącej co najmniej 150% szerokości znaków.

Z powyższego wynika zatem, że wszystkie ww. dane zamieszczone na paragonie, w tym nazwa towaru czy usługi, mają być zrozumiałe nie tylko dla sprzedawcy, który np. wie jaki towar i z jaką stawką VAT kryje się pod hasłem „PAKIET 1 a”, lecz również nabywca musi umieć odczytać jaki konkretnie towar czy usługę kupił i musi mieć możliwość sprawdzenia prawidłowości dokonanej transakcji.

Tym samym w ocenie tut. organu zastosowanie nazwy np. „PAKIET 1 a” jest dla nabywcy (klienta) niezrozumiałe i nie może zastępować nazwy towaru czy usługi będących przedmiotem sprzedaży.

Przepisy prawa podatkowego wprawdzie nie definiują pojęcia „nazwa towaru/usługi” oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć nazwę jednostkową – tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Nazwa towaru ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobowiązany opisać na paragonie każdy towar, podać jego nazwę, ale też, nie może być to nazwa bardzo ogólna. Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru winna oznaczać określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru, tak aby do użytej nazwy towaru możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i by użyta nazwa była co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem, a nadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedawanego towaru.

Nazwy grupowań według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zdaniem tut. organu, mogą być wykorzystywane do prawidłowego definiowania nazwy towarów i usług, które będą drukowane przez kasę rejestrującą na paragonie fiskalnym, ale pod tym warunkiem, że nazwa danego grupowania pozwoli jednoznacznie zidentyfikować towar

Jak wskazano powyżej, sposób przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Jednocześnie, im większy jest zakres towarów i usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy towaru lub usługi w celu jej prawidłowej identyfikacji.

Jednocześnie należy podkreślić, iż stosownie do § 7 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani do weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług oraz ich właściwego ich przyporządkowania do stawek podatku.

Zatem to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru w jednoznaczny sposób definiowała sprzedawane towary i umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawek podatków.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza wprowadzić uproszczone nazewnictwo, pozwalające na odrębną identyfikację produktu, któremu towarzyszy rabatowa sprzedaż innych towarów. Sprzedaż produktu połączona z promocyjną sprzedażą innych towarów zdefiniowana zostanie na fakturze/paragonie w dwóch pozycjach:

1. PAKIET 1 „a” (stawka właściwa dla produktu podstawowego)
2. PAKIET 1 „b” (stawka właściwa dla towaru sprzedawanego w promocyjnej cenie).
   
   

W zależności od rodzaju towarów sprzedawanych w promocyjnej cenie, PAKIETY nosić będą odpowiednią (kolejną) numerację. System ten pozwoli na bezproblemowe rozróżnienie transakcji, jednocześnie pozwalając na zachowanie właściwych stawek podatku przy sprzedaży w promocji dwóch towarów.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy zauważyć, iż wskazane we wniosku nazwy (PAKIET z kolejnym numerem oraz kolejną literą oznaczającą produkt podstawowy oraz produkt sprzedawany w promocyjnej cenie), jakie Wnioskodawca planuje umieszczać na paragonach nie identyfikują towarów oferowanych przez Wnioskodawcę, bowiem przedmiotem sprzedaży będą konkretne dwa towary, każdy ze swoją ceną i określenie np. „PAKIET 1a” nie odzwierciedla nazwy danego towaru i nie może jej zastąpić

Zatem należy uznać, iż paragony zawierające nazwę towaru jako PAKIET w sytuacji opisanej we wniosku nie spełniają wymogów § 5 ust. 1 pkt 6 oraz pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania, i nie mogą być stosowane przez Wnioskodawcę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie sposobu dokumentowania transakcji należało uznać za nieprawidłowe.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je również za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Na marginesie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia nie objęto weryfikacji prawidłowości stawek podatkowych, jakie Wnioskodawca zamierza zastosować, bowiem Wnioskodawca nie zadał w tym zakresie pytania prawnego oraz nie przedstawił własnego stanowiska.

Ponadto odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku art. 14a Ordynacji Podatkowej należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja indywidualna została wydana w oparciu o cyt. wyżej art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa i nie stanowi interpretacji ogólnej, o której mowa w art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa, zatem w przedmiotowej sprawie art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa nie znajduje zastosowania.

Wskazać również należy, że oceny treści czynności prawnej, o której mowa w powołanym przez Wnioskodawcę art. 199a ustawy Ordynacja podatkowa, będzie mógł dokonać wyłącznie właściwy organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w toku kontroli podatkowej lub skarbowej, bowiem postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej, stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, opiera się jedynie na interpretacji prawa podatkowego.

Końcowo należy zaznaczyć, iż kwestie opodatkowania bezpłatnie dodawanego produktu, prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie tzw. „gratisów” oraz zwrotu na rachunek nadwyżki podatku naliczonego nad należnym a także sposobu dokumentowania transakcji zostały objęte odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.