INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2010r. (data wpływu do tut. Biura 7 września 2010r.), uzupełnionym w dniu 30 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu udokumentowania kwoty podatku zapłaconego w obcym państwie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie sposobu udokumentowania kwoty podatku zapłaconego w obcym państwie.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 22 listopada 2010 r. Znak: IBPBI/1/415-850/10/AB, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 30 listopada 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest świadczenie usług szkoleniowych dla operatorów sieci telekomunikacyjnych, a w szczególności dla głównego kontrahenta jakim są Centra Treningowe firmy X. Szkolenia prowadzone są głównie w miejscu siedziby kontrahenta, a więc poza granicami Polski. W niniejszym stanie faktycznym szkolenia te świadczone były w Arabii Saudyjskiej. Z tytułu świadczonych usług szkoleniowych Wnioskodawca wystawiał faktury dokumentujące dokonaną sprzedaż i wynikającą z niej należność wyrażoną w walucie EURO. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, w której sprzedaż ta była ewidencjonowana i wybrał metodę opodatkowania tzw. liniową stawką podatku w wysokości 19%. Przychody (dochody) z tytułu świadczenia usług szkoleniowych na terytorium Arabii Saudyjskiej Wnioskodawca opodatkowuje w Polsce.

W związku z zapłatą należności, wynikających z wystawionych faktur sprzedaży, kontrahent, tj. firma X, oddział w Arabii Saudyjskiej, dokonywał w momencie kasowej zapłaty należności, poboru podatku u źródła. Zgodnie z przekazanymi przez niego informacjami, z tytułu świadczenia na terytorium Arabii Saudyjskiej usług szkoleniowych przez podmioty zagraniczne, za których wykonanie należność płacona jest za granicę, pobiera się w momencie wypłaty podatek w wysokości 15% od kwoty wypłacanych należności. Kontrahent w związku z poborem podatku u źródła, każdorazowo wystawia i doręcza Wnioskodawcy dokument nazywany „Certyfikatem poboru podatku u źródła", w którym zaświadcza, iż zgodnie z obowiązującymi w Arabii Saudyjskiej regulacjami, pobrał i odprowadził na rachunek właściwego miejscowo organu podatkowego podatek u źródła w wskazanej w „Certyfikacie" wysokości. Wartość pobranego podatku u źródła wykazywana jest w walucie EURO, tj. tej samej co na fakturach wystawianych przez Wnioskodawcę.

Odnośnie tak wskazanego stanu faktycznego, Wnioskodawca rozważa obecnie możliwość odliczenia pobranego w Arabii Saudyjskiej podatku u źródła od podatku dochodowego płaconego w Polsce, zgodnie z dyspozycją art. 30c ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, iż jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a dochody te nie są zwolnione od opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub gdy z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio. Rzeczpospolita Polska nie podpisała z Arabią Saudyjską umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Ponieważ przedstawiony stan faktyczny dotyczył usług świadczonych w 2006 r., Wnioskodawca zamierza obecnie złożyć korektę deklaracji rocznej PIT-36L za 2006 r. wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatku. W związku z powyższym, odnośnie przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca ma wątpliwości związane z dokonaniem takiej korekty, a mianowicie, czy posiadane przez Wnioskodawcę oryginalne dokumenty, tj. „Certyfikaty poboru podatku u źródła", będące dokumentami wystawionym przez kontrahenta, w którym stwierdza on, iż w związku z regulacjami obowiązującymi w Arabii Saudyjskiej pobrał i odprowadził podatek, wraz z ich tłumaczeniami na język polski, są wystarczającą podstawą do dokonania w Polsce odliczenia podatku u źródła pobranego w Arabii Saudyjskiej. Z uzyskanych od kontrahena informacji wynika, iż ma on w świetle tamtejszych uregulowań, obowiązek wystawienia i przekazania Wnioskodawcy takiego certyfikatu, zaświadczającego, iż jako „płatnik" pobrał i odprowadził na rachunek właściwego organu podatkowego w Arabii Saudyjskiej taki podatek. Tym niemniej Wnioskodawca nie otrzymuje od kontrahenta takiego certyfikatu na sformalizowanym formularzu (w rodzaju polskiej informacji IFT-2/R), lecz ma on dowolną formę graficzną. Wnioskodawca w związku z pobraniem podatku u źródła przez płatnika i odprowadzeniem go na rachunek właściwego organu podatkowego w Arabii Saudyjskiej nie otrzymuje przy tym żadnego urzędowego zaświadczenia o pobraniu (wpłaceniu) tego podatku przez płatnika. Równocześnie, fakt rzeczywistego poboru podatku potwierdza okoliczność, iż zapłata za usługi następuje w kwocie niższej aniżeli fakturowana, tj. obniżonej o wartość podatku u źródła deklarowaną w „Certyfikacie", co poświadcza potwierdzenie otrzymania przelewu, wystawione przez Bank krajowy, prowadzący rachunek Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wystarczającą podstawą dowodową (dokumentacyjną) dla celów dokonania odliczenia pobranego za granicą „podatku u źródła” jest dokument nazywany „Certyfikatem poboru podatku u źródła” wystawiony dla Wnioskodawcy przez zagranicznego kontrahenta, na rzecz którego świadczone były usługi, obowiązanego do poboru i odprowadzenia tego podatku za granicą, z którego to dokumentu wynika kwota należności Wnioskodawcy (równa kwocie faktur za usługi, płaconych w danym przelewie) oraz kwota pobranego od tych należności podatku u źródła, gdzie dodatkowo z potwierdzenia otrzymania przelewu wystawionego przez Bank obsługujący rachunek Wnioskodawcy wynika, że kwota tego otrzymanego przelewu jest równa kwocie należności wynikających z płaconych (w danym przelewie) faktur, pomniejszonych o pobrany podatek u źródła, w wysokości zadeklarowanej w otrzymanym „Certyfikacie poboru podatku u źródła”...

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadane przez niego dokumenty wystawione przez kontrahenta z Arabii Saudyjskiej, obowiązanego do poboru i odprowadzenia na rachunek tamtejszego organu podatkowego „podatku u źródła” od wypłacanych do Polski należności za usługi szkoleniowe, nazywane „Certyfikatami poboru podatku u źródła”, przetłumaczone na język polski przez tłumacza przysięgłego, stanowią wystarczającą podstawę do dokonania odliczenia wynikającego z nich podatku, w granicach limitu wynikającego z art. 30c ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307 ze zm.). Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, iż Polska nie zawarła z Arabią Saudyjską umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, z której mogłyby wynikać jakieś szczególne warunki co do zasad dokumentowania faktu pobrania „podatku u źródła” w jednym z państw będących stroną takiej umowy. Zatem kwestia dowodowa w przedmiotowej sprawie winna być oparta na zasadach ogólnych, tj. wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bądź z ustawy Ordynacja podatkowa. W tym zakresie ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stawia żadnych wymagań, jeżeli chodzi o sposób dokumentowania poboru „podatku u źródła” za granicą. Przepis art. 30c ust. 4 ustawy, daje prawo do odliczenia „pobranego podatku”, w żaden sposób nie odnosząc się do formy, w jakiej udokumentowany ma być fakt poboru tego podatku. Zdaniem Wnioskodawcy, w tej sytuacji znajduje zastosowanie przepis art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), stanowiący, iż jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem, a także § 2 tego artykułu, stwierdzający, iż jeżeli przepis prawa nie wymaga urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia, organ podatkowy odbiera od strony, na jej wniosek, oświadczenie złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania; przepis art. 196 § 3 stosuje się odpowiednio.

W stanie faktycznym sprawy, Wnioskodawca posiada zarówno bezpośrednie dokumenty od kontrahenta (w oryginale „Certyfikaty”, iż pobrał on za granicą „podatek u źródła”), a także dokumenty własne, tj. faktury sprzedaży i potwierdzenia otrzymania zapłaty należności na rachunek bankowy, z których wynika, iż otrzymuje zapłatę w kwocie pomniejszonej o pobrany „podatek u źródła” (w wysokości deklarowanej na „Certyfikacie”). Zatem wszystkie te dowody łącznie potwierdzają fakt, iż do pobrania „podatku u źródła” w Arabii Saudyjskiej doszło i stanowią one dowody, w świetle art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej.

Wnioskodawca podnosi również, iż także w odniesieniu do polskich regulacji, zaświadczenie o poborze „podatku u źródła” w Polsce wystawia i wysyła do zagranicznego kontrahenta płatnik podatku (informacje IFT/R), a nie organ podatkowy (urząd skarbowy), na którego rachunek podatek ten został wpłacony. Sam fakt, iż płatnik informuje o tym kontrahenta bądź to na formularzu, bądź w innej formie („Certyfikat”), nie może wpływać na skuteczność dowodową takiego dokumentu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Do wniosku dołączono plik dokumentów źródłowych. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

W zakresie pytań oznaczonych we wniosku numerami 1 oraz 3-6, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.