INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko D. S. reprezentowanego przez (…), przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2010 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 16 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 26 października 2010 r., oraz w dniu 18 listopada 2010 r. (data wpływu 23 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2010 r. D. S. złożył do Urzędu Skarbowego wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki. Pismem z dnia 10 sierpnia 2010 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego – działając na podstawie art. 14b § 1 i § 6, art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego – przekazał wniosek Domu Seniora do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wyjaśnić bowiem należy, że zgodnie ze znowelizowanym art. 14a ustawy Ordynacja podatkowa, z dniem 1 lipca 2007 r. organem właściwym do dokonywania interpretacji przepisów prawa podatkowego został Minister Finansów.

Natomiast, stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej Minister Finansów upoważnił – w drodze ww. rozporządzenia – dyrektorów czterech izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W analizowanym przypadku, właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od dnia 1 lipca 2007 r. jest – w związku z § 6 ww. rozporządzenia – Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.

Od dnia 1 lipca 2007 r. istnieje również wzór wniosku o wydanie w indywidualnej sprawie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego (formularz ORD-IN), który został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie wzoru wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego oraz sposobu uiszczenia opłaty od wniosku (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 771 ze zm.).

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 i § 4 oraz 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 19 października 2010 r. nr ILPB2/436 -176/10-2/MK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Zainteresowanego do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, iż nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Ponadto, pouczono Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie zostało skutecznie doręczone w dniu 21 października 2010 r. Odpowiedź złożono osobiście w siedzibie tut. Organu w dniu 26 października 2010 r.

W złożonym w dniu 26 października 2010 r. druku ORD-IN, w części B.1. – dane indentyfikacyjne w poz. 9 – rodzaj wnioskodawcy zaznaczono pole nr 3 – osoba fizyczna. Natomiast w poz. D.1. – nazwa pełna wpisano: Dom Seniora. Z kolei z dołączonego do ww. wniosku pełnomocnictwa ogólnego wynika, iż Pani działa jako pełnomocnik prowadzącego przedsiębiorstwo pod firmą „Dom Seniora”. Ponadto, w części D.1. – przedmiot wniosku poz. 38 – liczba zdarzeń przyszłych wskazano, iż przedmiotem wniosku są trzy zdarzenia przyszłe. Natomiast opłata została wniesiona w wysokości 40 zł. Tymczasem, analiza przedmiotowego wniosku wskazywała, że jego przedmiotem jest tylko jedno opisane w nim zdarzenie przyszłe dotyczące podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki.

Wobec powyższego pismem z dnia 12 listopada 2010 r. nr ILPB2/436-176/10-4/MK na podstawie art. 169 § 1 Ordynacji podatkowej ponownie wezwano Zainteresowanego do usunięcia ww. braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 12 listopada 2010 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 15 listopada 2010 r.), zaś w dniu 23 listopada 2010 r. (data nadania: 18 listopada 2010 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również jako Pożyczkobiorca) zwraca się z prośbą o zajęcie stanowiska w sprawie zapłaty podatku od umowy pożyczki w kwocie 605 000,00 zł. Umowa pożyczki jest warunkowa i uzależniona od całkowitej kwalifikacji Pożyczkobiorcy do dofinansowania projektu „Rozbudowa D. S. oraz zakup (…)” (dalej jako Projekt) przez (…) (dalej jako Instytucja). Wartość projektu, to 603 175,32 zł z czego koszty kwalifikowane, to 449 406,00 zł. Wnioskodawca wskazuje, że aby zrealizować to przedsięwzięcie z dofinansowania, to po podpisaniu umowy należy z własnych środków całkowicie pokryć koszty. W tym celu Wnioskodawca zamierza pożyczyć pieniądze od prywatnej osoby. Warunkiem udzielenia ww. pożyczki jest całkowita kwalifikacja Pożyczkobiorcy do ww. dofinansowania. Realizacja pożyczki nastąpi najwcześniej 3 stycznia 2011 r. Natomiast Instytucja jako załącznik w sprawie potrzebuje umowę pożyczki, którą to umowę Wnioskodawca musi zarejestrować w urzędzie skarbowym i w ciągu 7 dni od jej zawarcia zapłacić podatek. Wnioskodawca wskazuje, że z uwagi na fakt, że czas zawarcia przedmiotowej umowy będzie dużo wcześniejszy od realizacji jej postanowień, to chciałby zapłacić podatek w terminie 7 dni od dnia otrzymania środków pieniężnych, bowiem w przypadku braku dofinansowania, pożyczka w ogóle nie będzie Mu potrzebna.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zawierania warunkowych umów pożyczek, należny podatek od czynności cywilnoprawnych można zapłacić w terminie 7 dni od dnia wypłaty pożyczki, a nie w terminie 7 dni od dnia zawarcia umowy...

Zdaniem Wnioskodawcy, w Jego sytuacji, tj. kiedy pożyczki są warunkowe, właściwe i pomocne, byłoby umożliwienie zapłacenia podatku w terminie 7 dni od dnia wypłaty pożyczki. Zapłata należnego podatku w wysokości 2% od kwoty pożyczki naraża, bowiem Pożyczkobiorcę na zbędne koszty. Tymczasem Wnioskodawca, który jako przedsiębiorstwo powstał w styczniu 2010 r. nie może sobie pozwolić na wydawanie tak dużych pieniędzy, kiedy nie ma pewności czy otrzyma dotację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu – który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast, zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają czynności cywilnoprawne, w tym umowy pożyczki, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostaje zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie również podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca – pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do postanowień art. 3 ust. 1 pkt 1 w zw. art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnych i przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy podstawę opodatkowania przy umowie pożyczki stanowi kwota lub wartość pożyczki, a stawka podatku wynosi 2%.

Na podstawie art. 10 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru (formularz PCC-3), oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

Natomiast, w myśl art. 11 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy podatek, z zastrzeżeniem ust. 2, podlega zwrotowi, jeżeli nie spełnił się warunek zawieszający, od którego uzależniono wykonanie czynności cywilnoprawnej.

Według art. 89 Kodeksu cywilnego z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, powstanie lub ustanie skutków czynności prawnej można uzależnić od zdarzenia przyszłego i niepewnego (warunek).

Wskazać należy, że do istoty warunku, jako zastrzeżenia umownego będącego elementem składowym treści umowy, należy niepewność zaistnienia w przyszłości objętego nim zdarzenia. Chodzi w zasadzie o okoliczności od woli stron umowy niezależne.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zaciągnąć umowę pożyczki. Przedmiotowa umowa jest warunkowa i uzależniona od całkowitej kwalifikacji Pożyczkobiorcy do dofinansowania Projektu przez Dolnośląską Instytucję Pośredniczącą. Realizacja pożyczki nastąpi najwcześniej 3 stycznia 2011 r.

Reasumując, w dacie zawarcia opisanej we wniosku warunkowej umowy pożyczki powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych spoczywający na Wnioskodawcy. W rezultacie, zgodnie z treścią ww. art. 10 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, Wnioskodawca będzie zobowiązany złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych - formularz PCC-3 oraz obliczyć i wpłacić należny podatek.

Należy jednak zauważyć, że w sytuacji, w której opisana we wniosku umowa nie zostanie zrealizowana, ponieważ Projekt, który Wnioskodawca zamierza realizować nie zostanie zakwalifikowany do dofinansowania, wówczas istnieje możliwość zwrotu zapłaconego podatku na warunkach wskazach w ww. art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.