Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-762/10-4/AI
z 12 października 2010 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPP1/443-762/10-4/AI
Data
2010.10.12


Referencje


Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu


Temat
Ordynacja podatkowa --> Zobowiązania podatkowe --> Nadpłata


Słowa kluczowe
nadpłata
nadpłata
podatek od towarów i usług
podatek od towarów i usług


Istota interpretacji
Czy Wnioskodawcy w przypadku dokonania korekty deklaracji VAT należy się zwrot podatku wraz z odsetkami na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej dotyczącej nadpłaty podatku czy tez na podstawie przepisów ustawy o VAT dotyczących zwrotu podatku?



Wniosek ORD-IN 564 kB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia – bez daty (data wpływu 12 lipca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 września 2010 r. (data wpływu 22 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie zwrotu nadpłaty w związku z anulowaniem faktur VAT oraz podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu podatku na podstawie art. 87 - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej: Ordynacji podatkowej w zakresie zwrotu nadpłaty w związku z anulowaniem faktur VAT oraz podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu podatku na podstawie art. 87. Wniosek uzupełniono w dniu 22 września 2010 r. o potwierdzenie wpłaty dodatkowej opłaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W okresie od kwietnia do grudnia 2008 r., pracownik Wnioskodawcy dokonał wielokrotnie kradzieży towarów z hurtowni oddziału Wnioskodawcy. Proceder polegał na tym, że pracownik ten na podstawie wystawionych przez siebie dokumentów wz, pobierał towar z magazynów Wnioskodawcy. Następnie wystawiał faktury na podmioty widniejące w bazie danych Wnioskodawcy, pomimo tego, że podmioty te nigdy nie zamawiały, ani nie odbierały przedmiotowego towaru. Na wystawionych przez siebie fakturach umieszczał pieczątki podmiotów, które rzekomo ten towar pobierały oraz podpisy osób uprawnionych do odbioru faktury w ten proceder przypuszczalnie zaangażowane były inne osoby, które podpisywały odbiór towaru i faktury. Tak wyprowadzony z magazynów towar, pracownik sprzedawał następnie w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej (…) na rzecz innego podmiotu. Podmioty, na rzecz których były z kolei wystawiane faktury ze spółki, nigdy przedmiotowego towaru nie zamawiały, nie odbierały, jak również nigdy nie otrzymały wystawionej w imieniu Wnioskodawcy przez pracownika faktury. Okoliczności te zostały ustalone w toku przeprowadzonego postępowania karnego, w trakcie którego przesłuchano wszystkie osoby, na rzecz których wystawione zostały te fikcyjne faktury. Obecnie pracownik ma postawione zarzuty o czyn z art. 286, art. 270, art. 271, art. 284 k.k., a akt oskarżenia został przesłany do Sądu Rejonowego w dniu 29 marca 2010 r. Sprawa karna jest w toku. Wnioskodawca, działając w niewiedzy przez 8 miesięcy księgował faktury wystawione przez pracownika, odprowadzał podatek VAT, nie otrzymując jednak zapłaty za rzekomo wydany swoim kontrahentom towar. Oryginały tych faktur nigdy nie trafiły do kontrahentów Wnioskodawcy, a kontrahenci nigdy nie dokonali obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Faktury zaksięgowane przez Wnioskodawcę dokumentują zatem transakcje, które w rzeczywistości nigdy nie miały miejsca. Jednocześnie Wnioskodawca zwrócił się do podmiotu który nabył towar od pracownika o wydanie tego towaru na podstawie art. 169 § 2 k.c. Z uwagi jednak na odmowę wydania towaru w najbliższym czasie zostanie złożony pozew o wydanie towaru do właściwego sądu gospodarczego. Nadto, Wnioskodawca złożył zawiadomienie do prokuratury dotyczące paserstwa, gdyż cały towar pobrany z magazynów Wnioskodawcy przez pracownika został przez niego sprzedany i wydany jednemu podmiotowi po znacznie zaniżonych cenach. W ocenie Zainteresowanego wskazuje to na zmowę dwóch podmiotów mających na celu wyrządzenie Wnioskodawcy szkody. Jednocześnie Wnioskodawca złożył też doniesienie do urzędu kontroli skarbowej o nieprawidłowościach w rozliczeniu podatku VAT przez podmiot, który nabył towar od pracownika, wskazując na naruszenie art. 86 ustawy VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy w przypadku dokonania korekty deklaracji VAT należy się zwrot podatku wraz z odsetkami na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej dotyczącej nadpłaty podatku czy też na podstawie przepisów ustawy o VAT dotyczących zwrotu podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, właściwym trybem będzie stwierdzenie nadpłaty podatku w trybie przepisów Ordynacji podatkowej. Przepisy ustawy o VAT, a dotyczące zwrotu podatku, dotyczą bowiem jedynie prawidłowo rozliczonego podatku VAT, wynikającego z prawidłowych dokumentów rozliczeniowych. Zwrot podatku na podstawie przepisu art. 87 ustawy o VAT dotyczy również tylko danego okresu rozliczeniowego, za który została złożona deklaracja, a nie wcześniejszych okresów rozliczeniowych, które zostały przez podatnika skorygowane poprzez złożenie stosownej korekty deklaracji w tym przypadku, zwrot podatku dotyczy podatku, który nie został jeszcze zapłacony, a którego wysokość wynika z prawidłowych dokumentów rozliczeniowych.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji, po anulowaniu błędnie wystawionych faktur i sporządzeniu korekt deklaracji za wszystkie okresy, w których te faktury były wystawiane, Zainteresowanemu przysługuje prawo do zwrotu nadpłaty podatku wraz z odsetkami w trybie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa. Przepis art. 72 Ordynacji podatkowej dotyczy bowiem nienależnie zapłaconego podatku, a taki charakter ma podatek VAT uiszczony przez Wnioskodawcę z tytułu faktur, które nie dokumentowały faktycznie dokonanych czynności i które nie zostały wprowadzone do obrotu, gdyż podmiot wskazany jako nabywca tych faktur nigdy ich nie otrzymał ani nie dokonał rozliczenia podatku VAT z nich wynikającego.

Nadpłata powstanie zatem, stosownie do treści art. 73 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, z dniem zapłaty podatku nienależnego. Nie znajdzie tu zastosowania przepis art. 73 § 2 pkt 4 Ordynacji podatkowej, który ma zastosowanie tylko do tych podatników rozliczających się kwartalnie z podatku VAT. Stosownie natomiast do treści art. 75 § 2 pkt 1b oraz § 3, wraz z korektą deklaracji Wnioskodawca będzie uprawniony złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku VAT. Natomiast sama nadpłata zostanie zwrócona w terminie wynikającym z art. 77 § 1 pkt 2 lub art. 77 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Uregulowania dotyczące korekty deklaracji oraz wystąpienia o stwierdzenie nadpłaty zostały zawarte w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) – dalej Ordynacja podatkowa. Zgodnie z treścią art. 81 § 1 ww. ustawy jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. W myśl art. 81 § 2 ww. ustawy skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Korekta deklaracji ma na celu umożliwienie podatnikom, płatnikom i inkasentom poprawienie błędu, który został popełniony przy jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m. in. wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość różnicy lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

W analizowanym przypadku został nienależnie wpłacony podatek VAT. Wynikał bowiem z fałszywych faktur, które będą anulowane. W związku z czym powstała nadpłata.

Zgodnie z art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej, za nadpłatę uważa się kwotę:

  1. nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku;
  2. podatku pobraną przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
  3. zobowiązania zapłaconego przez płatnika lub inkasenta, jeżeli w decyzji, o której mowa w art. 30 § 4, określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
  4. zobowiązania zapłaconego przez osobę trzecią lub spadkobiercę, jeżeli w decyzji o ich odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy określono je nienależnie lub w wysokości większej od należnej.


Jeżeli wpłata dotyczyła zaległości podatkowej, na równi z nadpłatą traktuje się także część wpłaty, która została zaliczona na poczet odsetek za zwłokę (art. 72 § 2 Ordynacji podatkowej).

W myśl art. 73 § 1 Ordynacji podatkowej, nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem:

  1. zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej;
  2. pobrania przez płatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej;
  3. zapłaty przez płatnika lub inkasenta należności wynikającej z decyzji o jego odpowiedzialności podatkowej, jeżeli należność ta została określona nienależnie lub w wysokości większej od należnej;
  4. wpłacenia przez płatnika lub inkasenta podatku w wysokości większej od wysokości pobranego podatku;
  5. zapłaty przez osobę trzecią lub spadkobiercę należności wynikającej z decyzji o odpowiedzialności podatkowej lub decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego spadkodawcy, jeżeli należność ta została określona nienależnie lub w wysokości większej od należnej.


Według art. 73 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, nadpłata powstaje z dniem złożenia:

  1. zeznania rocznego – dla podatników podatku dochodowego;
  2. deklaracji podatku akcyzowego – dla podatników podatku akcyzowego;
  3. deklaracji o wpłatach z zysku za rok obrotowy – dla jednoosobowych spółek Skarbu Państwa i przedsiębiorstw państwowych;
  4. deklaracji kwartalnej dla podatku od towarów i usług – dla podatników podatku od towarów i usług.


Na mocy art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

Uprawnienie określone w § 1 – zgodnie z art. 75 § 2 Ordynacji podatkowej – przysługuje również:

  1. podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1, jeżeli:
    1. w zeznaniach (deklaracjach), o których mowa w art. 73 § 2, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej,
    2. w deklaracjach innych niż wymienione w art. 73 § 2 pkt 2 i 3, z wyjątkiem deklaracji dotyczącej zaliczek na podatek dochodowy, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek,
    3. nie będąc obowiązanymi do składania zeznań (deklaracji), dokonali wpłaty podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.
  2. płatnikom lub inkasentom, jeżeli:
    1. w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od wysokości pobranego podatku,
    2. w złożonej deklaracji wykazali oraz wpłacili podatek w wysokości większej od należnej,
    3. nie będąc obowiązanymi do składania deklaracji, wpłacili podatek w wysokości większej od należnej.


W przypadkach, o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a i b oraz w pkt 2 lit. a i b podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklarację) – art. 75 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa.

Jeżeli prawidłowo skorygowane zeznanie nie budzi wątpliwości, Organ podatkowy zwraca nadpłatę bez wydawania decyzji stwierdzającej nadpłatę (art. 75 § 4).

Ponadto w kolejnych przepisach tego rozdziału ustawodawca unormował w jaki terminach nadpłata podlega zwrotowi. I tak, zgodnie z art. 77 § 1 Ordynacji podatkowej, nadpłata podlega zwrotowi w terminie:

  1. 30 dni od dnia wydania decyzji o zmianie, uchyleniu lub stwierdzeniu nieważności decyzji:
    1. ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego,
    2. określającej wysokość zobowiązania podatkowego,
    3. o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta,
    4. o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej lub spadkobiercy,
      z zastrzeżeniem § 3;
  2. 30 dni od dnia wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę lub określającej wysokość nadpłaty;
  3. 14 dni od dnia doręczenia organowi podatkowemu odpisu orzeczenia sądu administracyjnego, ze stwierdzeniem jego prawomocności, uchylającego decyzję organu podatkowego pierwszej instancji lub stwierdzającego jej nieważność, z zastrzeżeniem § 3;
  4. 30 dni od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w art. 74;
  5. 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania lub deklaracji, o których mowa w art. 73 § 2 pkt 1-3, z zastrzeżeniem § 2;
  6. 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz ze skorygowanym zeznaniem (deklaracją) w przypadkach, o których mowa w art. 75 § 3, lecz nie wcześniej niż w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania lub deklaracji, o których mowa w art. 73 § 2;
  7. 30 dni od dnia złożenia deklaracji, o której mowa w art. 73 § 2 pkt 4.

Stosownie do treści § 2 art. 77, w przypadku skorygowania deklaracji:

  1. w trybie określonym w art. 274 § 1 pkt 1 - nadpłata podlega zwrotowi w terminie 3 miesięcy od dnia upływu terminu do wniesienia sprzeciwu;
  2. przez podatnika - nadpłata podlega zwrotowi w terminie 3 miesięcy od dnia jej skorygowania.


Z kolei jak wynika z § 3 cyt. artykułu, w przypadku uchylenia decyzji, o której mowa w § 1 pkt 1 lit. a-d, lub stwierdzenia jej nieważności, jeżeli następnie, w terminie 3 miesięcy od dnia uchylenia lub stwierdzenia nieważności przez organ podatkowy lub od dnia doręczenia organowi podatkowemu odpisu orzeczenia sądu administracyjnego ze stwierdzeniem jego prawomocności, uchylającego decyzję lub stwierdzającego jej nieważność, zostanie wydana decyzja w tej samej sprawie, nadpłata, którą stanowi różnica między podatkiem wpłaconym a podatkiem wynikającym z tej decyzji, podlega zwrotowi w terminie 30 dni od dnia wydania nowej decyzji.

Z art. 77 § 4 natomiast wynika, iż w przypadku niewydania nowej decyzji w terminie, o którym mowa w § 3, nadpłata stanowiąca kwotę wpłaconą na podstawie decyzji uchylonej lub decyzji, której nieważność stwierdzono, podlega zwrotowi bez zbędnej zwłoki.

Ustawodawca uregulował także kwestię oprocentowania nadpłaty. I tak, stosownie do art. 78 § 1 Ordynacji podatkowej, nadpłaty podlegają oprocentowaniu w wysokości równej wysokości odsetek za zwłokę pobieranych od zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem § 2. Zgodnie z art. 78 § 3 oprocentowanie przysługuje wyłącznie w enumeratywnie określonych przypadkach, tj.:

  1. w przypadkach przewidzianych w art. 77 § 1 pkt 1 lit. a-d, z zastrzeżeniem pkt 2, oraz w przypadku, o którym mowa w art. 77 § 1 pkt 3 - od dnia powstania nadpłaty;
  2. w przypadkach przewidzianych w art. 77 § 1 pkt 1 lit. a-d - od dnia wydania decyzji o zmianie lub uchyleniu decyzji, jeżeli organ podatkowy nie przyczynił się do powstania przesłanki zmiany lub uchylenia decyzji, a nadpłata nie została zwrócona w terminie,
  3. w przypadkach przewidzianych w art. 77 § 1 pkt 2 i pkt 6 - od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz ze skorygowanym zeznaniem (deklaracją):
    1. jeżeli nadpłata nie została zwrócona w terminie 30 dni od dnia wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę;
    2. jeżeli decyzja stwierdzająca nadpłatę nie została wydana w terminie 2 miesięcy od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, chyba że do opóźnienia w wydaniu decyzji przyczynił się podatnik, płatnik lub inkasent;
    3. jeżeli nadpłata nie została zwrócona w terminie, o którym mowa w art. 77 § 1 pkt 6, chyba że do opóźnienia w zwrocie nadpłaty przyczynił się podatnik, płatnik lub inkasent.
  4. w przypadku przewidzianym w art. 77 § 1 pkt 5 i § 2 - od dnia powstania nadpłaty, jeżeli nadpłata nie została zwrócona w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania lub deklaracji, o których mowa w art. 73 § 2 pkt 1-3, lub od dnia skorygowania zeznania lub deklaracji w trybie art. 274 lub art. 274a;
  5. w przypadku przewidzianym w art. 77 § 1 pkt 7 - od dnia powstania nadpłaty, jeżeli nadpłata nie została zwrócona w terminie 30 dni od dnia złożenia deklaracji, o której mowa w art. 73 § 2 pkt 4, lub od dnia skorygowania deklaracji w trybie art. 274 lub art. 274a.

Oprocentowanie z tytułu nadpłaty, w myśl art. 78 § 4 Ordynacji podatkowej, przysługuje do dnia zwrotu nadpłaty, zaliczenia na jej poczet zaległych lub bieżących zobowiązań podatkowych lub dnia złożenia wniosku o zaliczenie nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.

Mając na względzie powołane przepisy oraz opis sprawy stwierdzić należy, iż zapłacony przez Wnioskodawcę podatek, zawarty w fałszywych fakturach, które będą anulowane, stanowi nadpłatę, o której mowa art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej, w przypadku gdy z deklaracji wynika zobowiązanie podatkowe, w takim bowiem przypadku Wnioskodawca wraz z korektą deklaracji VAT zobowiązany jest, zgodnie z art. 75 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty.

Odnosząc się natomiast do wypłaty oprocentowania stwierdzić należy, że oprocentowanie przysługuje zawsze, gdy nadpłata jest związana z uchyleniem, zmianą lub stwierdzeniem nieważności decyzji wymienionych w art. 77 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Naliczane jest wówczas od dnia powstania nadpłaty, tj. od dnia dokonania wpłaty na podstawie nieobowiązującej lub zmienionej decyzji. W innych przypadkach, gdy złożono wniosek o stwierdzenie nadpłaty, oprocentowanie - za okres od dnia złożenia wniosku - przysługuje w razie niedokonania zwrotu nadpłaty w ustawowym terminie (30 dni od wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę) oraz w razie niewydania takiej decyzji w terminie 2 miesięcy. Analogicznie oprocentowanie naliczane jest w razie niezwrócenia w ciągu 2 miesięcy (art. 77 § 1 pkt 6 Ordynacji podatkowej) nadpłaty objętej wnioskiem złożonym łącznie ze skorygowaną deklaracją. Oprocentowanie w związku z niedotrzymaniem terminów 2-miesięcznych obwarowane jest nieistnieniem przesłanki negatywnej przyczynienia się Wnioskodawcy do opóźnienia. Z żadną z tych sytuacji nie mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie.

Wyjaśnić przy tym należy, że prawnopodatkowe ukształtowanie zasad oprocentowania nadpłat nie jest wynikiem i nie jest warunkowane samą okolicznością nienależności spełnionego przez podatnika świadczenia. Przyjęta konstrukcja prawna tego oprocentowania nie pokrywa się z powszechnym rozumieniem odsetek, które są należne z tytułu opóźnienia w spełnieniu świadczenia. Oprocentowanie nadpłaty jest rodzajem rekompensaty za niezgodne z prawem przetrzymywanie pieniędzy podatnika i powiązane jest z terminem realizacji przez organ podatkowy obowiązku zwrotu nadpłaty.

W podatku od towarów i usług zmniejszenie kwoty podatku należnego nie zawsze powoduje obowiązek składania wniosku o stwierdzenie nadpłaty. Kwestia powyższa znajduje rozwiązanie w przepisie art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zgodnie z którym w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Jak stanowi art. 87 ust. 2 cyt. ustawy, zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Z kolei, w myśl art. 87 ust. 7 ustawy o VAT, różnicę podatku niezwróconą przez urząd skarbowy w terminach, o których mowa w ust. 2 zdanie pierwsze i ust. 5a, traktuje się jako nadpłatę podatku podlegającą oprocentowaniu w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Zatem w sytuacji kiedy z rozliczenia deklaracji wynika nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, korekta takiej deklaracji nie powoduje powstania nadpłaty w rozumieniu art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej oraz nie wymaga złożenia wniosku o jej stwierdzenie. W takich przypadkach Wnioskodawca wraz z korektą deklaracji VAT, w myśl art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej, zobowiązany jest złożyć pismo wyjaśniające przyczyny korekty. Wówczas zwrot kwoty należnej następuje na zasadach określonych w ustawie o podatku od towarów i usług, tj. art. 87.

Odnosząc się natomiast do wypłaty oprocentowania stwierdzić należy, że oprocentowanie przysługuje jedynie wówczas gdy różnica podatku nie zostanie przez urząd skarbowy zwrócona w terminach, o których mowa w art. 87 ust. 2 zdanie pierwsze i ust. 5a, bowiem wówczas zwrot w podatku od towarów i usług traktowany jest w zakresie oprocentowania tak jak nadpłata.

Reasumując, w przypadku dokonania korekty deklaracji VAT tryb zwrotu podatku Wnioskodawcy uzależniony jest od tego czy z rozliczenia deklaracji wynika zobowiązanie podatkowe, czy nadwyżka podatku naliczonego na należnym. W pierwszym przypadku dla zwrotu nadpłaconego podatku (zobowiązania) obowiązują przepisy Ordynacji podatkowej, natomiast w przypadku drugim – ustawy o podatku od towarów i usług.

Kwestia odsetek od zwrotu uzależniona jest od dochowania terminów dokonania zwrotu wynikających w przypadku zobowiązania podatkowego w Ordynacji podatkowej – art. 77 i art. 78, zaś w przypadku nadwyżki podatku naliczonego nad należnym z art. 87 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części stanu faktycznego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie zwrotu nadpłaty w związku z anulowaniem faktur VAT oraz podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu podatku na podstawie art. 87. Natomiast, kwestia dotycząca stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie anulowania faktur VAT została załatwiona w interpretacji nr ILPP1/443-762/10-3/AI w dniu 12 października 2010 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Referencje


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj