Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2012 r. (data wpływu 29 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:

• w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej – jest prawidłowe,
• w zakresie ustalenia wartości początkowej lokalu mieszkalnego przekształconego w lokal stanowiący odrębną własność – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:

• w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu wydatków poniesionych na remont mieszkania,
• w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej,
• w zakresie ustalenia wartości początkowej lokalu mieszkalnego przekształconego w lokal stanowiący odrębną własność.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni w maju 2012 r. kupiła, wraz z mężem, ze środków własnych, na rynku wtórnym, mieszkanie spółdzielczo-własnościowe, które było używane powyżej 5 lat - oddane do użytkowania w 1986 r.

Mieszkanie zostało kupione w celach najmu. Ponieważ mieszkanie przed kupnem zamieszkiwała starsza osoba przez wiele lat - mieszkanie wymagało gruntownego remontu. Aby znaleźć klientów i otrzymać zaplanowane przychody z najmu, przed najmem został zrobiony remont mieszkania, na który składały się: wymiana instalacji elektrycznej, wodno-kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, położenie płytek w kuchni i łazience, nowa instalacja sanitarna i nowa armatura, szpachlowanie, gipsowanie i malowanie ścian, wyłożenie płytkami dekoracyjnymi fragmentu ściany, wymiana drzwi, położenie paneli - wszystko z materiałem, oraz zabudowa płytami ścian w kuchni, zabudowa szaf wnękowych, nowe gniazdka i włączniki. Mieszkanie zostało wyposażone także w nowe sprzęty AGD, nowe meble kuchenne, szafę, komodę, rolety na okna, zasłony, obrazy, półki, meble wypoczynkowe, dywan - tak aby osiągnąć możliwie wysoką cenę najmu. Cały remont trwał do połowy września 2012 r. i za ten okres były zbierane faktury za materiały i usługi dotyczące remontu na kwotę ok. 24.000 złotych (faktury różnych wysokości - najwyższa na ok. 13.700 zł od firmy budowlanej za usługę remontową z materiałem) i faktury za wyposażenie mieszkania na kwotę ok. 13.000 złotych (cena jednostkowa żadnego z elementów wyposażenia nie przekracza kwoty 3.500 zł). Od 16 września 2012 r. mieszkanie zostało wynajęte. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem złożyła w wyznaczonym prawem czasie, wniosek w Urzędzie Skarbowym o rozliczaniu się na zasadach ogólnych przez jedno z małżonków - przez Wnioskodawczynię.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą z dziedziny komputerowej. Wynajem jest prywatny nie związany z działalnością gospodarczą jej męża.

Wnioskodawczyni zaliczyła koszty remontu i wyposażenia mieszkania spółdzielczego własnościowego będącego wartością niematerialną i prawną do kosztów uzyskania przychodu w miesiącu wynajęcia - czyli oddania mieszkania wraz z wyposażeniem do używania wynajmującym (umowa najmu wyszczególnia oddane do użytku nowe wyposażenie). Wnioskodawczyni przyjęła mieszkanie spółdzielczo-własnościowe do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych w miesiącu oddania do używania i amortyzuje je zgodnie z prawem podatkowym stawką 2,5%, przyjmując za wartość początkową cenę nabycia mieszkania powiększoną o koszty opłat notarialnych i sądowych związanych z zawarciem umowy kupna-sprzedaży lokalu.

Wnioskodawczyni zamierza wraz z mężem przekształcić mieszkanie spółdzielcze własnościowe w pełną własność - zakładając księgę wieczystą i wówczas chce amortyzować mieszkanie już jako środek trwały, będąc jego pełnoprawnym właścicielem - według indywidualnej stawki amortyzacyjnej 10% przez 10 lat, przyjmując za wartość początkową cenę nabycia mieszkania powiększoną o koszty opłat notarialnych i sądowych związanych z zawarciem umowy kupna-sprzedaży lokalu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni prawidłowo odlicza w związku z remontem i zakupem wyposażenia mieszkania przed jego wynajęciem, wpisując je w całości w koszty uzyskania przychodu w miesiącu oddania mieszkania do użytkowania na wynajem...
2. Czy Wnioskodawczyni po przekształceniu mieszkania w pełną własność może zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną 10% stosowaną dla środków trwałych zakupionych na rynku wtórnym, które używane były powyżej 60 miesięcy...
3. Czy w przypadku prawidłowej interpretacji przez Wnioskodawczynię pytania nr 2, Wnioskodawczyni po przekształceniu mieszkania w pełną własność może przyjąć za wartość początkową cenę zakupu mieszkania powiększoną o koszty opłat notarialnych i sądowych związanych z zawarciem umowy kupna-sprzedaży lokalu, pomimo częściowego zamortyzowania wcześniej stawką 2,5% mieszkania będącego przed przekształceniem wartością niematerialną i prawną...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania oznaczone nr 2 i 3, dotyczące zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej, oraz w zakresie ustalenia wartości początkowej lokalu mieszkalnego przekształconego w lokal stanowiący odrębną własność.

Natomiast w dniu 29 stycznia 2013 r. wniosek w części dotyczącej zaistniałego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu wydatków poniesionych na remont mieszkania (pytanie oznaczone nr 1) został rozstrzygnięty odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-1056/12-2/AA.

Zdaniem Wnioskodawczyni, po przekształceniu mieszkania spółdzielczo-własnościowego w pełną własność po założeniu księgi wieczystej mieszkanie nie będzie już wartością niematerialną i prawną, a stanie się środkiem trwałym używanym przez poprzedniego właściciela powyżej 5 lat, dlatego po wprowadzeniu mieszkania do środków trwałych Wnioskodawczyni będzie mogła zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną 10%. Wnioskodawczyni sugerowała się interpretacją IPTPB1/415-181/12-5/KSJ.

Według Wnioskodawczyni po przekształceniu mieszkania spółdzielczo-własnościowego w pełną własność, mieszkanie stanie się po raz pierwszy środkiem trwałym stanowiącym własność Wnioskodawczyni i jej męża i może od nowa być amortyzowane przyjmując jako wartość początkową cenę zakupu powiększoną o koszty opłat notarialnych i sądowych związanych z zawarciem umowy kupna-sprzedaży lokalu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej uznaje się za prawidłowe, w zakresie ustalenia wartości początkowej lokalu mieszkalnego przekształconego w lokal stanowiący odrębną własność uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) źródłem przychodów jest m.in. najem z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W odniesieniu do przychodów z najmu ma zastawanie ogólna definicja kosztu podatkowego, zawarta w art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 powołanej ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl natomiast art. 22b ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, ze zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how),

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła w 2012 roku, z przeznaczeniem na wynajem, mieszkanie spółdzielczo-własnościowe, które było oddane do użytkowania w 1986 roku. Jak wskazano we wniosku Zainteresowana zaliczyła koszty remontu i wyposażenia mieszkania spółdzielczo własnościowego, będącego wartością niematerialną i prawną do kosztów uzyskania przychodów. Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, iż mieszkanie, o którym mowa we wniosku wprowadziła do ewidencji jako wartość niematerialną i prawną i amortyzowała je zgodnie z prawem podatkowym stawką 2,5%, przyjmując za wartość początkową cenę nabycia mieszkania powiększoną o koszty opłat notarialnych i sądowych związanych za zawarciem umowy kupna-sprzedaży lokalu.

Tut. organ wskazuje, iż podatnik który podejmie decyzję o amortyzowaniu przedmiotu najmu, musi ustalić jego wartość początkową oraz właściwą stawkę amortyzacyjną.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych określone zostały w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Treść art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

Stosownie do treści art. 22g ust. 3 powołanej ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (…).

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, iż co do zasady wartość początkową środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w drodze kupna stanowi cena nabycia, powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jak wskazano we wniosku Wnioskodawczyni zamierza przekształcić mieszkanie spółdzielcze własnościowe w pełną własność.

Z powyższych przepisów wynika, iż spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz lokal będący odrębną własnością, to składniki majątku posiadające odmienne statusy prawne. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego stanowi wartość niematerialną i prawną, a lokal stanowiący odrębny przedmiot własności - środek trwały.

Zatem z chwilą przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w prawo własności tego lokalu, dojdzie do likwidacji wartości niematerialnej i prawnej stanowiącej składnik majątku. W momencie tym bowiem ww. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu przestało istnieć. W jego miejsce powstał natomiast lokal mieszkalny będący odrębną własnością, stanowiący środek trwały.

W takim zatem przypadku, mając na uwadze treść wcześniej cytowanych przepisów art. 22g ust. 1 pkt 1 oraz art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartością początkową środka trwałego – w postaci lokalu mieszkalnego powstałego z przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, będzie cena nabycia tego prawa (wartość początkowa dotychczasowej wartości niematerialnej i prawnej), powiększona o wartość wydatków poniesionych w celu przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu we własność naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Dokonując amortyzacji środka trwałego Wnioskodawczyni jest zobowiązana uwzględnić wysokość dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości niematerialnych i prawnych.

Wobec powyższego w zakresie ustalenia wartości początkowej lokalu mieszkalnego przekształconego w lokal stanowiący odrębną własność stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Jednakże po ustaleniu wartości początkowej lokalu mieszkalnego jako środka trwałego pozostaje jeszcze ustalenie nowej, właściwej stawki amortyzacyjnej.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla środka trwałego jakim będzie przedmiotowy lokal mieszkalny przewiduje art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Stosownie do jego treści, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 nie może być krótszy niż - 10 lat, z wyjątkiem:

1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, b) trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych i budynków zastępczych

– dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata (art. 22j ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Przy czym, w myśl art. 22j ust. 3 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za:

1. używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub
2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż w wyniku przekształcenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w prawo jego własności, u Wnioskodawczyni powstanie nowy składnik majątku stanowiący środek trwały po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych, dla którego istnieje możliwość zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości maksymalnie 10%.

Zatem w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawczynię pisma urzędowego co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Powrót