Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-706/10/BD
z 17 listopada 2010 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Interpretacje podatkowe
 

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPBII/1/415-706/10/BD
Data
2010.11.17



Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach


Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Zwolnienia przedmiotowe

Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów --> Przychody ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych


Słowa kluczowe
obowiązek płatnika
obowiązek płatnika
odszkodowania
odszkodowania
pracodawca
pracodawca
pracownik
pracownik
stosunek pracy
stosunek pracy
ugoda sądowa
ugoda sądowa
zakaz konkurencji
zakaz konkurencji


Istota interpretacji
Czy kwota odszkodowania za okres obowiązywania zakazu konkurencji przyznana na podstawie ugody sądowej zawartej z byłym pracodawcą w sądzie Rejonowym jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych?



Wniosek ORD-IN 2 MB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 17 sierpnia 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie właściwego opodatkowania odszkodowania otrzymanego od byłego pracodawcy na podstawie ugody sądowej za okres obowiązywania zakazu konkurencji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2010r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie właściwego opodatkowania odszkodowania otrzymanego od byłego pracodawcy na podstawie ugody sądowej za okres obowiązywania zakazu konkurencji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Po kilkukrotnych rozprawach sądowych trwających od 17 kwietnia 2008r. do 15 grudnia 2009r. w Sądzie Pracy, dotyczących odszkodowania za okres obowiązywania zakazu konkurencji, Sąd na ostatnim posiedzeniu zaproponował ugodę między wnioskodawcą a byłym pracodawcą. Po dwuletnim okresie sądzenia się wnioskodawca przystał na ugodę sądową, jak zaznacza, niekorzystną dla niego finansowo - w kwocie 10.000 zł, tj. o 2.400 zł mniej niż opiewało odszkodowanie w pierwszym pozwie. Były pracodawca wypłaca wnioskodawcy odszkodowanie zgodnie z umową “ugodą sądową” w wysokości 10.000 zł od 07 stycznia 2010r. w dziesięciu ratach po 1.000 zł odtrącając jednak z tej sumy 18% podatek dochodowy od osób fizycznych. Jednakże po przeanalizowaniu kilku prawnych publikacji, przepisów, ustaw, wyroków sądowych, Trybunału Konstytucyjnego, interpretacji dyrektorów izb skarbowych, u wnioskodawcy pojawiły się wątpliwości czy były pracodawca prawidłowo pobiera podatek dochodowy od wypłaconego odszkodowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota odszkodowania za okres obowiązywania zakazu konkurencji, przyznana na podstawie ugody sądowej zawartej z byłym pracodawcą w Sądzie Rejonowym, jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych...

Wnioskodawca, czuje się oszukany przez Państwo Polskie, że po zawarciu ugody sądowej został on ukarany potrąceniami tytułem podatku dochodwego, podając za zdaniem Trybunału Konstytucyjnego: “z zasadą demokratycznego państwa prawnego w zakresie w jakim obejmuje odszkodowania ustalone ugodą sądową, polega na rażącej niespójności rozwiązań prawnych, która prowadziła do nadużycia zaufania obywatela do Państwa i stanowionego przez nie prawa. Ustawodawca z jednej strony zachęcał do zakończenia postępowania ugodą bez potrzeby wydawania orzeczenia przez Sąd; z drugiej zaś kwesionowany przepis prawa podatkowego nakładał na osobę, która zaakceptowała ugodowe załatwienie sprawy, swego rodzaju sankcje finansową w postaci obowiązku zapłacenia podatku od uzyskanego odszkodowania.”

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym do 30 marca 2010r. - tj. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm., natomiast w brzmieniu obowiązującym od 31 marca 2010r. – tj. z 2010r. Dz. U. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl natomiast przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednakże stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

  1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
  2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
  3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
  4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
  5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
  6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
  7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Jak wynika z powyższego zapisu, odszkodowanie wypłacone na podstawie przepisów o zakazie konkurencji nie zostało objęte zwolnieniem przedmiotowym, wynikającym z art. 21 ust.1 pkt 3 ww. ustawy. W tym miejscu podkreślić należy, iż nie będzie miało do niego zastosowania również zwolnienie określone w treści art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 29 listopada 2006r. (sygn. akt SK 51/06), którego fragment wnioskodawca przytoczył, uznał art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zakresie, w jakim wyłącza zwolnienie podatkowe w stosunku do odszkodowań uzyskanych na podstawie ugody sądowej za niezgodny z art. 2 i art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Konsekwencją powyższego wyroku były zmiany wprowadzone w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych – w treści art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) przepis ten został zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 25 kwietnia 2008r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2008r. Nr 97, poz. 623) z dniem 21 czerwca 2008r., i otrzymał brzmienie: „odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe”.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika zatem iż, odszkodowania otrzymane przez podatników na podstawie ugód sądowych – w sytuacji, gdy ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych – są, co do zasady, zwolnione od podatku dochodowego. Przy czym zwolnienie to nie dotyczy tych sytuacji w jakich przepis tego artykułu jednoznacznie wyłącza ze zwolnienia określone odszkodowania, enumeratywnie wymienione pod lit. a) - f) pkt 3 ust. 1.

Mając na uwadze powyższe, odszkodowanie wypłacone z tytułu tzw. klauzuli o zakazie konkurencji zostało wyłączone ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy – na mocy lit. d) tegoż przepisu - i stanowi dla wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu. Bez znaczenia zatem jest, że wypłata tegoż odszkodowania została „wyegzekwowana” przez wnioskodawcę w drodze postępowania sądowego – w wyniku ugody sądowej. Przytoczone powyżej przepisy jednoznacznie bowiem wskazują, iż odszkodowania wypłacane na podstawie przepisów o zakazie konkurencji nie korzystają ze zwolnienia.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Wskazany w powołanym przepisie zakres świadczeń uznawanych za przychody ze stosunku pracy nie ma charakteru zamkniętego.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Regulacje prawne o zakazie konkurencji zawarte w art. 101#61446; - 101#61447; ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (tj. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) stanowią m.in., iż w zakresie określonym w odrębnej umowie, pracownik nie może prowadzić działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy ani też świadczyć pracy w ramach stosunku pracy lub na innej podstawie na rzecz podmiotu prowadzącego taką działalność (zakaz konkurencji). Pracodawca, który poniósł szkodę wskutek naruszenia przez pracownika zakazu konkurencji przewidzianego w umowie, może dochodzić od pracownika wyrównania tej szkody na zasadach określonych w przepisach rozdziału I w dziale piątym Kodeksu pracy. Powyższe stosuje się odpowiednio, gdy pracodawca i pracownik mający dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, zawierają umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. W umowie określa się także okres obowiązywania zakazu konkurencji oraz wysokość odszkodowania należnego pracownikowi od pracodawcy, z zastrzeżeniem przepisów § 2 i 3 art. 101#61447; Kodeksu pracy.

Umowa o zakazie konkurencji zawarta pomiędzy pracownikiem i pracodawcą wynika z łączącego strony stosunku pracy. Zatem odszkodowanie z tytułu zakazu konkurencji należy zakwalifikować do przychodów ze stosunku pracy wymienionych w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tak więc, na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych były pracodawca prawidłowo postąpił pobierając zaliczkę na podatek dochodowy od wypłacającego w ratach odszkodowania za okres obowiązywania zakazu konkurencji, gdyż treść tego artykułu wskazuje, iż osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Reasumując należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie wypłacone wnioskodawcy odszkodowanie nie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy. Odszkodowanie to jest odszkodowaniem otrzymanym na podstawie przepisów Kodeksu pracy i zostało ono wypłacone w oparciu o łączący wcześniej wnioskodawę z pracodawcą stosunek pracy.

Do wniosku wnioskodawca dołączył dokument. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego jak i zdarzenia przyszłego przez wnioskodawcę oraz jego stanowiskiem.

Odnosząc się natomiast do powołanej przez wnioskodawcę interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 maja 2010r., sygn. IPPB2/415-120/10-4/MG, tutejszy Organ zaznacza, że stanowisko w niej zaprezentowane zajęte zostało w indywidualnej sprawie w oparciu o indywidualnie przedstawiony stan faktyczny. Z tego względu interpretacja ta nie mogła być podstawą do wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanej w wyniku rozpatrzenia ww. wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.



doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj