INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2010 r. (data wpływu 8 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na rekompensaty dla pracowników – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2010 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na rekompensaty dla pracowników.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny.

W 2010 roku w Spółce zostały zawarte porozumienia w sprawie programu rekompensat dla pracowników Spółki, zawarte pomiędzy organizacjami związkowymi a pracodawcą, na mocy których zostały przeprowadzone Programy Rekompensat dla pracowników. Zgodnie z tym programem, pracownicy mogli na swój wniosek - deklarację, na zasadach określonych w Regulaminie Programu Rekompensat, rozwiązać umowy o pracę na mocy porozumienia stron.

W regulaminie będącym załącznikiem do porozumienia pomiędzy pracodawcą a organizacjami związkowymi określono, iż świadczenia wynikające z regulaminu, t.j. rekompensata kompensacyjna, dodatkowa rekompensata przedemerytalna, dodatkowa rekompensata emerytalna, odprawa emerytalna z zakładowego układu zbiorowego pracy oraz nagroda jubileuszowa będą wypłacane według wyboru (wybór ten oznaczał wskazanie na wniosku form zapłaty) uprawnionych pracowników:

1. Jednorazowo - w dniu ustania stosunku pracy,
2. W częściach - pierwsza w dniu ustania stosunku pracy i druga - w pierwszym miesiącu kolejnego roku kalendarzowego po roku, w którym ustał stosunek pracy, przy czym w odniesieniu do świadczeń wynikających z programu rekompensat pierwsza część świadczenia nie może być niższa od kwoty świadczenia przysługującego pracownikowi mocą powszechnie obowiązujących przepisów prawa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów całość świadczenia wypłaconego na podstawie Programu Rekompensat w związku z rozwiązaniem umów o pracę z pracownikami na mocy porozumienia stron w roku rozwiązania stosunku pracy, przy częściowej wypłacie tych środków w roku następnym...

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub pozostawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego.

Spółka stoi na stanowisku, iż miesiącem za który świadczenia są należne jest miesiąc, w którym ustał stosunek pracy na mocy porozumienia stron w wyniku przeprowadzonego programu rekompensat. Termin wypłacenia należności z tytułu programu rekompensat w przypadku wypłaty w częściach są dwa i wynikają z deklaracji - wniosku pracownika, która stanowi załącznik do Programu Rekompensat w związku z którym zawarte zostały porozumienia o rozwiązaniu stosunku pracy. Jeśli więc zatem Spółka terminowo wypłaci część należności pracownikowi w pierwszym miesiącu kolejnego roku kalendarzowego po roku, w którym ustał stosunek pracy to ma ona prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów całą kwotę należności już w roku ustania stosunku pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z treści cytowanej definicji wynika, że dla kwalifikacji prawnej danego wydatku zasadnicze znaczenie ma cel, w jakim został on poniesiony. Podstawową przesłanką uznania go za koszt uzyskania przychodów, jest bowiem istnienie związku przyczynowego pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

W związku z tym, może zdarzyć się, że podatnik ponosi określony koszt, który ma niewątpliwy związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, jednak nie spowoduje on powstania lub powiększenia przychodów. Wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów są także świadczenia wypłacane przez pracodawców na rzecz pracowników (z wyjątkiem świadczeń finansowanych ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego przez Wnioskodawcę wynika, iż Spółka zawarła porozumienie w sprawie programu rekompensat dla pracowników. Zgodnie z tym programem, pracownicy mogli na swój wniosek - deklarację, na zasadach określonych w Regulaminie Programu Rekompensat, rozwiązać umowy o pracę na mocy porozumienia stron. W załączniku do Regulaminu określono świadczenia wynikające z porozumienia, t.j. rekompensata kompensacyjna, dodatkowa rekompensata przedemerytalna, dodatkowa rekompensata emerytalna, odprawa z zakładowego układu zbiorowego pracy oraz nagroda jubileuszowa będą wypłacane według wyboru uprawnionych pracowników, jednorazowo albo w częściach – jednorazowo w dniu ustania stosunku pracy i w częściach - w pierwszym miesiącu kolejnego roku kalendarzowego po roku, w którym ustał stosunek pracy, przy czym w odniesieniu do świadczeń wynikających z programu rekompensat pierwsza część świadczenia nie może być niższa od kwoty świadczenia przysługującego pracownikowi mocą powszechnie obowiązujących przepisów prawa.

Zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony.

W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 57 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż wypłacane pracownikom przez pracodawcę rekompensaty w całości za rozwiązanie stosunku pracy mimo przy częściowej wypłacie tych środków w roku następnym, stanowić będą koszty uzyskania przychodów, potrącalne w myśl art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w miesiącu za które są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego.

W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych znajdzie zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 57 ww. ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.