Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-983/10/KB
z 28 grudnia 2010 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPBI/1/415-983/10/KB
Data
2010.12.28
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów
Słowa kluczowe
koszty uzyskania przychodów
koszty uzyskania przychodów
podatek od nieruchomości
podatek od nieruchomości
zwolnienie
zwolnienie
źródła przychodu
źródła przychodu
Istota interpretacji
skutki podatkowe zwolnienia Wnioskodawczyni z podatku od nieruchomości
Wniosek ORD-IN 3 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2010r. (data wpływu do tut. Biura 30 września 2010r.), uzupełnionym w dniach 24 oraz 29 listopada 2010r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwolnienia Wnioskodawczyni z podatku od nieruchomości – jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 30 września 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w m.in. zakresie skutków podatkowych zwolnienia Wnioskodawczyni z podatku od nieruchomości. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 16 listopada 2010r. Znak IBPBI/1/415-982/10/KB, IBPBI/1/415-983/10/KB, IBPBI/1/415-984/10/KB, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 24 oraz 19 listopada 2010r. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny: Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokali mieszkalnych i użytkowych, na podstawie wpisu w ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez prezydenta miasta. Podstawową kategorią przychodów z tej działalności są przychody uzyskiwane w wyniku realizacji umów najmu zarówno lokali mieszkalnych, jak i lokali użytkowych. Lokale te są składnikami majątku wspólnego Wnioskodawczyni i jej męża, a zarazem środkami trwałymi w ww. działalności. Między małżonkami obowiązuje ustawowa małżeńska wspólnota majątkowa. Dochody z działalności gospodarczej opodatkowane są podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, a koszty ewidencjonowane są tzw. metodą kasową, czyli za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, uważa się, co do zasady dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Wśród lokali, które są przedmiotem najmu, znajdują się zarówno lokale użytkowe, jak i lokale mieszkalne. Lokale te znajdują się w dwóch budynkach, z których pierwszy w całości składa się z lokali użytkowych, zaś drugi jest w swej zasadniczej części budynkiem mieszkalnym, lecz znajdują się w nim również lokale użytkowe. Pierwszy budynek, w który wszystkie lokale mają charakter użytkowy, został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w roku 1997 i był amortyzowany indywidualną stawką przez okres 10 lat. W związku z potrzebą odtworzenia funkcji pierwotnych budynku Wnioskodawczyni dokonała remontu elewacji, obejmującego swym zakresem:
Suma wydatków poniesionych na wyżej wymienione usługi i materiały bez podatku od towarów i usług podlegającego odliczeniu to 27.342,92 zł. Ponadto Wnioskodawczyni zamierza skorzystać z programu, zgodnie z uchwałą Rady Miasta z dnia 18 marca 2009r. w sprawie zwolnienia od podatku od nieruchomości budynków wybudowanych przed 1945r., położonych wzdłuż pierzei ulic znajdujących się na terenie historycznego układu miejskiego miasta, w których dokonano remontu fasady, gdzie w § 1 podane następujące warunki:
W § 3 ww. uchwały wskazano:
W drugim budynku Wnioskodawczyni wraz z mężem posiada udział i dysponuje 7 lokalami (spośród 15 lokali) przy czym tylko jeden z nich jest lokalem użytkowym. Wartość początkową ww. lokali została określona zgodnie z art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega amortyzacji zgodnie z metodą liniową wg stawki z wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ww. ustawy, czyli 1,5% dla lokali mieszkalnych i 2,5% dla lokali użytkowych. W związku z potrzebą odtworzenia funkcji pierwotnych budynku wraz z pozostałymi właścicielami Wnioskodawczyni podjęła remont dachu i elewacji, obejmujący swym zakresem:
Suma wydatków poniesionych na ww. usługi i materiały bez podatku od towarów i usług podlegającego odliczeniu to 33.163,72 zł. W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż wszystkie lokale w obu ww. budynkach posiadają oddzielne wpisy w księgach wieczystych i stanowią odrębny przedmiot własności. W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania: Czy fakt zwolnienia z podatku od nieruchomości wpłynie na uprawnienia Wnioskodawczyni w zakresie prawa zaliczenia wydatków poniesionych na prace budowlane do kosztów uzyskania przychodów i czy powinna określić przychód z tego tytułu... Jeśli tak to kiedy określić moment uzyskania przychodu z tego tytułu... (pytania oznaczone we wniosku nr 2) Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Kosztami uzyskania przychodów są poniesione wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź zagwarantowanie funkcjonowania źródła przychodów pod warunkiem, że nie zostały wymienione w art. 23 ustawy, zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów. Z treści art. 22g ust. 10 ustawy wynika, iż podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowych wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 lit c. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, stanowiących podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Jednocześnie w myśl art. 22g ust. 17 cyt. ustawy, jeżeli środki trwałe zostały ulepszone w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków trwałych, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych i peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Przepis ten nie ma zastosowania w sytuacji gdy wartość początkowa została ustalona w sposób uproszczony. Różnica między nakładami na remont, a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych (konserwacja, naprawy), a drugie do podjęcia czy rozszerzenia działalności w drodze przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę cech użytkowych. Zgodnie z ustalonym orzecznictwem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, należy uznać za remont. Natomiast przez ulepszenie można rozumieć unowocześnienie (modernizację) środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż pierwotne jego przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych. Art. 14 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, niezliczonych do kosztów uzyskania przychodów. W omawianej sytuacji, objęcie zwolnieniem od podatku od nieruchomości nie powoduje jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego dla Wnioskodawczyni. Aktywa nie ulegają powiększeniu. Nie zmniejszają się również pasywa, w zakresie objętym zwolnieniem, nie powstaje obowiązek zapłaty konkretnej kwoty tego podatku. Oznacza to, że Wnioskodawczyni nie osiągnie przychodu podatkowego. Powyższe znajduje potwierdzenie w brzmieniu art. 14 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podsumowując, zwolnienie od podatku od nieruchomości nie powoduje powstania przychodu podatkowego w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie mieści się również w definicji kosztu uzyskania przychodów. Wobec powyższego nie powinno być uwzględniane przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 2 i 6 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również:
Do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów (art. 14 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy). Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613), opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają: grunty, budynki lub ich części, oraz budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Podatnikami podatku od nieruchomości, w myśl art. 3 ust. 1 tej ustawy, są osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:
Ustawodawca przewidział przy tym zwolnienia od podatku od nieruchomości. Zwolnienia o charakterze przedmiotowym i podmiotowym normują odpowiednio art. 7 ust. 1 i ust. 2 omawianej ustawy. Ponadto, na mocy ust. 3 tego artykułu, rada gminy, w drodze uchwały, może wprowadzić inne zwolnienia przedmiotowe niż określone w ust. 1 oraz w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw. O zwolnieniu podatkowym można mówić, gdy określona kategoria stanów faktycznych bądź prawnych mieści się co prawda w ogólnych ramach przedmiotowo - podmiotowych danego podatku, ale przepis prawa wyłącza ją w sposób wyraźny od opodatkowania. Istnieje zatem obowiązek podatkowy, rozumiany - zgodnie z definicją zawartą w art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - jako wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach. Nie powstaje jednak zobowiązanie podatkowe, czyli wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego (art. 5 Ordynacji podatkowej). Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi indywidualnie pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości. W ramach tej działalności wykorzystuje lokale znajdujące się w dwóch budynkach, które stanowią środki trwałe w tej działalności. W związku z koniecznością odtworzenia funkcji pierwotnych ww. budynków Wnioskodawczyni poniosła nakłady m.in. na remont elewacji. Ponadto, z uwagi na poniesienie ww. wydatków, zgodnie z uchwałą rady miasta objęta została zwolnieniem z podatku od nieruchomości. W uchwale tej wskazano, iż zwolnienie przysługuje do wysokości poniesionych kosztów, nie dłużej niż przez okres 10 lat. Z powyższego wynika, iż Wnioskodawczyni jest podmiotem objętym obowiązkiem podatkowym w podatku od nieruchomości. W wyniku wprowadzenia zwolnienia przedmiotowego, nie powstało u niej jednak zobowiązanie podatkowe, rozumiane jako powinność zapłaty w określonym terminie i miejscu konkretnej kwoty tego podatku od nieruchomości objętych zwolnieniem. W omawianym przypadku, Wnioskodawczyni nie ponosi zatem (w zakresie tego zwolnienia tj. do kwoty wydatkowanej na remont lub modernizację budynku oraz nie dłużej niż przez okres 10 lat) wydatku na jego zapłatę. W związku z powyższym, objęcie zwolnieniem od podatku od nieruchomości nie powoduje jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego dla Wnioskodawczyni. Należące do niej aktywa nie ulegają powiększeniu. Nie zmniejszają się również jej pasywa – jak bowiem wskazano powyżej, w zakresie objętym zwolnieniem, nie powstaje obowiązek zapłaty konkretnej kwoty tego podatku. Zwolnienie to nie stanowi także zwrotu poniesionych przez nią na remont wydatków. Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, w związku ze zwolnieniem Wnioskodawczyni z podatku od nieruchomości, nie powstanie u niej przychód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to pozostaje także bez wpływu na koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej. W myśl bowiem art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Jak wskazano bowiem powyżej, zwolnienie z podatku od nieruchomości w związku z poniesieniem określonych nakładów na wskazane we wniosku budynki, nie stanowi zwrotu poniesionych przez Wnioskodawczynię wydatków. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. W związku z powyższym odpowiedź na drugie ze wskazanych powyżej pytań jest bezprzedmiotowa. Nadmienić należy, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 3 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 – 100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.